PRACOWNICY KOLEJOWI!
Pamiętajcie, że większość wypadków z pojazdami pomocniczymi
i drezynami ciężkimi powstała wskutek
lekceważenia przepisów służbowych.
Wypadki te spowodowały wiele ofiar w ludziach oraz duże straty w mieniu społecznym
Pamiętajcie o tym i przed wyjazdem na szlak oraz w czasie pobytu na szlaku stosujcie dokładnie przepisy, a uchronicie siebie i bliskich przed nieszczęściem.
SPIS RZECZY
ROZDZIAŁ 1
Postanowienia ogólne, o pojazdach pomocniczych.
§ 1. Rodzaje pojazdów pomocniczych
§ 2. Przydział i użytkowanie pojazdów
§ 3. Zaopatrzenie pojazdów
§ 4. Prawo prowadzenia pojazdu
§ 5. Obowiązki kierownika pojazdu
ROZDZIAŁ 2 Ruch pojazdów pomocniczych.
§ 6. Warunki kursowania pojazdów
§ 7. Przygotowanie do jazdy
§ 8. Zapowiadanie pojazdów
§ 9. Wyprawienie pojazdu
§ 10. Postępowanie ona szlaku
5 11. Wjazd na stację
ROZDZIAŁ 3. Ciężkie drezyny motorowe wagi własnej ponad 750 kg.
§ 12. Wskazówki ogóllne
§ 13. Zapowladaniiie drezyn
§ 14. Wyiprawianie dfezyn
§ 15. Postępowanie na szlaku. Wjazd, wyjazd i przejazd
Załączniki
Nr 1. Żądanie wyprawienia
Nr 2. Pozwolenie na jazdę
ROZDZIAŁ 1.
Postanowienia ogólne o pojazdach pomocniczych.
§ 1
Rodzaje pojazdów pomocniczych
1. Pod pojęciem pojazd pomocniczy należy rozumieć każdy pojazd wagi własnej poniżej 750 kg, przystosowany do jazdy po torze kolejowym, oraz pojazd cięższy, posiadający urządzenia do szybkiego usunięcia go z toru.
2. Do pojazdów pomocniczych należą:
1) drezyny motorowe (samochody torowe);
2) drezyny ręczne i pedałowe;
3) motocykle oraz rowery motorowe i pedałowe;
4) wózki robocze różnego rodzaju, z napędem silnikowym albo bez napędu;
5) sprzęt budowlany na własnych kołach jak: podbijacze podkładów, mierniki torowe, prądnice, walce it.p. od chwili ustawienia na tor, przeznaczony do ruchu pociągów.
3. Pojazdów dwukołowych, prowadzonych po jednej szynie (maderony), lub prowadzonych po obu szynach, które niezwłocznie i bez wysiłku można usunąć z toru, nie zalicza się do pojazdów pomocniczych. Pojazdy jednoszynowe należy prowadzić tylko po zewnętrznych szynach torów na szlakach, dwu lub więcej torowych.
§ 2.
Przydział i użytkowanie pojazdów
1. Pojazdami pomocniczymi rozporządzają zasadniczo służba drogowa i elektrotechniczna, lecz w razie koniecznej i stalej potrzeby mogą być przydzielane również i innym służbom.
2. Pojazdy pomocnicze w miejscach ich postoju powinny się znajdować stale pod zamknięciem lub dozorem wyznaczonego pracownika danej służby.
3. Korzystanie z pojazdu pomocniczego jest dozwolone tylko w celach służbowych i powinno być ograniczone do najkonieczniejszych potrzeb.
4. Pojazdami pomocniczymi można przewozić:
1) pracowników M. K. DGKP i DOKP delegowanych w sprawach pilnych, jeżeli nie mogą korzystać w tym czasie z innych środków komunikacji;
2) pracowników, sprawujących nadzór lub kontrolujących służbę ruchu, drogowa, mechaniczną i elektrotechniczną oraz udających się na miejsce wypadku albo ważniejszego wydarzenia;
3) lekarzy rejonowych i akuszerki, udających się w nagłych przypadkach do ciężko chorych pracowników lub członków ich rodzin zamieszkałych na szlaku;
4) na zarządzenie DOKP lub naczelnika oddziału drogowego, pracowników przedsiębiorstw, pracujących na terenie kolejowym dla potrzeb PKP;
5) przedstawicieli władz wojskowych, władz bezpieczeństwa publicznego, władz sądowych, na polecenie naczelnika oddziału ruchowo-handlowego;
6) pracowników służby ochrony kolei, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i straży pożarnej, delegowanych w sprawach związanych z wypadkami lub ważniejszymi wydarzeniami na terenie kolejowym;
7) narzędzia i materiały, potrzebne do wykonania prac na szlaku.
§ 3.
Zaopatrzenie pojazdów.
1. Każdy motorowy pojazd pomocniczy powinien być zaopatrzony w dobrze działający hamulec, wózki zaś robocze, wyjeżdżające na szlak z pochyleniem do 8 o/oo w kliny do zabezpieczenia przed zbiegnięciem w razie zatrzymania na wslaku, a wyjeżdżające na szlak z pochyleniem większym niż 8o/oo w hamulce jak pojazdy motorowe.
2. Pojazd motorowy, nie zaopatrzony w stały sygnał wzrokowy, powinien mieć urządzenia do zawieszania odpowiednich sygnałów wymaganych przepisami sygnalizacji.
3. Drezyny motorowe (samochody torowe) powinny być zaopatrzone w słuchowe przybory sygnałowe (klaksony), różniące się tonem od sygnałów, używanych przez pojazdy na drogach kołowych.
4. Drezyny motorowe (samochody torowe) powinny być zaopatrzone w skrzynkę z narzędziami do wykonania drobnych napraw oraz do utrzymania pojazdów w stanie zdalnym do ruchu.
5. Na wszystkich pojazdach motorowych powiny być na obydwu ścianach bocznych, w sposób trwały oznaczone ciężar własny i największa dozwolona szybkość, na wózkach zaś roboczych ciężar własny i nośność.
§ 4.
Prawo prowadzenia pojazdu.
1. Do prowadzenia pojazdu bez napędu mechanicznego jako kierowcy są uprawnieni:
1) pracownicy sprawujący nadzór lub kontrolujący służbę ruchu, drogowa, mechaniczną i elektrotechniczna.
2) pracownicy upoważnieni pisemnie przez naczelnika oddziału zarządzającego danym pojazdem, na podstawie złożonego egzaminu,
2. Kierownik pojazdu pomocniczego bez napędu mechanicznego obowiązany jest znać:
1) przepisy sygnalizacji;
2) przepisy ruchu Nr R l w zakresie bezpieczeństwa ruchu pociągów;
3) przepisy o niesieniu pierwszej pomocy lekarskiej;
4) przepisy bezpieczeństwa dla pracowników i ich domowników;
6) rozkład jazdy obowiązujący na danej linii;
7) niniejszą instrukcję.
3. Do prowadzenia pojazdu z napędem mechanicznym upoważniony jest tylko kierowca (szofer), który złożył przepisany egzamin.
4. Program egzaminu na kierowcę drezyny motorowej obejmuje znajomość:
1) konstrukcji drezyny motorowej i silników spalinowych oraz sposób ich działania, budowy, naprawy bieżącej i głównej;
2) przepisów ruchu Nr E l w zakresie obowiązującym maszynistę parowozowego oraz umiejętność posługiwania się służbowym rozkładem jazdy;
3) przepisów sygnalizacji;
4) przepisów o postępowaniu w razie wypadku kolejowego;
5) przepisów o niesieniu pierwszej pomocy lekarskiej;
6) przepisów bezpieczeństwa dla pracowników kolejowych i ich domowników;
7) przepisów o budowie nawierzchni kolejowej i urządzeń bezpieczeństwa (ogólnie);
8) niniejszej instrukcji.
§5
Obowiązki kierownika pojazdu.
1. Przed rozpoczęciem jazdy kierownik pojazdu powinien zbadać, czy pojazd znajduje się w należytym stanie i czy jego hamulec działa sprawnie. W razie przewozu ładunku powinien zbadać, czy ładunek nie wystaje poza skrajnię, oraz czy ciężar ładunku jest odpowiedni w stosunku do nośności pojazdu.
2. Kierownik pojazdu powinien znać dokładnie szlak, na który ma jechać.
3. Kierownik pojazdu powinien stosować się ściśle do poleceń dyżurnego ruchu, dotyczących czasu jazdy i postoju, lub usunięcia pojazdu z toru na szlaku, mając na względzie, że on odpowiada za bezpieczeństwo jazdy i osób biorących w niej udział.
4. Kierowca pojazdu motorowego odpowiada za utrzymanie pojazdu w należytym stanie, za jego przydatność do ruchu, oraz za oszczędna gospodarkę przydzielonym mu materiałem pędnym i smarami.
5.Kierowca (szofer) jest obowiązany przynajmniej raz w miesiącu być na okresowym pouczaniu z zakresu służby ruchu drużyn parowozowych i podlega egzaminom sprawdzającym i kontrolnym.
ROZDZTAŁ 2.
Ruch pojazdów pomocniczych.
§6
Warunki kursowania pojazdów.
1. Jazdy drezyn motorowych mogą się odbywać przez całą dobę, jednak w porze nocnej należy je ograniczyć do koniecznej potrzeby. W razie przerwy łączności można wyprawić drezynę motorową tylko w celu nawiązania porozumienia pisemnego.
2. Jazdy innych pojazdów pomocniczych powinny się odbywać tylko w porze dziennej, przy dobrej widzialności. W razie złych warunków atmosferycznych, utrudniających widzialność, należy ograniczyć jazdy tych pojazdów do niezbędnej konieczności tylko w związku z wypadkami i wydarzeniami kolejowymi.
3. Pojazdy powinny być podczas jazdy oznaczone sygnałami zgodnie z postanowieniami przepisów sygnalizacji Nr E 1.
4. Obsługa pojazdu pomocniczego bez napędu silnikowego powinna się składać z kierownika i z tylu pracowników, ilu potrzeba do usunięcia tego pojazdu z toru na szlaku.
5. Ruch pojazdów pomocniczych zasadniczo nie może wpływać ujemnie na ruch pociągów.
6. Pojazd pomocniczy powinien być wyprawiony z takim obliczeniem, aby zawiadomienie o jego przybyciu do sąsiedniego posterunku zapowiadawczego, o usunięciu go z toru na szlaku albo o powrocie można było otrzymać co najmniej na 5 minut przed wyprawieniem na ten szlak pociągu.
7 W razie nieotrzymania zawiadomienia o przybyciu, usunięciu z toru na szlaku lub o powrocie pojazdu, dyżurny ruchu, wyprawiający pociąg na ten szlak, powinien zawiadomić o znajdującym się na szlaku pojeździe drużynę pociągową rozkazem szczególnym i zalecić ostrożną jazdę.
8. Jazda pociągu pomocniczego na szlaku dwutorowym powinna się odbywać po torze właściwym, jazda zaś po torze niewłaściwym tylko w razie bardzo ważnej przyczyny i to po telegraficznym porozumieniu się obu sąsiednich posterunków zapowiadawczych, w sposób wskazany przy wyprawianiu pociągów po torze niewłaściwym, podsczas zamknięcia jednego toru.
9. Kierownik pojazdu powinien mieć:
1) (przybory sygnałowe służące do dawania sygnałów drogowych (trąbkę lub gwizdawkę ustną, 6 petard, chorągiewkę czerwoną lub latarkę z czerwoną zasłoną zależnie od pory dnia);
2) zegarek, wyregulowany przed odjazdem według zegara u dyżurnego ruchu;
3) rozkład jazdy, obowiązujący na danej linii;
4) telefon polowy (jeżeli tego wymagają warunki miejscowe).
§ 7
Przygotowanie do jazdy.
1. Jednostka służbowa, zarządzająca pojazdem, wyznacza kierownika pojazdu z pośród pracowników, uprawnionych do kierowania pojazdem, a przy pojazdach bez napędu silnikowego również pracowników, potrzebnych do obsługi pojazdu.
2. Jeżeli jazda ma się rozpocząć na szlaku, kierownik pojazdu powinien się zwrócić telefonicznie do dyżurnego ruchu stacji poprzedniej z żądaniem, ten zaś po porozumieniu się z dyżurnym ruchu stacji, do której ma się odbyć jazda, pozwala telefonicznie na ustawienie pojazdu na tor i odjazd, ustalając jednocześnie czas wstawienia, odjazdu i przybycia albo usunięcia pojazdu z toru.
3. Jeżeli do przewozu materiałów budowlanych, ze względu ua ich wymiary, potrzeba użyć dwóch lub trzech wózków roboczych, nie należy ich sprzęgać pomiędzy sobą. lecz połączyć ładunkiem i uważać za jeden pojazd.
4. Jeżeli zachodzi konieczność użycia jednocześnie kilku wózków roboczych, które nie mogą byś połączone ładunkiem, należy dla każdego, oddzielnie idącego wózka wyznaczyć osobnego kierownika i ludzi do obsługi pojazdu, wydać osobno pozwolenie na jazdę i zapowiadać każdą jazdę osobno, oznaczając je nazwiskami ich kierowników np. pojazd pomocniczy Nowak, pojazd pomocniczy Klimek itd.
5. Pojazdy pomocnicze bez napędu, wyprawiane kolejno na szlak, powinny iść w odległości conajmniej 200 metrów, pojazdy zaś motorowe w odległości 300 metrów od siebie.
6. Dyżurny ruchu po stwierdzeniu uprawnienia pracownika (załącznik 1) żądającego wyprawienia pojazdu, powinien się upewnić:
1) czy dany szlak jest wolny;
2) czy wyprawienie pojazdu nie spowoduje opóźnienia oczekiwanego pociągu;.
3) czy kierownik pojazdu ma rozkład jazdy, obowiązujący na danym szlaku, wyregulowany zegarek i potrzebne przybory sygnałowe.
7. Jeżeli pojazd pomocniczy ma być wyprawiony do pewnego miejsca na szlaku, które nie ma połączenia telefonicznego, dyżurny ruchu powinien ustalić z kierownikiem czas przybycia pojazdu na miejsce, usunięcia go z toru i ponownego wstawiania na tor. W rubryce Uwagi pozwolenia, należy wpisać: Pojazd należy usunąć z toru o godz- ………… min. ……
i wstawić na tor o godz. ………… min. ……. Czasu tego nie wolno w żadnym przypadku przekroczyć.
8. Po ustaleniu z kierownikiem pojazdu czasu potrzebnego na dojście pojazdu do sąsiedniego posterunku zapowiadawczego, lub tylko do pewnego miejsca na szlaku, w którym pojazd ma być usunięty z toru dla zwolnienia szlaku, dyżurny ruchu., przed wyprawieniem pojazdu na szlak jednotorowy, powinien porozumieć się telefonicznie z dyżurnym ruchu sąsiedniego posterunku zapowiadawczego, czy z jego strony nie ma przeszkody do wyprawienia pojazdu.
9. Po dokonaniu czynności, wskazanych w ust. 6, 7 i 8 i po stwierdzeniu, że nie ma żadnej przeszkody do jazdy, dyżurnyruchu wydaje kierownikowi pojazdu pisemne pozwolenie na jazdę (zał. Nr 2), przy telefonicznym żądaniu pozwolenie telefoniczne.
10. Pozwolenie na jazdę należy wypisać ołówkiem chemicznym w dwóch egzemplarzach przez kalkę, według wydrukowanego tekstu pozwolenia. Pozwolenie udzielone telefonicznie zapisują zarówno dyżurny ruchu jak i kierownik pojazdu w książkach rozmów telefonicznych.
11. W pozwoleniu na jazdę należy w rubryce Uwagi wskazać wszystkie okoliczności, mogące mieć wpływ na ruch i bezpieczeństwo pojazdu podczas jego znajdowania się na szlaku, jak: kursowanie pociągu niestałego, odwołanie pociągu stałego, opóźnienie lub wyprawienie przed czasem najbliższego pociągu, niemożność zawiadomienia dróżników przejazdowych o uruchomieniu pojazdu, ustalony z kierownikiem pojazdu czas usunięcia pojazdu z toru na szlaku i czas ponownego wstawienia pojazdu na tor dla jazdy do sąsiedniego posterunku zapowiadawczego, albo dla powrotu na stację wyprawienia itp.
12. Pozwolenie na jazdę pojazdu pomocniczego należy wydać do stacji końcowej, lecz upoważnia ono do jazdy tylko w odstępach posterunków zapowiadawczych. Pośrednie stacje dają zgodę na dalsza jazdę pojazdu przez odciśnięcie stempla stacyjnego na odwrotnej stronic pozwolenia, odnotowanie czasu odejścia i potwierdzenie pdpisem dyżurnego ruchu.
§ 8.
Zapowiadanie pojazdów
1. Zapowiadanie pojazdów pomocniczych między posterunkami zapowiadawczymi powinno odbywać się zasadniczo za pomocą telegrafu i obejmuje:
1) oznajmienie wyjścia pojazdu;
2) potwierdzenie przybycia pojazdu albo
3) zawiadomienie o powrocie, jeżeli pojazd był wyprawiony tylko do pewnego miejsca na szlaku.
2. Zawiadomienia o odejściu pojazdu pomocniczego na szlak nie należy wpisywać do książki ostrzeżeń.
3. Zawiadomienia dróżników przejazdowych i stacyjnych posterunków ruchu, obsługujących rogatki na przejazdach, o kursowaniu pojazdów z napędem mechanicznym wpisuje się do książki rozmów telefonicznych, w razie zaś niemożności zawiadomienia dróżników przejazdowych o kursowaniu por jazdu, dyżurny ruchu powinien zawiadomić kierownika pojazdu, odnotowując w rubryce Uwagi: Dróżnicy przejazdowi nie zawiadomieni zmniejszyć szybkość przy zbliżaniu się do przejazdu.
§ 9
Wyprawianie pojazdu.
1. Po zawiadomieniu zainteresowanych posterunków o kursowaniu pojazdu pomocniczego, zamówieniu i otrzymaniu zgłoszenia o gotowości drogi przebiegu, dyżurny ruchu wyprawia pojazd dając sygnał Nakaz jazdy, przy czym semafor wyjazdowy powinien być ustawiony na sygnał Stój, następnie zawiadamia sąsiedni posterunek zapowiadawczy o odejściu pojazdu telegfamem według wzoru Nr 3, używając zamiast skrótu pc skrótu pojpom.
2. Przy wjeździe, wyjeździe i przejeździe pojazdu pomocniczego nie obsługuje się urządzeń blokady stacyjnej ani liniowej.
3. Dla zabezpieczenia każdego wyprawionego pojazdu należy na obu współpracujących posterunkach zapowiadawczych, po wyjeździe lub po wstawieniu pojazdu na tor ria szlaku, zawiesić na aparacie telegraficznym lub telefonicznym tego przewodu, na którym odbywa się zapowiadanie pociągów, tabliczki z napisem:
TOR ZAJĘTY!
a nadto na bloku przebiegowym utwierdzającym każdy wyjazd na ten szlak założyć podpórkę klawisza z napisem:
TOR ZAJĘTY!
Jeżeli nie ma bloku przebiegowego utwierdzającego, to tabliczki takie należy zawiesić na uchwytach zapadkowych wszystkich dźwigni semaforów wyjazdowych, wskazujących wyjazd na szlak zajęty.
4. Tabliczki i podpórki wymienione w ust, 3 należy zdjąć po daniu lub otrzymaniu zawiadomienia o przybycu pojazdu pomocniczego do stacji albo o usunięciu go z toru ria szlaku.
5. Nastawniczy powinien zameldować dyżurnemu ruchu o dokonanym założeniu tabliczek lub podpórek klawisza, a usunąć je wolno ni u dopiero na telefoniczne polecenie dyżuincgo ruchu.
6. W razie nieotrzymania zawiadomienia o przybyciu albo o usunięciu z toru pojazdu pomocniczego, należy o tym zawiadomić drużynę pociągu, wyprawianego na ten szlak, za pomocą rozkazu szczególnego, zalecając ostrożną jazdę na szlaku. W tym celu należy zatrzymać pociąg nie mający postoju-
7. Ciężko załadowane wózki robocze, .których szybkie usunięcie z toru jest utrudnione, należy wyprawiać w takim odstępie między pociągami, aby mieć dostateczny czas na rozładowanie i usunięcie wózka z toru.
§ 10.
Postępowanie na szlaku
1. Największa dozwolona szybkość pojazdów pomocniczych nie powinna przekraczać:
1) drezyn motorowych 60 km/godz.
2) rowerów i wózków motorowych 30 km/godz,.
3) drezyn ręcznych i rowerów pedałowych 20 km/godz.
4) wózków roboczych ręcznych 5 km/godz.
2. Robotnicy, popychający wózek roboczy, powinni iść zawsze z boku lub z tyłu wózka, nigdy zaś przed nim,
3. Zabrania się robotnikom jechać na wózku roboczym zarówno załadowanym jak i próżnym.
4. Pojazdu pomocniczego nie wolno doprzęgać do pociągu, lecz można go wyprawić za pociągiem, za którym powinien iść w odległości nie mniejszej niż 200 m.
5. W razie ciemności lub złej widzialności sygnałów w dzień a także w tunelach długości ponad 300 m, należy pojazd odpowiednio osygnalizować, zgodnie z Przepisami sygnalizacji Nr E 1.
6. Przy zbliżaniu się do przejazdu niestrzeżonego albo niezamkniętego, kierownik pojazdu z napędem mechanicznym powinien dawać z odległości około 200 m sygnał słuchowy Baczność za pomocą trąbki lub klaksonu, a jeżeli dróżnicy drogowi nie są powiadomieni o kursowaniu pojazdu zmniejszyć szybkość do 15 km/godz.
7. Pojazd, zatrzymany na szlaku nie dłużej niż 5 minut należy osłaniać przez obserwację szlaku i w razie potrzeby dawania sygnału Stój przez pracownikowi wyznaczonych z obsługi pojazdu.
8. Postój ponad 5 minut, nie uzgodniony z dyżurnym ruchu posterunku dającego pozwolenie a zwiększający ustalony czas znajdowania się pojazdu na szlaku (§ 7 ust- 8) wymaga usunięcia pojazdu z toru. Jeżeli, ze względu na ciężar własny lub na ładunek pojazdu, nie będzie można usunąć go z toru, należy go osłonić tak jak pociąg, zatrzymany na szlaku.
9. Ciężko załadowane pojazdy, znajdujące się w ruchu (wózki robocze), należy osłaniać stosownie do Przepisów sygnalizacji Nr E 1.
10. Podczas postoju na szlaku, należy pojazd pomocniczy zahamować i dozorować, a w razie braku hamulca lub niemożności zahamowania podklinować.
11. Pojazd pomocniczy należy usunąć z toru najpóźniej na 5 minut przed spodziewanym nadejściem pociągu, a w razie grożącego niebezpieczeństwa możliwie jaknajśpieszniej.
12. Pojazd pomocniczy należy usunąć z toru w miejscu do tego przenaczonym lub nadającym się jak np.: przejazd drogowy, plac przy domku dróżnika lub posterunku blokowym itp. W razie konieczności natychmiastowego usunięcia pojazdu z toru, należy to uczynić w miejscu odpowiednim, na szlaku dwutorowym – po zewnętrznej stronie toru i zawsze z zachowaniem skrajni,
13. O usunięciu pojazdu z toru powinien kierownik zawiadomić niezwłocznie: na szlaku jednotorowym dyżurnych ruchu obu sąsiednich posterunków zapowiadawczych, a na szlaku dwutorowym dyżurnego ruchu, który wyprawił pojazd.
14. Ponowne wstawienie pojazdu na tor i dalsza jazda może nastąpić tylko po otrzymaniu telefonicznego pozwolenia od dyżurnego ruchu poprzedniego posterunku zapowiadawczego w stosunku do kierunku zamierzonej jazdy.
15. Jeżeli przerwa jazdy była przewidziana i uzgodniona przed wyjazdem na szlak, wówczas postanowienie ustępu 14 należy stosować tylko w przypadku opóźnienia dalszej jazdy, o czym kierownik pojazdu powinien zawiadomić dyżurnego rucha i uzyskać jego zgodę.
§ 11
Wjazd na stację.
1. Wyjazd pojazdu pomocniczego odbywa się po przygotowaniu drogi przebiegu, przy sygnale Stój na semaforze wjazdowym- na ręczny sygnał Do mnie dawany przez zwrotniczego lub nastawniczego.
2. Jeżeli przy zbliżaniu się pojazdu do semaforu, zwrotniczy lub nastawniczy nie daje sygnału Do mnie, kierownik pojazdu lub pracownik przez niego upoważniony powinien dać trąbką lub klaksonem sygnał Baczność. Jeżeli w odpowiedzi na ten sygnał nie otrzyma sygnału. Do mnie należy podjechać ostrożnie do pierwszej zwrotnicy, powtarzając sygnał Baczność.
3. Po przybyciu do stacji kierownik pojazdu powinien niezwłocznie zawiadomić dyżurnego ruchu o przyjeździe i doręczyć mu pozwolenie, po czym postąpić stosownie do polecenia dyżurnego ruchu.
4. Na powrotną jazdę dyżurny ruchu powinien wydać nowe pozwolenie, na podstawie pozwolenia poprzedniego, postępując w sposób wskazany w § 7, odebrane zaś pozwolenie dokleić do grzbietu wydanego pozwolenia.
5. Po powrocie do stacji stałego postoju pojazdu, kierownik pojazdu powinien oddać pozwolenie dyżurnemu ruchu, który powinien potwierdzić na nim przybycie pojazdu i dokleić je do grzbietu pozwolenia, wydanego na jazdę pierwotną.
ROZDZIAŁ 3.
Ciężkie drezyny motorowe wagi własnej ponad 750 kg.
§ 12.
Wskazówki ogólne.
1. Ciężkie drezyny motorowe lub sprzęt budowlany, z napędem mechanicznym, wagi własnej powyżej 750 kg, dostosowane do jazdy po torze kolejowym, nie posiadające urządzenia do szybkiego usunięcia ich z toru, zwane w dalszym ciągu drezynami, należy pod względem przydziału, użytkowania zaopatrzenia i prowadzenia, uważać na pojazdy pomocnicze, natomiast pod względem zapowiadania, wyprawiania i jazdy na szlaku, należy je uważać za pociągi.
2. Dla łatwiejszego odróżnienia od pojazdów pomocniczych, drezyny należy oznaczyć szerokim pasem czerwonym na czole i tyle pojazdu.
3. Drezyny kursują na zasadach, przewidzianych dla pociągów inspekcyjnych, z zastosowaniem jednak niżej podanych odchyleń. Sprzęt budowlany (np, maszyny Scheuchzera podbijacze) oraz wózki wyprawiane na szlak z ciągnikiela należy uważać za pociągi robocze.
§ 13
Zapowiadanie drezyn.
1. O kursowaniu drezyn nie należy nadawać telegramu liczbowego.
2. Drezyny kursują bez rozkładu jazdy, na podstawie telegraficznego porozumienia się sąsiednich posterunków zapowiadawczych.
3. Drezyny należy zapowiadać w sposób ustalony dla pociągów również na liniach, na których są urządzenia blokady liniowej, których nie obsługuje się przy wyprawianiu drezyn.
4. Posterunki blokowe-elektromechaniczne biorą udział w przepuszczaniu drezyn na podstawie telefonicznego porozumienia.
5. W telegramach zapowiadawczych należy zamiast skrótu pc używać skrótu drez, w telefonogaramach zaś, zamiast słowa pociąg słowa drezyna.
§ 14
Wyprawianie drezyn.
Wyprawianie drezyn powinno się odbywać w sposób przewidziany dla pojazdów pomocniczych w § 9 ust. 15 z tą różnicą, że obsługuje się urządzenia blokady stacyjnej, zgodnie z Przepisami Nr E 11 § 57
2. Kierowca drezyny prowadzi raport z jazdy (załącznik 3) dla obu kierunków jazdy na jednym formularzu.
3. Na długich szlakach (ponad 10 km) niepodzielonych na odstępy, można wyprawić drezynę za pociągiem w porze dziennej, przy widzialności sygn’ałów z odległości 300 m, w odstępie.czasu 5 minut, o czym należy uprzedzić kierowcę drezyny rozkazem szczególnym z podaniem szybkości pociągu, za którym jedzie,
4. Kursowanie drezyn w porze nocnej jest dozwolone tylkŤ w przypadkach wyjątkowych i tylko w odstępach posterunków zapowiadawczych.
5. Wyprawianie pociągu na szlak może nastąpić tylko po otrzymaniu zawiadomienia o przybyciu drezyny.
§ 15.
Postępowanie na szlaku. Wjazd, wyjazd i przejazd.
1. Jazda drezyny na szlaku powinna odbywać się na zasadach, ustalonych dla pociągów, jednak dla drezyn nie nastawia się semaforów na sygnał Wolna droga. Wjazd na stację oraz przejazd przez posterunki odgałęźne i blokowe odbywa się na ręczny sygnał Do mnie, przejazd zaś przez stacje pośrednie, na podstawie sygnału Nakaz jazdy.
2. Drezyna nie powinna zatrzymywać się na. szlaku ze względu na jej bezpieczeństwo, jak też na bezpieczeństwo i regularność ruchu pociągów.
Załącznik Nr 1
……………………………………., dnia………………………………… 19……r.
UPOWAŻNIENIE Nr ………………………………..
Stosownie do Przepisów Ruchu na kolejach znaczenia ogólnego Nr R 1 § 68 ust. 3 upoważniam…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… do kierowania drezyną, rowerem lub wózkiem roboczym.
Wyżej wymieniony posiada dowód tożsamości osoby Nr ………………………………………..
NACZELNIK ODDZIAŁU
……………………………………..
Oryginał niniejszego otrzymałem………………………………
Dnia …………………………………….. 19….. r.
