Wstęp

W niniejszych przepisach służbowych zawarte są zasady i postanowienia, które personal parowozowy znać musi, ażeby służbę, swoją mógł wykonywać; przepisy te należy we wszystkich okolicznościach tak zastosowywać, ażeby regularność ruchu nie doznawała przeszkody i bezpieczeństwo było zapewnione. Postanowienia, które tylko na kolejach lokalnych mają zastosowanie, drukowane są pismem leżącem (kursywą). W wypadkach, dla których w niniejszych przepisach nie ma żadnych szczególnych reguł, powinien personal maszynowy zachować przytomność umysłu, oryentować się szybko w sytuacyi, postępować w duchu istniejących przepisów i wykonywać to, co najwięcej odpowiada celowi.

Artykuł 1.
Personal parowozowy.

(1) Służbę na parowozie (wozie motorowym) wykonuje maszynista (kandydat na maszynistę, prowizoryczny kandydat na maszynistę i t d.) i palacz (kandydat na maszynistę, prowizoryczny kandydat na maszynistę, prowizoryczny palacz, czasowo jako palacze używany personal itd.).
(2) Celem wyszkolenia w (prowadzeniu lokomotywy przydziela się do tej służby ślusarzy, względnie wolontaryuszy, aspirantów i urzędników jako palaczy lub jako drugich maszynistów.

Artykuł 2.
Przełożeni personalu parowozowego.

(1) Personal parowozowy podlega co do służby na lokomotywie zarządowi ogrzewalni (ekspozyturze ogrzewalń, ekspozyturze kierownictwa ruchu) zaś poza obrębem ogrzewalni, prócz tego odnośnie do służby ruchu, organom służby ruchu.
(2) Przełożonymi maszynisty są  co  s ł u ż b y  , p a r o w o ź n i c t w a: dozorca parowozów, techniczni urzędnicy zarządu ogrzewalni, względnie kierownictwa ruchu, naczelnik zarządu ogrzewalni) ekspozytury ogrzewalni, kierownictwa ruchu, organ któremu poruczono nadzór w stacyi lokomotyw, naczelnik i techniczni urzędnicy inspektoratu, parowoźnictwa i inspektoratu ruchu;
c o  d o  s ł u ż b y  r u c h u:
ekspedyent pociągów,
naczelnik urzędu ruchu (urzędu stacyjnego)
w o g ó l n o ś c i:
organa dyrekcyi (Równorzędne z dyrekcyami są ze względu na następujące postanowienia niniejszych przepisów te miejsca służbowe, podlegające bezpośrednio ministerstwu kolei żelaznych, które bądź już są, bądź też będą ustanowione do kierowania lokalną służbą ruchu na kolejach w zarządzie państwa pozostających ), generalnej inspekcyi austryackich kolei żelaznych i ministerstwa kolei.
(3) Podczas jazdy na linii kolejowej, względnie podczas służby przetokowej jest maszynista obowiązany odnośnie do służby ruchu wykonywać zarządzenia kierownika pociągu, względnie kierownika przetaczania, a w szczególnych wypadkach w porozumieniu z nimi postępować.
(4) Przełożonymi palacza są maszynista i przełożeni maszynisty.

Artykuł 3.
Podręczniki służbowe dla personalu parowozowego.

(1) Przepisy służbowe i podręczniki, których treść, względnie zastosowanie, maszynista znać musi:
a) przepisy sygnałowe (Nr. XXII);
b) przepisy służbowe dla maszynistów i palaczy parowozowych (Nr. XXIII);
c) przepisy ruchu dla maszynistów i palaczy parowozowych (Nr. XXIII a);
d) przepisy dla poszczególnych celów (przyrządy do mierzenia szybkości, hamulec Westinghoust opalanie ropą parowozu, ruch na kolejach zębatych, przepisy o wykonywaniu służby gdy lokomotywa pcha i jest przyprzęgniętą do pociągu towarowego i t. d.);
e) podręczniki dotyczące rozkładu jazdy;
f) instrukcya dla nadzoru i peryodycznej rewizyi kotłów parowych (Nr. XXVIII);
g) przepisy dla używania i utrzymywania hamulców próżniowych (Nr. LXIV);
h) książka czynności służbowych (karty do zapisywania jazd służbowych)
i) przepisy dla badaczy wozów przy parowoźnictwie (Nr. XXXVIz);
k) instrukcya dla ogrzewania wozów osobowych (Nr. XXI);
t) instrukcya dotycząca udzielania pierwszej pomocy w nieszczęśliwych wypadkach i nagłych chorobach przed przybyciem lekarza (Nr. XXIV).
Wymienione pod a) do włącznie i) przepisy i podręczniki – a jeżeli maszynista ma wykonywać służbę nadzoru nad wagonami, także i przytoczone pod j) przepisy – wręcza się maszyniście po jednym egzemplarzu do osobistego użytku. Wszystkie inne wyżej wymienione podręczniki są dla maszynisty wolne do przejrzenia. Podręczniki wymienione pod a), b), c), h), i) jakoteż szczególne przepisy oznaczone przez dyrekcyę (punkt d)) powinien maszynista mieć w służbie przy sobie.
2. Palacz powinien znać treść przepisów wymienionych powyżej pod a), b), c), d), f), g), l). Z tych otrzymuje on po jednym egzemplarzu do osobistego użytku, tylko przepisy wymienione pod a) b), c) i f) oraz szczególne przepisy (punkt d) oznaczone przez dyrekcyę. Wszystkie inne przepisy są dla palacza wolne do przejrzenia.

Artykuł 4.
Wyznaczanie służby i służba personalu parowozowego.

(1) Przeznaczenie do jazdy służbowej i do innych czynności służbowych otrzymuje personal parowozowy od przełożonych organów ogrzewalni względnie od organów kierownictwa ruchu za pomocą osobnego powiadomienia.
(2) W tych stacyach, w których nie ma zarządu ogrzewalni (ekspozytury ogrzewalni, kierownictwa ruchu) regulują służbę personalu parowozowego w porozumieniu z przynależnym zarządem ogrzewalni,, względnie zarządem kierownictwa ruchu, organa ruchu, względnie organa, którym poruczono nadzór.
(3) Wzajemna zamiana w służbie bez pozwolenia przełożonego jest personalowi parowozowemu wzbronioną.
(4) Personal parowozowy obejmujący służbę ma być należycie wywczasowany.
(5) W razie nagiej choroby lub znużenia podczas służby, wpływającego na władanie zmysłami taki sposób, że nie ma pewności czy służba będzie należycie wykonaną należy natychmiast zawiadomić o tem przełożonego.
(6) W razie silniejszego ruchu lub na wypadek braku dostatecznej ilości personalu parowozowego obowiązany jest personal parowozowy wykonywać służbę według chwilowo zmienionego podziału służby przy zachowaniu przepisów dotyczących wymiaru czasu służby i wypoczynku.
(7) Pomijając powyższe postanowienie, ma personal parowozowy w tych wypadkach, w których zagraża niebezpieczeństwo, wykonywać służbę bez względu na przepisy dotyczące wymiaru czasu dla służby i wypoczynku.
(8) O każdej zmianie mieszkania należy natychmiast donieść. W razie potrzeby zarządza się, że pewna część personalu parowozowego wolnego od służby, zarówno w stacyi zamieszkania jak też w stacyi chwilowego postoju może opuścić mieszkanie względnie koszary tylko za poprzednio uzyskanem zezwoleniem.
(9) O chorobie należy donieść przełożonej władzy tak wcześnie, ażeby bez przerwy w służbie można było postarać się o zastępstwo.
(10) Należy przestrzegać wyznaczonych godzin pouczań służbowych.

Artykuł 5.
Obowiązki maszynisty.

W myśl wskazówek zawartych w artykułach 9 do włącznie 30 należą do maszynisty następujące czynności:
(1) Kierowanie i prowadzenie parowozu (wozu motorowego) jakoteż czynności należące do przewozu pociągów (pociągów z parowozami) dla utrzymania nieprzerwanego ruchu i – jeżeli palacz przydzielony nie ma państwowego egzaminu – także nadzór nad utrzymaniem, kotła.
(2) Nadzór nad smarowaniem parowozu (wozu motorowego, tendra) i pomoc przy smarowaniu.
(3) Utrzymywanie parowozu (wozu motorowego, tendra) w dobrym stanie, udział przy przepisanych rewizyach i nadzór nad wymywaniem kotła (tendra), jeżeli przełożona dyrekcya nie przeznaczyła do tych czynności osobnych organów, następnie troszczenie się o dobry stan i pełną liczbę przyborów parowozu i tendra. Przy zmianie personalu reguluje dotycząca władza służbowa oddawanie i odbieranie parowozu i przyborów tendrowych.
(4) W razie potrzeby wykonywanie służby kierownika pociągu i połączone z tą służbą sygnalizowanie, krycie pociągu na linii kolejowej i zakładanie sygnałów pociągowych.
(5) Obserwowanie sygnałów wjazdowych i wyjazdowych, sygnałów na szlaku, tudzież sygnałów przetokowych i innych widzialnych po stronie maszynisty.
(6) Pouczanie palacza o przygotowywaniu parowozu do jazdy, o obsłudze kotła, o sposobach (chwytsch) potrzebnych do zatrzymywania parowozu i bezpiecznego utrzymania go w spokoju Parowozu (wozu motorowego, tendra) przy naprawach i o używaniu hamulca.
(7) Pouczanie przydzielonych do wyuczenia służby maszynisty palaczy, wolontaryuszy aspirantów i urzędników o czynnościach potrzebnych do prowadzenia parowozu (wozu motorowego).
(8) Nadzór nad wszystkimi innymi czynnościami, należącymi do palacza.
(9) Pomoc przy nieszczęśliwych wypadkach kolejowych.
(10) Orzeczenie co do przydatności wagonów w pociągu jakoteż co do zestawiania wagonów z hamulcami rozmaitych systemów a to w razie nieobecności powołanych do tego organów.
(11) Przestrzeganie nakazów i ogłoszeń wydawanych w książce z poleceniami osbowemi lub w inny sposób.
(12) Wystawianie kwitków na pobieranie materyałów.
(13) Na kolejach lokalnych wykonywanie nadzoru nad wozami, kolejowymi.

Artykuł 6.
Obowiązki palacza.

Do palacza należą w myśl wskazówek zawartych w artykułach 9 do włącznie 26 i w artykule 29 następujące czynności:
(1) Obsługa kotła parowozu; palacz który nie łożył jeszcze państwowego egzaminu na dozorcę kotłów parowych, wykonuje tę obsługę pod nadzorem maszynisty (patrz Artykuł 5, punkt 1).
(2) Smarowanie parowozu (wozu motorowego tendra) i obsługa aparatów do smarowania podczas jazdy, przy pomocy maszynisty.
(3) Uwaga na sygnały wjazdowe, wyjazdowe i na szlaku będące jakoteż na sygnały przetokowe i inne, widzialne po stronie palacza. O swych spostrzeżeniach ma palacz zawiadomić natychmiast maszynistę.
(4) Zaopatrywanie w materyały do smarowania, oświetlania, uszczelniania i czyszczenia.
(5) Zaopatrywanie przyrządów uszczelniających (Stopfbüchsen).
(6) Obsługiwanie hamulca ręcznego, przyrządu do ogrzewania parą, przyrządu do pochłaniania dymu i innych przyrządów znajdujących się po stronie palacza.
(7) Sprzęganie i rozprzęganie lokomotywy przyprzężonej (Vorspannlokomotive) oraz złączanie i rozłączanie jej wężów hamulcowych, która to czynność należy do palacza lokomotywy ciągnącej.
(8) Czyszczenie armatury, przyrządów sygnałowych i przyrządów do oświetlania oraz napełnianie tych ostatnich.
(9) Jeżeli przełożona dyrekcya nie wyznaczyła do następujących czynności osobnych organów ma te czynności wykonywać palacz a mianowicie:
a) czyszczenie drągów wodzidłowych, stawideł i innych części składowych parowozu (wozu motorowego, tendra) i wymywanie kotła ;
b) zapalanie w kotle lokomotywy; palacz, który nie ma państwowego egzaminu kotłowego, wykonuje tę czynność pod nadzorem upoważnionego organu;
c) wszystkie czynności służące do oziębienia (odstawiania) kotła;
d) czyszczenie sklepienia w kotle, rusztów, popielnika, dymnicy, rur ogniowych, siatek kominowych i zakładanie tych ostatnich ;
e) napełnianie skrzynki na piasek, zaopatrywanie parowozu (wozu motorowego) w materyał opałowy obsługiwanie obrotnic a w każdym razie pomoc przy tychże czynnościach;
f) uszczelnianie wężów wodnych pomiędzy lokomotywą i tendrem.
(10) Przestrzeganie wszystkich za pomocą książki służbowej ze zleceniami lub w inny sposób wydanych zarządzeń i ogłoszeń służbowych, jakoteż wykonywanie wszystkich służbowych zarządzeń maszynisty dotyczących (pomaganie maszyniście) w jego czynnościach.

Artykuł 7.
Uprawnienie do wprawiania w ruch i prowadzenia parowozu.

(1) Lokomotywę może wprawić w ruch przez otworzenie regulatora tylko ten, kto złożył egzamin ustawą przepisany i upoważniony jest do samodzielnego wykonywania służby maszynisty.
(2) Wyłączone od tego postanowienia są osoby przydzielone do wyuczenia się służby maszynisty pod dozorem i odpowiedzialnością organu upoważnionego do prowadzenia parowozu.
(3) Jeżeli przełożony maszynisty upoważniony do prowadzenia parowozu obejmuje prowadzenie tegoż, wówczas maszynista jest zwolniony od odpowiedzialności.
(4) W wypadkach dowiedzionej opieszałości i nieudolności przy wykonywaniu czynności służbowych można na podstawie postanowień pragmatyki służbowej odebrać maszyniście na pewien czas lub na zawsze upoważnienie do samodzielnego prowadzenia parowozu.

Artykuł 8.
Jazda na nieznanych szlakach kolejowych.

(1) Maszynista mający być użyty do jazdy służbowej na szlaku kolejowym, którego nie zna, lub na którym przez dłuższy czas nie jeździł, musi przedtem dla zaznajomienia się ze stosunkami miejscowymi szlaku, odbyć kilka jazd na parowozie w dzień i w nocy i znajomość szlaku potwierdzić pisemnie.
(2) Jeżeli zachodzi nagła potrzeba użycia maszynisty na obcym mu szlaku natenczas maszynista obowiązany jest objąć tę służbę, skoro mu dodano obznajomiony z tym szlakiem.

Artykuł 9.
Zachowanie się personalu parowozowego na wypadek niezdolności do służby maszynisty względnie palacza podczas jazdy.

(1) Jeżeli maszynistą stanie się podczas jazdy niezdolnym do dalszej służby, wówczas palacz ma zatrzymać parowóz (wóz motorowy) i powiadomić kierownika pociągu.
(2) Palacz ma objąć prowadzenie pociągu jeżeli zna szlak kolejowy, jeżeli złożył egzamin dla kandydatów na maszynistę, i jeżeli jest, na miejscu zastępca za niego obznajomiony ze sygnałami; palacz, który złożył tylko ustawowy egzamin na maszynistę może, skoro znajdzie się za niego zastępca obznajomiony ze sygnałami, prowadzić pociąg tylko do najbliższej stacyi.
(3) Palacz, który złożył tylko państwowy egzamin na kotłowego albo który nie zna szlaku kolejowego ma utrzymywać parowóz w parze aż do przybycia innego maszynisty.
(4) Palacz, który nie złożył żadnego z wymienionych egzaminów ma po zatrzymaniu pociągu zaprzestać palenia pod kotłem, pozamykać klapy popielnika, zasilić wodą kocioł za pomocą obydwóch aparatów zasilających aż do najwyższego kurka probierczego, przebić ogień i wypuścić parę. Podczas ostrego zimna należy wodę z kotła i z tendra spuścić.
(5) Jeżeli palacz stanie się podczas jazdy niezdolnym do służby, natenczas maszynista ma zatrzymać parowóz (wóz motorowy), zawiadomić kierownika pociągu i zażądać od niego obznajomionego ze sygnałami zastępcę za palacza. Jeżeli nie można dostawić natychmiast takiego zastępcy, wówczas może maszynista poprowadzić pociąg aż do najbliższej stacyi jednak pod warunkiem, że obsługa kotła i parowozu nie zajmie go do tego stopnia iżby nie mógł należycie uważać na szlak i na sygnały.
(6) W miejsce zastępcy nie wyszkolonego w służbie palacza należy o ile możności jak najprędzej dostawić palacza obznajomionego ze służbą, z najbliższego posterunku służby parowoźnictwa.

Artykuł 10.
Ogólne postanowienia dotyczące bezpieczeństwa ruchu.

(l) W myśl instrukcyi dla stałego nadzoru i peryodycznej rewizyi kotłów parowych (Numer XXVIII) mogą maszynista i palacz tylko po wspólnem porozumieniu naprzemian oddalać się od parowozu znajdującego się w parze, za przyzwoleniem przełożonego (ekspedyenta pociągów, dozorcy maszyn i. t.d). Maszynista, którego palacz nie ma egzaminu dla obsługi kotłów parowych, może wprawdzie na krótki czas oddalić się od parowozu, musi jednak przedtem poczynić potrzebne zarządzenia, dla zabezpieczenia parowozu i nie wolno mu opuścić stacyi.
(2) Ażeby uniknąć przekroczenia dopuszczalnego najwyższego ciśnienia pary w kotle należy, skoro wentyle bezpieczeństwa zaczną przepuszczać parę zasilić kocioł wodą lub też użyć nadmierną parę do podgrzania wody w tendrze, przyczem trzeba uważać, ażeby woda w tendrze nie ogrzała się zanadto tak, iżby aparaty do zasilania kotła przestały funkcyonować. Wypuszczanie pary przez ssawki powietrzne albo przez napełniacze jest wzbronione.
(3) Przy każdem wprawianiu w ruch parowozu lub wozu motorowego będącego w parze muszą maszynista i palacz znajdywać się na parowozie (wozie motorowym). Wyjątki dozwolone są tylko przy takich parowozach (wozach motorowych), które może obsługiwać jeden człowiek, lub też w wypadku przytoczonym w art. 9, punkt 5.

Artykuł 11.
Utrzymywanie i obsługa poszczególnych części parowozu (wozu motorowego, tendra).

(1) Na poszczególnych częściach parowozu nie wolno przedsiębrać żadnych zmian; szczególniej zabrania się:
przestawiania róży kominowej, odejmowania przyrządów ochronnych z wodowskazu i z rurek szklanych wskazujących stan oliwy (lubrykatora), zagważdżania sworzni usztywniających u kotła, przeciążania wentyli bezpieczeństwa, zaklinowywania wag sprężynowych na wentylach bezpieczeństwa, zdejmowania plomb z wentyli bezbieczeństwa lub z szybkomierza i przestawiania stawidła jakoteż zawieszenia sprężyn dźwigarowych.
(2) Mechanizm wodowskazu (pływaka) na skrzyni wodnej tendra, jakoteż pakuły wężów wodnych między parowozem i tendrem systemu Szasza należy o ile możności jaknajczęściej rewidować.

Artykuł 12.
Utrzymywanie czystości parowozu (wozu motorowego, tendra).

(1) Wszystkie części składowe parowozu (wozu motorowego, tendra) należy utrzymywać czysto a mianowicie muszą być wszystkie błyszczące części odczyszczone a wszystkie inne części dostępne bez rozkładania, wyczyszczone z brudu, kurzu, popiołu, szlaki i t. d.
(2) Czyszczenie szczególnych urządzeń jak: przegrzewaczy kotła, przyrządów do oddzielania kamienia kotłowego, hamulca przechodzącego, paleniska ropnego i t. d. odbywa się wedle dotyczących osobnych przepisów.
(3) Czyszczenie rur płomiennych powinno odbywać się o ile możności jak najczęściej przy tych posterunkach służbowych, które zaopatrzone są w odpowiednie urządzenia mechaniczne a jeżeli potrzeba po każdej jeździe parowozu.
(4) Kotły parowozów i wozów motorowych należy w terminach wyznaczonych przez dotyczącą władzę służbową względnie po przebyciu przez parowóz wyznaczonej najwyższej ilości kilometrów odczyszczać z kamienia kotłowego za pomocą wymywania wodą pod ciśnieniem.
(5) Kotły należy w ogólności wymywać wodą ciepłą; wyjątkowo tylko można także wymywać wodą zimną.
(6) Przed wymywaniem spuszcza się wodę z kotła lecz dopiero wtedy, gdy ciśnienie pary w kotle wynosi najwyżej pół atmosfery.
(7) Po uskutecznionem opróżnieniu kotła należy zdjąć wszystkie pokrywy i wyjąć sworznie z otworów służących do wymywania. O spostrzeżonych przy tej sposobności uszkodzeniach kotła lub większych ilościach kamienia kotłowego, należy donieść natychmiast przełożonemu.
(8) Wymywanie wodą ciepłą lub zimną można dopiero wtedy rozpocząć, gdy ściany kotła oziębiły się mniej więcej do tej temperatury, jaką ma woda użyta do wymywania.
(9) Do wymywania należy używać wody pod ciśnieniem możliwie wysokiem, nie przekraczającem jednak pięciu atmosfer.
(10) Temperatura wody użytej do wymywania nie powinna wynosić więcej jak 60°C., ażeby uniknąć poparzenia; jeżeli więc ciśnienie wody użytej do wymywania uzyskuje się zapomocą injektorów lub ejektorów, należy ciśnienie pary odpowiednio regulować.
(l1) Przy wymywaniu kotła należy usuwać kamień kotłowy za pomocą drutów odpowiednio dostosowanych. Ze szczególną starannością należy przytem wymywać te miejsca kotła podłużnego i stojącego, w których najbardziej osadza się kamień kotłowy.
(12) Od czasu do czasu należy też usuwać kamień kotłowy z otworów do kotła przechodzących a mianowicie z końców rur zasilających i z otworów prowadzących do wodowskazów. Śruby bezpieczeństwa (Bleischrauben) należy badać według wskazówek wydanych przez władzę przełożoną.
(13) Przed zamknięciem otworów należy zbadać ściany kotła podłużnego i stojącego – o ile takowe są dostępne – celem przekonania się o ile osada (osad) kamienia kotłowego ewentualnie przybrał.
(14) Po wymyciu ma organ fachowy zbadać śruby pokryw i sworznie otworów do wymywania jakoteż uszczelnienia i przymocować takowe. Przyciąganie śrub tych otworów podczas gdy kocioł jest w parze, jest wzbronione. Nie wolno smarować sworzni łojem lub pokostem przed umocowaniem.
(15) Zwyczajnie należy kocioł po wymyciu napełnić wodą. Jeżeli się tego z jakiegokolwiek powodu nie uskuteczni, należy na drzwiczkach paleniska umieścić napis: “bez wody”.
(16) Używanie środków przeciw tworzeniu się kamienia kotłowego dozwolone jest tylko za przyzwoleniem dyrekcyi.
(17) Skrzynie wodne parowozów (wozów motorowych), tendra i wozów wodnych należy w odstępach czasu oznaczonych przez przełożoną władzę wyczyścić z mułu i wymywać a siatki wodne należy czyścić i badać ich umocowanie.

Artykuł 13.
Zapalanie w kotle parowozu (wozu motorowego).

(1) Parowozy (wozy motorowe), w których zapala się w ogrzewalniach, ustawia się tak, aby ich komin znajdował się pod kominem odprowadzającym dym ogrzewalni. Przed zapalaniem musi być kocioł napełniony wodą do wysokości środkowego kurka probierczego, przy lokomotywach o dwu kurkach probierczych do wysokości górnego kurka; należy również skrzynię wodną napełnić wodą. Resztę należy ułożyć odpowiednio do używanej jakości węgla, drzwiczki dymnicy, lejka popielnikowego i regulator należy zamknąć a hamulec ręczny przykręcić. Kurki cylindrów parowych i klapy popielnika mają być otwarte a stawidło ustawione w położeniu środkowem.
(2) Podczas ciemności należy zaświecić latarnię wodowskazu i manometru.

Artykuł 14.
Objęcie służby i dalsze czynności przed przejściem parowozu (wozu motorowego, tendra) do służby.

(1) W ogrzewalniach, i w stacyach, w których personal parowozowy ma zapalać w kotle parowozu, powinien palacz zjawić się tak wcześnie ażeby mógł przed czasem, na jaki zarządzono odjazd z obrębu ogrzewalni, uzyskać odpowiednie ciśnienie pasy w kotle parowozu. Maszynista powinien dość wcześnie zjawić się przy parowozie.
(2) W ogrzewalniach, w których zapalanie w kotle parowozu uskutecznia służba ogrzewalniana jakoteż przy odbieraniu parowozów znajdujących, się w służbie, mają maszynista i palacz dość wcześnie przed odjazdem pociągu, względnie przed wyjazdem z ogrzewalni zjawić się przy parowozie.
(3) Przy parowozach, których personal zmienia się podczas służby na parowozie, ma partya obejmująca służbę zjawić się dość wcześnie przed zmianą.
(4) Jeżeli zmiana personalu następuje podczas postoju pociągu lub podczas przetaczania, natenczas personal obejmujący służbę ma ustnie zasięgnąć wiadomości o stanie parowozu.
(5) Bliższych wskazówek co do postanawień do punktu 1; 2 i 3 a mianowicie: kto ma zapalać w kotle w poszczególnych ogrzewalniach i stacyach względnie kiedy personal parowozowy ma stawać do służby udziela dotycząca przełożona władza.
(6) Personal parowozowy ma przed objęciem służby zgłosić się osobiście u wyznaczonego przez zarząd ogrzewalni (kierownictwo ruchu) przełożonego, przyjąć do wiadomości nakazy służbowe ogłoszenia i znajomość tychże pisemnie potwierdzić.
(7) Przed wyjazdem z obrębu ogrzewalni należy parowóz (wóz motorowy, tender) zbadać. Należy przytem szczególniej baczyć, ażeby obydwa aparaty do zasilania kotła funkcyonowały, aby wodowskaz grał a otwory kurków probierczych były wolne, aby manometer i wentyle bezpieczeństwa znajdywały się w dobrym stanie i aby we funkcyi tych ostatnich nie było żadnej czy to umynślej czy też przypadkowej przeszkody. Przyrządy do tłumienia iskier (róża kominowa, siatki kominowe i popielnikowe), dmuchawka w kominie, dmuchawka pomocnicza i aparaty do piasku muszą znajdywać się w dobrym stanie a drzwiczki dymnicy i klapy popielnika powinny się szczelnie zamykać, popielnik i dymnice należy wedle potrzeby wyczyścić. Przyrząd do ogrzewania parą i hamulec przechodzący jakoteż ręczny, należy wypróbować kloce hamulcowe w razie potrzeby odpowiednio i ustawić. Koła, osie, sprężyny dźwigarowe i ich zawieszenia, sprzęgła między parowozem i tendrem, i szplinty, śruby i kliny drążków należy zbadać, uszczelniacze pakułowe i inne uszczelnienia wedle potrzeby umocować. Szczególne urządzenia na parowozie (przyrządy do pochłaniania dymu, palenisko ropne, przegrzewacze i t. d.) należy wedle dotyczących przepisów zbadać i wypróbować.
(8) Przyrządy do sygnalizowania i oświetlania muszą znajdywać się w dobrym stanie i w odpowiedniej ilości. Pierwszych należy używać według postanowień przepisów o sygnałach Numer XXII; latarnie na stanowisku maszynisty należy wedle potrzeby zapalić. Co do używania innych środków do oświetlania należy przestrzegać dotyczących przepisów.
(9) Na parowozie muszą znajdywać się przepisane narzędzia i rezerwowe części składowe w dostępnem miejscu.
(10) Materyały zapasowe, jakoto: smary, materyały do oświetlania i do uszczelnienia, pochodnie, spłonki rurki szklane do wodowskazu i do ubrykatora i t. d. muszą znajdywać się w dostatecznej, względnie przepisanej ilości. Następnie musi być parowóz zaopatrzony w materyał opałowy i we wodę a skrzynka do piasku napełniona piaskiem w dostatecznej ilości.
(11) Przed przytwierdzeniem stałych pługów śniegowych należy zbadać śruby przytwierdzające a po przytwierdzeniu także i wysokość dolnej krawędzi pługa nad szyną. (120 mm. od szyny).
(12) Przed wyjazdem z obrębu ogrzewalni należy wszystkie części parowozu (wozu motorowego, tendra) nasmarować, przedtem jednak usunąć z łożysk osiowych i drążkowych jakoteż ze smarownic znajdującą się w nich przypadkowo wodę.

Artykuł 15.
Jazda na pociąg i czynności przed odjazdem.

(1) Podczas jazdy na pociąg należy przy zachowaniu potrzebnej ostrożności otworzyć kurki cylindrów parowych i przekonać się, czy wszystkie ruchome części poruszają się odpowiednio.
(2) Przystawienie parowozu do pociągu odbywać się ma ostrożnie
(3) Po przystawieniu parowozu do pociągu należy uzupełnić smarowanie ruchomych części.
(4) Wypróbowanie hamulca przechodzącego odbywa się według odnośnych przepisów.
(5) Po założeniu wężów do ogrzewania, należy stosownie do postanowień instrukcyi o ogrzewaniu wagonów osobowych Nr XXI. rozpocząć ogrzewanie.
(6) Tam gdzie potrzeba, należy połączyć linkę sygnałową ze świstawką parową parowozu.
(7) Przed odjazdem ze stacyi wyjścia pociągu względnie ze stacyi zmiany parowozów obowiązany jest maszynista porównać swój zegarek z zegarkiem ekspedyenta lub kierownika pociągu i wedle potrzeby zregulować; to porównanie zegarków należy powtórzyć w tej stacyi, w której pociąg zatrzymuje się po uderzeniu sygnałów zegarowych dawanych w południe.
(8) Przyrząd do mierzenia szybkości należy stosownie do odnośnych przepisów wprawić w ruch.

Artykuł 16.
Odjazd.

(1) Wprawianie parowozu w ruch odbywać się ma w taki sposób, ażeby ani pojazdy ani też ich zawartość nie doznały wskutek wstrząśnień uszkodzenia. Szczególniejsze wskazówki wydaje przynależna władza służbowa.
(2) Przy wprawianiu w ruch pociągu z dwoma parowozami na przedzie można dopiero wtedy otworzyć regulator na drugim parowozie gdy pierwszy już pociągnął.
(3) Przy wprawianiu w ruch pociągu przy którym parowóz pcha, należy postępować według postanowień przepisów o sygnałach Nr XXII.
(4) Kurki cylindrów parowych należy otwierać ostrożnie, jeżeli stosownie do okoliczności przypuszczać można, że w cylindrach nagromadziła się woda.
(5) Podczas jazdy przez zwrotnice nie należy używać aparatów do sypania piasku.
(6) Podczas wyjazdu należy uważać na ewentualne sygnały dawane ze stacyi lub z pociągu.

Artykuł 17.
Zachowanie się podczas jazdy.

(1) Personal parowozowy musi bezustannie uważać na stan wody w kotle, na ogień pod kotłem, na ciśnienie pary i przekonywać się o należytem funkcyonowaniu wodowskazu za pomocą otwierania kurków probierczych.
(2) Stan wody odpowiadać musi każdorazowemu nachyleniu linii kolejowej; na poziomych spakach ma woda sięgać z reguły do wysokości środkowego kurka probierczego, względnie parowozach o dwu kurkach probierczych, do wysokości kurka górnego; nie powinna jednak nigdy obniżać się pod markę oznaczająca najniższy stan wody i dlatego powinna przy otwarciu dolnego kurka probierczego wypływać zawsze woda.
(3) Określając stan wody, należy pamiętać o nachyleniu szlaku jakoteż o tem, że przy otwartym regulatorze stan wody okazuje się wyższym aniżeli jest w istocie.
(4) Przy zasilaniu kotła wodą należy unikać znaczniejszego oziębienia kotła, które spowodowane być może wprowadzeniem za wielkiej ilości zimnej wody do kotła. Aparatów zasilających należy używać naprzemian.
(5) Przed przejściem ze wzniesienia na znaczniejszy spadek i odwrotnie należy w razie potrzeby utrzymywać wysoki stan wody w kotle za pomocą użycia obydwu aparatów zasilających, ażeby uniknąć obniżenia pod najniższy stan wyznaczony dla dotyczącego nachylenia a tem samem zapobiedz ogołoceniu z wody górnej ściany skrzyni ogniowej. Przytem trzeba regulować odpowiednio ogień w palenisku dla uniknięcia nagłego oziębienia rur płomiennych.
(6) Obniżenie ciśnienia pary musi odbywać się stopniowo.
(7) Jeżeli podczas dłuższej, większej pracy parowozu niepodobna utrzymać najniższego, dopuszczalnego stanu wody, należy zmniejszyć odpowiednio chyżość jazdy.
(8) Jeżeli podczas jazdy lub postoju stan wody w kotle parowozu obniży się z jakiegokolwiek powodu (znacznego cieknięcia rur, uszkodzenia skrzyni ogniowej, armatury i t. d. lub niewłaściwej obsługi) pod markę oznaczającą najniższy stan wody, należy bez zasilania kotła natychmiast ogień z paleniska wyrzucić lub przebić i kocioł z pary odstawić. Ponowne zapalenie w takim kotle może nastąpić dopiero wtedy, gdy urzędnik maszynowo-techniczny kocioł zbada, podda go ciśnieniu odpowiadającemu napięciu pary podczas ruchu i znajdzie kocioł w dobrym stanie.
(9) Ogień w palenisku ma być czysty a ruszta mają być odpowiednio posypywane węglem. Obsługa ogniska stosuje się do materyału opałowego a personal parowozowy obowiązany jest według wskazówek przynależnej władzy nabyć potrzebnej wprawy w tym kierunku.
(10) Należy zapobiegać wybuchaniu iskier z komina ze względu na niebezpieczeństwo pożaru, szczególniej podczas suchych pór roku.
(11) Przy używaniu materyału opałowego, który daje się łatwo porywać do komina lub przy silniejszem działaniu dmuchawki należy od czasu do czasu dymnicę wodą skrapiać a materyał na na tendrze polewać.
(12) Podczas jazdy przez miejscowości zabudowane, lasy, jakoteż w pobliżu domów, stert siana i słomy lub też innych łatwo zapalnych przedmiotów należy unikać dorzucania węgla i drzewa do ogniska jakoteż przegrzebywania ognia i starać się o zmniejszenie wyrzucania iskier.
(13) Przy wyrzucaniu szlaki należy uważać, ażeby nie wyrządzić tem jakiej szkody. Przy parowozach zaopatrzonych w ruszta, zabrania się wyrzucania szlaki.
(14) Przed jazdą przez drewniane mosty i przez długie mosty o drewnianych dylach należy skropić wodą popielnik i dymnicę; podczas jazdy przez takie mosty mają być klapy popielnika zamknięte i należy wtedy unikać obsługiwania ognia.
(15) Przyrządów do pochłaniania dymu należy zawsze używać. Zresztą należy starać się o zmniejszenie wywiązywania się dymu za pomocą stosownego pokrywania rusztu materyałem opałowym szczególniej w zabudowanych częściach miast.
(16) Dorzucanie materyału opałowego do paleniska w tunelach, nakrytych przekopach i w galeryach należy ograniczyć do niezbędnej miary.
(17) Przy obsługiwaniu ogniska, należy szanować sklepienie szamotowe.
(18) Dmuchawkę pomocniczą należy otwierać powoli.
(19) Przy otwieraniu kurków cylindrów parowych należy uważać, ażeby nie wyrządzić tem jakiej szkody Wyrzucanie wody można też zmniejszyć za pomocą częściowego przymknięcia regulatora.
(20) Należy obserwować bieg parowozu, ażeby ze szmerów, jakie wydają pracujące części poznać braki i postarać się wcześnie o ich usunięcie. W wypadkach wątpliwych należy pociąg zatrzymać.
(21) Co do obsługiwania poszczególnych części parowozu wydaje przełożona władza służbowa odpowiednie wskazówki.
(22) Na spadkach należy – celem regulowania chyżości – uważać na właściwe działanie hamulca.
(23) Ogrzewanie pociągów za pomocą pary odbywa się na podstawie odnośnych przepisów dla ogrzewania wagonów osobowych.
(24) Boczne dostępy do stanowiska maszynisty mają być zamknięte.
(25) Wszelkie osłony, któreby tamowały widok, nie powinny być przytwierdzane obok stanowiska maszynisty.
(26) W służbie przetaczania mają być powyższe postanowienia odpowiednio zastosowane.
(27) Należące do parowozu siedzenie wiszące może być używane podczas jazdy tylko przy pociągach towarowych a mianowicie naprzemian przez maszynistę i palacza. Podczas przetaczania jakoteż i podczas jazdy po większych pochyłościach (10o/oo i wyżej) i we wszystkich tych wypadkach, w których potrzebną jest zwiększona uwaga personalu parowozowego, następnie przy zbliżaniu się do stacyi i podczas wyjazdu i przejazdu przez stacyę nie wolno używać siedzenia.
(28) Wyznaczone w rozkładzie jazdy czasy i chyżości należy przestrzegać.
(29) Przy spóźnieniach pociągów należy pracować z wytężoną uwagą i zastosowywać o ile możności najkrótsze dopuszczalne czasy jazdy, ażeby przyczynić się do usunięcia powstałych nieregularności.
(30) Podczas jazdy a szczególniej w łukach należy uważać, czy z pociągu nie dają sygnałów a jeżeli parowóz znajduje się naprzodzie pociągu, czy cały pociąg biegnie za parowozem.
(31) Należy uważać na rampy i na stan szlaku kolejowego a o spostrzeżonych uszkodzeniach szlaku zawiadomić w najbliższej stacyi ekspedyenta pociągu, podając dokładnie miejsce. W tym celu należy wedle potrzeby pociąg zatrzymać.
(32)Na kolejach lokalnych bez ramp należy obserwować szlak kolejowy ze szczególniejszą uwagą.
(33) Jeżeli w pociągu użyto hamulca bezpieczeństwa, co da się zauważyć po opadaniu wskazówki na wakuummetrze, należy pociąg zatrzymać.

Artykuł 18.
Zachowanie się podczas jazdy z dwoma parowozami.

(1) Jeżeli na przedzie pociągu pracują dwa parowozy, natenczas prowadzi pociąg pierwszy parowóz, który reguluje bieg pociągu i z którego daje się potrzebne sygnały świstawką parową.
(2) Co do obsługiwania hamulca przechodzącego podczas jazdy parowozem przyprzężonym miarodajnymi są postanowienia odnośnych przepisów.
(3) Bieg drugiego parowozu stosuje się do biegu pierwszego, zaczem wszystkie czynności na pierwszym parowozie, odnoszące się do biegu pociągu muszą być na drugim parowozie uważnie obserwowane.
(4) Obserwowanie szlaku kolejowego odbywać, się ma z pierwszego parowozu.
(5) Na sygnały służby pociągowej ma uważać personal obydwu parowozów, przedewszystkiem jednak personal drugiego parowozu. Dalsze podawanie sygnałów odbywa się z tego parowozu, na którym najpierw sygnały spostrzeżono.
(6) Parę zamyka się wprzód na drugim parowozie, ażeby nie pchał pierwszego przed sobą.
(7) Przy jazdach, gdzie parowóz pcha, należy mieć na oku wydane dla tych jazd szczególne przepisy.

Artykuł 19.
Zatrzymanie.

(1) Zatrzymanie pociągu należy uskutecznić w taki sposób, ażeby ani pojazdy ani ich zawartość nie doznały wskutek wstrząśnień uszkodzenia, na co szczególniej przy używaniu hamulca przechodzącego uważać należy.
(2) Na wypadek zagrażającego niebezpieczeństwa można dla spiesznego zatrzymania użyć pary przeciwnej (kontrpary).
(3) Kominy parowozów nie po winny znajdywać się pod, lub w pobliżu dźwigarów pomostów (mostów ulicznych i drogowych i t. d.).

Artykuł 20.
Zachowanie się podczas wjazdu do stacyi pośrednich, przejazdu przez nie i postoju w tychże.

(1) Podczas wjazdu do stacyi i przejazdu przez takowe należy zaniechać obsługiwania paleniska.
(2) W pobliżu peronu należy aparaty zasilające ostrożnie w ruch wprawiać, w zimie należy przy obsługiwaniu aparatów zasilających i kurków cylindrów parowych unikać obryzgiwania wodą zwrotnic.
(3) Czas postoju w stacyach pośrednich należy użyć na zbadanie czy wszystkie części parowozu i tendra znajdują się w dobrym stanie
(4) Podczas krótkich postojów należy przedewszystkiem zbadać łożyska osiowe parowozu (wozu motorowego) i tendra, jakoteż łożyska wszystkich innych ruchomych części. Podczas dłuższych postojów w stacyach, należy smarowanie wszystkich pracujących części parowozu wedle potrzeby ponownie napełnić i szczególniej na to uważać, aby śruby, szplinty, sworznie, kliny i inne umocowania jakoteż obręcze kół były w porządku. W zimie, kiedy częściej zdarzają się uszkodzenia obręczy kół należy takowe częściej opukiwając badać.
(5) Zapobiegać należy uchodzeniu pary przez wentyle bezpieczeństwa i ograniczać dorzucanie od paleniska w halach krytych do niezbędnej potrzeby.
(6) Starać się należy o uzupełnienie zapasu wody ze względu na nieczynne stacye wodne i dobierać materyał opałowy tam, gdzie to jest przepisane. Popielnik i dymnicę należy wedle potrzeby wyczyszczać w miejscach do tego przeznaczonych.
(7) Żórawie wodne należy po użyciu ustawić w położenie normalne.
(8) Podczas dłuższego postoju i zawsze gdy maszynista oddala się od parowozu, należy stawiło ustawić w położenie środkowe, hamulec ręczny przykręcić i otworzyć kurki cylindrów parowych.
(9) Ogrzewanie wozu służbowego przy pociągach towarowych i wozów osobowych przy pociągach mieszanych należy podczas przetaczania w stacyach pośrednich ograniczyć tak dalece, ażeby unosząca się para nie przeszkadzała w obserwowaniu sygnałów przetokowych.

Artykuł 21.
Zbliżanie się do stacyi końcowej (stacyi zmiany parowozów).

(1) Przy zbliżaniu się do stacyi przeznaczenia należy w ogólności ogień zmniejszyć, utrzymywać jednak wysoki stan wody. Ruszt musi być zupełnie pokryty a ciśnienie pary utrzymywane w takiej wysokości, ażeby wystarczyło do obsłużenia hamulca, do jazdy na obrotnicę i do wyposażenia i odstawienia parowozu.
(2) Przy pociągach urządzonych na ogrzewanie parą należy przed wjazdem do tej stacyi, w której zmienia się parowóz lub odprzęga albo dołącza się wozy, zamknąć wentyl ogrzewania parowego tak wcześnie, ażeby po zatrzymaniu pociągu personal stacyjny mógł bezpiecznie rozłączyć węże tegoż ogrzewania.

Artykuł 22.
Zachowanie się w stacyi końcowej (w stacyi zmiany parowozów)

(1) Po odprzągnięciu parowozu od pociągu można go wprawić w ruch dopiero na polecenie organu ruchu do tego powołanego.
(2) Przed odjazdem parowozu odprzęgniętego od pociągu należy umieścić na przedzie i w tyle parowozu przepisane sygnały i oświetlić je jeżeli jest ciemno.
(3) Parowóz odstawia się, jeżeli nie wydano żadnego innego polecenia, – na przeznaczone miejsce w każdej stacyi zmiany parowozów (do ogrzewalni), przyczem odprowadzać ma takowy przesuwacz (o ile w poszczególnych stacyach nie istnieją inne zarządzenia). Jazdy w obrębie ogrzewalni odbywają się na podstawie osobno na ten cel ułożonego regulaminu służbowego.
(4) Parowóz (wóz motorowy) należy starannie zbadać, dymnicę, ruszt i popielnik wyczyścić a pozostałości wrzucić do kanału.
(5) Jeżeli potrzeba, należy parowóz obrócić i w stacyach do wyposażania parowozów przeznaczonych zaopatrzyć przed odstawieniem w opał, wodę i piasek; oprócz tego należy tam gdzie przepisano zaopatrzyć parowóz w materyały do oświetlania, czyszczenia i smarowania.
(6) Jeżeli parowóz ma być wkrótce znowu użyty do jazdy, należy utrzymywać mierny ogień wysoki stan wody.
(7) W razie dłuższego postoju należy kocioł powoli oziębić.
(8) Jeżeli przerwa w służbie ma trwać przez dłuższy czas, należy materyały do smarowania, czyszczenia i oświetlania jakoteż narzędzia i przybory schować. Klucze od skrzyń i schowków na przybory zawiesza się na tablicy do tego przeznaczonej, umieszczonej w ogrzewalni.
(9) Wszystkie wydarzenia podczas jazdy należy po ukończonej służbie zapisać w książce meldunkowej, leżącej w ogrzewalni (w stacyi) a oprócz tego o szczególniejszych wypadkach donieść ustnie przełożonemu. W książce do zapisywania napraw leżącej w ogrzewalni należy zapisać wszystkie potrzebne naprawki na parowozie (wozie motorowym, tendrze) jakoteż spostrzeżone uszkodzenia. Jeżeli nie ma nic do naprawienia, należy zanotować w książce do zapisywania napraw, że pojazd jest zdatny do służby. Następnie ma personal maszynowy dowiedzieć się o podziale służby i o zarządzeniach służbowych. Przejrzenie dzienników urzędowych, podręczników służbowych i rozkazów służbowych należy potwierdzić podpisem.
(10) Dopiero po ukończeniu wszystkich czynności, dotyczących przygotowania parowozu do jazdy mogą maszynista i palacz, oddalić od parowozu. Jeżeli jednak parowóz pozostaje w parze, natenczas mogą maszynista i palacz stosownie do postanowień artykułu 10 punkt l tylko za wzajemnem porozumieniem się naprzemian oddalać się od parowozu, jeżeli nie postarano się o nadzór parowozu w inny sposób.

Artykuł 23.
Zachowanie się w czasie mrozu.

(1) W czasie mrozów należy parowozy umieszczone pod gołem niebem lub w remizach nie ogrzanych odpowiednio pozostawić w parze o nieznacznem ciśnieniu.
(2) Fajerek do ogrzewania można używać przy wszystkich częściach z wyjątkiem cylindrów hamulcowych i wężów.
(3) Ze wszystkich urządzeń podlegających zamarznięciu należy wodę usunąć lub też ogrzewać je wpuszczając do nich parę.
(4) Przed wprawieniem w ruch parowozu (wozu motorowego) umieszczonego podczas silnych mrozów pod gołem niebem lub w remizie nieogrzanej, należy odpowiednio cylindry parowe skrzynki suwakowe ostrożnie podgrzać i dopiero potem parowóz (wóz motorowy) powoli wprawić w ruch.
(5) Podczas wielkiego zimna należy przy parowozach, które czekają na czynności służbowe, chronić przed rozpoczęciem tychże, urządzenia podlegające zmarznięciu.

Artykuł 24.
Zachowanie się podczas śnieżycy

(1) Ze względu na bezpieczeństwo ruchu należy podczas śnieżycy usuwać o ile możności jak najczęściej śnieg zbierający się na szkłach zapalonych latarni sygnałowych.
(2) Ze względu na znaczniejsze zużycie materyałów przy jazdach podczas śnieżycy należy zaopatrywać parowozy tak dostatnio w materyaly, ażeby przerwy w służbie wskutek wyczerpania zapasów były o ile możności wykluczone.
(3) Próby przebijania zapór śnieżnych można przedsiębrać tylko wtedy, a mianowicie zawsze samym tylko parowozem jeżeli ze względu na jakość i wysokość zapory można liczyć na skutek, narażając pojazdu na znaczne uszkodzenia.
(4) Przy przebijaniu zapory śnieżnej należy przed wjechaniem w masę śniegową zamknąć regulator, ażeby uniknąć przedostawania się podrzuconej wody do cylindrów parowych; ponowne otwarcie regulatora uskutecznia się tak samo, jak przy ruszaniu pociągu z miejsca.
(5) Przy powtórnych, próbach przebijania śniegu należy po kaźdorazowem utknięciu parowozu cofnąć go jak najspieszniej a przed ponowną jazdą w śnieg usunąć stłoczony śnieg ze szyn, jakoteż usunąć z mechanizmu parowozu bryły śniegu i lodu.

Artykuł 25.
Jazda na obrotnicę i z obrotnicy (przesuwalni).

(1) Przed wykonaniem takiej jazdy należy stwierdzić, czy obrotnica (przesuwalnia) jest właściwie ustawioną i ubezpieczona.
(2) Podczas obracania na obrotnicy lub przesuwania na przesuwalni musi być regulator zamknięty, stawidło ustawione w położenie środkowe, hamulec przyciągnięty, kurki cylindrów parowych muszą być otwarte a koła parowozów nie posiadających hamulca podklinowane.
(3) Jeżeli się obraca lub przesuwa sam tender bez parowozu należy hamulec tendra obsadzić i przyciągnąć. W takim wypadku należy parowóz pozostawiony na boku zahamować a jeżeli nie posiada hamulca podklinować jego koła.

Artykuł 26.
Pogotowie.

(1) Parowozy pogotowia muszą być dostatecznie zaopatrzone w materyał i gotowe do objęcia nieprzewidzianej służby; mogą one jednak być używane do pobocznej służby.
(2) Co do miejsca na ustawienie parowozów pogotowia wydaje się każdorazowo zarządzenia.
(3) Co do oddalania się maszynisty i palacza z parowozu pogotowia należy – o ile nie istnieje szczególniejsze zarządzenie – przestrzegać postanowienia artykułu 10, punkt 1.

Artykuł 27.
Zachowanie się na wypadek uszkodzenia parowozu (wozu motorowego, tendra).

(1) Jeżeli pociąg musi być zatrzymany z powodu uszkodzenia parowozu (wozu motorowego) względnie tendra, należy uszkodzenie jak najprędzej naprawić i uczynić parowóz zdatnym do przewiezienia pociągu, lub części tegoż albo do jazdy bez pociągu do najbliższej stacyi. Należy przytem postępować według wskazówek niżej podanych; Jeżeli nie można uszkodzenia wogóle na miejscu naprawić albo nie można naprawy tej według wszelkiego prawdopodobieństwa wykonać w tym czasie, wśród którego parowóz pomocniczy mógłby przybyć, należy zażądać parowozu pomocniczego.
(2) Jeżeli złamie się sprężyna dźwigarowa lub jej wieszadło albo kluba a oprócz tego nie ma żadnego innego uszkodzenia, można po poprzedniem podparciu łożysk za pomocą drewnianych lub żelaznych podkładek jechać powoli dalej.
(3) Jeżeli przy parowozie dwucylindrowym wydarzą się podczas jazdy na szlaku uszkodzenia po jednej stronie: na tłoku cylindra i na drążku tłoka, na wodziku, na drążku popędowym, na czopie popędowym, albo na korbie popędowej, na suwaku, na stawidle i t. d. należy przed urządzeniem parowozu do dalszej jazdy, jakoteż przed zażądaniem parowozu pomocniczego rozważyć czyby nie można jechać dalej do najbliższej stacyi za pomocą drugiej, w dobrym stanie będącej strony parowozu. Jeżeli jazda taka jest możliwą – z pociągiem lub bez pociągu – należy po uszkodzonej stronie drąg popędowy wyłączyć, tłok przesunąć na koniec, wodzik zapomocą podkładki albo mocnych kawałków drzewa umocować w odpowiedniem położeniu, odjąć mechanizm stawidła o tyle aby suwak nie mógł się poruszać, a suwak sam umocować przez jednostronne przyciągnięcie uszczelniacza pakułowego tak, ażeby kanał odpływu pary i kanał przepływu pary, zakryte tłokiem, były zamknięte.
(4) Jeżeli przy parowozie sprzężonym czterocylindrowym jedna strona zostanie uszkodzoną, można jechać za pomocą drugiej pary cylindrów stosownie do punktu (3) aż do najbliższej stacyi.
(5) Przy parowozach sprzężonych, dwu- lub trzycylindrowych, wzbronioną jest jazda zapomocą jednej strony parowozu.
(6) W razie uszkodzenia łącznika, korby łącznikowej, albo czopa łącznikowego, należy – jeżeli nie istnieją żadne odnośne zarządzenia władzy służbowej – zażądać parowozu pomocniczego.
(7) W razie pęknięcia obręczy kołowej, osi parowozu lub tendra, albo w razie rozluźnienia się koła na osi lub na wypadek innych uszkodzeń wykluczających dalszą jazdę, należy bezwarunkowo zażądać parowozu pomocniczego.
(8) Przy rozluźnieniu się obręczy kołowej należy według stwierdzonego przesunięcia rozważyć, czy potrzeba koniecznie innego parowozu do dalszego przewiezienia pociągu.
(9) W razie uszkodzenia hamulca przy parowozie kursującym luzem należy zażądać parowozu pomocniczego.

Artykuł 28.
Usuwanie wykolejeń.

(1) Jeżeli parowóz (wóz motorowy, tender, wóz) wykolei się, należy rozważyć, czy można będzie za pomocą sił pomocniczych i narzędzi znajdujących się pod ręką, ustawić pojazd napowrót na szynach czy też nie. Jeżeli ustawienie to jest możliwe, należy natychmiast czynność tę rozpocząć.
(2) Jeżeli usunięcie wykolejenia nie da się wykonać za pomocą sił pomocniczych i narzędzi znajdujących się pod ręką albo jeżeli ustawienie takie zabrałoby więcej czasu aniżeli sprowadzenie parowozu pomocniczego, należy takowy zażądać i aż do jego przybycia czynić potrzebne przygotowania do ustawienia wykolejonego pojazdu.

Artykuł 29.
Pobieranie materyałów.

Do pobierania materyałów służą:
(1) Książeczka do pobierania a mianowicie na materyał opałowy książeczka W. u. Form. No 28, na materyały do oświetlania, czyszczenia, smarowania i uszczelniania książeczka W. u. 7. Form. No 35. Pobieranie materyałów odbywa się w miejscach do pobierania przeznaczonych za oddaniem odcinka wypełnionego i podpisanego, podczas gdy zgodny z odcinkiem kwitek ma być podpisany przez organ wydający materyał.
(2) Pobieranie materyałów poza miejscami do pobierania przeznaczonymi dozwolone jest tylko w wyjątkowych wypadkach.

Artykuł 30.
Książka służbowa (karty do zapisywania jazd służbowych).

(1) Za podstawą do obliczania wynagrodzenia za kilometry (wynagrodzenia za godziny i za jego jazdy) i do obliczania premii służby “książka służbowa maszynisty i jego palacza” W. u. 7. Form No. 34.
(2)Personal parowozowy kolei lokalnych wynagradzany za jazdy na dniówkę otrzymuje w pewnych wypadkach zamiast książek służbowych “karty do zapisywania jazd służbowych” Verk. Form. No 72
(3) Zapiski w książkach służbowych (na kartach do zapisywania jazd) uskutecznia się w porządku odbytych jazd bezpośrednio po każdorazowem ich ukończeniu.
(4) Potwierdzenia jazdy pociągami, jazdy parowozem przyprzężonym, jazdy próżnym parowozem, przetaczania (powyżej 15 minut) wykonanego parowozem pociągowym w stacyach pośrednich, czerpania wody, ogrzewania garniturów pociągowych, przetaczania parowozami pogotowia i parowozami przetokowymi i utrzymywania tych dwu ostatnich w parze i t d zażądać należy w stacyach pośrednich lub końcowych od ekspedyenta pociągów, jeżeli czynności te uskuteczniane były w obrębie ogrzewalni, od dozorcy maszyn.

Antykwariat i §