OBWIESZCZENIE MINISTRA KOMUNIKACJI
z dnia 26 sierpnia 1932 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 8 lipca 1929 r.
o stosunku służbowym pracowników
przedsiębiorstwa “Polskie Koleje Państwowe”.
(Dz. U. Nr. 86 z 12 października 1932, poz. 736).
Na podstawie art. 26 i 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa §Polskie Koleje Państwowe§ (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 568) oraz w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1932 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1929 r. o stosunku służbowym prawników przedsiębiorstwa “Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 576), ogłaszam jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lipca 1929 r. o stosunku służbowym pracowników przedsiębiorstwa “Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. R. P. r. 57, poz. 447) w brzmieniu obowiązującem od l sierpnia 1932.
Część I.
Postanowienia ogólne.
§ 1. Postanowienia niniejszego rozporządzenia odnoszą się do pracowników etatowych i nieetatowych przedsiębiorstwa państwowego “Polskie Koleje Państwowe”, nazwanego w dalszym ciągu niniejszego rozporządzenia “P. K. P.”.
§ 2. Nadanie charakteru pracownika etatowego następuje przez doręczenie pisma nominacyjnego, w którem wymienione jest stanowisko (tytuł służbowy) oraz grupa uposażenia pracownika, nadanie zaś charakteru pracownika nieetatowego przez ogłoszenie w organie urzędowym, przeznaczonym do tego rodzaju publikacyj, postanowienia władzy, zaliczającego pracownika w poczet kategorji pracowników nieetatowych. Władza, która mianuje (zalicza) pracownika, oznacza w piśmie nominacyjnem (organie urzędowym) termin ważności nominacji (zaliczenia).
§ 3. Ogólne warunki mianowania pracownikiem etatowym lub zaliczenia w poczet pracowników nieetatowych, są następujące:
1) obywatelstwo polskie; obywatele Wolnego Miasta Gdańska będą traktowani stosownie do obowiązujących traktatów i umów;
2) zdolność do działań prawnych;
3) nieposzlakowana przeszłość (§ 4); 4) nieprzekroczony 40 rok życia, jeśli nie zachodzą przypadki, przewidziane w § 11 ust. l p. 2, 3 i 4;
5) zdolność fizyczna, wymagana na stanowisku, na które mianuje się. (zalicza) pracownika;
6) znajomość języka polskiego w mowie i piśmie tudzież stopień wykształcenia i rodzaj wiadomości lub praktyki zawodowej, wymaganych w poszczególnych działach służby lub na poszczególne stanowiska;
7) zadośćuczynienie obowiązkowi czynnej służby wojskowej; warunek ten nie dotyczy osób uznanych definitywnie za niezdatne do czynnej służby wojskowej.
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od warunków, wymienionych w p. 4, 6 i 7. § 4. W myśl § 3 p. 3 nie mogą byc mianowane (zaliczane):
1) osoby, skazane wyrokiem sądu karnego, jeśli skazanie pociąga za sobą niezdolność do piastowania urzędu publicznego;
2) osoby, skazane za przestępstwu popełnione z chęci zysku;
3) osoby, wydalone ze służby kolejowej lub innej służby państwowej względnie służby samorządowej.
Osoba, przeciw której toczy się postępowanie karno-sądowe za przestępstwa, określone w p. 1 i 2, postępowanie upadłościowe lub postępowanie o pozbawienie własnej woli, nie może być w czasie trwania powyższego postępowania mianowana pracownikiem etatowym, lub zaliczoną w poczet pracowników nieetatowych.
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od warunków, wymienionych w p. 2 i 3.
§ 5. Poza ogólnemi warunkami, wymienionemi w §§ 3 i 4, mianowanie lub zaliczenie do jednej z kategoryj pracowników, wymienionych w § 1, zależy od odbycia co najmniej jednorocznej służby próbnej. Nadto warunkiem mianowania na stanowisko etatowe jest złożenie egzaminu ścisłego oraz pełnienie czynności przywiązanych do stanowiska etatowego.
Warunkiem zaliczenia w poczet pracowników nieetatowych jest, prócz odbycia służby próbnej, złożenie egzaminu praktycznego.
Zwolnienie częściowe lub całkowite od egzaminów, jako też od służby próbnej, nastąpić może za osobnem zezwoleniem Ministra Komunikacji.
§ 6. Minister Komunikacji wydaje szczegółowe przepisy co do zdolności fizycznej tudzież stopnia wykształcenia i rodzaju wiadomości lub praktyki zawodowej, wymaganych od pracowników przy mianowaniu (zaliczeniu) (§ 3 p. 5 i 6) tudzież określa czas i program służby próbnej i egzaminy, wymagane w poszczególnych działach służby.
§ 7. Pracownik winien objąć służby w terminie, wyznaczonym przez tę władzę P. K. P., która go mianowała (zaliczyła). Mianowanie (zaliczenie) unieważnia się, jeżeli pracownik w ciągu czternastu dni po tym terminie nie zgłosił się do służby i nie usprawiedliwił zwłoki.
§ 8. Przy objęciu służby pracownik składa przed władzą służbowa (§ 18) przyrzeczenie służbowe według roty, ustalonej w załączniku 1 do niniejszego rozporządzenia. Złożenie przyrzeczenia stwierdza się podpisami składającego i odbierającego przyrzeczenie.
Odmowa złożenia przyrzeczenia powoduje unieważnienie mianowania (zaliczenia).
§ 9. Niedopuszczalne jest zatrudnienie pracownika w taki sposób, żeby wchodził w stosunek zwierzchnika lub podwładnego do swego małżonka, krewnego wstępnego lub zstępnego z urodzenia lub przysposobienia, bądź też krewnego w linji bocznej do trzeciego stopnia pokrewieństwa, lub powinowatego do drugiego stopnia powinowactwa włącznie.
Pracownicy kasowych i gospodarczych urzędów P. K. P. nie mogą pozostawać w stosunkach rodzinnych, wymienionych w poprzednim ustępie, do osób zatrudnionych w nadzorczych urzędach rachuby i kontroli.
§ 10. Kobiet nie można zatrudniać przy robotach, które w przepisach o ochronie pracy są dla nich zakazane.
§ 11. Czas służby liczy się od dnia jej objęcia. Do czasu służby na P. K. P. zalicza się spędzony w Państwie Polskiem:
1) nieprzerwana służbę w charakterze pracownika etatowego, kandydata lub pracownika nieetatowego (§ l i 2);
2) nieprzerwana służbę w charakterze pracownika kolei państwowych, poprzedzający służbę wymienioną w p. l; służbę taką uważa się za nieprzerwaną już wówczas, gdy praca trwa co najmniej osiem miesięcy w roku, a pracownik nie został zwolniony ze służby na własna prośbę lub z własnej winy, przyczem ten miesiąc liczy się w całości, w którym pracownik, licząc także dni usprawiedliwionej nieobecności, zatrudniony jest co najmniej przez dwadzieścia dni;
3) nieprzerwaną państwową służbę cywilna, poprzedzająca przejście do służby wymienionej w p. 1 lub 2;
4) służbę i czas ćwiczeń w wojsku.
Minister Komunikacji może w wyjątkowych, na szczególne uwzględnienie zasługujących przypadkach zezwolić na odstąpienie od określonego w ustępie pierwszym warunku nieprzerwalności służby.
Minister Komunikacji może zaliczyć da czasu służby na P. K. P. w całości lub części również slużby na kolejach prywatnych i na kolejach państwowych w państwach obcych oraz służbę samorządowa, jeśli taka służba daje pracownikowi kwalifikacje pożyteczne dla służby kolejowej.
§ 12. Dla pracowników, objęlych ninijszem rozrządzeniem, prowadzi się wykazy stanu służby. Do wykazów tych wpisuje się wszystkie istotne dane, dotyczące stosunków osobistych pracownika oraz przebiegu jego służby. Pracownik składa przy pierwszem mianowaniu (zaliczeniu) swej władzy służbowej (§ 18) dokumenty osobiste, stwierdzające dane, wymienione w ust. 1. w dalszym ciągu zaś służby obowiązany jest .składać dokumenty, świadczące o każdej zmianie tych danych, nie wynikającej z zarządzeń P. K. P. Władza służbowa pracownika przesyła dokumenty, wymienione w poprzednim ustępie, władzy przełożonej (§ 18), która uskutecznia odpowiednie wpisy w wykazach lub sporządza odpisy złożonych dokumentów, same zaś dokumenty zwraca ich właścicielowi.
Pracownikowi służy prawo przeglądania wykazu stanu służby i otrzymania odpisu.
Wzór wykazu stanu służby tudzież szczegóły co do jego wypełnienia i prowadzenia określają osobne przepisy, wydane przez Ministra Komunikacji.
§ 13. Dla pracowników etatowych prowadzi się listy starszeństwa służbowego według przepisów, które wyda Minister Komunikacji.
Pracownik może w przeciągu czternastu dni po podaniu mu listy starszeństwa do wiadomości wnieść do władzy wyższej odwołanie (§ 16) od ustalonego co jego osoby porządku starszeństwa.
§ 14. Dla oceniania kwalifikacji służbowych pracowników etatowych będą utworzone komisje kwalifikacyjne przy władzach przełożonych.
O pracownikach nieetatowych wydaje opinje ich władza służbowa.
Ustanawia się następujące stopnie oceny kwalifikacyjnej:
dobry, dostateczny i niedostateczny.
Sposób kwalifikowania personelu tudzież skład komisyj kwalifikacyjnych określą przepisy wydane przez Ministra Komunikacji. O ocenie kwalifikacyjnej zawiadamia się pracownika na piśmie.
§ 15. Doręczenia decyzyj (orzeczeń i zarządzeń) w sprawach, wynikłych z niniejszego rozporządzenia, są ważne i powodują bieg terminów, jeśli uskuteczniono je do rąk własnych pracownika. Decyzje, od których służy pracownikowi prawo odwołania (§ 16), doręcza się za pokwitowaniem. Jeżeli nieznane jest miejsce pobytu pracownika, który nie ustanowił pełnomocnika, lub leż gdy pracownik lub jego pełnomocnik odmawia przyjęcia pisma, zawierającego decyzję, wówczas obwieszcza się ją przez wywieszenie w widocznem miejscu w urzędzie, do którego personelu pracownik należy. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie siedmiu dni od wywieszenia pisma.
Postanowienia niniejszego paragrafu nie odnoszą się do doręczeń w postępowaniu dyscyplinarnem, unormowanvch § 117.
§ 16. Jeżeli rozporządzenie niniejsze inaczej nie postanawia, pracownik może od decyzyj (orzeczeń i zarządzeń), w sprawach wynikłych z niniejszego rozporządzenia, wnieść w porządku służbowym (§ 19) odwołanie na piśmie do władzy wyższej, której orzeczenie jest w toku instancji ostateczne. Odwołanie należy wnieść w terminie czternasto-dniowym, o ile rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej (§§ 37 i 73 ust. 2).
Bieg terminu rozpoczyna się z dniem następującym po dniu doręczenia decyzji. Niedziele i święta ustawowe nie wstrzymują ani rozpoczęcia, ani biegu terminów. Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy dzień powszedni. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo, zawierające odwołanie, w urzędzie pocztowym lub telegraficznym Rzeczypospolitej.
W razie uchybienia terminu wniesienia odwołania zarówno instancja odwoławcza, jak i władza, od której decyzji odwołanie wniesiono, może przywrócić termin na prośbę pracownika, gdy udowodni on, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, z powodu przeszkód nie do przezwyciężenia. Prośbę o przywrócenie terminu może pracownik wnieść wraz z odwołaniem w terminie siedmiodniowym od usiania przeszkody. Nieuwzględnienia takiej, prośby nie można zaskarżyć. Odwołanie nie ma mocy odraczającej, jeśli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi (§ 107).
