201. Jak należy postąpić w razie nieszczęśliwego wypadku?

Należy dołożyć wszelkich starań, aby bezpieczeństwo ruchu było utrzymane. Hamulec bezpieczeństwa ciągnąć. Jeżeli kierownik parowozu da sygnał niebezpieczeństwa należy hamulec bezpieczeństwa ciągnąć a równocześnie hamulce ręczne szybko przyciągnąć. Przy pociągach z hamulce ręcznym zwrócić uwagę wszelkiemi do dyspozycji stojącemi środkami kierownikowi parowozu i innym konduktorom. Hamulce ręczne prędko przyciągną Po zatrzymaniu pociągu na wielotorowym szlak zbadać, czy sąsiednie tory są wolne. W razie potrzeby należy je zamknąć. Miejsce wypadku kryć sygnałami t. j. zabezpieczyć. Zażądać parowóz pomocniczy, ewentualnie pociąg ratunkowy z narzędziami i robotnikami – z lekarzem. Zaopiekować się rannemi aż do przybycia lekarza. Jeżeli wypadek zdarzył się w stacji to należą te zarządzenia do dyżurnego ruchu, jeżeli zaś na szlaku do kierownika pociągu. Zarządzenia należy wydać z największym spokojem jednakże jak najprędzej.
Nadzór nad robotami ratowniczemi należy aż do przybycia zawiadowcy stacji lub wyższego urzędnika, do kierownika pociągu. Jeżeli na miejscu wypadku znajduje się więcej pociągów, muszą kierownicy pociągu postępować we wzajemnem porozumieniu. Aż do nadejścia lekarza należy zaopiekować się rannymi a skrzynię ratunkową wydać pracownikowi kolejowemu wyszkolonemu w służbie sanitarnej, a o ile takiego nie ma, starszemu doświadczonemu pracownikowi. W razie obecności lekarza w pociągu, należy go wezwać do udzielenia pomocy i wydać mu skrzynię ratunkową.
Usunąć wszystkich podróżnych i pracowników kolejowych niepotrzebnych przy udzielaniu pierwszej pomocy z miejsca wypadku. Zabitych nie wolno usuwać z miejsca wypadku aż do przybycia komisji sądowej, lecz należy ich ciała przykryć celem zaoszczędzenia obecnym przykrego widoku. Przy robotach ratowniczych muszą być pomocni wszyscy obecni pracownicy, o ile nie są potrzebni do zabezpieczenia pociągu, obsługi parowozu lub do oddawania zgłoszeń połączonych z zajściem.
W razie przesiadania podróżnych i jakoteż przeładowania bagażu, przesyłek pośpiesznych i pocztowych muszą wszyscy obecni pracownicy kolejowi być pomocni. Po przybyciu urzędnika, przeznaczonego do kierowania całą akcją ratunkową, należy mu zgłosić co zarządzono do chwili jego przybycia.

202. Jak należy postąpić, jeżeli w pociągu wybuchnie ogień?

Jeżeli jest pociąg w ruchu należy go natychmiast zatrzymać. Jeżeliby to był pociąg zbliżający się już ku stacji, to należy z nim wjechać do stacji gdzie gaszenie ognia da się łatwiej przeprowadzić O ileby zagrażało niebezpieczeństwo pociągom na torach sąsiednich, należy takie zamknąć. Krycie pociągu zarządzić. Wagon, w którym ogień wybuchł należy od reszty wagonów odłączyć. W razie potrzeby i możności zażądać pomocy dla stłumienia ognia.
O ile w wagonie, w którym wybuchł ogień znajdowaliby się podróżni, muszą oni natychmiast wagon opuścić. Przedmioty znajdujące się w wagonie względnie na wagonie, należy natychmiast usunąć, ażeby gaszenie tak palącego się wagonu jak i towarów przyspieszyć. Gdyby pociąg, w którym wybuchł ogień znajdował się na szlaku, i tam go musiano zatrzymać, to będzie gaszenie trudniejsze z braku sikawek i wody. W tym wypadku należy użyć wody z pobliżu znajdującej się studni, rowów, stawów i parowozu. Z ostatniego jednak tylko tyle wody, ażeby mu nie zabrakło wody do dalszej jazdy. Z braku wody należy gasić ogień przez sypanie ziemi na palące się części towarów i wagonu.

203. Jak należy postąpić w razie przypadku porodu w pociągu?

Należy z przedziału usunąć wszystkich podróżnych i przywołać dwie starsze doświadczone kobiety, które się zajmą dotyczącą kobietą. W razie obecności lekarza lub akuszerki w pociągu należy ich wezwać do pomocy. Taką podróżną należy ewentualnie wysadzić w najbliższej stacji, w której jest akuszerka lub lekarz za uprzedniem powiadomieniem tej stacji.

204. Jak należy postąpić celem zabezpieczenia śladów i dowodów rzeczowych celem wykrycia Zbrodniczych zamachów?

Miejsce zamachu należy możliwie obstawić w odległości 50 m dookoła strażą w celu uniemożliwienia dostępu osobom niepowołanym dla utrzymania miejsca w pierwotnym (niezmienionym) stanie.
O zauważonym zamachu należy natychmiast donieść policji a przed jej nadejściem należy zwracać baczną uwagę, by nie dotykano śladów znajdujących się na miejscu zbrodni, jakoteż ewent. narzędzi, któremi dokonano zamachu. O ile usunięcie narzędzi tych koniecznem jest dla utrzymania ruchu, należy je starannie odłożyć w pobliżu miejsca zamachu. Należy unikać dotykanie tych narzędzi rękoma wzgl. środkami pomocniczemi, które wydzielają ostrą woń.
Urzędnikowi prowadzącemu śledztwo należy wskazać wszystkie osoby, które były obecne na miejscu zamachu przed przybyciem policji i psów policyjnych. Ewentualne ślady stóp należy zabezpieczyć przed zatarciem przez nakrycie skrzynią, dużą doniczką lub też deską ułożoną ponad śladem na dwóch podkładkach lub t. p. Do nakrycia nie należy używać desek części wagonowych i świeżo impregnowanych podkładów gdyż wydzielają ostrą woń. Miejsce zamachu jakoteż ślady należy ochronić możliwie przed wpływami atmosferycznemi.
Ślady stóp w śniegu chroni się przed zaginięciem przy odwilży przez nakrycie skrzynią obłożoną śniegiem. Im grubszą warstwę śniegu umieści się na skrzyni, tem dłużej utrzymują się ślady. O ile znajduje się więcej śladów stóp tej samej osoby, należy wybrać jeden najwyraźniejszy ślad prawej i lewej nogi oraz zabezpieczyć je w wyżej podany sposób.
Szczególne znamiona śladów stóp, jak łaty podeszwach, gwoździe itp. należy uważać za ważne znamiona i chronić je, gdyby nawet nie zupełnie wyraźne.

205. Jak należy postąpić w razie zatrzymania pociągu na szlaku z powodu nadzwyczajnego?

Gdy pociąg stanął na szlaku, a nie przed semaforem ustawionym na “stój” lecz z innego nadzwyczajnego powodu i jeżeli natychmiastowe badanie przeprowadzone przez kierownika pociągu wykaże stanowczo, że pociąg przed upływem 8 minut pojedzie dalej, to przy pociągach bez hamulców zespolonych winien ostatni hamulcowy, a przy pociągach z hamulcami zespolonemi wyznaczony z góry do tej czynności konduktor zająć takie stanowisko, aby mógł obserwować tor poza pociągiem wstecz leżący. Podczas ciemności lub niejasnej pogody (n. p. mgła, śnieżyca itp.) winien ten konduktor bez specjalnego rozkazu świecić pochodnią w tył pociągu. aż do chwili, kiedy pociąg ruszy z miejsca lub będzie kryty.
Jeżeli pociąg obsługuje tylko jeden konduktor to na nim ciąży obowiązek czuwania nad bezpieczeństwem pociągu. Gdyby do pociągu stojącego na szlaku zbliżał się inny pociąg, to konduktor ten obowiązany jest biec naprzeciw i dawać sygnał “stój”.
Jeżeli istnieje możność porozumienia telegraficznego lub telefonicznego z ruchowemi posterunkami sąsiedniemi, to należy te posterunki powiadomić.

206. Jak należy przeprowadzić krycie pociągu?

Gdy pociąg stanie na szlaku i będzie stać przypuszczalnie dłużej jak 8 minut, to kierownik zarządzić krycie pociągu za pomocą sygnałów drogowych. Gdyby na wielotorowym szlaku trzeba zamknąć również tory sąsiednie, to należy to uskutecznić najpierw i jak najspieszniej. Krycie pociągu należy polecić przedewszystkiem pracownikom drogowym, a tylko na wypadek braku służby drogowej, można użyć do tego celu personel pociągowy. Skoro ten ostatni spotka pracowników drogowych, to winien im zdać polecenie krycia pociągu, a sam wrócić do pociągu. Na jednotorowej linji głównej należy kryć pociąg z obydwóch stron; zaś na dwutorowej linji należy go kryć z tyłu. Na dwutorowej linji kryje się pociąg także z przodu, jeżeli oczekuje się z tej strony parowozu pomocniczego. Na jednotorowej linji drugorzędnej kryje się pociąg tylko z tej strony, z której oczekuje się pociągu lub parowozu pomocniczego, zaś w razie wątpliwości z obydwóch stron. Krycie pociągu przez służbę pociągową odbywa się w następujący sposób: Kierownik pociągu poleca konduktorowi, który obserwuje szlak poza pociągiem leżący, krycie pociągu. Konduktor ten zabiera ze sobą trzy petardy, udaje się na linjach leżących na spadku, na szlaku poziomym i na wzniesieniu do 5°/oo co najmniej na 900 m; zaś na linjach o wzniesieniu powyżej 5°/oo co najmniej na 700 m, gdzie zabrane petardy wykłada, a mianowicie dwie na prawym, a trzecią na lewym toku szyn w kierunku jazdy. Odległość między petardami na prawym toku szyn winna wynosić nie mniej jak 30 m. Trzecią petardę umieszcza się na lewym toku, mniejwięcej w równej odległości od obu petard umieszczonych na prawym toku.
Po ułożeniu petard wraca konduktor i ustawia się na odległość 200 m od pociągu w dzień z chorągiewką; gdy ciemno, zaś z latarką z czerwonem światłem. W tem miejscu musi konduktor tak długo pozostać, dopóki nie zjawi się pracownik służby drogowej, który w tem miejscu ustawi sygnał 11a (czerwoną czworokątną tarczę, a gdy ciemno czerwone światło zwrócone do pociągu), i nie odda konduktorowi w zamian wyłożonych petard swoje trzy petardy.
Po odebraniu petard skończyło się zadanie konduktora i tenże wraca do pociągu. Taksamo należy postąpić w razie krycia pociągu z przodu. W razie gdyby się żaden pracownik służby drogowej nie zjawił, musi konduktor pozostać na miejscu aż do ukończenia krycia pociągu.
Pracowników służby drogowej należy przywołać do krycia pociągu świstawką parowozową. Jeżeli pociąg po usunięciu przeszkody ruszy dalej w drogę, to należy usunąć sygnały, które go zabezpieczały, lecz dopiero wówczas, gdy można przypuścić, że pociąg przybył już do następnego posterunku odstępowego. Czekaniem na powrót, wysłanego celem krycia pociągu pracownika, nie wolno odwlekać dalszej jazdy pociągu. Na pierwszym posterunku ruchu pociąg powinien się zatrzymać i zawiadomić o tem zdarzeniu.
Gdy przednia część lub sam parowóz pociągu stojącego na szlaku może jechać dalej, to może kierownik pociągu zarządzić tę jazdę do najbliższej stacji zgłoszeń pociągów. Na tej dalej jadącej części pociągu nie wolno umieścić sygnału końcowego. Pierwsza część pociągu winna zatrzymać się na posterunkach po drodze leżących, jakoteż przy stawidle (posterunku) wjazdowym stacji zgłoszeń pociągowych i zawiadomić je o zaszłym wypadku. Część pociągu pozostawiona na szlaku powinna być kryta w obydwóch kierunkach także i na dwutorowym szlaku.

207. Jak należy postąpić, jeżeli parowóz na szlaku stojącego pociągu stał się niezdolny do jazdy?

To kierownik pociągu obowiązany jest najkrótszą drogą zawiadomić o tem najbliższą stację zgłoszeń pociągów i zażądać pomocy. Żądanie pomocy uskutecznia się w ten sposób, że kierownik pociągu idzie do najbliższej strażnicy zaopatrzonej w telefon, kierując się przy tem strzałkami umieszczonemi na słupach telegraficznych wskazującemi drogę do najbliższej takiej strażnicy. Strażnice nieobsadzone należy otworzyć czworokanciastym kluczem.
Jeżeli kierownik pociągu z ważnych powodów nie może się oddalić od pociągu, musi to powierzyć konduktorowi i wręczyć mu kartkę, na której należy napisać treść fonogramu, który ma być oddany telefonem najbliższej stacji zgłoszeń pociągów. Gdy zażądano pomocniczego parowozu, lub pociągu ratunkowego, to nie wolno ruszyć z miejsca parowozem stojącym na szlaku aż do nadejścia pomocy żądanej, względnie pisemnego, telegraficznego lub telefonicznego upoważnienia stacji zgłoszeń pocisków. W razie zażądania pomocniczego parowozu należy kryć pociąg na dwutorowym szlaku również i z przodu.
Parowozu pomocniczego może zażądać w drodze telegraficznej, telefonicznej lub pisemnej. Zawiadomienie musi zawierać numer i miejsce zatrzymania pociągu oraz krótkie określenie powodu przerwy jazdy i potrzebnych środków pomocniczych (pociąg ratunkowy, sanitarny itp). W zawiadomieniu należy również zaznaczyć, czy parowóz pomocniczy ma zajechać na przód, czy na koniec pociągu. Na linjach dwutorowych można posłać zawiadomienie także pociągiem kursującym po drugim torze, który w tym celu należy zatrzymać.

208. Co wiadomo o nieprzewidzianem zamknięciu toru?

Jeżeli tor pomiędzy dwiema stacjami stał się nieprzydatnym do jazdy, a nie ma pewności, że przeszkoda będzie usunięta przed nadejściem najbliższego pociągu, natenczas powinien ten funkcjonarjusz, który pierwszy dowiedział się o tej przeszkodzie, kryć miejsce, przez które przejeżdżać nie można.
Wysłać natychmiast zawiadomienie do najbliższej a potem także do drugiej stacji. Jeżeli na linji dwutorowej jest tylko jeden tor do jazdy nieprzydatny, należy kryć tylko w przepisany sposób uszkodzone miejsce i jak najprędzej wysłać do najbliższej stacji odpowiednie zawiadomienie.
W zawiadomieniu tem należy opisać miejsce, przyczynę, i długość miejsca, przez które przejeżdżać nie można, a na szlakach dwutorowych wymienić także tor, na którym się to miejsce do jazdy niezdatne znajduje. O zamknięciu toru należy zawiadomić służbę pociągową już w stacji dyspozycyjnej, albo w stacji odjazdowej pociągu lub w stacji zmiany służby pociągowej, a to ustnie i za pomocą rozkazu ogólnego.

209. Jak należy postąpić w razie gwałtownego wichru?

Pociągi mogą na tych linjach, gdzie zachodzi obawa o ich bezpieczeństwo, wieźć tylko takie wagony towarowe, których obciążenie wynosi przynajmniej 75 % i ich nośności. Wagonów próżnych z ławami pokrętnemi, platform z pojazdami drogowemi, następnie wagonów otwartych naładowanych deskami, sianem lub słomą nie powinno się dodawać do pociągu. Ilość osi przy pociągach należy odpowiednio zmniejszyć. Przy pociągach pasażerskich należy wagonów osobowych ograniczyć, a pociągi mieszane tak zestawić, aby za wagonami osobowymi znajdowały się przynajmniej dwa lub trzy ładowane wagony towarowe. Szczególną uwagę należy zwracać na sprzęganie pojazdów. Personel pociągowy obowiązany jest przekonać się czy drzwi u wagonów są należycie pozamykane.

210. Jak należy postąpić podczas zawieji śnieżnej i zadymki?

Służba pociągowa obowiązaną jest zwracać uwagę na zaspy śnieżne na szlaku, a spostrzeżenie swe podawać do wiadomości najbliższej stacji. Jeżeli pociąg stanął na szlaku dlatego, że maszynista obawiał się ugrzęźnięcia w śniegu, albo że strażnik z tego samego powodu pociąg zatrzymał, wówczas po zakryciu pociągu ma kierownik pociągu i maszynista, albo urzędnik utrzymania drogi (zawiadowca odcinka drogowego i t. p.), jeśli jest obecny, rozważyć, czy przeszkodę możnaby pokonać pociągiem albo przy większej zawieji samym parowozem pociągowym. Gdyby przy istniejącym stanie powietrza (zadymka śnieżna) próba przebycia przeszkody wskazaną nie była, lub gdyby się ta próba nie udała, wówczas należy pociąg cofnąć do stacji.
Przy cofaniu pociągu należy postępować z największą ostrożnością, a to ze względu na grożące niebezpieczeństwo wykolejenia się pojazdów pchanych. Jeżeli pociąg nie wiozący podróżnych kursuje z szybkością nie przekraczającą 30 km na godzinę, można wstawić pług śniegowy przed lokomotywę pociągową; jeżeli zaś pociąg ma większą szybkość należy zarządzić, aby pług śniegowy jechał osobno. Przesuwanie pługa śniegowego maszynami pociągu pasażerskiego jest surowo wzbronione. Jeżeli podczas jazdy pługa śniegowego zajdzie potrzeba zatrzymania się na szlaku, należy przedewszystkiem jak najprędzej przedsięwziąć krycie pociągu, a to najpierw z tyłu, a następnie z przodu i założyć w kilku miejscach petardy. W celu ostrzeżenią następnego pociągu należy dawać kilkakrotnie sygnał “hamować”. Postępujący za pługiem śniegowym pociąg ma się w takim wypadku zatrzymać, przyczem należy rozważyć, czy trzeba czekać na uprzątnięcie toru, czy pociąg cofnąć do stacji. Gdyby tymczasem stosunki tak się zmieniły (pogorszyły), że i dla cofnięcia się pociągu powstałyby przeszkody, których nie będzie można rychło usunąć, należy przewieźć podróżnych – o ile zachodzi potrzeba i jeżeli to jest możliwe – sankami do najbliższej stacji lub miejscowości. Do ostatnio opisanej sytuacji nie należy jednak dopuścić, a uniknie się jej, jeżeli się pociągu na szlak nie wypuści.

211. Jak należy postąpić, jeśli zbiegły wagony?

Jeśli wagony zbiegły naprzeciw pociągowi wypuszczonemu ze stacji, należy natychmiast powiadomić telefonicznie wszystkie w rachubę wchodzące posterunki, dać sygnał niebezpieczeństwa, pociąg zatrzymać i cofnąć go do stacji. Jeśliby pociąg zatrzymany na szlaku przed wagonami toczącemi się cofnął się do stacji, to należy wagony za nim biegnące wpuścić do stacji na boczny wolny tor i starać się je zatrzymać przez sypanie ziemi, kamieni jakoteż rzucanie progów itp. na szyny. Tak samo należy postępować, jeśliby wagony zbiegły w kierunku stacji i nie byłoby pociągu na linji jeśli w wagonach, które zbiegły znajdowaliby podróżni, lub personel kolejowy, należy je wszelkimi środkami, jak to już wyżej podano, zatrzymać nie narażając je na silne zderzenia.
Jeżeli za pociągiem obsadzonym podróżnymi toczą wagony i byłaby obawa, że na niego najadą, to leży pociąg natychmiast zatrzymać i wezwać podrożnych do natychmiastowego opuszczenia wagonów lub o ile sytuacja na to zezwala, pociągiem celem uniknięcia zderzenia odjechać z największą dopuszczalną chyżością do stacji. Jeżeli pojazdy zbiegły z własnej stacji należy dać natychmiast sygnał niebezpieczeństwa i zawiadomić telefonicznie ewentualnie telegraficznie wszystkie posterunki na szlaku włącznie sąsiedniej stacji w kierunku zbiegłych pojazdów. Jeśli się oderwały wagony od pociągu biegnącego na szlaku i biegną za nim, to nie wolno pierwszej części pociągu wcześniej zatrzymać, dopóki oderwane części nie zatrzymano.

212. W jaki sposób należy przeprowadzić krzyżowanie dwóch pociągów w stacji jednotorowej linji, jeżeli jeden z nich jest tak długi, że się pomiędzy ukresami nie zmieści?

W takim wypadku mogą zajść dwie sytuacje:
a) Pociąg krótszy, który zmieści się pomiędzy ukresami, wjeżdża do stacji przed pociągiem dłuższym.
W tym wypadku musi pociąg dłuższy tak daleko wyjechać poza zwrotnicę wyjazdową, ażeby ukres i zwrotnica dla wyjazdu krótszego pociągu ze stacji były wolne.
b) Pociąg dłuższy wjeżdża przed pociągiem krótszym do stacji.
W tym wypadku może pociąg dłuższy wjechać do ukresu zwrotnicy wjazdowej dla pociągu krótszego. Ażeby wtedy pociąg krótszy nie najechał, względnie nie zderzył się z częścią dłuższego pociągu, która stoi poza zwrotnicą wyjazdom krótszego pociągu, należy wezwać sąsiednią stację do obdzielenia krótszego pociągu rozkazem przezorności celem ostrożnego wjazdu z nadmienieniem, że tor na który pociąg wjeżdża jest przy jeździe zastawiony.
Tak zastawiony tor należy kryć sygnałem drogowym “stój”, lub zatrzymać wjeżdżający pociąg ręcznym sygnałem “stój”. Stwarzanie takich sytuacyj ruchowych należ zasadniczo unikać.

212a. Jak należy postąpić, jeśliby musiały się krzyżować w stacjach jednotorowych linii zaopatrzonej najmniej w trzy tory dwa pociągi takiej długości, że żaden z nich nie zmieści się pomiędzy ukresami torów wjazdowych?

W tym wypadku należy wpierw wjeżdżający pociąg wciągnąć zupełnie do stacji, a przednią; część sięgającą poza ukres zwrotnicy wjazdowej; pociągu z przeciwnego kierunku odstawić na boczny tor. Pociąg z kierunku przeciwnego może wtedy już bezpiecznie wjeżdżać.

213. W jaki sposób można jadąc pociągiem stwierdzić jego chyżość?

Za pomocą zegarka. Jeżeli ilość metrów, które pociąg przebiega w ciągu jednej minuty pomnożymy przez 60, otrzymamy ilość metrów, względnie km zrobionych na godzinę. N. p. pociąg przebiega w ciągu l minuty 6 kamieni hektometrowych, więc przebiegł 600 m. To uczyni w ciągu l godz. 600X60 = 36.000 m. czy 36 km. Zatem jedzie pociąg z chyżością 36 km na godzinę.

214. Jak należy postąpić jeżeli pociąg przejeżdża stój stojący semafor bez pisemnego zezwolenia

Należy starać się go wszelkiemi do dyspozycji stojącemi środkami zatrzymać, a mianowicie natychmiast sygnał niebezpieczeństwa (sygnał wszystkie pociągi zatrzymać) i polecić telefonicznie wszystkim strażnikom pociąg zatrzymać (sygnałami ręcznemi i petardami).
Następująco opisany wypadek niech służy jako przykład jak nie wolno postępować. Do pociągu, który przybył do stacji ze spóźnieniem chciano dodać wagony, które stały na torze łącznikowym na początku dworca. Ażeby dodanie wagonów szybko uskutecznić, zarządził dyżurny ruchu zatrzymanie pociągu przed rozjazdem toru łącznikowego, przez co pociąg nie wjechał zupełnie do stacji, tak że koniec pociągu stał przed semaforem wjazdowym.
Ażeby móc zaryglowaną zwrotnicę prowadzącą na tor łącznikowy przestawić, polecił dyżurny ruchu stawidłowemu semafor wjazdowy ustawić na stój, jednak nie zdeblokować odstępu wstecz leżącego. O tym czasie odjechał ze stacji wstecz leżącej pociąg towarowo-pośpieszny, który przejechał na stój stojący semafor wyjazdowy, którego nie było woźna ustawić na wolną drogę, gdyż odstęp naprzód leżący nie był jeszcze wolny. Kierownik parowozu spostrzegł przed semaforem wjazdowym stojący pociąg tak późno, że nie mógł już zapobiec najechaniu, przyczem uszkodzono 17 wagonów. Kierownik, parowozu nie powinien był pominąć semaforu ustawionego na stój bez pisemnego polecenia. Jego twierdzenie, że słyszał, że ktoś wołał “bez sygnału odjeżdżać” nie uniewinnia go. Kierownik parowozu wykonywał też służbę nieuważnie, gdyż inaczej byłby spostrzegł wcześni przed semaforem stojący pociąg towarowy i swój pociąg zatrzymał na czas. Taksamo kierownik pociągu wykonywał służbę lekkomyślnie, albowiem powinien był spostrzec pominięcie semaforu ustawionego na stój i pociąg. zatrzymać. Dyżurny ruchu stacji, w której przejechał p0ciąg towarowo-pośpieszny semafor wyjazdowy powinien był dać natychmiast sygnał. niebezpieczeństwa (sygnał wszystkie pociągi zatrzymać) i polecić oprócz tego dróżnikom telefonicznie pociąg zatrzymać; zaś dyżurny ruchu stacji, na której miał pociąg towarowy dobierać wagony, nie powinien był zatrzymać pociągu na początku dworca, lecz powinien był wpuścić cały pociąg do stacji.

SPIS RZECZY i ALFABETYCZNY SPIS RZECZY (Katechizm Służby Pociągowej 1930)