353. Kto to jest konduktor-rozdawca i jakie są Jego obowiązki?

W każdym pociągu, z wagonami kursowemi, z których odbywa się na danym odcinku odładunek, lub doladunek albo jednocześnie i odładunek i doładunek, jeden z konduktorów pełni obowiązki konduktora-rozdawcy, do którego należy wydawanie i przyjmowanie przesyłek na stacjach odcinka wskazanego w planie.
Wyznaczenie konduktora rozdawcy ma na celu dozór, aby doladunek na stacjach odbywał się do właściwych wagonów kursowych i w porządku, określonym w przepisach o przewozie przesyłek drobnych (P. Dr.) i w przepisach wykonawczych dla ekspedycyj towarowych (P. W. E.) Przy ruchu przesyłkowym funkcje konduktora-rozdawcy może wykonywać kierownik pociągu lub jego zastępca.
Do każdego pociągu zbiorowego powinien być włączony wagon z przedziałem służbowym (brankard) dla kierownika pociągu i konduktora-rozdawcy celem ułatwienia przechowania i segregacji w drodze dokumentów przewozowych.
W wagonie tym powinny się znajdować stół, ławki i półki na dokumenty.
W zimie przedział powinien być ogrzany.
W braku wagonu z przedziałem służbowym może być włączona do pociągu cieplarka, w braku zaś tejże w porze letniej wagon kryty.
Podczas pełnienia obowiązków służbowych konduktor-rozdawca winien mieć przy sobie:
1. Przepisy o przewozie przesyłek drobnych.
2. Plan, lub wyciąg z planu formowania i przewozu wagonów kursowych.
3. Skrzynkę, teczkę lub okładkę tekturową do przechowywania dokumentów przewozowych i nie zbędnych druków.
4. Latarkę ręczną sygnałową.
Konduktor-rozdawca musi być egzaminowany ze znajomości przepisów o przewozie drobnicy.

354. Co to jest wagon zbiorowy?

Wagon, do którego zostały załadowane przesyłki drobne, nazywa się wagonem zbiorowym.

355. Jakie mamy kategorje wagonów zbiorowych?

Wagony zbiorowe, dzielą się na następujące 5 kategoryj:
1. Bezpośrednie wagony zbiorowe to jest takie, które są załadowane na jednej stacji (nadawczej lub sortowniczej) przesyłkami drobnemi, adresowanemi wyłącznie do jednej i tej samej stacji przeznaczenia. (Wb).
2. Odcinkowe wagony zbiorowe to jest takie, do których załadowane są przesyłki. adresowane do różnych stacyj, leżących między dwiema stacjami dyspozycyjnemi, lub sortowniczemi (Wodc).
3. Ogólne przeładunkowe wagony zbiorowe, to jest takie wagony, do których załadowane są przesyłki:
a) do jednej ze stacyj sortowniczych głównych i do różnych innych stacyj, położonych poza nią we wszystkich kierunkach i
b) do jednej ze stacyj sortowniczych, pomocniczych i do różnych innych stacyj położonych poza nią we wszystkich kierunkach, lecz tylko na odcinkach, bezpośrednio przylegających do tej stacji. (Wprz).
4. Kursowe wagony zbiorowe, to jest takie wagony, które kursują .według uprzednio ułożonych planów, zgóry wyznaczonemi pociągami i służą do jednoczesnego zbierania i rozdawania, albo też jedynie do zbierania lub rozdawania przesyłek drobnych na stacjach, wskazanych w tymże planie.
Skrót:
a) z przesyłkami pośpiesznemi Wkp
b) z przesyłkami zwyczajnemi Wkz.
c) z przesyłkami specjalnemi Wksp..
5. Specjalne wagony zbiorowe, to jest takie wagony, które są załadowane przesyłkami drobnemi takiego rodzaju towarów, które ze względu na swe właściwości, jak naprzykład łatwopalność, specyficzny zapach i t. p. mogłyby uszkodzić lub też obniżyć wartość innych razem załadowanych przesyłek.
Kategorję wagonów specjalnych oznacza się analogicznemi skrótami jak wagony inne z dodatkiem sp czyli zależnie od rodzaju formowania, skrótem:
Wb-sp.,
Wodc-sp.,
Wprz-sp.,
Wksp.

356. Czy mamy pozatem jeszcze inne kategorie przesyłek?

Tak i to przesyłki calowagonowe – conajmniej 5000 kg i więcej. Przesyłki o wadze mniejszej stanowią drobnicę, chociażby przewoźne było obliczone według klasy wagonowej.

357. Za jakiemi listami przewozowemi mogą być nadawane i przewożone przesyłki?

Wszystkie przesyłki tak drobne, półwagonowe jak i całowagonowe, mogą być przewożone za listami przewozowemi zwykłemi i pośpiesznemi. Listy przewozowe pośpieszne różnią się od zwykłych czerwoną obwódką na górnym i dolnym marginesie.

358. Co musi być dołączone do listu przewozowego?

Do listu przewozowego musi być dołączona ceduła przewozowa, bez której nie wolno przesyłki do przewozu pod żadnym warunkiem przyjąć.

359. Jakich głównych zasad przestrzegać trzeba przy formowaniu wagonów zbiorowych?

1. Przy formowaniu wagonów zbiorowych obciążenie ich powinno być wyzyskane:
dla wagonów bezpośrednich i ogólnoprzeładunkowych przy przesyłkach zwyczajnych najmniej do 4 tonn, a przy przesyłkach pośpiesznych najmniej do 3 tonn, a dla pozostałych wagonów zbiorowych przy przesyłkach zwyczajnych nie mniej niż do 3 tonn i przy przesyłkach pośpiesznych nie mniej, niż do 2 tonn.
2. Przesyłki pośpieszne zasadniczo nie mogą być ładowane do jednych i tych samych wagonów razem z przesyłkami zwyczajnemi; wyjątek stanowią przesyłki zwyczajne łatwopsujące się jak również takie, co do których w odstąpieniu od powyższej zasady będą podane przez Dyrekcję wyraźne wskazówki w planie formowania i przewozu wagonów kursowych.
3. W wagonach odcinkowych (tak jak i w kursowych) winne być przesyłki ułożone w geograficznym porządku następujących po sobie stacyj odbiorczych z uwzględnieniem strony wyładunkowej tak, ażeby wyszukanie przesyłek podczas odładowania na stacjach nie napotykało na trudności i nie powodowało opóźnień pociągu.
4. Do wagonu odcinkowego nie wolno ładować przesyłek z przeznaczeniem do początkowej stacji odcinka, od której rozpoczyna się wyładunek przesyłek, lub do stacyj leżących poza końcową stacją odcinka, na której kończy się bieg wagonu odcinkowego; o ile stacja ta nie jest sortowniczą.
5. Stacje położone na tych odcinkach mogą dla wykorzystania biegu tego wagonu załadować również swoje przesyłki do stacyj sąsiednich na tym odcinku i loco do stacji końcowej biegu wagonu, a jeżeli stacja ta jest sortowniczą także tranzyt poza tą stacją.

360. Jakie istnieją przepisy co do formowania, przewozu i obsługi wagonów kursowych?

1. Wagony kursowe na odcinkach, na których zbiera się lub rozdaje albo jednocześnie zbiera się i rozdaje przesyłki, muszą być konwojowane przez konduktorów-rozdawców.
2. Stacje pośrednie uskuteczniają nie inaczej jak w obecności konduktora rozdawcy doładunek i odładunek z wagonów kursowych, zdejmowanie z nich plomb poprzedniej stacji, oraz nakładanie swoich plomb.
3. Jeżeli w jednym pociągu znajduje się kilka kursowych wagonów zbiorowych o rozmaitem przeznaczeniu, to stacja pośrednia obowiązana jest przygotowane na ten pociąg przesyłki załadować do właściwych wagonów kursowych.
4. Odpowiedzialność za doładowanie przesyłki drobnej do właściwego wagonu kursowego ponosi konduktor-rozdawca lub inny konduktor, pełniący obowiązki rozdawcy, narówni z pracownikiem stacyjnym.
5. Gdyby doładowanie drobnicy na stacji pośredniej okazło się niemożliwem z powodu braku w pociągu wagonu kursowego, lub z powodu braku miejsca w wagonie kursowym, wypadek taki powinien być stwierdzony na przygotowanym przez stację doładunkową wykazie oddawczym przez konduktora-rozdawcę lub kierownika pociągu, niedoładowane zaś przesyłki należy wysłać dodatkowym wagonem kursowym, lub w razie braku takiego wagonu, następnym pociągiem, w którym będą szły wagony kursowe. O zatrzymaniu przesyłek stacja nadawcza winna niezwłocznie powiadomić telegramem stację, wysyłającą wagony kursowe, w odpisie do miejscowego Naczelnika Oddziału Ekspl., ze wskazaniem przyczyny zatrzymania, liczby przesyłek, ogólnej wagi i rodzaju ładunku.
6. Stacje, które według planu obowiązane są wysyłać kursowe wagony zbiorowe, powinny wysyłać je w odpowiednich pociągach nawet wtedy, kiedy do tych wagonów same nie mają żadnej przesyłki do załadowania, a to w celu umożliwienia stacjom pośrednim wysyłania przesyłek zgodnie z planem. Wagony te przed wysłaniem muszą być należycie okartkowane.
7. W razie zapełnienia wagonu kursowego na jednej ze stacyj pośrednich do całkowitej siły nośnej, lub pojemności wagonu, stacja ta winna wstawić do pociągu próżny wagon, jako dodatkowy kursowy, okartkowując go nalepką jednobrzmiącą z nalepką znajdującą się na pierwotnym wagonie kursowym. Gdyby dana stacja nie miała u siebie odpowiedniego wagonu próżnego, winna ona wezwać następną w kierunku biegu pociągu stację do wstawienia takiego dodatkowego wagonu do pociągu.
8. Kursowe wagony zbiorowe oznaczone są numerami kursu i biegną według ustalonego planu, wyznaczonemi stale pociągami, bez względu na ilość obciążenia. Bezpośrednie wagony miejscowe Wb i przeładunkowe Wprz.wysyła się pociągami wskazanemi w przepisach wykonawczych do P. Dr. a wagony odcinkowe Wodc. wysyła się do początkowej stacji odcinka, od której wagon rozpoczyna wyładunek, pociągami dalekobieżnemi, a od tej stacji najbliższemi pociągami zbiorowemi. W razie braku przesyłek, ekspedycja formująca w myśl planu kurs, okartkowuje próżny wagon odpowiednią nalepką i przesyła odprawiaczowi pociągów opaskę na listy przewozowe wraz z wypełnionym w nagłówku wykazem ładunkowym. Numer kursu należy oznaczyć kolorowym ołówkiem także na opasce. – Wagony kursowe wstawia się do pociągu zasadniczo tuz za brankardem.
9. Doładowanie, i wyładowanie przy wagonach kursowych ma się odbywać z należytem pośpiechem ściśle w ramach postoju pociągu. Odczepianie wagonu kursowego lub wysyłanie innym pociągiem, niż przewiduje plan, jest bezwarunkowo niedozwolone. W razie wyłączenia z pociągu wagonu kursowego z powodu uszkodzenia lub i innych przyczyn technicznych, stacja wyłączająca wagon winna wstawić na jego miejsce inny odpowiednio okartkowany wagon i przeładować do tego wagonu przesyłki.
10. Jeżeli zachodzi brak wagonu na tej stacji, należy przesyłki przeładować możliwie do brankardu, a wagon zamówić telegraficznie w najbliższej stacji mającej próżny wagon i tam uskutecznić przeładowanie przesyłek z brankardu. Gdyby postój pociągu lub brak wagonu na to nie zezwalał, stacja w której wagon z przesyłkami pozostawiono, jeżeli natychmiastowa naprawa wagonu okaże się niemożliwa, winna pozostawione przesyłki wysłać bezwzględnie najbliższym biegnącym w tym kierunku wagonem kursowym lub sformować wagon kursowy dodatkowy i dodać do przewidzianego planem pociągu.
11. Stacje o większych ekspedycjach, w których dany kurs biegu się nie kończy, ułożą podział pracy robotników w ten sposób, ażeby przy pociągach nadchodzących w nocy, wyładowanie lub załadowanie przesyłek przy wagonach kursowych odbywało się bez najmniejszych trudności. Przy większem wyładowywaniu lub doładowaniu należy wagony kursowe dostawiać przed magazyn ekspedycji. Jeżeli czas postoju pociągu na to nie zezwala, należy wyładowanie względnie naładowanie przeprowadzić przy pociągu.
12. Kierownik pociągu, względnie konduktor rozdawca posiadający w znajdujących się przy pociągu wagonach kursowych lub odcinkowych większą ilość przesyłek lub też przedmiotów ciężkich, dla jednej ze stacyj na drodze przewozu, obowiązany jest uwiadomić na czas stację tą telefonicznie lub telegraficznie z podaniem ilości przesyłek i wagi w celu przygotowania się stacji tej do wyładunku,
13. Personel pociągowy ma służyć przy wyładowaniu i załadowaniu zawsze czynną pomocą i starać się na równi z personelem stacyjnym o prawidłowe i terminowe przeprowadzenie czynności ładunkowych. Na stacjach o jednym pracowniku, drużyna pociągowa zobowiązana jest oprócz tego pomagać czynnie przy dostarczeniu przesyłek drobnych z magazynu do wagonu i na odwrót. W stacji końcowej biegu wagonu kursowego należy wagony te dostawiać do magazynu natychmiast po przybyciu pociągu.
14. Jeżeli na drodze przebiegu uzyska wagon kursowy pełne obciążenie lub przestrzenne wykorzystanie pojemności wagonu tak, że zajdzie obawa braku miejsca dla doładowania przesyłek w ruchliwszych następnych stacjach przewidzianych planem dla naładunku, jest kierownik pociągu względnie konduktor-rozdawca zobowiązany zażądać włączenia wagonu dodatkowego w tej lub po telefonicznem porozumieniu się w następnej stacji.
15. Wagon dodatkowy okartkowuje się nalepkami, sporządza się osobny wykaz ładunkowy i oznacza się tym samym numerem kursu co wagon główny z dodaniem wyrazu dodatkowy. Do wagonu dodatkowego należy zasadniczo ładować przesyłki przeznaczone do najbliższych stacyj odcinka, przesyłki zaś dla dalszych stacyj umieszczać możliwie w wagonie głównym. Wagon dodatkowy biegnie tylko do tej stacji, do której zachodzi potrzeba, poczem, o ile czas postoju pociągu pozwala, należy pozostałe w nim przesyłki przeładować do wagonu głównego, a opróżniony wagon odczepić.
16. Przy doładowywaniu przesyłek na stacjach pośrednich, należy przedewszystkiem zważać, zawsze dokładnie na numer kursu oraz ustalone planem przeznaczenie i stosownie do tego załadowywać przesyłki do właściwych wagonów kursowych. Zasadniczo nie wolno przesyłek pośpiesznych ładować do wagonu z przesyłkami zwyczajnemi i odwrotnie. Wyjątek stanowią zastrzeżenia zawarte w planie.
17. Przesyłki w wagonach odcinkowych i kursowych powinny być ułożone w geograficznym porządku stacji przeznaczenia, t. j. do stacji bliższych – bliżej drzwi wagonu i po tej stronie, po której odbywa się na danej stacji odładunek. Sztuki należące do jednego listu przewozowego należy układać obok siebie.
18. Za prawidłowe załadowanie ponoszą odpowiedzialność zdający przesyłki pracownik stacyjny na równi z konduktorem-rozdawcą.361, Jaka jest numeracja wagonów kursowych?Każdy, przewidziany w planie, wagon kursowy- oznacza się numerem porządkowym według następującego systemu :
Wagony kursowe formowane w Dyrekcji Warszawskiej oznacza się numerami od 1000 do1999.
w Dyrekcji Radomskiej od 2000 do 2999,
w Dyrekcji Wileńskiej od 3000 do 3999,
w Dyrekcji Katowickiej od 4000 do 4999,
w Dyrekcji Poznańskiej od 5000 do 5999,
w Dyrekcji Gdańskiej od 6000 do 6999,
w Dyrekcji Krakowskiej od 7000 do 7999,
w Dyrekcji Lwowskiej od 8000 do 8999,
w Dyrekcji Stanisławowskiej od 9000 do 9999.
Pierwsza cyfra (tysiączna) oznacza Dyrekcję, w której wagon sformowano.
Setki, dziesiątki i jednostki oznaczają rodzaj przesyłek i ich przeznaczenie, a mianowicie:
a) liczby od O do 99 oznaczają kursowe wagony z przesyłkami pośpiesznemi dla stacyj i odcinków własnej Dyrekcji.
b) liczby od 100 do 199 oznaczają kursowe wagony z przesyłkami pośpiesznemi dla stacyj i odcinków innych Dyrekcyj,
c) liczby od 200 do 599 oznaczają wagony kursowe dla przesyłek zwyczajnych, przeznaczonych do stacyj i odcinków własnej Dyrekcji.
d) liczby od 600 do 999 oznaczają wagony kursowe dla przesyłek zwyczajnych do stacji i odcinków innych Dyrekcyj.
P r z y kłady:
a) wagon kursowy Nr. 1015 służy do przewozu przesyłek pośpiesznych z odcinka Dęblin-Warszawa dla odcinka Piotrków-Częstochowa,
b) wagon kursowy Nr. 1107 przewozi przesyłki pośpieszne ze stacji odcinka Warszawa-Siedlce dla stacji odcinka Lida-Wilno.
c) wagon kursowy Nr. 6254 przewozi przesyłki zwyczajne ze stacji odcinka Chojnice-Laskowice do stacji odcinka Brodnica-Iłowo,
d) wagon kursowy Nr. 8691 przeznaczony jest do przewozu przesyłek zwyczajnych ze stacji odcinka Podhajce-Lwów do stacji odcinka Żywiec- Sucha.
Wagonów bezpośrednich Wb., odcinkowych Wodc. i przeładunkowych Wprz. nie numeruje się. Na nalepkach Gw. 10 i w wykazie ładunkowym oznacza się kolorowym ołówkiem tylko kategorie wagonu:
bezpośredni, odcinkowy, ogólno-przeładunkowy, zależnie od kategorji sformowania.

362. Na co należy zwracać uwagę przy wyborze wagonu pod drobnicę?

1. Przed załadowaniem przesyłek należy przekonać się, czy dostarczony do załadowania wagon jest zdatny do biegu, czy ma okna zabezpieczone kratami i okiennicami, czy podłoga dach i ściany nie są uszkodzone, czy drzwi zamykają się łatwo i szczelnie, oraz czy są zabezpieczone one przed wypadnięciem z szyny poddrzwiowej, a także czy posiadają uszka do zakładania plomb. Wagonów, któreby miały pod tym względem jakiekolwiek usterki nie należy używać do załadowania.
2. Przy załadowaniu przesyłek winno się mieć na względzie bezpieczeństwo ruchu, zapobieżenie uszkodzeniu wagonów i towarów, równomierne rozłożenie ciężaru na osiach i wykorzystanie ładowności i pojemności wagonów.
3. Towary naładowane na wagony niekryte nie mogą przekraczać pod względem wysokości i szerokości skrajni (obrysu). Należy także uwzględnić przepisane rozpięcie i obciążenie osi.
4. Przy załadowaniu przedmiotów, przekraczających długość wagonu, należy wziąć pod uwagę potrzebę dodania wagonu ochronnego.
5. Nadto przy doborze wagonów i ładowaniu trzeba się stosować do przepisów Umowy o wzajemnem użytkowaniu wagonów towarowych (R. 1. V.). Przy ładowaniu przesyłek dopuszczonych do przewozu warunkowo należy stosować przepisy zawarte w załączniku B do PP. Nowozbudowane wagony mogą być użyte dopiero po odbyciu drogi próbnej.
6. Wagonów nieprzewietrzonych po ostatniej dezynfekcji i wydzielających woń pozostałą po przesyłkach niewolno używać do załadowania środków żywności, jak to mąki, zboża, i t. p. Wagony zawierające len, konopie, siano, słomę i inne towary łatwopalne muszą być zabezpieczone od iskier a więc w wagonach krytych, drzwi i okna winny być szczelnie zamknięte, a w wagonach niekrytych towary te muszą być osłonięte oponami lub w inny sposób np. tekturą dachową (papą).
7. Przed rozpoczęciem załadowania należy podłogę wagonu zamieść, a okiennice pozamykać i zabezpieczyć je przed otwarciem haczykiem, zasówkami i łańcuszkami, znajdującemi się wewnątrz. Przy przewozie towarów, wymagających dostępu powietrza, pozostawia się okiennice otwarte pod warunkiem, żeby okna były zabezpieczone wolne-mi od uszkodzeń kratami żelaznemi. Powyższe stosuje się w gorącej porze roku do pomarańcz, cytryn, owoców świeżych, jarzyn, roślin, masła, moszczu i pszczół, w każdej zaś porze roku do młodej kukurydzy, drobiu, zwierząt i tych towarów, co do których nadawca w liście przewozowym zażądał pozostawienia w wagonie otwartych okiennic.

363. Jakie istnieją przepisy pod względem naładunku wagonów zbiorowych?

1. Przed rozpoczęciem naładunku należy dokładnie sprawdzić czy dach, podłoga, ściany, drzwi i okna wagonu są w dobrym stanie, zabezpieczającym przesyłki od uszkodzenia lub kradzieży. Okiennice należy starannie zamknąć i w razie potrzeby umocować. Przesyłki w wagonie należy tak układać, aby osie były obciążone równomiernie.
2. Sztuki cięższe winno się układać na spodzie, a lżejsze na wierzchu w ten sposób, aby nalepki i cechy były zwrócone do góry lub ku środkowi wagonu.
3. Przesyłki łatwo łamliwe lub szklane jak marmur, lustra, meble, trumny i t. p. należy ładować zawsze ostrożnie i układać w wagonie w sposób zabezpieczający przed uszkodzeniem w czasie przewozu.
4. Towary wrażliwe jak masło i inne artykuły żywnościowe, należy chronić przed wpływami atmosferycznemi i umieszczać po wyładowaniu w odpowiednich miejscach.
5. Do napisów na przesyłkach jak

nie rzucać,
góra (wierzch),
ostrożnie

itd.
należy się przy ładowaniu stosować. Narysowane na opakowaniu butelki, kieliszki i t. p, .mają być uważane jako wezwanie do zachowania ostrożności.
6. Towary wrażliwe na wilgoć należy układać zdała od drzwi wagonu, aby je uchronić od zaciekania deszczu. Towary, które skutkiem własnej wilgoci lub pod wpływem wilgoci atmosferycznej mogłyby innym przesyłkom, szczególnie zaś żywności przynieść szkodę, winno się układać zdała od tych innych przesyłek.
7. Przy ładowaniu ryb i innych środków spożywczych w lodzie należy ładowane wspólnie przesyłki, któreby mogły ucierpieć od wyciekającej wody, układać na innych załadowanych obok przesyłkach, którym woda nie szkodzi.
8. Przesyłki świeżych owoców i jagód w koszykach nie mogą być układane jedne na drugie.
9. Koszyki i klatki z gołębiami pocztowemi nie mogą być ustawiane na innych takichże koszykach albo klatkach, również nie wolno na nich układać innych przesyłek. Wagony użyte do przewozu gołębi pocztowych, muszą mieć przewiew i nie powinny wydawać żadnej woni, w żadnym zaś razie nie wolno ładować przesyłek gołębi do wagonów świeżo dezynfekowanych.
10. Żywe ryby i raki nie powinny być ładowane do wagonów ze zwierzętami lub drobiem, gdy zaś tego nie da się uniknąć, należy przesyłki te jak najdalej od siebie umieścić.
11. Nieopakowaną zwierzynę bitą (dziczyznę) należy ładować do wagonów z przewiewem i należycie odwonionych i oczyszczonych, w żadnym zaś razie nie razem z przesyłkami, wydzielającemi woń nieprzyjemną. Jeżeli zwierzyny nie można załadować wisząco, to należy ułożyć ją na podłodze, zasłanej czystą słomą lub choiną dostarczoną przez nadawcę i nie przygniatać jej innemi przesyłkami.
12. Skrzynie z jajami, z serem lub z masłem winny być układane płasko na swoich bokach szerokich. Skrzynie z jajami należy tak układać, aby przesunięcie skrzyń podczas drogi było niemożliwe.
13. Podczas przewozu w zimie trzeba mieć ile możności wzgląd na zabezpieczenie przesyłek z winem, z piwem, z wodami mineralnemi, z owocami świeżemi itp. przed przemarznięciem.
14. Worki napełnione należy ustawiać stojąco zawiązaniem do góry zwróconem albo leżąco warstwami, zawiązaniem zwróconem do środka wagonu tak, iżby się dały łatwo policzyć.
15. Meble nieopakowane należy tak ustawiać, żeby się stykaniem wzajemnem nie obcierały. Wózki dla dzieci, krzesełka itp. należy zabezpieczać przed połamaniem i zgnieceniem przez bezpieczne ustawianie na wierzchu innych przedmiotów. Szafy powinno się ustawiać stojąco, szerszemi ścianami przy ścianach bocznych wagonu.
16. Wyrobami z metalu lub z lanego żelaza nieopakowanemi lub niedostatecznie opakowanemi nie wolno rzucać. Układanie na nich innych ciężkich przesyłek jest niedozwolne.
17. Zwoje dywanów z linoleum nie mogą być przygniecione innemi przesyłkami.
18. Beczki z płynami należy ładować leżąco czopem do góry, a dnami do ścian czołowych wagonu zwróconemi, poczem podklinować je, aby się nie kołysały. Mniejsze beczki (do 100 1.) można ładować stojąco dnem do góry zwróconem, ale należy je obstawiać innemi przesyłkami celem zabezpieczenia przed przewróceniem. Beczki z kwaśną kapustą, kiszonemi ogórkami, twarogiem, drożdżami, cementem, zbożem, kawą w ziarnkach itp. należy ustawiać stojąco. Beczki z cieczami fermentującemi, jak moszcz, do 300 1. wolno ładować stojąco otworem dla uchodzących gazów do góry zwróconym. Większe takie beczki powinny być załadowane leżąco otworem na gazy ku górze zwróconym i podklinowane. Kamieni, cegieł itp. przedmiotów nie wolno używać do podklinowania.
19. Naczynia szklane, balony, butle i flaszki oplatane należy wnosić do wagonu ostrożnie i ustawiać obok siebie przy ścianach bocznych wagonu, zabezpieczając je przed przewróceniem przez powiązanie lub przywiązanie do pierścieni w ścianach wagonu umieszconych. Obok tych naczyń nie wolno układać przesyłek, któreby się mogły w drodze przesunąć w wagonie i pognieść naczynia szklane, tudzież przesyłek, które w razie rozbicia naczyń, mogłyby ucierpieć od rozlanych płynów.
20. Beczki i naczynia z oliwą i płynami żrącemi zasadniczo nie powinny być ładowane wspólnie z przesyłkami, którym te płyny w razie rozlania mogłyby zaszkodzić. O ile nie dałoby się uniknąć wspólnego załadowania, to towary takie jak tkaniny, cukier, sól, mąka, zboże itp. należy w wagonie ułożyć na innych załadowanych obok przesyłkach, którymby rozlane płyny nie zaszkodziły.
21. Przy ładowaniu świeżych skór bydlęcych, solonych, należy zachować te same ostrożności, co przy beczkach i naczyniach z oliwą lub płynami żrącemi.
22. Żelaznemi balonami ze zgęszczonemi gazami (z tlenem, kwasem węglowym itp.) niewolno rzucać. Nie mogą one być wystawione na działanie promieni słonecznych. Naczynia z płynnem powietrzem muszą być ustawione stojąco.
23. Cukier, sól, soda, mąka, krupy, papier, wapno niegaszone w workach itp. towary nie mogą być narażone na zamoczenie.
24. Szczególnej ostrożności wymagają lustra i obrazy, oraz przedmioty łatwo łamliwe. Skrzynie ze szkłem okiennem należy ustawiać bezwarunkowo na podłodze wagonu i wzdłuż ścian bocznych wagonu, tak, aby płyty szkła znajdowały się w pozycji pionowej.
25. Przy przesyłkach celnych należy uważać, aby zamknięcia celne (sznury i plomby) nie uległy uszkodzeniu.
26. Przesyłki drobnicowe należy ładować do wagonów krytych lub niekrytych stosownie do tego co te przesyłki zawierają według wskazań, zawartych w taryfie towarowej.
27. Ładowanie do jednego i tego samego wagonu przesyłek pośpiesznych wspólnie z przesyłkami zwyczajnemi jest niedozwolone, z wyjątkiem szlaków wyraźnie wskazanych przez zarząd kolejowy.
28. W wagonach odcinkowych (z rozdawcą) przesyłki winny być układane stosownie do następstwa stacyj odbiorczych tj. najpierw do stacyj najdalszych, a następnie do stacyj bliższych, aby po otwarciu wagonu można je było z łatwością odnaleźć. Przesyłki, należące do tego samego listu przewozowego, należy ładować obok siebie. Cechy i nalepki powinny być zwrócone ku środkowi wagonu, aby podczas wyładowania dały się łatwo spostrzec.
29. Sztuki towarów jednogatunkowych, należące do jednego listu przewozowego trzeba układać razem wten sposób, aby sztuki z nalepkami leżały na wierzchu.
30. Przedmiotów długich, które się nie mogą zmieścić w wagonach krytych, nie wolno ładować na dachach wagonów lub przywiązywać do schodków wagonowych.
31. Przybory do maszyn rolniczych (pasy, klucze do śrub, obcęgi itp.) w skrzyneczkach nie mogą być nadawane za jednym listem przewozowym wspólnie z maszynami rolniczemi, przewożonemi na wagonach niekrytych.
32. Przesyłki wydzielające nieprzyjemną woli lub cieknące, należy ładować możliwie osobno, a przy załadowaniu do jednego wagonu obsypywać piaskiem lub odgradzać stosownemi przesyłkami od innych przesyłek wrażliwych.
33. Przy formowaniu wagonów zbiorowych, jak również doładunku w stacjach pośrednich do wagonów kursowych, należy posługiwać się mapą sieci P. K. P., schematem geograficznego położenia ekspedycyj i spisem stacyj sortowniczych.
34. Przedmioty wielkiej objętości i ciężkie, których wyładowanie połączone jest ze znacznemi trudnościami, można załadować do wagonów niekrytych z nieruchomemi ścianami do tych tylko stacyj, które posiadają dźwigi (żórawie); do innych stacyj należy użyć wagonów niekrytych bez ścian lub z ruchomemi ścianami.
35. Wozy meblowe, cyrkowe, lokomobile, traktory (pługi motorowe), samochody, ekwipaże i t. p. do stacyj nieposiadających ramp czołowych, winno się ładować na wagony z ruchomemi ścianami bocznemi.
36. Wozy, pojazdy i magazyny na kołach należy przywiązać mocnemi sznurami lub grubym drutem do wagonu, a koła podbić przygwożdżonemi do podłogi wagonu klinami.
Koła rozpędowe przy maszynach nadawca winien przywiązać, żeby się nie obracały.
37. Opony, użyte do ochrony towarów na niekrytych wagonach, powinny być tak rozpięte, aby nie było miejsc wklęsłych, w którychby się zbierała woda deszczowa lub śnieg.
38. Węgiel kamienny i stare żelaziwo (złom, szmelc) na wagonach niekrytych powinno być pokropione mlekiem wapiennem, aby ubytek dało się łatwo rozpoznać.
39. Koła do wagonów i lokomotyw muszą być podklinowane tak samo jak przy ekwipażach.
40. Na wagonach z przesyłkami, wymagającemi ostrożnego przetaczania, jak jaja, wyroby szklane, żywe zwierzęta, kwasy w balonach itp. należy umieścić na ścianach bocznych i czołowych nalepki z napisem: ostrożnie przetaczać a na wagony z materjałami wybuchowemi odpowiednie nalepki.
41. Na wagonach, w których znajdują się dozorcy (konwojenci) należy umieszczać na ścianach bocznych i czołowych nalepki z napisem Baczność – dozorca w wagonie.
42. Po zakończeniu naładunku, drzwi wagonów należy starannie zamknąć z obydwu stron wagonu, umocować uszka drutem i nałożyć plomby.

364. Jak przewozi się przesyłki pośpieszne deklarowane przez nadawców na pociągi osobowe?

Przesyłki pośpieszne, deklarowane przez nadawców na pociągi osobowe należy ładować do brankardów najbliższych pociągów osobowych i przewozić możliwie najdogodniejszemi trasami pociągów co do połączeń, z zachowaniem postanowień przepisów kierunkowych. (P. Kr.). Do przewozu należy wybierać te pociągi osobowe, które mają dłuższe postoje, ażeby przez na- i wyładunek nie powodować opóźnień i utraty połączeń w stacjach węzłowych.
Od przewozu w brankardach wyklucza się przedmioty, które ze względu na swoje właściwości mogą uszkodzić inne przesyłki lub zanieczyścić wagon bagażowy, oraz przesyłki przyjmowane do przewozu warunkowo w myśl zał. B. do przep. przew. Jeżeli dany pociąg osobowy prowadzi wagon kursowy, należy przesyłki pośpieszne deklarowane na przewóz poć. osób. ładować przedewszystkiem do wagonu kursowego w myśl zasad planu, o ile plan nie postanawia inaczej.
Dla przewozu przesyłek pośpiesznych deklarowanych na przewóz pociągami osobowo-pośpiesznemi, wymagane jest zezwolenie Dyrekcji.

365. Jak przewozi się przesyłki pośpieszne niedeklarowane na pociągi osobowe?

Przesyłki pośpieszne niedeklarowane na pociągi osobowe należy ładować do kursujących wagonów kursowych Wkp. dla drobnicy pośpiesznej. Na odcinkach, gdzie Wkp. nie kursują lub z powodu ograniczonego ruchu towarowego kursują tylko w pewnych dniach tygodnia, należy przesyłki te w dniach niekursowania Wkp. ładować do brankardów pociągów mieszanych lub osobowych. Końcowa stacja biegu pociągu, względnie stacja pośrednia, od której biegnie w danym kierunku Wkp. przesyłki przeładowuje i wysyła dalej w myśl planu. To samo dotyczy przesyłek przewożonych odwrotnie, a mianowicie przesyłki nadesłane w wagonie Wkp. do stacji przeznaczeniu położonej na odcinku, gdzie Wkp. nie kursuje wysyła ostatnia stacja węzłowa niezwłocznie dalej w brankardzie najbliższego pociągu mieszanego lub osobowego.
Analogicznie postępują stacje, w których pociąg prowadzący na danym odcinku Wkp. nie zatrzymuje się. Przeznaczone dla doladowania przesyłki pośpieszne wysyłają stacje te do najbliższej stacji dłuższego postoju w celu przeładowania do właściwego Wkp., o ile plan nie postanawia inaczej. Również znajdujące się w wagonie kursowym Wkp. przesyłki pośpieszne dla stacyj, w których prowadzący ten kurs pociąg nie zatrzymuje się, należy odładować na jednej z poprzednich stacyj, gdzie pociąg ma postój i wysłać następnie w brankardzie pociągu osobowego.

366. Co należy brać pod uwagę przy przewozie przesyłek łatwopsujących się?

Przy przesyłkach łatwo psujących się, należy brać zawsze pod uwagę osiągalne połączenia w stacjach węzłowych i według tego wysyłać przesyłki pośpieszne z linij bocznych tęmi pociągami, które mają w końcowej stacji swego biegu dogodne połączenie, tak, ażeby przesyłki nie deklarowane na pociąg osobowy mogły bezzwłoki odejść ze stacji węzłowej dalej we właściwym Wkp., a jeżeli na dalszym odcinku Wkp. nie kursuje, odpowiednim pociągiem osobowym.

367. Jak należy drobnicę zwyczajną przewozić na odcinkach, gdzie pociągi towarowe nie kursują?

Drobnice zwyczajną należy ładować do kursujących wagonów kursowych Wkz. lub Wksp zależnie od rodzaju towaru, przy ustalonych planem pociągach. Na odcinkach gdzie pociągi towarowe nie kursują względnie nie prowadzi się wagonów kursowych dla drobnicy zwyczajnej Wkz, przy innych pociągach, należy drobnicę zwyczajną ładować do brankardów pociągów mieszanych, a z braku tych pociągów dozwala się ładować do brankardów pociągów osobowych, lecz tylko do najbliższej stacji skąd dalej pociąg towarowy kursuje. Stacja po przeładowaniu wysyła dalej w Wkz. – To samo należy stosować w kierunku odwrotnym, jeżeli ostatnia stacja węzłowa nie mając na odgałęziający się odcinek do dyspozycji pociągu towarowego, może otrzymaną dla tego kierunku przesyłkę wysłać w brankardzie pociągu mieszanego, a jeżeli nie kursuje, to w brankardzie pociągu osobowego.

368. Jak należy postąpić wrazie braku miejsca w brankardzie (kolejność przewozu)?

W razie braku miejsca w brankardzie, pierwszeństwo mają: bagaż, przesyłki ekspresowe,, przesyłki pośpieszne deklarowane na przewóz poć. osób., przesyłki pośpieszne nie deklarowane na pociąg osobowy. Jeżeli okaże się wogóle brak miejsca dla wszystkich przesyłek, to poza bagażem i przesyłkami ekspresowemi pierwszeństwo mają przesyłki z ubezpieczonym terminem dostawy i przesyłki towarów szybko psujących się.

369. Co to jest wykaz ładunkowy i jak postępuje się z nim?

1. Wykaz ładunkowy służy do zapisywania załadowanych do wagonu przesyłek oraz do kontroli zakładanych i zdejmowanych plomb.
2. Na każdy wagon załadowany drobnicą tak kryty jak i niekryty, należy sporządzić w dwóch egzemplarzach, zapomocą kalki, wykaz ładunkowy Wykaz ładunkowy powinien być sporządzony nie na zasadzie danych, wziętych z listów przewozowych, lecz na podstawie rzeczywiście załadowanych do wagonu przesyłek. Z tego powodu przy wagonie lub w wagonie, do którego się; ładuje, musi znajdować się pracownik ekspedycji.
3. W końcu wykazu ładunkowego należy oznaczyć ilość należących do niego listów przewozowych, ilość załadowanych sztuk i ogólną ich wagę.
4. W nagłówku wykazu ładunkowego winien być oznaczony rodzaj wagonu drobnicowego stosownie do przepisów o przewozie drobnicy, równobrzmiąco z treścią nalepek na wagonie. W rubryce uwagi notuje się dołączone do listów przewozowych protokóły, (raporty o braku, dokonane podklinowanie, przywiązanie przesyłek itp.). Po zaplombowaniu wagonu krytego wpisuje się w nagłówku wykazu ładunkowego ilość, datę i numera plomb.
5. Pierwopis wykazu ładunkowego pozostaje na stacji naładunkowej, a odpis z należącymi doń listami przewozowemi i cedułami przewozowemi towarzyszy wagonowi.
6. Na przesyłki całowagonowe sporządza się wykaz ładunkowy na takimże druku, lecz małego formatu w 3-ch egzemplarzach. Na trzecim egzemplarzu należy dopisać dokładny adres odbiorcy przesyłki i kwotę zaliczeniową umieścić ten wykaz w wagonie w miejscu widocznem tak, aby przy otwarciu wagonu zaraz mógł zauważony (na jednej ze sztuk lub pod nią). Ten trzeci egzemplarz wykazu ładunkowego ma na celu danie możności stacji przeznaczenia na wypadek zaginięcia dowodów przewozowych zawiadomić odbiorcę o nadejściu wagonu i wydać przesyłkę przed nadejściem dowodów oryginalnych. O ile wagon, zawierający przesyłkę wagi 5000 kg lub mniej oddany był nadawcy do jego wyłącznego użytku, trzeba uczynić w nagłówku wykazu ładunkowego odpowiednią wzmiankę.
7. Na przesyłki wagonowe, wysyłane dalej bez przeładowania (przeekspedjowane) sporządza się nowy wykaz ładunkowy z wpisaniem plomb pierwotnych i z zaznaczeniem w nim, że przesyłka jest przeekspedjowana.
8. W nagłówku wykazu ładunkowego na wagon zawierający materiały wybuchowe należy umieścić stosowny napis.
9. Nie sporządza się wykazów ładunkowych na przesyłki wagonowe w wagonach niekrytych, zawierające ładunki towarów jednogatunkowych i bez opakowania jak to: piasek, ziemia,, kamienie, węgiel kamienny, siano, słoma i t. d. o ile na tych wagonach nie znajdują się jednocześnie kolejowe przybory ładunkowe, jak to opony itd., które muszą być wyszczególnione w wykazie ładunkowym.
10. O ile na stacje graniczne nadejdą z kolei zagranicznych przesyłki wagonowe w wagonach plombowanych bez wykazów ładunkowych, stacje te winny sporządzić nowe wykazy ładunkowe na podstawie listów przewozowych i dołączyć je do dowodów.
11. Nazwisko dozorcy (konwojenta) znajdującego się w wagonie należy wpisać do wykazu ładunkowego.
12. Wykazy ładunkowe podczas przewozu leży ochraniać od zniszczenia i zabrudzenia zapomocą opasek lub teczek.

 

370 Co to jest wykaz oddawczy i jak się nim manipuluje?

1. Oddawanie i odbieranie przesyłek przy pociągach odbywa się na zasadzie wykazu oddawczego według poniżej umieszczonego wzoru.
2. Wykaz oddawczy jest nader ważnym dokumentem, służy bowiem do poszukiwania przesyłek i stwierdzenia odpowiedzialności za ich braku i uszkodzenia.
3. Wykaz taki stacja, oddająca przesyłki (ekspedycja towarowa) winna przygotować na czas, aby czynność oddawania mogła się rozpocząć zaraz po przybyciu pociągu.
4. Konduktor rozdawca obowiązany jest podczas biegu pociągu przygotować wykaz oddawczy dla każdej stacji na przesyłki, mające pozostać na tejże stacji, aby zaraz po zatrzymaniu pociągu można było przystąpić do odbioru przesyłek.
5. W wykazie oddawczym, sporządzonym przez ekspedycję towarową powinien być w nagłówku odbity stempel stacji i oznaczony numer pociągu, dla którego wykaz jest przygotowany, podaniem daty oddania przesyłek, w wykazie zaś zdawczym, sporządzonym przez konduktora, ma być podane jego imię i nazwisko, jego stacja macierzysta, numer i data pociągu oraz nazwa stacji, dla której wykaz jest przeznaczony.
6. Wykaz oddawczy sporządza się z dokumentów przewozowych (dowodów) w 2-ch egzemplarzach przez kalkę.
7. Przy oddawaniu drobnicy, mającej się doładować lub wyładować, należy wpisać oddzielnie a każdej przesyłki nazwę stacii nadawczej i odbiorczej, numer listu przewozowego, ilość sztuk, numer wagonu i cechę, oraz numera dokumentów celnych i innych załączników.
8. Przy oddawaniu przesyłek całowagonowych wpisuje się do wykazu oddawczego nazwę stacji nadawczej i odbiorczej, numer i cechę wagonu, numer listu przewozowego, ilość arkuszy wykazu ładunkowego oraz numer innych załączników.
9. Przy oddawaniu wagonów zbiorowych, zaplombowanych (bez stwierdzenia przez konduktora rozdawcę ilości sztuk) wpisuje się do wykazu oddawczego nazwę stacji początkowej i końcowej wagonu, numer wagonu i jego cechę, ilość listów przewozowych, dołączonych do wykazu ładunkowego oraz ilość arkuszy tego wykazu.
10. Ekspedycja towarowa winna na pierwopisie wykazu oddawczego zapisać numer wagonu, do którego doładowała drobnicę przy pociągu.
11. Ilość zapisanych w wykazie oddawczym wagonów oraz sztuk drobnicy winna być u dołu wykazu wyszczególniona w jednej sumie.
12. Próżnych wagonów nie zapisuje się w wykazie oddawczym.
13. Wykaz oddawczy podpisuje pod ostatnią pozycję pracownik oddający, a po dokonaniu odbioru także odbierający przesyłki.
14. Podskrobywania w wykazach oddawczych są niedozwolone, a przekreślania winny być potwierdzone podpisem przekreślającego.
15. Pierwopis wykazu oddawczego zatrzymuje oddający, a odpis kalkowy odbierający pracownik.
16. Konduktor-rozdawca względnie kierownik pociągu obowiązany jest wszystkie wykazy (własne pierwopisy i otrzymane odpisy kalkowe) z każdej jazdy służbowej ułożyć w porządku rozkładowej kolejności stacyj, nałożyć na nie opaskę, zaopatrzyć ją swojem nazwiskiem oraz numerem i datą odnośnego pociągu i zaraz po przybyciu na stację macierzystą doręczyć dyspozytorowi drużyn konduktorskich za pokwitowaniem.

371. Jakie jest postępowanie przy naładunku i wyładunku drobnicy na stacjach pośrednich?

Przed przybyciem pociągu zbiorowego na stację, na której ma nastąpić wyładunek drobnicy – konduktor-rozdawca lub kierownik pociągu powinien przygotować dokumenty przewozowe na przesyłki, podlegające wyładowaniu i po zatrzymaniu się pociągu, natychmiast wręczyć je odnośnemu pracownikowi stacji oraz wskazać wagony, z których należy przesyłki wyładować. Przyjmowanie drobnicy i dokumentów przewozowych uskutecznia się przez konduktora-rozdawcę i przez pracowników stacyjnych zapokwitowaniem:
a) przez konduktora-rozdawcę w wykazach oddawczych stacyjnych,
b) przez stację w wykazie oddawczym, przygotowanym przez konduktora-rozdawcę i w wykazie ładunkowym.
Podpisy muszą być czytelne. Stacje kwitując powinny, oprócz podpisów odnośnego pracownika, oznaczyć nazwę stacji (możliwie stemplem). W wykazach oddawczych zamieszcza się zarówno przez konduktora-rozdawcę (kierownika pociągu) jak i przez pracowników stacyjnych wszelkie uwagi o spostrzeżonych brakach i uszkodzeniach przesyłek lub opakowania, niezależnie od stwierdzenia tego w porządku, określonym przez przepisy przewozowe.
Przy otwarciu wagonu kursowego na pierwszej stacji pośredniej konduktor-rozdawca winien sprawdzić, w obecności przedstawicieli stacji lub ekspedycji, zawartość wagonu i przy odładunku i doładunku na tejże i następnych stacjach pośrednich winien on kierować wyładunkiem i doładunkiem, udzielać potrzebnych informacyj i baczyć aby ilość sztuk i cechy zgadzały się z listami przewozowemi, aby pozostałe w wagonie przesyłki nie zostały uszkodzone, lub żeby nie wyładowano omyłkowo przesyłek, przeznaczonych dla innych stacyj, wreszcie żeby przesyłki były ładowane w porządku geograficznym. W razie zaniedbania konduktor-rozdawca po nosi całkowitą odpowiedzialność za ewentualne braki, uszkodzenia i niedokładności.
W poszczególnych wypadkach, gdyby sprawdzenie na pierwszej pośredniej stacji odcinka nadawczego lub odbiorczego czy to ze względu na dużą ilość załadowanych do wagonu sztuk drobnicy, czy też ze względu na zbyt krótki postój pociągu na tej stacji było niemożliwe, dyrekcje mogą zarządzić sprawdzanie takich wagonów na stacjach sortowniczych lub czołowych dla danego odcinka. Dla ochrony przesyłek, prócz plomb stacyjnych, konduktor-rozdawca może zamknąć wagon, na kłódki.
Stacje pośrednie powinny poczynić przygotowania do, naładowania i wyładowania przesyłek przed przybyciem pociągu zbiorowego. W tym celu; we właściwem miejscu, w którem ma się zatrzymać pociąg zbiorowy, stacja powinna przygotować ładunki i robotników, funkcjonariusz zaś kierujący naładunkiem i wyładunkiem, powinien oczekiwać z dokumentami przewozowemu Naładunek i wyładunek powinien odbywać się podczas postoju pociągu stosownie do wskazówek konduktora-rozdawcy, lub kierownika pociągu.
Jeżeli obrót przesyłek na stacjach danego odcinka jest zbyt mały, aby na tych stacjach utrzymywać stałych robotników, lub jeżeli pociąg kursuje w porze nocnej a personel pociągowy okaże się niewystarczającym dla dokonania naładunku i wyładunku, dyrekcje kolejowe zarządzą wysyłanie pociągami zbiorowemi drużyny robotniczej. przeznaczonej do robót wyładunkowo naładunkowych na stacjach. Po przybyciu pociągu zbiorowego na krańcową stację odcinka jego kursu, wagony i dokumenty oddaje się zgodnie z przepisami.

372. Kto ma obowiązek czuwania nad prawidłowym przewozem drobnicy?

Stacje sortownicze obowiązane są zwracać uwagę na przestrzeganie przepisów niniejszych przez stacje pośrednie tudzież przez inne stacje sortownicze, jak również drużyny konduktorskie pociągów zbiorowych i o zauważonych nieprawidłowościach i wykroczeniach zawiadamiać organa nadzorcze.

373. Jak uskutecznia się plombowanie wagonów?

1. Drzwi każdego krytego wagonu natychmiast po ukończonem ładowaniu należy zasunąć, uszka plombownic związać drutem i założyć plomby, choćby wagon zawierał towary, które mogą być przewożone na wagonach niekrytych. Przy zasuwaniu drzwi należy uważać, aby hak, chroniący drzwi od wypadnięcia wszedł w przynależne uszko. Drzwi wypadniętych i z hakiem ochronnym nie wsuniętym w uszko nie można plombować przed doprowadzeniem drzwi do należytego stanu.
2. Plomby kolejowe trzeba zakładać nawet wtedy, gdy nadawca założył swoje własne plomby.
3. Plomby powinny być ołowiane, a sznurek nie może być wiązany z kawałków. Do zakładania plomb wolno używać tylko sznurka, dostarczonego w tym celu przez kolej.
4. Przy plombowaniu wagonów powinno być zawsze obecnych dwóch pracowników kolejowych.
5. Zakładanie plomb odbywa się w ten sposób, sznurek długości 28 cm przewleka się pojedyńczo przez obydwa uszka plombowe, następnie końce sznurka wprowadza się przez górne otwory w plombie do jej środka i raz przewiązuje, a otrzymany w ten sposób węzełek wciąga się do wnętrza plomby, poczerń ściska się plombę plombownicą a wystające końce sznurka obcina się tuż przy plombie. O ile hak, zabezpieczający drzwi przed wypadnięciem był krótki, to stosownie do tego należy skrócić sznurek.
6. Plombownicą powinna odciskać z jednej strony:
a) nazwę stacji,
b) datę,
c) numer plombownicy, o ile stacja posiada więcej, niż jedną plombownicę, z drugiej strony:
d) nazwę Dyrekcji kolejowej,
e) numer plomby.
7. Codziennie przed rozpoczęciem plombowa nią należy w plombownicy zmienić datę. Numera kontroli plomb przesuwa się kolejno przed plombowaniem każdego wagonu i pod żadnym warunkiem numera plomb do wyczerpania numeru porządkowego 99 nie powinny się powtarzać. Wszystkie plomby, założone na jeden wagon powinny mieć jeden i ten sam numer. U cystern plombuje się oprócz otworów odpływowych także i wentyl. Na wagony odkryte pod oponami zakłada się plombę na końcach linki, przeciągniętej przez otwory w oponie i pierścienie w ścianach wagonu. Gdyby takie zabezpieczenie było niemożliwe, należy założy, tyle plomb, ile tego wymaga potrzeba. Wagonów w których znajdują się dozorcy (konwojenci) nie należy plombować.
8. Numer, datę i ilość założonych na wagon plomb należy wpisać w nagłówku wykazu ładunkowego, a przy zmianie plomb na stacjach pośrednich w rubrykach służących do przeprowadzania kontroli plomb.
9. Za zezwoleniem kierownika ekspedycji nadawca może zamknąć naładowany przez niego wagon na kłódki. O założeniu kłódek należy zrobić uwagę w wykazie ładunkowym, nadawca zaś winien jest zamieścić w liście przewozowym stosowne oświadczenie o kłódkach.

374. Jakie jest postępowanie przy oddawaniu i odbieraniu przesyłek całowagonowych na stacjach węzłowych?

1. Czynność oddawania przesyłek należy rozpocząć od wręczenia odbierającemu pracownikowi wykazu oddawczego z należącemi do przesyłki dowodami, dokumentami celnemi i innemi załącznikami.
2. Pracownik, odbierający przesyłki obowiązany jest przekonać się, czy wpisy w wykazie oddawczym zgadzają się z dowodami oraz sprawdzić tożsamość odbieranych przesyłek.
3. Oddawanie przesyłek bez dowodów lub dowodów bez przesyłek jest niedozwolone. W razie stwierdzenia braku przesyłki lub braku dowodów, postępuje się według Przepisów o postępowaniu przy ujawnieniu brakujących, bezdowodowych i uszkodzonych przesyłek (BBU).
4. O wszelkich usterkach, zauważonych podczas oddawania przesyłek jak np. o braku i uszkodzeniu plomb, o brakach i uszkodzeniach drobnicy itp. należy zamieścić uwagę w obydwu egzemplarzach wykazu oddawczego i potwierdzić ją podpisem tak oddającego, jak i odbierającego pracownika.
5. Jeśli oddawanie i odbiór przesyłek odbywa się z polecenia zarządu kolejowego przy zmianie drużyny konduktorskiej bez współudziału pracowników ekspedycji towarowej, bezpośrednio między konduktorami rozdawcami, względnie kierownikami pociągli, to konduktor oddający przesyłki winien jest sporządzić oddzielny wykaz oddawczy w 2 egzemplarzach na przesyłki pozostające na stacji i wręczyć gro wraz z dowodami organom ekspedycji towarowej na miejscu. Na przesyłki, wiezione pociągiem dalej tenże konduktor sporządza oddzielny wykaz w 3 egzemplarzach.
6. Pierwopis wykazu na przesyłki wiezione pociągiem dalej pozostawia konduktor oddający u siebie, jeden odpis oddaje z dowodami konduktorowi odbierającemu, pozostały zaś bez dowodów ekspedycji towarowej.
7. Sprawdzanie zapisków w wykazie, kontrola plomb itp. należy wówczas do obowiązku konduktora odbierającego.
8. Na stacjach węzłowych, jak również o dużym ruchu towarowym wyznaczeni są do oddawania i odbierania dowodów przewozowych przy pociągach (na punktach odległych od ekspedycji) oddzielni pracownicy (magazynierzy tranzytowi, kanceliści zdawczy, odprawiacze pociągów).
9. Obowiązkiem tych pracowników jest sporządzanie wykazów oddawczych i przygotowanie ich na czas, po uzgodnieniu numerów wagonów z kierownikiem pociągu albo spisywaczem wagonów z dowodami przewozowemi.
10. Plomby przy wagonach ładownych, przybyłe pociągiem, sprawdza odprawiacz pociągu lub pracownik od tego przeznaczony w obecności drużyny konduktorskiej i zapisuje ich numera obok numerów wagonów.

375. Jakie obowiązki ma drużyna konduktorska pod względem dozorowania przesyłek w pociągach?

1. Drużyna konduktorska obowiązana jest pilnować i ochraniać przesyłki, znajdujące się w pociągach, tak podczas jazdy pociągu, jak i podczas postoju na stacjach, przed kradzieżą, uszkodzeniem i niewłaściwem przewiezieniem.
2. Ten sam obowiązek ciąży również na personelu stacyjnym niezależnie od kontroli, wykonywanej przez drużynę konduktorska. Przy dłuższym postoju pociągu personel stacyjny winien dopomagać drużynie konduktorskiej w pilnowaniu pociągu po stronie przeciwnej budynku stacyjnego.

376. Jakie jest postępowanie przy wyładowaniu i doładowaniu drobnicy przy pociągach?

1. Wyładowanie i doładowanie drobnicy z pociągu i do pociągu odbywa się w obecności i pod kontrolą pracownika ekspedycji, dyżurnego ruchu lub zawiadowcy stacji i konduktora rozdawcy lub kierownika pociągu, który wyznacza wagony do wyładowania lub naładowania. Robotnicy i konduktorzy, zajęci wyładowaniem lub doładowaniem, obowiązani są stosować się do wskazówek konduktora rozdawcy (kierownika pociągu) i zachować wszelką ostrożność, aby przesyłek nie uszkodzili.
2. Wyładowanie drobnicy winno być dokonane pierwej, niż doładowanie.
3. Wyładowaniem kieruje kierownik pociągu lub konduktor rozdawca na podstawie wykazu ładunkowego, wskazując kolejno sztuki, przeznaczone do wyładowania i podkreślając w wykazie ładunkowym zapiski w rubryce Nr. 7 na znak wyładowania tych sztuk.
4. Jednocześnie pracownik ekspedycji lub dyżurny ruchu winien na podstawie listów przewozowych sprawdzić tożsamość wyładowanych sztuk.
5. Wyładowaną drobnicę składa się albo w magazynie, albo chwilowo w jakiem innem zabezpieczającem ją przed kradzieżą miejscu, odpowiednio stosunków miejscowych.
6. Jeżeli na pośredniej stacji o małej liczbie robotników pociąg ma krótki postój, a na stacji tej wypada wyładować dużą ilość drobnicy lub ciężkie sztuki, to kierownik pociągu wzgl. konduktor rozdawca winien wezwać tę stację telegraficznie za pośrednictwem poprzedniej stacji, aby przygotowała potrzebnych robotników i odpowiednie przy. i bory wyładunkowe.
7. O zamierzonem doładowaniu drobnicy pracownik ekspedycji lub dyżurny ruchu powinien zawiadomić kierownika pociągu względnie konduktora rozdawcę zaraz po przyjściu pociągu.
8. Przeznaczona do doładowania drobnica winna być przygotowana na czas i ułożona obok toru, na który pociąg ma zajechać. O ile ze względów atmosferycznych, albo z powodu dużej ilości i ciężkich sztuk doładowanie drobnicy na torach sprawiałoby trudności, należy zajechać z wagonem pod magazyn.
9. Analogicznie postępuje się przy wyładowaniu, jeżeli wyładowanie na torach jest połączone z trudnościami.
10. Konduktor, odbierający drobnicę, winien na podstawie listów przewozowych sprawdzić tożsamość doładowywanych sztuk i czuwać nadtem, aby załadowanie odbywało się przepisowo.
11. Doładowane przesyłki konduktor rozdawca względnie kierownik pociągu zapisuje do wykazu ładunkowego na odnośny wagon na podstawie listów przewozowych, zaznaczając uprzednio pod ostatnią pozycję tego wykazu, na której mianowicie stacji doładowania uskuteczniono w słowach: Doładowana na stcaji XX dnia ….. Przesyłki należące do jednego listu przewozowego mogą być zapisane w jednej pozycji o ile rubryki na to wystarczają. Po zapisaniu doładowanych przesyłek konduktor, pod kierunkiem którego doładowanie uskuteczniono winien podpisać się na wykazie ładunkowym pod ostatnią wpisaną pozycję, a na cedułach, listach przewozowych i otrzymanym wykazie oddawczym wpisać numer odnośnego wagonu drobnicowego.

12. Przy dużej ilości sztuk drobnicy która ma być doładowana do jednego wagonu, ekspedycja towarowa celem skrócenia pracy konduktora winna przygotować wykaz ładunkowy pomocniczy przez kalkę w 2-ch egzemplarzach i odpis wręczyć konduktorowi.
W tym wypadku konduktor w głównym wykazie ładunkowym nie dopisuje doładowanych sztuk szczegółowo, lecz w następujący sposób: Doładowano dnia … na stacji XX podług dołączonego pomocniczego wykazu ładunkowego Na tym pomocniczym wykazie w odpowiedniem miejscu konduktor winien zapisać numer wagonu, do którego drobnicę doładowano, na końcu zaś głównego wykazu ładunkowego zaznaczyć ogólną ilość dołączonych pomocniczych wykazów ładunkowych. Ekspedycja towarowa winna również na pierwopisie pomocniczego wykazu ładunkowego zanotować numer wagonu, do którego dokonano doładowania.
13. O wszelkich nieprawidłowościach, dotyczących załadowania drobnicy w wagonach zbiorowych, sporządzania wykazów oddawczych, umieszczanie nalepek na drobnicy i na wagonach itp. usterkach kierownik pociągu wzgl. konduktor rozdawca winien sporządzić raport i dołączyć go do raportu jazdy.

377. Co fest wiadomo o wyłączeniu z pociągów wagonów ładowanych na stacjach pośrednich?

1. Wagony ładowne nie powinny być wyłączane z pociągów na stacjach pośrednich, jeśli nie są przeznaczone do tych stacyj.
2. Wyjątkowo wyłączenie może nastąpić w następujących wypadkach:
a) skutkiem uszkodzeń technicznych wagonu (grzanie się osi, urwanie sprzęgła i. t. p.),
b) z powodu przeszkód ruchowych (zmniejszenie obciążenia pociągu itp.),
c) w razie potrzeby poprawienia ładunku na wagonach niekrytych,
d) wobec braku lub uszkodzenia plomb kolejowych albo celnych,
e) w razie większego wycieku lub sypania się towaru z wagonu,
f) przy niemożności wyładowania podczas postoju pociągu wyjątkowo ciężkiej lub trudnej do wyładowania drobnicy,
g) w razie potrzeby odładowania nadwagi to waru z wagonów, ważonych na stacji pośredniej, o ile odładowanie nie da się uskutecznić podczas postoju pociągu.
h) przy wymianie wagonów (brutta), zarządzonej w raporcie jazdy pociągu dalekobieżnego.
3. We wszystkich takich wypadkach, prócz wymienionych pod g) i h), ten pracownik kolejowy, który zarządzi wyłączenie wagonu z pociągu, obowiązany jest sporządzić na druku Zgłoszenie nieprawidłowości (patrz wzór poniżej)

w 2-ch egzemplarzach przez kalkę, wypełniając w niem rubryki stosownie do przyczyny wyłączenia, tudzież zatrzymać na stacji odnośne dowody przewozowe.
4. Po usunięciu przeszkody należy wyłączony wagon, względnie wagon, do którego w razie potrzeby przesyłkę przeładowano, wysłać dalej najbliższym odpowiednim pociągiem wraz z dowodami, do których winien być dołączony l egzemplarz uzupełnionego zgłoszenia nieprawidłowości.
5. Jeżeli zatrzymano wagon celem wyładowania drobnicy to pozostałe w wagonie sztuki należy sprawdzić na podstawie dowodów przewozowych i umieścić o tem w wykazie ładunkowym stosowną uwagę, zaopatrzoną w datę i podpisy 2 pracowników, którzy byli obecni przy sprawdzeniu.
6. Gdyby wyładowanie drobnicy nie mogło być uskutecznione w takim terminie, żeby wagon odszedł w dalszą drogę najbliższym pociągiem, gdy tymczasem w wagonie tym znajdowałyby się przesyłki drobiu albo przesyłki ulegające szybkiemu zepsuciu lub też z ubezpieczonym terminem dostawy, to takie przesyłki należy bezwarunkowo przeładować do innego wagonu z drobnicą, znajdującego się w tym samym lub najbliższym przechodzącym pociągu.
7. Na wypadek, jeśli z kilku wagonów, należących do jednego i tegoż listu przewozowego, pozostanie na stacji jeden lub więcej wagonów, to dowody przewozowe należy odesłać dalej z niewyłączonemi wagonami po dołączeniu l egzemplarza zgłoszenia nieprawidłowości (ustęp 3), pozostawiając na stacji należące do wyłączonych wagonów wykazy ładunkowe. Po usunięciu przeszkody należy odesłać wyłączone wagony dalej za dodatkową cedułą przewozową.
8. Odpis (kalkowy) zgłoszenia nieprawidłowości pozostaje w przechowaniu stacji wyłączającej wagon z pociągu.

378. Jak postępuje się przy sprawdzaniu plomb na stacjach?

1. Pracownik ekspedycji, kierownik pociągu, konduktor rozdawca, odbierający wagony ładowne, bądźto dodawane do pociągu, bądźto z pociągu wyłączane, albo też na stacji końcowej pociągu pozostające, obowiązany jest przekonać się w obecności pracownika, oddającego wagony przez pociągnięcie za sznurek, czy plomby są nienaruszone, oraz i przez obejrzenie czy numera, daty i nazwy stacyj na plombach zgadzają się z zapiskami w wykazach ładunkowych. Na stacji o dużym ruchu przesyłek wagonowych, względnie na stacji węzłowej, gdzie pociągi bieg swój kończą, wyznacza się do sprawdzenia plomb u pozostających na stacji wagonów oddzielnych pracowników (rewizorówplomb)
2. Oddalenie się drużyny konduktorskiej od pociągu na stacjach końcowych pociągu jest wzbronione przed sprawdzeniem plomb przez personę stacyjny (przed odbiorem pociągu) przy pociągach zaś oddawanych przez drużynę konduktorską innei drużynie – przed prawidlowem odebraniem pociągu przez nową drużynę konduktorską.
3. Jeżeli odbierająca wagony drużyna konduktorską spostrzeże jakie nieprawidłowości winna o tem zaraz zawiadomić pracownika ekspedycji lub dyżurnego ruchu, który obowiązany jest nieprawidłowości te usunąć. Gdyby jednak plomba była uszkodzona lub brakowało jej, a zachodziłoby przytem podejrzenie kradzieży, to pracownik ekspedycyjny, jeżeli czas postoju pociągu na to zezwala, obowiązany jest przekonać się o stanie zawartości wagonu, albo też, w razie braku czasu – wyłączyć wagon z pociągu celem późniejszego zbadania założywszy przedtem na miejsce uszkodzonej lub brakującej plomby nową plombę i zapisać ten szczegół w wykazie ładunkowym. W razie natychmiastowego zbadania stanu ładunku należy sprawę opisać w wykazie ładunkowym i wagon odesłać pociągiem, w którym się znajdował.

379. Jak postępować należy w razie braku lub uszkodzenia plomb?

1. Podczas biegu pociągu opieka i dozór nad plombami, oraz zapobieganie wszelkim mogącym powstać uszkodzeniom przesyłek stanowi obowiązek kierownika pociągu wzgl. konduktora rozdawcy oraz innych konduktorów, konwojujących pociąg, względem wyznaczonych im w pociągu wagonów.
2. Na wypadek braku lub uszkodzenia plomby \v drodze konduktor, który to zauważył, winien donieść o tem kierownikowi pociągu albo konduktorowi rozdawcy, który obowiązany jest zgłosić o tem zaraz na najbliższej stacji lub na tej stacji, na której usterkę zauważono.
3. Pracownik ekspedycji wzgl. dyżurny ruchu, któremu zameldowano o braku lub uszkodzeniu plomby, winien zarządzić natychmiastowe dodatkowe zaplombowanie wagonu w obecności donoszącego; w wykazie zaś ładunkowym zamieścić stosowną uwagę z podaniem nazwy stacji i daty, opatrzoną podpisem swoim własnym i meldującego, o samym zaś wypadku zawiadomić kierownika ekspedycji towarowej.
4. W razie podejrzenia kradzieży należy zbadać jak najprędzej stan ładunku o ile możności wobec konduktora rozdawcy lub kierownika pociągu a pod nadzorem kierownika ekspedycji, Jeżeli zbadanie podczas postoju nie da się uskutecznić bez opóźnienia pociągu, to wagon należy wyłączyć z pociągu i oddać pod szczególny dozór w celu późniejszego zbadania.
5. O ileby nieprawidłowość spostrzeżono tylko co do plomb kolejowych, plomby zaś celne były nienaruszone, to wagonu otwierać nie potrzeba, lecz wystarczy nałożyć nowe plomby kolejowe.
6. Gdyby zauważono uszkodzenie lub brak plomb celnych należy zawartość wagonu badać w obecności najbliższych organów celnych lub kontroli skarbowej, na ten cel umyślnie zawezwanych.

380. Jak postępować należy przy otwieraniu wagonów plombowanych na stacach pośrednich?

1. Otwieranie wagonów krytych i odejmowanie plomb podczas postoju pociągów na stacjach pośrednich celem wyładowania, wzgl. doładowania drobnicy, albo celem zapobieżenia wyciekaniu lub sypaniu się towarów, może odbywać się tylko wobecności kierownika pociągu względnie konduktora-rozdawcy pod kontrolą pracownika ekspedycji towarowej lub dyżurnego ruchu.
2. Zdejmowanie plomb jest obowiązkiem pracownika ekspedycji; drużynie konduktorskiej czynności tej nie wolno powierzyć. Zdejmujący plomby winien najpierw zbadać ich stan wobec konduktora i porównać numer i datę z zapiskami w wykazie ładunkowym.
3. Zdjęcie plomby uskutecznia się przez przecięcie sznurka w pośrodku w jednem miejscu, aby otrzymane przy przecięciu końce były jednakowej długości. Sznurka od zdjętej plomby odcinać nie wolno.
4. Po wyładowaniu lub naładowaniu należy wagon natychmiast zaplombować.
5. Numera i daty zdjętych i założonych plomb konduktor rozdawca wzgl. kierownik pociągu winien zapisać w odnośnych wykazach ładunkowych w rubrykach na to przeznaczonych i zapisek ten, po dodaniu nazwy stacji i daty, własnoręcznie podpisać. Zakładający plombę pracownik zapisek ten podpisuje jako świadek.

SPIS RZECZY i ALFABETYCZNY SPIS RZECZY (Katechizm Służby Pociągowej 1930)