143. Co wiadomo o badaniu pociągu przed wypuszczeniem go w drogę?
Na stacji, z której pociąg rozpoczyna swój bieg obowiązaną jest drużyna konduktorska, obejmując pociąg dokładnie zbadać każdy wagon i sprawdzić, czy nie uchybiono przepisom dotyczącym zestawienia pociągu.
Kierownik pociągu ma obowiązek czuwać nad tem, aby sygnały pociągowe były umieszczone zgodnie z przepisami. Puszkę z pochodniami powinien kierownik pociągu wręczyć konduktorowi, obowiązanemu obserwować szlak i przeprowadzać krycie pociągu, wrazie zatrzymania się pociągu i szlaku z powodu nadzwyczajnego. Przy pociągach na hamulec zespolony powinien dozorca wagonów, a tam gdzie go nie ma, kierownik pociągu przyjmując pociąg przekonać się czy hamulce ręczne są zluźnione (opuszczone) i czy znajdują się w dobrym stanie oraz czy przewód hamulcowy znajduje się w należytym porządku.
Po złączeniu parowozu z pociągiem należy dokonać próby hamulców. Tę próbę należy powtórzyć tak często, ilekroć główny przewód był przerwany kurek przejściowo zamknięty, pociąg był dzielony lub dodano wagony, chyba że odczepiono wagony w końcu pociągu.
Przy pociągach towarowych należy dostawienie latarń końcowych (tarcz) ewentualnie wsporników latarniowych z brankardu (wagonu bagażowego) na koniec pociągu do obowiązków końcowego hamulcowego, przedostatni hamulcowy winien przenosić górne latarnie (ewent. tarcze) oraz puszkę z pochodniami. Obaj winni sobie pomagać przy zakładaniu sygnałów.
143 a. Co ma kierownik pociągu wykonać krótko przed odjazdem pociągu?
1. Ma podać kierownikowi parowozu, przy pociągach z przyprzęgiem kierownikom obydwóch parowozów, ilość osi i obciążenie pociągu, ilość wagonów na hamulec zespolony i rodzaj tych hamulców, ilość wagonów niewlączonych na hamulec zespolony jakoteż wszelkie inne ważne wiadomości dotyczące podjąć się mającej jazdy i wręczyć mu pisemne rozkazy. Zegarki należy porównać.
2. Ma zbadać czy:
a) wszelkie przepisy dotyczące bezpieczeństwa ruchu są przestrzegane i sygnały na pociągu przepisowo zastosowane,
b) za i wyładowanie bagażu i przesyłek ukończone i dowody przewozu oddane,
c) podróżni zajęli miejsca i drzwi wagonów zamknięte,
d) próba hamulca przepisowo wykonaną. Rewident wagonów musi to zgłosić kierownikowi pociągu,
e) personel pociągowy jest przygotowany do nastąpić mającego odjazdu. Następnie należy oczekiwać polecenia do odjazdu.
144. Jakie obowiązki ma kierownik pociągu podczas jazdy?
Powinien nadzorować pociąg, wykonywanie służby w pociągu i stosowanie się personelu do sygnałów. Powinien również czuwać nad bezpieczeństwem pociągu i nad utrzymaniem porządku. O ile pozwolą mu inne obowiązki służbowe, mą zwracać uwagę ma sygnały oraz na zapory drogowe. Przed objęciem samodzielnej służby na nieznanym szlaku powinien kierownik pociągu odbyć przynajmniej po jednej podróży informacyjnej tam i z powrotem we dnie i w nocy pod kierownictwem kierownika pociągu znającego szlak.
145. Jakie obowiązki ciąża na hamulczych względem obsługi hamulców, obserwowania szlaku i sygnałów?
Hamulcowi powinni zająć przeznaczone im miejsca przed ruszeniem pociągu i nie opuszczać je przed zatrzymaniem pociągu. W chwili ruszenia pociągu w drogę powinna się drużyna pociągowa przekonać, czy wszystkie wagony biegną.
W czasie jazdy zabrania się wchodzić na dachy wagonów. Hamulce urządzone do hamowania z siedzeniami powinny być obsługiwane w pozycji stojącej. Wszelkie inne zajęcia, które mogą być powierzone hamulcowemu, powinny być traktowane względem hamowania jako czynności drugorzędne.
Przez cały czas jazdy muszą hamulcowi współdziałać w hamowaniu.
Z tego powodu hamulcowy nie powinien opuszczać swego stanowiska nawet wtedy, kiedy liczbą obsłużonych hamulców przekroczyłaby nakazana normę minimalną. Podczas przejazdu pociągu przez stację, winni hamulcowi dla zwrócenia na siebie uwagi dyżurnego w dzień salutować po wojskowemu, w nocy podnosić latarki, o ile to z ich miejsc okaże się możliwem.
Podczas jazdy hamulcowi winni zwracać pilną uwagę na pociąg i na sygnały. Na sygnał gwizdawki parowozowej “baczność” powinni być w pogotowiu do hamowania. Podczas jazdy na wzniesieniu należy się liczyć z możliwością rozerwania pociągu. Z tego względu hamulcowi powinni być również w ciągłem pogotowiu do hamowania.
146. Kto jest upoważniony ze względów służbowych do jazdy na parowozie?
a) Zwierzchnicy maszynisty.
b) Zawiadowca odcinka drogowego i jego zastępca.
c) Kierownik pociągu (ewentualnie drużyna pociągowa).
d) Dyżurny ruchu (urzędnik nadzorujący).
e) Drużyna przetokowa.
f) Inne osoby uprawnione do jazdy pisemnem zezwoleniem przełożonej władzy.
147. Co wiadomo o oświetleniu sygnałów pociągowych?Sygnały nocne powinne być założone i zaświecone na stacji, na której pociąg zatrzymuje się poraź ostatni przed zapadnięciem zmroku; dzienne zaś na tej stacji, gdzie pociąg poraz pierwszy zatrzymuje się po zupełnem rozwidnieniu.
148. Co wiadomo o oświetlaniu wagonów?Lampy wewnątrz wagonów osobowych należy oświetlać na tej stacji, na której pociąg zatrzymuje się poraz ostatni przed porą oświetlenia, a tam zgasić, gdzie pociąg zatrzymuje się poraz pierwszy gdy minęła już potrzeba oświetlenia (patrz kalendarz oświetlenia).
149. Co wiadomo o zatrzymaniu się pociągu stacji?
Pociąg powinien stanąć na stacji w miejscu przepisanem, lub oznaczonem sygnałem “stój” lub wskaźnikiem 5. W żadnym razie nie wolno przejeżdżać poza semafor wyjazdowy, poza sygnał “stój” lub poza ukres zwrotnicy wyjazdowej. Jeżeli wjazd ma się odbyć odmiennie od regulaminu jazdy na stacji, to należy jechać ze szczególną ostrożnością.
150. Jak należy postąpić, jeżeli dla pociągu jest przewidziany w stacji postój w miarę potrzeby?
To pociąg powinien tak wolno wjeżdżać, aby w razie podania mu sygnału “stój” stanąć na oznaczonem miejscu. Kierownik pociągu powinien zawiadomić stacje gdzie pociąg ma postój, w miarę potrzeby za pośrednictwem jednej z poprzednich stacyj, czy są w pociągu towary lub wagony z przeznaczeniem do tej stacji, czy nie.
151. Jakie istnieją zarządzenia co do bezpieczeństwa podróżnych?
Podróżnym wolno wsiadać do pociągu i wysiadać z niego w miejscach przeznaczonych i ze strony do tego przewidzianej. Podróżni mogą dopiero wtenczas wsiadać lub wysiadać, kiedy pociąg zupełnie zatrzymał swój bieg. Jeżeli pomimo to jakiś podróżny usiłowałby dostać się do pociągu znajdującego się w biegu, to należy go od tego powstrzymać wołaniem, ale nie siłą. O każdem takim usiłowaniu należy donieść dyżurnemu ruchu. Jeżeli wagony osobowe zatrzymują się w miejscu, w którem wsiadanie i wysiadanie napotyka na trudności, należy podróżnych uprzedzić o konieczności zastosowania ostrożności i przyjść im z pomocą. Osobom wyjątkowo uprawnionym do korzystania z pociągów towarowych powinien towarzyszyć ktoś ze służby stacyjnej lub pociągowej przy przekraczaniu torów stacyjnych.
Maszynista pociągu pasażerskiego, którego nie zatrzymał na przepisanem miejscu, nie śmie samowolnie ponownie poruszać pociągu, ażeby nie narażać na niebezpieczeństwo wysiadających i wsiadających podróżnych. Po przybyciu na stację pociągu przewożącego podróżnych należy wywołać nazwę stacji długość postoju, gdy wynosi więcej niż 5 minut oraz zmianę wagonów. Jeżeli zarządzono skrócenie postoju, to należy o tem ogłosić słowami “Tylko X minut postoju”. Przy opóźnieniach pociągów, w szczególności podczas przerw w ruchu, należy z całą gotowością udzielać podróżnym wszelkich informacyj. Należy zwracać uwagę podróżnym jadącym do stacji, do której idą wagony bezpośredniej komunikacji w pociągu, lub do niego dobiegają w drodze, na te wagony. Gdy okaże się brak miejsca w pociągu lub gdy przewiduje się przepełnienie podczas jazdy powinien kierownik pociągu donieść o tem dyżurnemu ruchu. Po ukończeniu wsiadania i wysiadania podróżnych należy pozamykać drzwi w podłużnych ścianach wagonów na zewnątrz się otwierające.
Zaraz po zatrzymaniu się pociągu należy otwierać drzwi wagonów, z których chcą wysiadać podróżni, o ile oni sami tego nie czynią i jeżeli nie grozi im jakieś niebezpieczeństwo. W tym ostatnim wypadku należy w miarę możności zapobiedz wysiadaniu. Jak długo podróżni wsiadający i wysiadający przekraczają tory nie wolno przez miejsce przejścia przejeżdżać pojazdami. Na to należy baczyć, zwłaszcza przy ruszających z miejsca pociągach, przy ustawianiu pociągów i zajeżdżaniu parowozów do pociągów, które się zjeżdżają równocześnie.
152. Co wiadomo o oczekiwaniu połączeń?
Jak długo pociągi pasażerskie winny czekać połączenia kolejowe i okrętowe i w jakich wypadkach należy spóźnione pociągi skomunikowani przeprowadzać dodatkowo, określają przepisy oczekiwaniu pociągów skomunikowanych.
153. Jak należy postąpić, jeżeli wagon osobowy zostanie w drodze tak uszkodzony, że pobyt w nim staje się niemożliwym?
To nie powinien służyć do obsadzenia podróżnych. Jeżeli się okaże konieczność wyłączenia w drodze wagonu osobowego, towarowego lub pocztowego ze składu pociągu, to kierownik pociągu powinien ile możności zawczasu o tem uprzedzić podróżnych lub urzędników pocztowych z nadmienieniem na jakiej stacji to nastąpi. Również powinien on o ile możności zawiadomić tę stację. Przy przeładowaniu bagaży ręcznych i przesyłek pocztowych winna drużyna konduktorska pomagać podróżnym i urzędnikom pocztowym.
154. Kiedy można pchać pociągi bez parowozu na czele?
a) W razie powolnego cofania pociągu.
b) Przy pociągach roboczych lub służbowych.
c) Przy pociągach obsługujących tory przemysłowe.
155. W jaki sposób odbywa się pchanie pociągu bez parowozu na czele?
Parowóz pchający musi być sprzężony z pociągiem. Na wagonie czołowym powinien znajdować się pracownik obznajomiony z przepisami ruchu i wyposażony w trąbkę, a gdy ciemno w świecącą się latarkę. W razie potrzeby zatrzymania, pociągu powinien on dawać trąbką sygnał “stój”. Pracowników zajętych na torze należy przestrzegać sygnałami dawanemi trąbką. Na linjach bez zapor drogowych winien pracownik ten dzwonić, gdy pociąg zbliża się do przejazdu.
Jeżeli nie ma odpowiedniego miejsca na wagonie czołowym, to pracownik ten powinien iść przed pociągiem. Największa dopuszczalna chyżość
25 km gdzie zapory drogowe 25 km gdzie ich niema 15 km.
156. W których wypadkach zezwala się popychać pociągi ciągnione przez parowóz?
a) Na stacjach przy ruszaniu z miejsca.
b) Na częściach szlaków o znacznych wzniesieniach włącznie z odcinkami mniejszych wzniesień lub w poziomie znajdujących się pomiędzy pochyłościami.
c) W razie koniecznej potrzeby wszędzie.
Te szlaki, na których przez Dyrekcje dozwolonem jest popychanie w myśl punktu b) ogłasza się w dodatku do rozkładu jazdy.
157. Ilu parowozami wolno popychać?
Popychanie dwoma parowozami jest dozwolone tylko na zarządzenie Dyrekcji. Więcej niż dwóch parowozów nie wolno używać do popychania.
158. Co wiadomo o sprzęganiu parowozów popychających?
Parowozy, które popychają pociąg aż do pewnej stacji lub przystanku należy sprząc z pociągiem. W pociągach pasażerskich należy również złączyć hamulec zespolony parowozu popychającego z hamulcem pociągowym. Dwa parowozy popychające powinny być stale ze sobą sprzęgnięte.
159. Czy wolno popychać pociągi z wagonami, które są złączone samą ładugą, bądź też rozworą?
Tego uskuteczniać nie wolno.
160. Jak należy postąpić przy ruszaniu z miejsca pociągów z parowozem popychającym?
Parowóz popychający powinien dojechać do pociągu przed odjazdem. Gdy to nastąpiło, maszynista daje sygnał “baczność” na znak że gotów do popychania. Po danym przez kierownika pociągu sygnale do odjazdu pociągu, daje maszynista prowadzący pociąg również sygnał “baczność”. Następnie otwiera maszynista popychającego parowozu tak dalece regulator, ażeby maszyna ruszyła jednocześnie z pociągiem i daje wówczas jeszcze raz sygnał “Baczność”. Potem maszynista parowozu ciągnącego wprowadza powoli pociąg w ruch. Przed ukończeniem popychania daje maszynista popychającego parowozu sygnał “baczność” i zamyka tak powoli regulator, aby nie nastąpiło rozerwanie pociągu. Według nowej sygnalizacji daje przy pociągach z parowozem popychającym prowadzący pociąg, wzgl. pierwszy konduktor za parowozem ciągnącym sygnał “wsiadać” po otrzymaniu rozkazu dyżurnego ruchu do odjazdu, wzgl. przed rozpoczęciem jazdy pociągu zatrzymanego na szlaku, bezpośrednio zaś potem sygnał “gotów do odjazdu”. Jeżeli odjazdowi pociągu nie stoi nic na przeszkodzie, powtarzają wszyscy konduktorzy oba te sygnały w ścisłej kolejności od przodu do końca pociągu. Końcowy konduktor daje maszyniście parowozu popychającego sygnał “odjazd” w zastępstwie prowadzącego pociąg. Następnie maszynista parowozu popychającego daje sygnał “odhamowac zupełnie” na co maszynista parowozu ciągnącego odpowiada sygnałem “baczność”. Dopiero gdy maszynista parowozu popychającego usłyszy sygnał “baczność” maszynisty parowozu ciągnącego, uruchamia zwolna pociąg, poczem maszynista parowozu ciągnącego uruchamia swój parowóz.
161. Czy wolno doczepiać wagony do parowozu popychającego?
Tak, za zezwoleniem Dyrekcji najwyżej 6 osi jednak ostatni wagon musi mieć hamulec.
162. Co wiadomo o obserwowaniu pociągu popychanego?
Podczas popychania musi drużyna pociągowa obserwować z największą uwagą bieg pociągu oraz sygnały. Parowóz popychający, który po ukończeniu czynności winien podążyć za pociągiem, musi odłączyć się od niego na posterunku ruchu i jechać zanim w odstępie posterunków ruchowych. Parowóz popychający, który ma wracać ze szlaku w kierunku powrotnym, może odłączyć się od pociągu w każdem miejscu. Takie miejsca oznacza się raz na zawsze wskaźnikami.
163. Co wiadomo o dodaniu parowozu przyprzęgowego?
Pociąg mogą ciągnąć nie więcej jak dwa parowozy pracujące. Jeżeli wypadnie włączyć do pociągu więcej parowozów, to pozostałe nie mogą Brać czynnego udziału w pracy. Do pociągu pasażerskiego wolno tylko w razie nagłej konieczności dodać więcej jak dwa parowozy.
Jeżeli wyjątkowo do pociągu przeznaczono parowóz na przyprząg, dla którego szybkość danego pociągu jest za wielką, to wolno jechać tylko z szybkością największą dopuszczalną dla danego parowozu. Pierwszy parowóz jest prowadzącym. Maszynista tego parowozu odpowiada przede wszystkiem za dawanie sygnałów.
Jeżeli w drodze wypadnie przetaczanie, to w zasadzie należy odczepiać pierwszy parowóz. Odnośny rozkaz wydaje kierownik przetaczania. Odpięcie jest bezwarunkowo wskazanem, gdyby wypadło odpychać wagony. Zabrania się odczepiać parowozy, jeżeli pociąg jeszcze jest w ruchu.
164. Jakie są granice chyżości jazdy?
Chyżość nie powinna przekraczać granic:
a) określonych dla poszczególnych typów parowozów,
b) oznaczonych dla długości pociągu,
c) odpowiadających ilości obsłużonych hamulców,
d) przepisanych wskutek specjalnych warunków na poszczególnych szlakach wskazanych w dodatku do rozkładu jazdy.
165. Jakie są największe dopuszczalne chyżości ?.
Poza ograniczeniami przytoczonemi w poprzednim pytaniu wynosi największa dopuszczalna chyżość na godzinę:
a) dla pociągów pasażerskich :
1. bez hamulca zespolonego 60 km
2. z hamulcem zespolonym 100 km.
Większą szybkość może zarządzić dyrekcja przy szczególnie pomyślnych warunkach za zezwoleniem wyższej władzy.
b) dla pociągów towarowych 45 km, przy szczególnie pomyślnych warunkach za zezwoleniem dyrekcji 60 km
c) dla pociągów roboczych 50 km
d) dla luźnych parowozów 50 km.
Dyrekcja jednak może zezwolić na zwiększenie szybkości aż do granic dopuszczalnych dla poszczególnych parowozów.
e) dla jazd próbnych bez ograniczenia.
a) zasadniczo 30 km.
b) na normalno-torowych kolejach z wlasnem podtorzem dla pociągów pasażerskich z hamulcem zespolonym 40 km, a za zezwoleniem wyższej władzyj 50 km.
166. Jaka jest największa dopuszczalna szybkość pociągów podczas jazdy tendrem naprzód?
45 km. To ograniczenie nie dotyczy parowozów tendrowych i wtedy, gdy z dwu parowozów tylko drugi parowóz obrócony jest tendrem naprzód.
167. Jaka jest największa dopuszczalna szybkość pociągów ciągniętych przez parowóz, a równocześnie popychanych?
60 km na godzinę,
168. Co wiadomo o szybkości pociągów podczas jazdy przez zwrotnicę?
Szybkość pociągów pasażerskich, wagonów silnikowych (motorowych) i pojedynczych parowozów ogranicza się do 45 km 30 km a pociągów wojskowych i towarowych do 30 km. a mianowicie podczas jazdy na odgałęziający (w łuku położony) tor, zwrotnicy przeciw iglicy niezabezpieczonej zaworą lub niezamkniętej zwrotnicy, podczas jazdy przez łuki przeciwne, w których tory są ułożone bez przechyłki, przez mosty ruchome i na szlakach oznaczonych sygnałem “zwolnić bieg”, jeżeli w poszczególnych wypadkach nie wydano odmiennego rozporządzenia.
169. Jaką szybkość można zastosować przy niezapowiedzianych pociągach nadzwyczajnych?
Jeżeli o kursowaniu tychże nie zawiadomiono dróżników, mogą jechać z szybkością przewyższającą 30 km tylko wtenczas, gdy można przypuścić, że zapory przejazdowe będą na czas pozamykane po daniu sygnałów dzwonkowych.
170. Z jaką szybkością mogą jechać pociągi ratunkowe oraz parowozy pomocnicze, podczas kiedy strażnicy zaporowi nie mają służby lub też kiedy nie było można zawiadomić posterunków ruchu?
Nie mogą przekraczać szybkości 30 km.
171. Co wiadomo o najkrótszym czasie jazdy?Dla każdego pociągu jest wyznaczony obok normalnego również najkrótszy czas jazdy który należy zachować o ile możności przy opóźnieniach. Czasu tego nie wolno skracać jeszcze więcej.
Pociąg, który odjechał o czasie rozkładem jazdy przewidzianym lub też wcześniej, powinien utrzymać czas jazdy oznaczony w rozkładzie do najbliższej stacji postoju; pociąg zaś opóźniony powinien starać się o ile możności przebyć tę drógę przy zastosowaniu najkrótszych czasów jazdy.
Postój spóźnionych pociągów należy po stacjach możliwie skracać. Postój spóźnionych pociągów pasażerskich należy skracać bez względu na manipulację pocztową i odżywianie się podróżnych skróconego postoju winien dyżurny ruchu podać organom pocztowym, kierownikowi pociągu i konduktorom zaraz po przybyciu pociągu.
172. Jak należy postąpić, jeżeli zajdzie jakaś przeszkoda na szlaku?
Należy szybkość zmniejszyć stosownie do zachodzących okoliczności.
173. Z jaką szybkością należy jechać, jeżeli w drodze zepsuje się hamulec zespolony?
Jeżeli w tym wypadku mogą być obsłużone hamulce ręczne w liczbie wymaganej, to szybkości zmniejszać nie trzeba, jednak nie powinna ona przewyższać 60 km. W przeciwnym razie należy zmniejszyć szybkość odpowiednio do ilości obsłużonych hamulców.
174. Kto jest obowiązany do przestrzegania przepisanego czasu jazdy?
Kierownik pociągu ma czuwać nadtem, aby maszynista stosował się ściśle do przepisanego czasu jazdy zwracając mu uwagę na przekraczanie dozwolonej szybkości lub też na opóźnienia. Tego rodzaju nieprawidłowości należy zapisać do raportu z jazdy.
175. Kiedy należy ostrożnie jechać?
a) Jeżeli nie można dać sygnałów dzwonkowych i nie można zawiadomić telefonicznie dróżników o odjeździe pociągu.
b) Jeżeli jest niemożliwem porozumienie między posterunkami odstępowymi.
c) Jeżeli znajdują się na szlaku wagoniki (wózki drezyny) a usunięcie tychże z toru nie zgłoszono.
d) Przy uchyleniach od stacyjnego regułami, jazdy.
e) Jeżeli zwrotnice zawisłe od sygnałów są wyłączone z urządzenia ochronnego lub niezamknięte.
f) Przy robotach na nawierzchni.
g) Jeżeli przy pociągu samym zajdą niedomagania na parowozie lub wagonach, które wymagają ostrożnej jazdy.
h) Z powodu wpływów atmosferycznych, jak gęsta mgła, lub śnieżyca, oberwanie chmur, huragan i t. p.
176. Jak należy się zachować wobec tarczy ostrzegawczej?
Jeżeli z położenia tarczy ostrzegawczej wynika, że na semaforze należy spodziewać się sygnału “stój” to należy tak zmniejszyć szybkość, aby pociąg zatrzymał się na pewno przed semaforem. Wówczas pociąg powinien dojechać jak najbliżej do semaforu. Jeżeli tarcza ostrzegawcza kilkuramiennego semaforu wskazuje, ze należy spodziewać się na semaforze “wolna droga” to maszynista nie powinien jeszcze stąd wnosić że właściwa jezdnia jest wolna. Dopiero ustawienie semafora będzie dla niego miarodajnem. Dla pociągu szybkobiegnącego, który przejeżdżając ma stacje lub miejsce odgałęzienia na szlaku po linii prostej, jest sygnał “wolna droga” na odgałęzienie równoznaczny z sygnałem, niebezpieczeństwa.
177. Co wiadomo o przejeżdżaniu sygnałów stawionych na “stój”?
Bez specjalnego upoważnienia nie wolno pociągom przejeżdżać sygnałów ustawionych dla nich na “stój”. Jeżeli istnieje wątpliwość co do ustawienia semaforu, to w każdym razie należy pociąg przed nim zatrzymać. Jeżeli semaforów nie można ustawiać na “dozwoloną jazdę” czy to wskutek zepsutego urządzenia, czy wskutek tego, że konieczność wymaga użycia jezdni, dla której sygnałów nie można lub nie wolno ustawiać, to należy zawiadomić o tem pociąg rozkazem ogólnym. W tym rozkazie należy określić dokładnie sygnały, które pociąg mija literami, numerami lub nazwą miejscowości. Rozkaz minięcia ustawionego na “stój” semaforu wjazdowego, odstępowego na posterunku ze zwrotnicą, odstępowego na posterunku bez zwrotnicy po właściwym torze i semaforu kryjącego niebezpieczne miejsce wolno wydawać dopiero wtedy, gdy pociąg przed tym semaforem zatrzymano. Rozkazy te można kierownikowi parowozu wręczyć bez pośrednictwa kierownika pociągu. Rozkaz minięcia ustawionego na “stój” semaforu wyjazdowego, drogowskazowego i odstępowego dla posterunku bez zwrotnicy po niewłaściwym torze wolno wydawać zgóry, a pociągu nie potrzeba zatrzymać przy tych semaforach.
178. Jak należy postąpić, jeżeli pociąg przejedzie wbrew przepisom semafor odstępowy na stój, a za nim się zatrzyma?
To nie wolno ruszać z miejsca, aż kierownik pociągu porozumie się słownie lub telefonem z posterunkiem odstępowym, czy pociąg ma stać czy też w razie niezbędnej konieczności ma się cofnąć.
179. Jak należy postąpić, jeżeli pociąg przejedzie semafor wjazdowy lub wyjazdowy ustawiony “stój”
To należy zażądać decyzji dyżurnego ruchu co do dalszego postepowania . Tak samo należy postąpić gdy pociąg przez pomyłkę puszczono na właściwą jezdnię na stacji albo na odgałęzieniu W razie niebezpieczeństwa należy działać stosownie do okoliczności.
180. Jak należy postąpić w razie uszkodzenia telegrafu, telefonu i przyrządów dzwonkowych
Jeżeli porozumienie pomiędzy posterunkami ruchu jest niemożliwe lub też sygnały dzwonków nie funkcjonują, o czem zawiadamia się pociąg pomocą pisemnego rozkazu, to należy jechać tak ostrożnie, ażeby w razie zjawienia się jakiejkolwiek przeszkody pociąg można było bezzwłoczni zatrzymać. Szczególną ostrożność zaleca się pierwszym wypadku, jeżeli pociąg biegnie w ślad za innym w krótkim odstępie czasu.
181. Jak należy postąpić, jeżeli pociąg, który według rozkładu jazdy przejeżdża stacje bez postoju, zatrzymano przed semaforem wjazdowym?
Po podaniu sygnału na “dozwoloną jazdę” pociąg powinien jechać z szczególną ostrożnością powoli, ażeby mógł zatrzymać się z całą pewnością w każdej chwili, gdyby się pojawił sygnał “stój”.
Przepis ten nie obowiązuje na stacjach, na których tarcza, ostrzegawcza złączona z semaforem wyjazdowym wskazuje pociągowi przejeżdżającemu już koło semaforu wjazdowego wolny wyjazd na semaforze wyjazdowym. Z samego faktu, że na semaforze wjazdowy; podano sygnał “wolna droga” maszynista pociągu który według rozkładu jazdy nie zatrzymuje się na stacji, nie powinien jeszcze wnosić, że wyjazd również jest wolny. Jeżeli dla pociągu, który według rozkładu jazdy przejeżdża stacje po torze głównym prowadzącym bez zatrzymania podano sygnał “wolna droga na odgałęzienie” należy stąd wnosić, że nastąpi wymijanie tego pociągu przez inny pociąg lub że tor, na który miał być pociąg prawidłowo wpuszczony jest uszkodzony, wskutek czego musi się pociąg zatrzymać na stacji. Jeżeli pociąg szybkobieżny nie został zawczasu zawiadomiony o wjeździe na odgałęzienie, to maszynista powinien zatrzymać pociąg zaraz po spostrzeżeniu sygnału wskazującego na odgałęzienie. Pociąg, który jedzie wyjątkowo po niewłaściwym, torze dwutorowego szlaku, powinien zatrzymać się przed semaforem wjazdowym, bez względu na ustawienie tego sygnału. Wjazd odbywa się na rozkaz pisemny.
182. Jak należy postąpić, jeżeli spostrzeże się sygnały drogowe i czerwone światło?
Jeżeli pociąg znajdzie się przed sygnałem “zwolnić bieg”, to należy zmniejszyć szybkość jazdy przy pociągach szybkobieżnych do 45 km/h zaś przy innych pociągach do 30 km na godzinę, jeżeli nie zarządzono dalej idącego zmniejszenia szybkości. W razie spostrzeżenia przenośnej tarczy ostrzegawczej, należy zmniejszyć szybkość do takiego stopnia, aby przed sygnałem “stój” pociąg można było z całą pewnością zatrzymać. Jeżeli niespodziewanie podano sygnałami drogowemi sygnał “stój”, należy natychmiast przedsięwziąć wszelkie środki do zatrzymania pociągu. Tak samo należy postąpić, jeżeli zjawi się czerwone światło wagonika, albo wogóle jakieś inne. czerwone światło, o którem nie wiadomo, czy ma znaczenie dla pociągu. Jeżeli zauważy się blask pochodni sygnałowej należy natychmiast tak zmniejszyć szybkość, ażeby można zatrzymać pociąg przed pochodnią.
183. Jak należy postąpić, jeżeli pociąg zatrzymano przed semaforem?
Przy pociągach nie zaopatrzonych w hamulec zespolony, winien ostatni hamulcowy, a przy pociągach z hamulcami zespolonymi, jeden z konduktorów do tego z góry przeznaczony, zająć takie stanowisko, aby mógł obserwować szlak leżący wstecz pociągu. Gdyby przypadkowo zbliżał się stamtąd inny pociąg, ten konduktor obowiązany jest biec na przeciw i dawać zbliżającemu się pociągowi sygnał “stój”, a to w dzień chorągiewką, zaś gdy ciemno latarką.
Maszynista zatrzymanego pociągu daje gwizdkiem parowozu sygnał “baczność” Strażnik przy semaforze odpowiada mu na znak zrozumienia trąbką “czekać” ( -.- – -) i przypomina właściwemu posterunkowi o potrzebie zwolnienia sygnału na “dozwoloną jazdę”.
Dróżnicy lub zwrotniczowie którzy znajdują się pomiędzy pociągiem a posterunkiem ruchowym obowiązani są podać dalej wymieniony sygnał trąbkowy. Jeżeli sygnał “baczność” pozostanie bez odpowiedzi to maszynista powinien go powtórzyć. Jeżeli i tym razem nie będzie odpowiedzi to kierownik pociągu powinien zbadać przyczynę.
184. Jak należy postąpić, jeżeli podczas ciemności napotka się nieoświetlony semafor?
Należy pociąg zatrzymać przed semaforem. Dalsza jazda jest w tym wypadku tylko wówczas dozwoloną, jeżeli stwierdzono niezbicie, że sygnał taki stoi na “wolną drogę”.
185. Co wiadomo o obsłudze hamulców zespolonych?
Hamulec zespolony obsługuje maszynista. Przy użyciu parowozu przyprzęgowego obsługują go maszynista tego parowozu. Gdyby parowóz przyprzęgowy nie miał hamulca zespolonego, to musi go obsługiwać maszynista drugiego parowozu. Maszynista parowozu przyprzęgowego winien wówczas dawać sygnały gwizdkiem parowym. Drużyna konduktorska winna obsłużyć hamulce tylko w razie nadawania przez maszynistę sygnałów niebezpieczeństwa, a mianowicie winna starać się wprowadzić w ruch hamulce zespolone z wagonów, a jednocześnie i jak najśpieszniej przyciągnąć hamulce ręcznie. Jeżeli na końcu pociągu z hamulcem zespolonym znajdują się wagony z hamulcami ręcznemi, to maszynista winien dawać sygnały gwizdkiem parowozowym przed użyciem hamulca zespolonego.
Jeżeli w pociągu znajdzie się więcej wagonów niewłączonych do hamulca zespolonego niż to jest dozwolone, to należy wyłączyć hamulec zespolony i używać hamulców ręcznych. W pociągach nieprzewożących podróżnych należy połączyć hamulec zespolony parowozu z sąsiednim brankardem nawet i w takich razach, kiedy cały pociąg hamuje się ręcznie. 186. Kiedy wolno zatrzymać pociąg na szlaku? Na szlaku wolno zatrzymać pociąg tylko z bardzo ważnego powodu, przedewszystkiem ze względu na bezpieczeństwo. Jeżeli konduktor zauważy zagrażające pociągowi niebezpieczeństwo i zachodzi konieczność zatrzymania pociągu, to winien on w pociągach z hamulcem zespolonym takowy w ruch wprowadzić. W pociągach zaś bez hamulca zespolonego, należy użyć wszelkich do rozporządzenia środków, aby zwrócić na to niebezpieczeństwo uwagę maszynisty i pozostałego personelu pociągowego. Równocześnie należy mocno przyciągnąć hamulce ręczne.
187. Jak należy postąpić w razie uruchomienia hamulców zespolonych z wagonu?
Maszynista powinien o ile możności dopomóc w hamowaniu. Po zatrzymaniu pociągu należy zbadać powód hamowania. Kierownik pociągu decyduje co do dalszej jazdy.
188. Jak należy postąpić w razie rozerwania pociągu?
Należy bezzwłocznie mocno zahamować wszystkie hamulce tylnej części pociągu. Nadto należy starać się zwrócić uwagę maszynisty oraz personelu przedniej części pociągu. Dopóki oderwana część pociągu toczy się za przednią, nie wolno dawać maszyniście sygnałów “stój” i nie wolno zatrzymać przedniej części pociągu. Przy rozerwaniu się pociągu mogą co do odbiegnięcia odłączonej części pociągu zachodzić trzy wypadki a mianowicie:
a) wagony oderwane stanęły same, albo zostały zatrzymane.
W takim razie należy pociąg ostrożnie cofnąć i po sprzągnięciu wagonów jechać dalej.
b) część oderwana biegnie za pociągiem i nie może być zatrzymaną.
W takim razie ma pociąg jechać dalej i swoją szybkość odpowiednio do szybkości oderwanej części tak zmniejszyć, ażeby część oderwana ewentualnie mogła przyłączyć się do pierwszej części pociągu bez silnego uderzenia. Jeżeli to nastąpiło, wówczas należy pociąg zatrzymać i postępować odpowiednio jak pod a).
c) Oderwana część biegnie w przeciwnym kierunku. W takim razie należy dołożyć wszelkich starań aby ją zatrzymać.
189. Jak należy postąpić w razie wykolejenia wagonów w pociągu?
Należy mocno zahamować poza nimi znajdujące się wagony. Poprzedzające zaś wagony powinny być tylko o tyle hamowane, aby sprzęgła były jeszcze naprężone.
190. Kiedy należy mocno lub średnio hamować w miarę potrzeby bez sygnałów do hamowania?
a) na spadkach, aby utrzymać przepisaną szybkość,
b) zbliżając się do stacji, na której pociąg ma postój, aby zatrzymać pociąg na właściwem miejscu,
c) zbliżając się do miejsca, po którem należy przejeżdżać powoli,
d) gdy dla uniknięcia niebezpieczeństwa okaże się koniecznem zmniejszyć szybkość jazdy lub zatrzymać pociąg.
Maszynista powinien również regulować hamowanie za pomocą odpowiednich sygnałów, jeżeli spostrzeże, że się nieprawidłowo hamuje. W razie potrzeby zahamowania pociągu ciągnionego przez parowóz, należy najprzód hamować tylne hamulce. Jeżeli na czele pociągu nie ma parowozu, to winien hamulcowy pierwszego parowozu najpierw hamować. Przy hamowaniu i odhamowaniu hamulców, nie powinno się odczuwać ani targania i szarpania ani uderzeń wagonów.
191. Jak należy postąpić w razie ślizgania się kół?
Nie należy hamować tak mocno, żeby aż koła ślizgały się po szynach. W szczególności należy tego unikać podczas przejeżdżania po zwrotnicach lub krzyżownicach. Jeżeli koła jakiejś osi pomimo to się ślizgają, to trzeba najpierw popuścić nieco hamulce i zaraz ponownie przyhamować tak, aby koła mogły się jeszcze obracać.
192. Jak należy postąpić podczas jazdy przez miejsca uszkodzone na szlaku?
Na szlakach, które uległy uszkodzeniu lub na których odbywają się naprawy, należy o ile możności przejeżdżać przy hamulcach otwartych i nie z szybkością poniżej 10 km.
193. Co wiadomo o obsłudze hamulców podczas postoju pociągu?
Jeżeli pociąg zatrzyma się na poziomie, to należy znowu zwolna hamulce otworzyć. W razie odczepienia parowozu lub części pociągu, to pierwszy i ostatni hamulec tej części, która pozostaje na miejscu, muszą być zahamowane. Jeżeli pociąg zatrzyma się na pochyłości, to hamulce winny być przyciągnięte aż do chwili, kiedy da maszynista sygnał do wprowadzenia pociągu w ruch. Ten przepis stosuje się także do takich stacyj, które są położone w poziomie, lecz bezpośrednio graniczą ze szlakiem na spadku. Ostatni hamulec pociągu, który się zatrzymał na wzniesieniu, musi pozostawać pod stałym dozorem podczas postoju. Wykaz stacyj odnośnych ogłasza się w dodatku do rozkładu jazdy. Przy przetaczaniu powinny być zahamowanej wagony tej części taboru, która pozostaje bez ruchu.
Jeżeli pociąg z ręcznym hamulcem przejedzie sygnał ustawiony na “stój”, należy bezzwłocznie zbadać obręcze kół i klocki hamulcowe wagonów obsadzonych hamulcowymi w celu stwierdzenia, czy hamulce obsłużono przepisowo. Wykonanie tej czynności nie powinno jednak powodować większego opóźnienia pociągu.
194. Jak należy prowadzić raport z jazdy?
Przy każdym pociągu należy prowadzić raport z jazdy, który począwszy od stacji odjazdowej aż do stacji docelowej, ma zawierać dokładny i wiarogodny obraz wykonanego ruchu danego pociągu ze wszystkiemi zmianami rozkładu jazdy, oraz wszystkie zdarzenia, które zaszły podczas jazdy.
Raport z jazdy ma zawierać następujące dane:
a) dokładne oznaczenie pociągu, linii i dnia, w którym pociąg odpowiednio do rozkładu jazdy ma odjechać ze stacji odjazdowej.
b) nazwiska i charakter służbowy personelu pociągowego jadącego w służbie lub poza służbą z podaniem odcinka, na którym personel pełnił służbę lub jechał poza służbą.
c) oznaczenie parowozów, tendrów i pługów śniegowych z podaniem odcinka, na którym znajdowały się w pociągu.
d) spis przyrządów, w które pociąg jest zaopatrzony.
e) oznaczenie stacyj mających znaczenie dla ruchu publicznego i przystanków (miejsc postojów) na szlaku.
f) czas jazdy od stacji (przystanku) do stacji (przystanku), czas. przyjazdu, postoju i odjazdu z poszczególnych stacyj (przystanków) jak również przekroczenia i skrócenia czasu jazdy i postojów, a to ściśle według zegarka,
g) przy ruchu jednotorowym oznaczenie pociągów, z którymi pociąg krzyżował w stacjach, a na linji dwu i jednotorowej, które wyprzedzał i przez ‘które był wyprzedzany.
h) stan pogody,
i) ilość wagonów i osi,
k) ilość miejsc do siedzenia i ilość pasażerów,
l) obciążenie t. j. netto, tarę i brutto pociągu,
m) brutto – tonno – kilometry,
n) wymagane i rzeczywiste hamowane w tonnach,
o) otrzymane rozkazy (ogólny, krzyżowania, przezorności),
p) przyczyny opóźnień,
r) wyraźny podpis dyżurnego ruchu,
s) potwierdzenie, że zegarki zregulowane, a mianowicie na stacji wyjściowej (początkowej), w stacji, w której nastąpiła zmiana slużby pociągowej jakoteż w stacji, na której się pociąg zatrzymuje po daniu znaku do regulowania zegarów,
t) wykonaną próbę hamulca zespolonego, u) inne zarządzenia i uwagi.
Służbę pociągową zapisuje się według imion i nazwisk i wyszczególnia się przy każdym numer wagonu hamulcowego, na którym hamulczy zajął miejsce; zaś przy pociągach pasażerskich numer wagonów osobowych przydzielonych każdemu konduktorowi do obsługi. Dane wymienione pod a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, ma zapisywać kierownik pociągu, natomiast dane wymienione pod s dyżurny ruchu, zaś dane pod f i p, o ile dotyczą szlaku zapisuje kierownik pociągu, o ile dotyczą stacyj dyżurny ruchu. Dane pod “t” podpisują kierownik pociągu i maszynista. Zarządzenia i inne uwagi wymienione pod “u” zapisuje z reguły dyżurny ruchu; zaś uwagi o zdarzeniach na szlaku kierownik pociągu.
Kierownik pociągu nie ma prawa zmieniać czasu zanotowanego przez dyżurnego ruchu, lecz ma tylko czas spostrzeżony na własnym zegarku wpisać obok czasu zanotowanego przez dyżurnego, ruchu. Jeżeli w stacjach pośrednich czas postoju pociągu pasażerskiego nie przekracza 5 minut, a pociągu towarowego 15 minut, może dyżurny ruchu odstąpić od zapisywania dat i umieszczenia swego podpisu w raporcie z jazdy. W takim razie ma dyżurny ruchu podać kierownikowi pociągu celem zanotowania w raporcie z jazdy czas przyjazdu i odjazdu według własnego zegarka oraz przyczynę ewentualnych opóźnień. Przyczynę opóźnień musi się podawać jasno i niedwuznacznie. Jeżeli pociąg zatrzyma się z jakiegokolwiek powodu na szlaku, powinien kierownik pociągu podać miejsce zatrzymania według kilometrów i dziesiętnych kilometra oraz wpisać do raportu z jazdy czas zatrzymania postoju, odjazdu i przyczynę zatrzymania. Również należy uwidocznić zatrzymanie pociągu przy semaforach.
W rubryce uwagi należy zapisywać:
a) niezamknięte rogatki na przejazdach drogowych,
b) uszkodzone miejsca na szlaku,
c) szczególne wydarzenia i wypadki,
d) używanie pochodni sygnałowych i petard,
e) użycie hamulców bezpieczeństwa z wnętrza pociągu,
f) niedokładności w działaniu hamulców,
g) nieosiągnięcie połączeń pociągów oraz nieczekanie na połączenie,
h) odstawienie wagonów i powód niewystarczającej siły pociągowej lub też z braku obsługi hamulców,
i) braki pod względem oczyszczenia, wentylacji, zaopatrzenia w wodę, oświetlenia oraz ogrzewania wagonów.
j) ściągnięcia należności pieniężnych za zanieczyszczenie i uszkodzenie wagonów.
W razie wypadków i nadzwyczajnych zdarzeń należy w raporcie z jazdy zapisać natychmiast godzinę i minutę zajścia. Każdy dopisek w raporcie z jazdy musi wyraźnie podpisać ten, kto go umieścił. W raporcie z jazdy należy pisać twardym lub atramentowanym ołówkiem. Zapisków umieszczonych w raporcie z jazdy nie wolno wycierać lub wykreślać w taki sposób, ażeby odczytanie pierwszej treści było nie możliwe. Jeżeli pociąg przechodzi po linjach należących do kilku dyrekcyj, to na każdy okręg dyrekcji należy wystawiać oddzielną część raportu z jazdy z wyjątkiem szlaku, na którym ruch pociągu prowadzi wspólnie dyrekcja właściwa z dyrekcją sąsiadującą.
Jeżeli w obrębie tego samego okręgu dyrekcyjnego następuje zmiana drużyny konduktorskiej to następny kierownik pociągu powinien prowadzić dalszy ciąg raportu z jazdy, o ile nie wydań osobnego zarządzenia. Przy pociągach wahadłowych zezwala się prowadzić raporty z jazdy na jednym formularzu prze cały dzień. W takim razie należy zapiski dotyczące każdego pociągu oddzielić od siebie pod właściwym numerem pociągu, ponadto w nagłówku należy wyszczególnić numera wszystkich pociągów. Jeżeli bieg pociągu rozciąga się poza północ to należy wyszczególnić obydwie daty w formie ułamka np. 1/2 lipca.
Kierownik pociągu powinien zawczasu przygotować raport z jazdy i umieścić w nim wszelki dane, które można wpisać jeszcze przed odejściem pociągu. Nazwy stacyj i przystanków nie wolno z góry zapisywać, gdyż nie byłoby gdzie zapisać ewentualny niespodziewany postój na szlaku. Raport z jazdy należy oddać na stacji końcowej pociągu. Rozkazy jak również i inne pisemne rozporządzenia wydane pociągom powinny być przybite lub przyklejone do raportu z jazdy.
Kierownik pociągu obowiązany jest na żądanie maszynisty pozwolić mu wglądnąć do raportu jazdy.
Raport w rzeczywistości stanowi jedną dużą płachtę zadrukowaną z dwóch stron. Raport został podzielony na potrzeby strony internetowej. (Covalus).
Przednia strona
Odwrotna strona:
Uwagi:
a) Pracę wszystkich pociągów należy rejestrować przez kierowników pociągu na specjalnych przez poszczególne D.O.K.P. wydanych drukach.
b)Rejestrować należy w myśl roporządzenia wydanego przez poszczególne D.O.K.P. wszystkie lub częściowo wymienione dane:
1. datę wyjścia pociagu.
2. nr. pociągu.
3. nr. i serje parowozu, dyrekcję macierzystą parowozu i drużyny parowozowej.
4. nazwę stacji początkowej danego odcinka.
5. nazwę stacji końcowej danego odcinka
6. przebieg pociągu w kilometrach.
7. czas pociagu w drodze od chwili wyjścia ze stacji poczatkowej do chwili przybycia na końcową stację odcinka.
8. ogólny czas postoju na stacjach pośrednich.
9. przebieg parowozu, idącego w pociągu podwójną trakcją, w kilometrach.
10. czas w drodze parowozu, idącego w pociągu podwójną trakcją.
11. przebieg wagonów osobowych w km.
12. przebieg osi wagonów osobowych w km.
13. przebieg wagonów pocztowych w km.
14. przebieg osi wagonów pocztowych w km.
15. przebieg wagonów bagażowych, brankardów i parników w km.
16. przebieg osi wagonów bagażowych, brankardów i parników w km.
17. przebieg wagonów towarowych ładownych w km.
18. przebieg osi wagonów towarowych ładownych w km.
19. przebieg wagonów towarowych próżnych w km.
20. przebieg osi wagonów towarowych próżnych w km.
21. przebieg ciężaru brutto- tonno- kilom.
22. przebieg ciężaru netto- tonno- kilom.
23. Kierownik pociągu stwierdza podpisem swoim, że wszystkie dane o pracy, prowadzonego przez niego pociągu są zarejstrowane i obliczone prawidłowo.
24. Kierownik pociągu wpisuje swoją stację macierzystą
25. Pracownik stacyjny (dyżurny ruchu, kancelista) podpisem swoim stwierdza, że zarejstrowane i obliczone przez kierownika pociągu, dane o pracy pociągu sprawdził z raportem jazdy.
Notes stanowi jedną płachtę zadrukowaną z dwóch stron. (Covalus)
195. Do czego służy i jak prowadzi się wykaz (spis) wagonów?
Wykazy wagonów służą za podstawę do obliczenia ciężaru (netta, tary i brutta) pociągu, są przeto załącznikami do każdego raportu z jazdy. Oprócz daty i dokładnego oznaczenia pociągu jak również oznaczenia wagonów według znamion własności, seryj i numerów, ma jeszcze wykaz wagonów zawierać własny ciężar wagonów i ciężar ładugi, następnie ilość osi wagonów, stacje przeznaczenia i te stacje, w których wagony dodano i w których je odstawiono.
Wagony hamulcowe należy oznaczyć przez podkreślenie numeru. Wykazy wagonów należy zestawić w ten sposób, aby wagony następowały po sobie o ile możności w takim porządku, jak są ustawione w pociągu. Wagony dodane w stacjach pośrednich należy do wykazów wciągnąć po porządku. Własny ciężar wagonów należy odczytać z bocznych ścian, ewentualnie z podwozia. Wymiary ciężaru mające się uwidocznić w wykazie wagonów należy podać w całych i dziesiętnych tonny. Ciężar ładunku należy odczytać z nalepek wagonowych i z dowodów przewozu.
196. Co to są pociągi nadzwyczajne?
Wszelkie pociągi, które kursują na osobne zarządzenie, bez względu na to, czy jazda odbyć się ma jednorazowo, w pewien określony dzień, czy też takie jazdy odbywać się mają przez krótszy lub dłuższy okres czasu. Do pociągów nadzwyczajnych zalicza się również pociągi poprzedzające lub w ślad biegnące, pociągi robocze, jazdy luźnych parowozów i jazdy próbne, o ile takowe są wykazane w książce rozkładowej – jako pociągi kursujące w oznaczone dni lub w pewnym czasokresie. Wymienione pociągi uważać należy za nadzwyczajne dotąd, dopóki przez specjalne zarządzenie w formie poprawki do rozkładu jazdy nie nada się im charakter pociągów stałych.
197. Co wiadomo o uruchomieniu pociągu w dwóch częściach?
Jeżeli uruchamia się pewien pociąg w dwóch częściach tak, że druga część biegnie w ślad za pierwszą w odstępie posterunków ruchowych z tymi samymi czasami jazdy i postojami, to obwieszczenie o tem zastępuje rozkład jazdy. Krzyżowania i wyprzedzania pociągów wyznaczone dla pierwszej części obowiązują również i drugą część pociągu. W razie nagiej konieczności porozumienie pomiędzy stacjami zastępuje rozkład jazdy. 198. Co wiadomo o zawiadomieniu pociągu o ruchu pociągów nadzwyczajnych? Kierownik pociągu i maszynista pociągu nadzwyczajnego powinni mieć w ręku rozkład jazdy tego pociągu, książkę rozkładu jazdy odnośnej linji, po której jazda się odbywa jakoteż dodatek do rozkładu jazdy.
Krzyżowania przewidziane w rozkładzie jazdy pociągów nadzwyczajnych uważa się za normalne. Pociąg z tego tytułu nie otrzymuje żadnych rozkazów krzyżowania, o ile jego rozkład jazdy nie ulegnie zmianie. Pociągi, które krzyżują z pociągiem nadzwyczajnym należy o tem zawiadomić za pomocą rozkazu krzyżowania. Rozkaz ten należy wydawać codziennie osobno, chociażby pociąg nadzwyczajny (dodatkowy) przez dłuższy przeciąg czasu kursował codziennie lub też w oznaczone dni.
Dopiero wtenczas można zaniechać wydawania rozkazu krzyżowania, kiedy pociąg nadzwyczajny jest uznany jako pociąg kursujący stale według rozkładu jazdy. Ten kto uruchamia pociąg nadzwyczajny oznacza w zasadzie, które stacje obowiązane są wystawić rozkazy krzyżowania. Jeżeli nie ma takiego zarządzenia, to rozkaz krzyżowania wydaje ta stacja, na której pociąg zatrzymuje się ostatni raz przed krzyżowaniem z pociągiem nadzwyczajnym. Jeżeli pociąg nadzwyczajny wysyła się nieprzewidzianie po torze, na którym znajduje się wózek lub drezyna, których o nim nie zawiadomiono, to należy wystawić pociągowi nadzwyczajnemu rozkaz przezorności.
199. Co wiadomo o pociągach roboczych?
Przy pociągach roboczych może pełnić obowiązki kierownika pociągu nadzorca drogowy lub inny pracownik ruchu, obeznany dostatecznie ze służbą ruchu pociągów. Dla robotników dodaje się o ile możności osobny wagon. W takim razie na wagonach roboczych nie powinni się znajdować inni robotnicy oprócz tych, którzy obsługują hamulce.
Na szlakach dwutorowych wolno robotnikom wsiadać i wysiadać tylko po stronie przeciwnej od drugiego toru. Na dwutorowych szlakach nie wolno otwierać drzwi po stronie drugiego toru, gdy ten tor jest dla ruchu pociągów otwarty. Podczas postoju na szlaku należy pociąg roboczy kryć. Jeżeli przewozi się robotników konserwacji, to musi być przy pociągu oprócz potrzebnego personelu pociągowego także organ nadzorczy konserwacji. Za bezpieczeństwo ruchu odpowiedzialny jest jednak kierownik pociągu. Organ konserwacji nie może więc mieszać się do zarządzeń dotyczących ruchu, o ile nie jest równocześnie kierownikiem pociągu.
Jeżeli wysyła się pociąg na szlak celem naładowania lub zładowania, należy o jego odjeździe zawiadomić sąsiednią stację telegraficznie albo telefonicznie. Jeżeli zachodzi przerwa w urządzeniach dzwonkowych, można pociąg taki wysłać na przestrzeń tylko za poprzednią umową telegraficzną lub telefoniczną obydwu stacyj. W takim wypadku musi jedna z tych stacyj zawiadomić drugą o przybyciu tego pociągu z szlaku do stacji.
Kierownik pociągu musi się podczas jazdy znajdować bezwarunkowo na przodzie pociągu. Podczas cofania ma zatem zająć miejsce na pierwszym wagonie, który jest odnośnie do kierunku jazdy wstecz na przodzie. Do obowiązków kierownika pociągu należy przedewszystkiem:
a) starać się o punktualne dotrzymanie rozkładu jazdy, żeby pociąg nie zatrzymywał ruchu żadnego innego pociągu, albo nie narażał go na niebezpieczeństwo; Co do postojów przy pracy na szlaku, ma kierownik pociągu porozumieć się z konwojujący pociąg odpowiedzialnym organem konserwacji;
b) zarządzenie w należytym czasie krycia swego pociągu w obydwóch kierunkach;
c) dozorowanie, by jadący robotnicy zajmowali miejsca tylko w dodanych do tego celu wagonach osobowych lub towarowych i nie wsiadali a nie wysiadali, dopóki pociąg jest jeszcze w ruchu.
d) dozorowanie, ażeby wagony nie były przeciążone, ażeby ładuga była równomiernie rozdzielona, aby materiałów nie składano za blisko torów końcu, aby pociąg podczas postoju na szlaku nie zastawiał ile możności żadnego przejazdu drogowego.
e) staranie o zabezpieczenie przed zbiegnięciem wagony w razie, gdyby roboty wymagały rozdzielenia pociągu.
Przy rozdzielaniu pociągu należy postępować według następujących postanowień:
a) Na szlaku poziomym lub na pochyłościach do 2,5 pro mille włącznie, należy celem zebezpieczenia wagonów przed zbiegnięciem użyć przepisowych środków ostrożności.
b) Na pochyłościach większych jak 2,5 pro mille, musi parowóz znajdować się bezwarukowo na najniższym punkcie. Każda poszczególna grupa wagonów musi być zaopatrzoną w przepisaną dla pociągów towarowych ilość dobrze działających hamulców, a prócz tego dozorowaną przez jednego konduktora, który musi zawsze znajdować się w pobliżu wagonów.
200. Jak należy postąpić przy oddaniu pociągu w stacji docelowej i przy oddaniu służby?
Badanie pociągu:
Zaglądnąć do przedziałów, czy wszyscy podróżni wysiedli.
Znalezione przedmioty oddać.
Okna zamknąć.
Uszkodzenia okien, pasów przy oknach, lamp, firanek itd. zgłosić kierownikowi pociągu.
Światła zgasić.
Rączki ogrzewania ustawiać na zimno.
Sygnały pociągu zdjąć i zanieść do brankardu lub oddać w przeznaczonem miejscu.
Węże ogrzewawcze podczas mrozu zdjąć i przechować w ubikacji do tego przeznaczonej.
Kurki wypustowe na końcach wagonów zawsze otwierać.
W brankardzie zbadać, czy przepisane sprzęty się tam znajdują w nieuszkodzonym stanie.
W razie spotrzebowania środków sygnałowych podczas drogi, należy to zgłosić celem uzupełnienia.
Zgłosić się u dyżurnego ruchu:
Oddać mu raport z jazdy i spis wagonów, dać sobie potwierdzić wykaz pracy i należności godzinowo – kilometrowych.
Ukończenie służby:
Zgłosić u dyżurnego ruchu oddanie służby.
Dopiero po zwolnieniu przez dyżurnego ruchu, może się oddalić kierownik pociągu razem z drużyną z dworca.
SPIS RZECZY i ALFABETYCZNY SPIS RZECZY (Katechizm Służby Pociągowej 1930)
