515. Co zawiera dodatek do służbowego rozkładu jazdy, część II.?

1. Wskazówki o numeracji pociągów.
2. Stacje upoważnione do zgłoszenia pociągów.
3. Stacje (przystanki i ładownie), na których kierownik pociągu wykonuje stale lub w pewnych okresach czasu służbę nadzorującego urzędnika (dyż. ruchu).
4. Stacje, na których wolno dać polecenie do odjazdu za pośrednictwem innego urzędnika,
5. Wykaz stacyj, na których można udzielić kierownikowi pociągu polecenie do odjazdu za pomocą sygnału wyjazdowego.
6. Szlaki, na których wolno popychać pociągi.
7. Wskazówki co do norm ciężaru pociągu.
8. Normy dla ciężaru przewożonych osób oraz ładunków żywych i przedmiotów opłacanych od sztuki a nie na wagę.
9. Miejsca, na których należy dać sygnał baczność.
10. Pociągi zdawcze, przy których należy prowadzić zapiski dotyczące pociągów, parowozów i wagonów jak przy innych pociągach.
11. Miejscowe postanowienia wykonawcze dla przep. ruchu i sygnalizacji.
12. Spis stacyj, na których należy mocno zahamować wszystkie obsłużone hamulce przy poc. ręcznie hamowanych podczas ich postoju,
13. Plan zestawienia i przebiegu składów pociągów pasażerskich.
14. Obieg wagonów osobowych w pociągach towarowych.
15. Obsługa pociągów ruchu osobowego przez drużyny parowozowe.
16. Obsługa pociągów ruchu osobowego przez drużyny konduktorskie.
17. Obieg wagonów pocztowych i przewóz poczty.
18. Przewóz korespondencji służbowej.
19. Przewóz gotówki do kas macierzystych.
20. Wykaz codziennych pociągów ruchu towarowego.
21. Przepisy o podziale, znakowaniu i numeracji wagonów taboru osobowego i towarowego.
22. Wykaz dopuszczalnych na poszczególnych linjach nacisków kół na szyny i rozstępy osi stałych wagonów.
23. Inne postanowienia, które są zawarte w poniżej umieszczonych pytaniach.

516. Co wiadomo o czyszczeniu składów pociągów pasażerskich?

1. Czyszczenie główne odbywać się winno na każdej stacji wyposażenia składu oraz na tych stacjach końcowych, na których dany skład ma w dziennej porze dłuższy postój.
2. Czyszczenie średnie uskuteczniać należy we wszystkich stacjach końcowych składu.
3. Niezależnie od powyższego we wszystkich stacjach dyspozycyjnych i węzłowych, gdzie pociągi pasażerskie zatrzymują się normalnie co najmniej 10 min. należy zbiorniki wodne dopełniać wodą, rękojeście wytrzeć o ile możności ustępy i korytarze wyczyszczać.

517. Co wiadomo o kursowaniu wagonów osobowych i bagażowych?

Przydzielone do dyrekcji wagony otrzymują numery i cechy danej dyrekcji i stanowią jej inwentarz. Dyrekcje przydzielają tabor osobowy do poszczególnych parowozowni macierzystych. Z przydzielonych wagonów dyrekcje formują stałe składy pociągów pasażerskich a zbyteczne wyznaczają do rezerwy. Składy pociągów pasażerskich winny być formowane możliwie z wagonów jednego typu konstrukcyjnego. Przesyłanie wagonów dysponowanych należy uskuteczniać pociągami osobowemi a w razie niemożności towarowo-pośpiesznemi. Wagony salonowe, służbowe i wagony miękkie należy przesyłać z konwojem. Przesyłane wagony dysponowane pociągami osobowemi w stanie próżnym mogą być wykorzystane dla przejazdu pasażerów jadących nie dalej jak do stacji przeznaczenia przesyłanego wagonu. Przesyłanie wagonów dysponowanych, jakoteż zwracanych odbywać się winno na zasadzie listów przesyłkowych. Na każdy skład pociągu, względnie wagon lub grupę wagonów, parowozownie macierzyste formują:
Wykaz stanu wagonów R 92, dawny G. W. nr. 41 b.
Wykaz składa się z grzbietu i jednego odcinka. Grzbiet pozostaje u zdającego pociąg rewidenta, a odcinek otrzymuje kierownik pociągu, kwitując odbiór wagonów na grzbiecie. Kierownik pociągu wspólnie z drużyną konduktorską sprawdza dane wykazu i o ile okażą się różnice, żąda stosownego sprostowania wykazu. W razie nieporozumienia rozstrzyga dyżurny ruchu. Po przyjściu pociągu do stacji przeznaczenia lub w razie odczepienia wagonu, kierownik pociągu zdaje pociąg lub wagon rewidentowi względnie dyżurnemu ruchu, który po sprawdzeniu kwituje z odbioru, podpisując wykaz i w razie ujawnionych różnic, żąda sprostowania. Nieporozumienia wyjaśnią i rozstrzyga dyżurny ruchu. Uszkodzenia wewnętrzne wagonów powstałe w drodze, kierownik pociągu notuje w stosownych działkach wykazu, dołączając odpisy kwitów na pieniądze wpłacone przez pasażerów za te uszkodzenia. Jeżeli pasażer odmówi zapłacenia odszkodowania za uszkodzenie winien być sformowany protokół, o czem dyżurny ruchu czyni wzmiankę w wykazie. Przy wysyłaniu składu, grupy wagonów lub wagonu ze stacji docelowej do stacji pośredniej, gdzie wagon był wyłączony ze składu, z powrotem do pierwotnej stacji wyjścia, rewident wagonów lub gdzie go nie ma dyżurny ruchu, doręcza kierownikowi pociągu otrzymany wykaz tych wagonów. Kierownik pociągu postępuje tak, jak przy pierwotnem przyjęciu pociągu na stacji macierzystej. Przy zmianie drużyn konduktorskich na stacjach pośrednich lub granicznych międzydyrekcyjnych, oddają i przyjmują pociągi kierownicy pociągów z udziałem rewidenta pociągu. Przyjmujący pociąg kierownik pociągu kwituje zdającemu, podpisując wykaz.
Jeżeli pociąg składa się z kilku części biegnących do różnych stacyj docelowych, to na każdą część pociągu, względnie wagon winien być wydany oddzielny wykaz. Oddzielne wykazy wydaje się również na wagony P. K. P. wychodzące z Polski zagranicę. Wykaz R 92 formują rewidenci parowozowni macierzystej wagonów; gdzie nie ma parowozowni i rewidentów, dyżurni ruchu, na wagony obce w ruchu z obcemi kolejami formują wykazy rewidenci stacyj pogranicznych. Rewidenci stacyj pogranicznych kwitują i odbierają od kierowników pociągów wykazy na wagony wychodzące za granicę Polski. Przy powrotnym ich biegu z zagranicy zwracają rewidenci wagonów wykazy kierownikowi pociągu, z którym wagon odchodzi do Polski. Drużyny konduktorskie przyjmujące pociągi winny sprawdzać stan czystości przyjmowanych wagonów i o zauważonych usterkach zawiadomić kierownika pociągu a ten dyżurnego ruchu, który żąda od przedstawicieli wydziału mechanicznego usunięcia zauważonych niedokładności. Za całość wewnętrznego urządzenia oraz za czystość wagonów przyjętych bez zastrzeżeń odpowiadają konduktorzy, którym wagony zostały przydzielone. O uszkodzeniach i nieporządkach powstałych w wagonach w drodze konduktorzy zgłaszają kierownikowi pociągu, który postępuje jak w poprzednim ustępie podano. Konduktorzy odpowiadają za całość urządzeń wewnętrznych wagonów przydzielonych im do dozoru o ile braki nie są wymienione i uzasadnione w wykazie R 92. Odnośnie do kursów wagonów w komunikacji z obcemi kolejami obowiązują Przepisy Techniczne umowy o wzajemnem użytkowaniu wagonów osobowych i bagażowych w ruchu międzynarodowym (R. I. C.).

518. Jak należy postępować przy rozmieszczaniu podróżnych w wagonach?

W wagonach bez miejscówek należy umieszczać w przedziałach klasy 1-ej – 4 osoby, a w przedziałach, w których ławki są przedzielone poręczami – po 6 osób. W przedziałach klasy II po 8 osób z , wyjątkiem przedziałów posiadających ławki przedzielone poręczami, w których należy umieszczać 6 osób. W przedziałach klasy III po 10 osób, z wyjątkiem przedziałów, których typ nie zezwala na umieszczenie 5 osób na jednej ławce – po 8 osób Powyższą zasadę należy także odpowiednio stosować i do małych przedziałów (półprzedziałów). W wagonach szczególnego typu należy przy umieszczeniu podróżnych stosować się do właściwego wagonu. Rozmieszczanie podróżnych jest obowiązkiem konduktorów, którzy podczas postoju pociągu na stacjach po uprzedniem wzajemnem porozumieniu się wskazują podróżnym niezajęte miejsca w wagonach. O ile nie zachodzi rzeczywista potrzeba (zupełny brak miejsca, rozmieszczenie wagonów bezpośredniej komunikacji itp.) nie należy odsyłać podróżnych z jednego końca pociągu do drugiego bez udzielenia ścisłych wskazówek.

519. Co wiadomo o niedopuszczaniu do przewozu w wagonach osobowych materiałów łatwo zapalnych?

Wobec powtarzających się wypadków wybuchu i pożarów w pociągach pasażerskich wskutek przewożenia łatwopalnych materjałów jako bagaż ręczny, należy przy wypuszczaniu na peron i przy wsiadaniu pasażerów do wagonów zwracać baczną uwagę na ich ręczny bagaż, a w szczególności na blaszanki, butle i balony oplatane, jak również i na bagaż w innem opakowaniu, przyczem w razie nasuwającego się podejrzenia co do zawartości należy sprawdzać zawartość bagażu.

520. Co wiadomo o porządku podstawienia składów pociągów pasażerskich do odejścia ze stacyj początkowych, ich oświetlania i ogrzewania?

Próżne składy pociągów pasażerskich na początkowych stacjach powinny być podstawione w okresie zimowym już wstanie ogrzanym, temperatura w wagonach powinna wynosić 12°-15° C i oświetlane nie później jak na pół godziny przed czasem odejścia pociągu. Zezwolić na zajęcie miejsc przez podróżnych można dopiero po oświetleniu wagonów. Gaszenie światła w wagonach uskuteczniać należy o świcie, a w pociągach, które kończą bieg w nocy, po odejściu do stacji krańcowej i wyjściu podróżnych. W porze zimowej w pociągach, w których nie ma specjalnych pracowników wydziału mechanicznego, obowiązkiem konduktorów jest przy dojściu pociągu do stacyj krańcowych, rączki regulujące ogrzewanie nastawić na zimno.

521. Jak należy postępować przy ogłaszaniu nazw stacyj i czasu postoju na stacjach pośrednich?

W drodze konduktorzy przy zatrzymaniu się pociągu na stacjach pośrednich obowiązani są ogłaszać nazwę stacji i czas postoju w obrębie obsługiwanych wagonów conajmniej dwa razy, na stacjach węzłowych obowiązani są oprócz tego wzywać podróżnych do przesiadania się do pociągów innych kierunków. W razie opóźnienia pociągu konduktorzy, ogłaszając stacje postoju, winni zaraz uprzedzać podróżnych o możliwości skrócenia postoju, poczem po otrzymaniu istotnych w tym względzie informacyj od dyżurnego ruchu, bezzwłocznie podać je do wiadomości podróżnych. Drużyna konduktorska po dojściu pociągu do stacji krańcowej, względnie zmiany drużyny, może się oddalić od pociągu w pierwszym wypadku powyjściu podróżnych i przekazaniu czynności pracownikowi wydziału mechanicznego; w drugim zaś po przekazaniu wagonów przyjmującej drużynie. Na stacjach pośrednich kategorycznie wzbronione jest drużynie konduktorskiej oddalać się od obsługiwanych przez nią wagonów w sprawach nie związanych z czynnościami służbowemi.

522. Jakie są obowiązki konduktorów przyjmujących pociągi pasażerskie pod względem czystości i całości wewnętrznych urządzeń wagonowych?

Konduktorzy przyjmując pociąg obowiązani są sprawdzić stan czystości przyjmowanych wagonów i o zauważonych usterkach uwiadomić kierownika pociągu, który zawiadamia o tem dyżurnego ruchu. Dyżurny ruchu winien żądać do przedstawicieli wydziału mechanicznego usunięcia zauważonych niedokładności. Za całość wewnętrznego urządzenia, o ile braki nie są wymienione i uzasadnione w wykazie R 92, oraz za czystość wagonów przyjętych bez reklamacyj odpowiadają konduktorzy, którym wagony zostały przekazane. O uszkodzeniach i nieporządkach powstałych w wagonach w drodze, konduktorzy zawiadamiają kierownika pociągu, który po przybyciu na stację zgłasza o tem dyżurnemu ruchu, celem ustalenia winnych i sporządzenia odpowiednich protokułów, względnie ściągnięcia przypadającej należytości.

523. Jak należy postępować przy wyłączaniu czynnych wagonów pocztowych z pociągu z powodu uszkodzenia?

W razie niezdatności wagonu pocztowego w pociągu do dalszego przewozu, winien cały ładunek pocztowy być przeładowany pod dozorem według wskazówek kierownika ambulansu. O potrzebie przeładowania winien właściwy funkcjonariusz kolejowy (dyżurny ruchu, kierownik pociągu) zawiadomić bezzwłocznie kierownika ambulansu, z którym należy ustalić sposób przeładowania. Czynność przeładowania winni funkcjonariusze kolejowi ułatwić personelowi pocztowemu przez dogodne dostawienie odpowiedniego wagonu, albo przeż przeznaczenie odpowiedniej ilości przedziałów w najbliższym wagonie składu, jakoteż przez współdziałanie pracowników kolejowych na żądanie kierownika ambulansu pocztowego. Przeładowaną pocztę należy zasadniczo w całości wysłać tym samym pociągiem. Gdyby jednak przeładowanie poczty w całości do tego samego pociągu natrafiło na szczególne trudności, albo się nie dało uskutecznić ze względu na przetrzymanie pociągu ponad wskazaną możliwość, winni funkcjonariusze kolejowi bezwarunkowo zezwolić na wyprawienie całej poczty listowej zwłaszcza zagranicznej oraz gazetowej i umożliwić jej wysłanie tym samym pociągiem. Pozostała poczta winna być dalej wysłaną najbliższym właściwym pociągiem. W razie przeładowania i dalszego transportu tym samym pociągiem tylko poczty listowej i gazetowej, konwojuje ją według uznania kierownika ambulansu albo funkcjonariusz ambulansu albo funkcjonariusz najbliższego urzędu pocztowego. Na wypadek, gdyby użycie tych funkcjonariuszy było niemożliwe, oddaje się przeładowaną pocztę listową i gazetową w zamkniętych workach i pakietach do przewozu i wydawania konduktorowi kolejowemu. Konduktor ten otrzymuje od kierownika ambulansu gotowe wypełnione i zaadresowane wykazy, za któremi wydaje pocztę, zgłaszającym i legitymującym się swojemi wykazami posłańcom pocztowym przydrożnych urzędów pocztowych. Konduktor kolejowy nie przyjmuje po drodze poczty. Funkcjonariuszom pocztowym konwojującym przeładowaną pocztę w przedziałach wydzielonych ze składu przysługuje prawo przejazdu na takich samych warunkach jak i w ambulansach pocztowych.

524. Jak należy postępować przy przewozie poczty listowej za pośrednictwem konduktorów kolejowych?

1. Worki listowe oddawane konduktorom bagażowym do przewozu, muszą być zamknięte plombą lub wyjątkowo pieczęcią łąkową i zaopatrzone chorągiewkami adresowanemi z trwałego papieru wykluczającego łatwość oderwania się. Pakiety gazetowe muszą być należycie i trwale opakowane i zaklejone, a wrazie potrzeby obwiązane szpagatem. W adresie worka lub pakietu musi być zaznaczona wyraźnie nazwa urzędu pocztowego lub ambulansu, do którego worek lub pakiet jest przeznaczony. W adresie tym musi być podana również nazwa stacji wydania, gdy nazwa odbiorczego urzędu pocztowego różni się od nazwy tej stacji lub gdy worek lub pakiet adresowany jest do ambulansu.
2. Posłańcy urzędów pocztowych oddają worki listowe i pakiety gazetowe konduktorowi bagażowemu i od niego odbierają bezpośrednio z wagonu bagażowego, wchodząc do niego tylko na wezwanie konduktora. Porządek wymiany jest ten, że funkcjonariusz pocztowy najprzód odbiera ładunek pocztowy od konduktora, a potem oddaje mu swój ładunek przeznaczony na wysłanie.
3. Funkcjonariusze pocztowi są obowiązani zgłaszać się wcześnie do pociągu i we właściwem miejscu, aby mogli przystąpić do wymiany ładunków zaraz po zatrzymaniu się pociągu. Funkcjonariusze ci winni przy odbieraniu i oddawaniu worków stosować się do wskazówek konduktora i na jego żądanie są obowiązani pomagać mu przy wyładowaniu i załadowaniu oraz układaniu worków i pakietów w wagonie bagażowym.
4. Jako pocztowe dokumenty przewozowe służą dostarczone przez urzędy pocztowe:
a) wykazy ładunku druk nr. 10,
b) sumarjusz przewozu poczty listowej druk nr. 413.
5. Urząd pocztowy, który według danego planu wymiany jako pierwszy, czyli wyjściowy urząd oddaje konduktorowi bagażowemu worki i pakiety do przewozu, wręcza mu przez swego funkcjonariusza wypełnione w 2 egzemplarzach i ostemplowane datownikiem:
a) wykaz ładunku oddanego, przez siebie,
b) po jednym wykazie ładunku dla każdego urzędu pocztowego, który wymienia z konduktorem bagażowym lub tylko odbiera od niego worki i pakiety stosownie do planu wymiany.
5) sumarjusz przewozu poczty listowej.
6) Wykaz ładunku wymieniony w punkcie 5 pod a) urząd wyjściowy adresuje na kurs, wymieniając nazwę stacji wyjściowej i końcowej kursu oraz numer pociągu.
Pod tytułem wykazu umieszcza uwagę: wagon bagażowy. Do tego wykazu wpisuje urząd wyjściowy szczegółowo wszystkie worki i pakiety, które oddaje do przewozu. Wpisy winny być wykonane w porządku, w jakim te przedmioty mają być kolejno wydawane po drodze. Worek wpisuje się szczegółowo do wykazu ładunku w ten sposób, że nazwę urzędu wysyłającego, worek i nazwę urzędu jego przeznaczenie zaznacza się w rubrykach wykazu zatytułowanych Urząd pocztowy nadawczy i Urząd pocztowy przeznaczenia; pakiet zaś gazetowy wykazuje się szczegółowo przez wpisane nazwy gazety i wysyłającego urzędu pocztowego, o ile pakiet zawiera różne czasopisma w rubryce Urząd pocztowy nadawczy, a miejsce przeznaczenia pakietu w rubryce: Urząd pocztowy przeznaczenia.
7. Wykazy ładunkowe, wymienione w punkcie 5 pod b) adresuje wyjściowy urząd pocztowy do urzędów pocztowych, które według planu wymiany odbierają worki i pakiety od konduktora bagażowego lub tylko mu oddają. Ponad tytułem tych wykazów winna być umieszczona również uwaga wagon bagażowy w pociągu nr. Do wykazów ładunku wymienionych w punkcie 5 pod b) urząd wyjściowy przenosi ze swego wykazu wymienionego w punkcie 5 pod a), worki i pakiety przez siebie oddane, notując ich znamiona i ilość, a następnie wpisuje w tych wykazach na podstawie planu wymiany we właściwych rubrykach nazwy urzędów pocztowych i ambulansów, do których i dla których mają być worki i pakiety oddane konduktorowi bagażowemu w odnośnej stacji zdawczej. Wykazy, do których po drodze już żadne worki i pakiety nie mają być wpisane, urząd wyjściowy zamyka i sumuje.
8. W sumarjuszu wymienionym w punkcie 5 pod c), urząd wyjściowy wypełnia nagłówek i wpisuje w porządku kolejnym pod przychodem wszystkie stacje, w których konduktor bagażowy ma odbierać worki i pakiety, a pod rozchodem wszystkie stacje, w których ma te przedmioty wydawać.
9. Każdy następny urząd pocztowy, objęty planem wymiany, wręcza konduktorowi bagażowemu przez swego funkcjonariusza wraz z ładunkiem tylko wykaz tego ładunku w 2 egzemplarzach, ostemplowany datownikiem, wypełniony i zaadresowany według wskazania punktu 8 oraz podsumowany.
10. Konduktor bagażowy, przyjmując ładunek, jest obowiązany sprawdzić ilość worków listowych i pakietów gazetowych z wręczonym mu wykazem tego ładunku i pokwitować odebranie ładunku w obu egzemplarzach wykazu przy użyciu kalki, podpisując wykaz poniżej sumy na prawo. Pierwszy egzemplarz pokwitowanego wykazu konduktor zatrzymuje wraz z ładunkiem, drugi egzemplarz wykazu zwraca oddającemu funkcjonariuszowi urzędu pocztowego.
11. Konduktor bagażowy wydaje worki i pakiety posłańcom urzędów pocztowych, objętych planem wymiany na podstawie podwójnych wykazów, które ostemplowane datownikiem, oraz wypełnione całkowicie lub częściowo, wręczył mu urząd pocztowy wyjściowy. Wykazy te uzupełnia konduktor w tekście na podstawie odebranych w czasie drogi wykazów ładunku, zamyka i sumuje, umieszcza swój podpis poniżej i na prawo od sumy w obu egzemplarzach wykazu przy użyciu kalki. W ten sam sposób podpisuje konduktor wykazy ładunku zamknięte i podsumowane już przez wyjściowy urząd pocztowy. Odbiór worków i pakietów kwituje funkcjonariusz odbierającego urzędu pocztowego konduktorowi przez podpisanie obu egzemplarzy wykazu wręczonego mu przez konduktora, równocześnie z ładunkiem przy użyciu kalki. Pierwszy egzemplarz wykazu zdawczego zatrzymuje funkcjonariusz pocztowy, drugi egzemplarz zwraca konduktorowi. Funkcjonariusz odbierając ładunek od konduktora bagażowego jest obowiązany sprawdzić, czy otrzymał właściwe worki i pakiety.
12. Wykaz ładunku w 2 egzemplarzach, ostemplowany należycie datownikiem urzędu pocztowego wymiany, przedstawia legitymacje funkcjonariusza tego urzędu, upoważniającą go nietylko do oddania lecz także do odebrania worków i pakietów. W tych przeto wypadkach, gdy funkcjonariusz pocztowy według planu nie oddaje ładunku, lecz tylko odbiera, powinien mimo to wręczyć konduktorowi wtedy już tylko pojedynczy wykaz ładunkowy ostemplowany datownikem urzędu pocztowego i zaopatrzony w tekście uwagą: próżny, stwierdzoną podpisem.
Wykaz pozostaje u konduktora. Taki sam wykaz wystawiony, ostemplowany i wręczony przez wyjściowy urząd pocztowy wydaje konduktor bagażowy funkcjonariuszowi pośredniego urzędu pocztowego wymiany, gdy odbiera od niego ładunek, a wzamian mu żadnego nie wydaje.
13. Na wypadek różnicy w ilości worków lub pakietów oddanych i wpisanych do wykazu ładunku, ma strona oddająca brakujący worek lub pakiet w obu egzemplarzach wykazu własnoręcznie odpisać, nadliczbowy zaś dopisać i zmiany te potwierdzić podpisem. Zbadanie przyczyny braku lub nadwyżki należy do właściwego i końcowego urzędu pocztowego.
14. W razie wyjątkowego niezgłoszenia się na czas funkcjonariusza pocztowego na danej stacji po odbiór poczty, konduktor bagażowy oddaje worki i pakiety wraz z pierwszym egzemplarzem wykazu dyżurnemu ruchu lub funkcjonariuszowi kolejowemu przez niego wskazanemu za pokwitowaniem w drugim egzemplarzu (kopji) wykazu, który konduktor zatrzymuje i w którym notuje niestawienie się funkcjonariusza pocztowego.
15. Oprócz wykazów ładunku uzupełnianych przez konduktora bagażowego, uzupełnia tenże również sumarjusz w dwóch egzemplarzach, wpisując do niego ilość worków i pakietów-otrzymanych w poszczególnych stacjach wymiany na podstawie wykazów odebranych od urzędów pocztowych i drugich egzemplarzy (kopji) wykazów wydanych funkcjonariuszom tych urzędów, w końcu sumuje kolumny przychodu i rozchodu sumarjusza i podpisuje go poniżej zesumowania. Sumy przychodu i rozchodu muszą być sobie równe. Pierwszy egzemplarz sumarjusza wraz z wymienionemi wykazami odebranemi i kopiami wydanych wykazów konduktor bagażowy oddaje funkcjonariuszowi końcowego urzędu pocztowego za pokwitowaniem, w drugim egzemplarzu sumariusza, który wraz z próżnym wykazem końcowego urzędu pocztowego, jako dowodem oddania mu ładunku, wręcza dyżurnemu służby ruchu.
16. Gdy przewóz ładunku pocztowego za pośrednictwem konduktorów bagażowych odbywa się tylko między dwoma urzędami pocztowemi, lub gdy konduktor otrzymuje ładunek tylko na stacji wyjściowej, a na wszystkich innych stacjach wymiana ładunku odpada, to odpada też prowadzenie przez niego sumarjusza.
17. Na podstawie osobnego porozumienia między Dyrekcją Poczt i Telegrafów a Dyrekcją Kolei Państwowych mogą być przy niektórych przewozach pakiety gazetowe wykazywane sumarycznie. Przy sumarycznem wykazywaniu pakietów gazetowych wpisuje się słowo gazety w poprzek rubryk wykazu zatytułowanych Urząd pocztowy nadawczy i przeznaczenia, a w kolumnie zatytułowanej Pakiety listowe ilość pakietów gazetowych.
18. Warunki przewozu i sposób przekazywania worków i pakietów listowych za pośrednictwem konduktorów bagażowych między zagraniczną stacją zdawczą a krajowym urzędem pocztowym wymiany ustalają w każdym poszczególnym wypadku zainteresowane Dyrekcje Poczt i Telegrafów i Kolei Państwowych w wzajemnem porozumieniu.
19. Zarówno funkcjonariusz pocztowy jak i funkcjonariusz kolejowy jest obowiązany uszkodzenie oddawanego worka lub pakietu gazetowego na żądanie odbiorcy potwierdzić w wykazie ładunku zwięzłem omówieniem rodzaju uszkodzenia, własnoręcznie i wyraźnie przez siebie podpisanem.
20. Końcowy urząd pocztowy bada odebrany przez konduktora sumarjusz i jego załączniki. Wszelkie nieprawidłowości stwierdzone przy kontroli dokumentów przewozowych, końcowy urząd pocztowy bada i załatwia z interesowanemi urzędami pocztowemi i kolejowemi.
21. Przepisy niniejsze nie mają zastosowania do przewozu poczty listowej w wagonie bagażowym, spowodowanym wycofaniem z pociągu wagonu pocztowego z powodu jego niezdatności lub przerwy w ruchu, gdy do konwojowania poczty listowej, przeładowanej i wysłanej tym samym pociągiem, nie może być użyty funkcjonariusz pocztowy.

525. Jakie normy istnieją co do obliczenia ciężaru pociągu

W pociągach pasażerskich liczy się każdy wagon osobowy jakoteż towarowy niezależnie od tego czy ładowny lub próżny wedle jego ciężaru użytecznego, a mianowicie każdą oś:
wagonu towarowego po 7,5 tonn
2 lub 3 osiowego wagonu pocztowego bagażowego lub osobowego po 7,0 tonn ,
4 osiowego wagonu pocztowego, bagażowego lub osobowego po 9,5 tonn ,
6 osiowego wagonu osobowego po 9,5 tonn ,
4 osiowego wagonu korytarzowego po 10,5 tonn ,
4 osiowego wagonu sypialnego międzynarodowego Tow. I/II kl. po 9,5 tonn,
Niemieckie wagony: 4 osiowego wagonu sypialnego III kl. po 8,5 tonn,
4 osiowego wagonu sypialnego I/II kl. po 12,0 tonn ,
6 osiowego wagonu sypialnego I/II kl po 9,5 tonn,
Jako ciężar przewożonych pasażerów należy przyjmować jedną tonnę (netto) na każdą oś wagonu pasażerskiego bez względu na ilość zajętych miejsc; zaś jako ciężar pociągów pasażerskich (brutto) należy przyjmować rzeczywistą tarę wagonu plus powyższe obciążenie, czyli plus jedną tonnę na każdą poszczególną oś wagonu. Ciężar wagonów towarowych w pociągach mieszanych należy obliczyć wedle norm wymienionych poniżej jak w pociągach towarowych.
b) W pociągach towarowych liczy się:
1. Wszystkie próżne wagony wedle ich własnej wagi zaokrąglonej na całe tonny.
2. Ładowane wagony bagażowe i osobowe podanym wyżej pod a) ciężarem użytecznym.
3. Ładowne wagony towarowe ich własną wagą, zaokrągloną na całe tonny i ciężarem ich ładunku również zaokrąglonym na całe tonny. Jako ciężar ładunku należy wstawić:
Dla wagonów pocztowych, zbiorowych (kursowych, lokalnych, przeładunkowych) i zbiorowych dla przewozu zwierząt po 3 tonny na każdy wagon.
Dla wagonów załadowanych zwierzętami – 5 tonn na każdy wagon bez względu na gatunek i ilość sztuk załadowanych zwierząt.
Dla ładunków wagonowych podany w liście przewozowym ciężar zaokrąglony na całe tonny, a w razie braku danych, siłę nośną wagonu.
Dla przesyłek wojskowych:
wagon załadowany bagażem 6 tonn
wagon załadowany końmi 4 tonn
wagon załadowany furgonami 3 tonn
Ilość ciężaru poniżej 500 kg nie liczy się; zaś 500 kg i ponad to liczy się jako pełne tonny.
c) Przy przewozie parowozów zimnych liczy się:
Za każdą oś parowozową 14 tonn
za każdą oś tendrową 7,5 tonn526. Jakie normy ciężaru istnieją dla przewozu osób oraz ładunku żywych i przedmiotów opłacanych od sztuki a nie na wagę?Pasażer z bagażem ręcznym 80 kg
Żołnierz w pełnym rysztunku 100 kg
Koń wierzchowy lub pociągowy (zarówno w rysztunku lub w uprzęży jak i bez nich), źrebiec, muł, byk, wół, lub krowa 400 kg
Byczek lub osieł 170 kg
Świnia 100 kg
Cielak 80 kg
Prosiak, owca, baran, jagnię lub koza 40 kg
Kojec dla drobiu na kółkach 250 kg
Wagon piętrowy (świniarka) ładowny w jedno piętro 3500 kg
Wagon piętrowy – ptasiarka 500 kg
Ciało zmarłego 500 kg
Wehikuł I-szej kategorii (landa, powozy, omnibusy, wozy meblowe, samochody, sikawki parowe) do 7 m. długości w przesyłkach towarowych:
próżne 2500 kg
ładowne 5000 kg
Wehikuł II kategorii do 7 m długości zarówno ładowny Jak i próżny w przesyłkach pośpiesznych 1500 kg
Komplet urządzeń do przewozi ludzi 300 kg
Komplet urządzeń do przewozu koni 70 kg
Działo, łódź, samochód dłuższe niż 7 m 5000 kg
Aeroplan (kadłub) 1000 kg
(Pozostałe części aeroplanowe rozebrane należy przeważać).

SPIS RZECZY i ALFABETYCZNY SPIS RZECZY (Katechizm Służby Pociągowej 1930)