SPIS TREŚCI
Postanowienia wprowadzające
Wykaz jednostek organizacyjnych otrzymujących instrukcję
Wykaz stanowisk, na których pracownicy otrzymują instrukcję do osobistego użytku
(o ile uczestniczą w eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej)
Rozdział I Postanowienia ogólne
§ 1. Cel i znajomość instrukcji
§ 2. Zakres instrukcji
§ 3. Przeznaczenie radiołączności pociągowej
Rozdział II Ogólny opis systemu i urządzeń radiołączności pociągowej
§ 4. Charakter sieci radioiączności pociągowej
§ 5. System wywołania selektywnego
§ 6. Opis i obsługa urządzeń
Rozdział III Zasady nawiązania łączności
§ 7. Ogólne zasady prowadzenia rozmów radiotelefonicznych
§ 8. Nawiązanie łączności pomiędzy dyżurnym ruchu posterunku następczego i maszynistą pojazdu trakcyjnego
§ 9. Nawiązywanie łączności pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego
i dyżurnym ruchu posterunku następczego
§ 10. Nawiązanie łączności pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych
§ 11. Nawiązywanie łączności pomiędzy pracownikami wyposażonymi w radiotelefony noszone z maszynistą pojazdu trakcyjnego lub dyżurnymi ruchu
§ 12. Radiotelefoniczny system alarmowy
Rozdział IV Wykorzystywanie radiołączności pociągowej
§ 13. Zakres i zasady wykorzystywania radiołączności pociągowej
§ 14. Wymiana informacji pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego
i dyżurnym ruchu
§ 15. Wymiana informacji pomiędzy dyżurnym ruchu i maszynistą
pojazdu trakcyjnego
§ 16. Wymiana informacji pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych będących na szlaku § 17. Wymiana informacji pomiędzy pracownikami znajdującymi się na
szlaku, a maszynistami pojazdów trakcyjnych i dyżurnymi ruchu
Rozdział V Postanowienia końcowe
§ 18. Wskazania w zakresie BHP
§ 19. Sprawdzanie stanu radiołączności
§ 20. Postępowanie w przypadku stwierdzenia usterek
§ 21. Odpowiedzialność pracowników za stan urządzeń
§ 22. Ładowanie zasilaczy (akumulatorów) do radiotelefonów noszonych
§ 23. Ewidencja urządzeń
§ 24. Postępowanie z urządzeniami przy wysyłaniu pojazdów trakcyjnych
do napraw okresowych w ZNTK
§ 25. Szkolenia pracowników
Załącznik Nr 1 Wytyczne prowadzenia ruchu pociągów na podstawie radiofonicznego zapowiadania
ZARZĄDZENIE Nr 48 DYREKTORA GENERALNEGO PKP
z dnia 26 listopada 1992r.
w sprawie ustalenia
Instrukcji o użytkowaniu urządzeń radiolączności pociągowej na PKP R 12
Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym Polskie Koleje Państwowe (Dz.U.Nr 26, poz. 138iz 1991 r.Nr. 107, poz. 463) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Ustala się do użytku służbowego Instrukcję o użytkowaniu urządzeń radiolączności pociągowej na PKP R 12, stanowiąca załącznik do zarządzenia*
§ 2.
W związku z postanowieniami § l, nie obowiązuje zarządzenie Nr 32 Ministra Komunikacji z dnia 16 kwietnia 1980 r. w sprawie zatwierdzenia Instrukcji o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP R 13c (Dz. Urz. MK Nr 5, poz. 40, z 1982 r. Nr 13, poz. 149 i Biul. PKP z 1991 r. Nr 7, póz. 56).
§ 3.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Nr KP4-01-882-20/92 DYREKTOR GENERALNY PKP
wz. J. Przewlocki
*Załącznik otrzymują niektórzy odbiorcy
Biuletynu PKP według oddzielnego rozdzielnika
POSTANOWIENIA WPROWADZAJĄCE
Potrzeba wydania nowej Instrukcji o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP R 12 spowodowana została:
1) wprowadzonymi zmianami w strukturach organizacyjnych przedsiębiorstwa PKP,
2) wydaniem w międzyczasie Instrukcji o organizacji i użytkowaniu sieci radiotelefonicznych PKP E 36,
3) dostosowaniem treści do aktualnych potrzeb eksploatacyjnych.
WYKAZ
jednostek organizacyjnych otrzymujących instrukcję
1. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej
2. Dyrekcja Generalna PKP
3. Dyrekcje okręgowe kolei państwowych
4. Dyrekcja Rejonów Przeładunkowych
5. Stacje rejonowe
6. Oddziały kp: zasilania elektroenergetycznego, robót elektroenergetycznych, drogowe, zmechanizowanych robót drogowych, zmechanizowanych robót inżynieryjnych i podtorza, automatyki i telekomunikacji
7. Stacje, lokomotywownie, zakłady taboru, sekcje (odcinki): elektrotrakcyjne, naprawczo pomiarowe, drogowe, robót zmechanizowanych, automatyki i telekomunikacji, łączności przewodowej, łączności radiowej, sygnałowe – o ile uczestniczą w eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej
8. Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa
9. Zakłady naprawcze taboru kolejowego wykonujące instalacje urządzeń radiołączności pociągowej w pojazdach trakcyjnych
10. Centralne Biuro Konstrukcyjne PKP.
WYKAZ
stanowisk, na których pracownicy otrzymują instrukcję do osobistego użytku (o ile uczestniczą w eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej)
1. Starsi kontrolerzy i kontrolerzy oraz starsi instruktorzy i instruktorzy w służbach: przewozów, drogowej, automatyki i telekomunikacji, trakcji i wagonów.
2. Maszyniści pojazdów trakcyjnych
ROZDZIAŁ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
§1
Cel i znajomość instrukcji
1. Instrukcja o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP określa zasady posługiwania się sprzętem radiotelefonicznym oraz zakres wykorzystywania tego sprzętu dla zapewnienia sprawności i bezpieczeństwa ruchu kolejowego.
2. Znajomość niniejszej instrukcji obowiązuje:
1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których zostały zainstalowane urządzenia radiołączności pociągowej,
2) pracowników, którym przydzielono do użytku radiotelefony noszone dostosowane do pracy w sieci radiołączności pociągowej,
3) pracowników organów instruktorskich i kontrolnych właściwych służb nadzorujących pracę pracowników, o których mowa w pkt 1 i 2.
§2
Zakres instrukcji
1. Instrukcja zawiera:
1) opis systemu radiołączności pociągowej,
2) zasady nawiązywania łączności radiowej,
3) zakres wykorzystywania radiołączności pociągowej.
2. Zasady utrzymywania urządzeń radiołączności pociągowej zawarte są w osobnych przepisach
§3
Przeznaczenie radiołączności pociągowej
1. Radiołączność pociągowa służy do zapewnienia łączności pomiędzy:
1) dyżurnym ruchu (blokowym) i maszynistą pojazdu trakcyjnego znajdującego się na przyległym szlaku,
2) Dyżurnymi ruchu sąsiednich posterunków następczych w przypadku wystąpienia całkowitej przerwy w łączności przewodowej,
3) maszynistami pojazdów trakcyjnych znajdujących się na tym samym szlaku,
4) pracownikami innych służb znajdującymi się na szlaku i maszynistą pojazdu trakcyjnego jadącego po danym szlaku lub miedzy tymi pracownikami i dyżurnymi ruchu posterunków ograniczających dany szlak tylko w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu,
5) obsługą posterunków kontroli grzania osi w pociągach i maszynistami pojazdów trakcyjnych,
6) kierownikiem pociągu lub konduktorem rewizyjnym i maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącego dany pociąg.
2. Dyspozytorzy ruchu i dyspozytorzy trakcji mogą nawiązywać pośrednio łączność z maszynistą pojazdu trakcyjnego za pośrednictwem dyżurnego ruchu tej stacji, na której znajduje się pociąg lub do której przylega szlak, na którym znajduje się aktualnie dany pociąg. Łączność bezpośrednią między maszynistą pojazdu tradycyjnego a dyspozytorem lokomotywowni należy realizować na kanale ratunkowym (kanał nr 8), aby nie zajmować kanału pociągowego.
3. Urządzenia radiołączności pociągowej mogą być również wykorzystywane przez personel instruktorski i kontrolerski właściwych służb do kontroli pracy sieci radiołączności pociągowej.
4. Włączanie do sieci radiołączności pociągowej innych użytkowników niż wymienieni w ust. l jest zabronione.
ROZDZIAŁ II
OGÓLNY OPIS SYSTEMU I URZĄDZEŃ RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§4
Charakter sieci radiołączności pociągowej
1. Sieć radiołączności pociągowej jest siecią łączność dwukierunkowej, simpleksowej z selektywnym wywołaniem grupowym.
2. Zasada pracy simpleksowej wyklucza możliwość jednoczesnego nadawania i odbierania informacji.
3. Urządzenia radiołączności umożliwiają prowadzenie rozmów pomiędzy urządzeniami przewoźnymi i stacjonarnymi na odległość około l5 km, zaś pomiędzy dwoma urządzeniami przewoźnymi na odległość około 510 km.
4. Dla odcinków linii odgałęziających się od stacji węzłowych przydzielone są różne częstotliwości fal radiowych (kanały). Przy przejeździe z jednej linii na drugą linię należy dokonywać przełączenia na odpowiedni numer kanału częstotliwości przydzielony dla danej linii. Numer kanału jest podany w zeszytach służbowego rozkładu jazdy pociągów i oznaczony literą R z dodaniem cyfry oznaczającej numer kanału np. R l oraz na wskaźniku W 28.
§5
System wywołania selektywnego
1. Stosownie do zastosowanego systemu wywołania, użytkownicy sieci radiołączności pociągowej dzielą się na 2 grupy, a mianowicie:
1) maszyniści pojazdów trakcyjnych,
2) dyżurni ruchu posterunków następczych (urządzenia stacjonarne).
2. Łączność z abonentami jednej z dwóch grup użytkowników nawiązuje się przez spowodowanie wysłania odpowiedniego sygnału dotyczącego danej grupy użytkowników, a następnie przez głosowe wywołanie żądanego abonenta. Samo wywoływanie głosem bez uprzedniego wysłania sygnału wywoławczego nie pozwoli na nawiązanie łączności z żądanym abonentem.
§6
Opis i obsługa urządzeń
1. Urządzenia radiołączności pociągowej dzielą się na cztery rodzaje zestawów:
1) zestaw stacjonarny, instalowany w pomieszczeniach:
a) dyżurnych ruchu (blokowych) na posterunkach następczych,
b) posterunków kontroli grzania osi w pociągach,
c) warsztatów radiowych służby automatyki i telekomunikacji,
2) zestaw przewoźny instalowany w pojazdach trakcyjnych dwukabinowych oraz w wagonach spalinowych,
3) zestaw przewoźny instalowany w pojazdach trakcyjnych jednokabinowych i w elektrycznych zespołach trakcyjnych,
4) zestaw noszony przydzielony do użytku służbowego pracownikom PKP.
2. Szczegółowy opis poszczególnych rodzajów urządzeń i sposób ich obsługi zawiera Instrukcja o organizacji i użytkowaniu sieci radiotelefonicznych PKP E 36.
R O Z D ZI A Ł III
ZASADY NAWIĄZYWANIA ŁĄCZNOŚCI
§7
Ogólne zasady prowadzenia rozmów radiotelefonicznych
Sposób prowadzenia rozmów radiotelefonicznych powinien być taki, aby mowa była zrozumiała. W tym celu należy przestrzegać następujących zasad:
1) wymawiać każde słowo wyraźnie,
2) mówić z równomierną szybkością,
3) utrzymywać równomierny poziom natężenia głosu,
4) mikrofon trzymać w odległości od 10 do 15 cm od ust. 2. Przed nawiązaniem łączności, należy przez okres kilku sekund, dokonać nasłuchu, czy w tym czasie nie jest prowadzona rozmowa przez inne osoby. W radiotelefonach stacjonarnych i przewoźnych fakt zajęcia kanału (prowadzenie rozmowy) jest sygnalizowana świeceniem lampki fali nośnej na płycie czołowej manipulatora.
3. Przerywanie rozmów prowadzonych przez inne osoby może być stosowane tylko dla przekazania meldunków dotyczących zagrożenia bezpieczeństwa ruchu.
4. W celu nawiązania łączności z żądanym abonentem sieci radiotelefonicznej pociągowej należy:
1) upewnić się czy odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny (nie świeci lampka na manipulatorze),
2) zdjąć mikrofon z zaczepu i nacisnąć na okres około l sekundy przycisk wywoławczy na płycie czołowej manipulatora odpowiadający danej grupie użytkowników,
3) po zwolnieniu przycisku wywołania selektywnego na manipulatorze natychmiast przycisnąć przycisk na mikrofonie i wywołać żądanego abonenta głosem, podając znak wywoławczy abonenta, z którym ma być prowadzona rozmowa oraz swój znak wywoławczy,
4) po zakończeniu wywołania głosem, wypowiedzieć słowo odbiór po czym natychmiast należy zwolnić przycisk mikrofonowy i nasłuchiwać odpowiedzi; jeżeli wywołany abonent nie zgłosi się, powtórzyć wywołanie przyciskiem wywołania selektywnego i głosem,
5) znakami wywoławczymi dla radiotelefonów stacjonarnych są nazwy posterunków następczych, dla punktów kontroli grzania osi hasło kontrolny uzupełnione nazwą miejscowości, dla przewoźnych numery pociągów, zaś dla radiotelefonów noszonych odpowiednie hasła słowne i cyfrowe. Przykład: stacja Łuków ma znak wywoławczy Łuków, pociąg nr 1215 ma znak wywoławczy Pociąg 1215, radiotelefon noszony DGKP ma znak wywoławczy Mars 56,
6) po usłyszeniu w głośniku sygnału wywoławczego i skierowanego do siebie wołania głosem należy:
zdjąć mikrofon z zaczepu,
– przycisnąć przycisk mikrofonowy i obowiązkowo – odpowiedzieć na wywołanie.
5. W przypadku usłyszenia sygnału wywoławczego i wywołania głosem skierowanego nie do siebie, nie należy zdejmować mikrofonu z zaczepu; nie zdjęcie mikrofonu z zaczepu spowoduje, po upływie 6 do 10 sekund, wyłączenie głośnika.
6. Przez cały czas mówienia do mikrofonu, przycisk mikrofonowy musi być przyciśnięty.
7. Po przekazaniu informacji, przekazujący wypowiada słowo odbiór, po czym natychmiast zwalnia przycisk mikrofonowy i wysłuchuje odpowiedzi. Słowa odbiór nie nadaje się tylko wówczas, gdy nie oczekuje się odpowiedzi od osoby, z którą była prowadzona rozmowa; w takim przypadku rozmowę kończy się słowami bez odbioru lub koniec,
8. Odbierający informację po usłyszeniu słowa odbiór przyciska przycisk mikrofonowy i potwierdza odebraną informację.
9. Odebrany za pośrednictwem radiotelefonu meldunek powinien być:
a) potwierdzony gdy było nadane słowo odbiór np. w sposób następujący: Tu dyżurny ruchu stacji Kozuby, meldunek zrozumiałem,
b) powtórzony gdy było nadane żądanie powtórzenia meldunku np. w sposób następujący: Tu dyżurny ruchu stacji Kozuby, powtarzam meldunek,
10. Natężenie siły głosu można regulować wg uznania przez odpowiednie ustawienie przełącznika skokowej regulacji siły głosu na płycie czołowej manipulatora.
11. Zabrania się użytkownikowi wyłączania radiotelefonu w czasie pełnienia służby.
§8
Nawiązywanie łączności pomiędzy dyżurnymi ruchu posterunku następczego i maszynistą pojazdu trakcyjnego
1. Dyżurny ruchu po upewnieniu się, że kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon z zaczepu, naciska właściwy przycisk wywołania selektywnego np.: l
– w przypadku wywoływania pociągu, a następnie wywołuje głosem żądany pociąg w następujący sposób: Pociąg 5404, tu Kozuby, zgłoś się odbiór.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego słysząc skierowane do siebie wywołanie, zdejmuje mikrofon z zaczepu i odpowiada na wezwanie: Kozuby, tu pociąg 5404 zgłaszam się
odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności prowadzi się rozmowy (wymianę informacji) według zasad podanych w § 7.
4. Jeżeli na stacji jest dwóch lub więcej dyżurnych ruchu wyposażonych w radiotelefony łączności pociągowej, przy podawaniu nazwy stacji, należy tę nazwę uzupełnić skrótem nastawni np.: Bydgoszcz Główna BgA.
§9
Nawiązywanie łączności pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego i dyżurnym ruchu posterunku następczego
1. Maszynista pojazdu trakcyjnego po upewnieniu się, że odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon z zaczepu, naciska przycisk wywołania selektywnego oznaczony cyfrą 3, a następnie wywołuje głosem dyżurnego ruchu żądanego posterunku następczego np.: Kozuby, tu pociąg 5404, zgłoś się odbiór lub Bydgoszcz Główna BgA, tu pociąg 5404 zgłoś się, odbiór.
2. Dyżurny ruchu słysząc skierowane do siebie wywołanie zdejmuje mikrofon z zaczepu i odpowiada na wezwanie np.: pociąg 5404 tu Kozuby zgłaszam się, odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności następuje rozmowa (wymiana informacji) według zasad podanych w § 7.
§10
Nawiązanie łączności pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych
1. Maszynista pojazdu trakcyjnego, który zamierza nawiązać łączność z maszynistą innego pojazdu trakcyjnego po upewnieniu się, że odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon z zaczepu, naciska właściwy przycisk wywołania selektywnego np. l w przypadku wywołania pociągu, a następnie wywołuje żądany pociąg głosem: np. Pociąg 5404, tu pociąg 4501, zgłoś się, odbiór.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego słysząc skierowane do siebie wywołanie, zdejmuje mikrofon z zaczepu i odpowiada na wezwanie np.: Pociąg 4501 tu pociąg 5404, zgłaszam się odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności następuje rozmowa (wymiana informacji) według zasad podanych w § 7.
§11
Nawiązywanie łączności pomiędzy pracownikami wyposażonymi w radiotelefony noszone z maszynistą pojazdu trakcyjnego lub dyżurnym ruchu
1. Pracownicy dysponujący radiotelefonem noszonym mogą nawiązywać łączność w przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa ruchu z maszynistami pojazdów trakcyjnych i dyżurnymi ruchu. W tym celu należy:
1) przełącznik kanałów na płycie czołowej zestawu noszonego ustawić w pozycji oznaczonej cyfrą 2,
2) upewnić się, czy nie jest prowadzona rozmowa,
3) wywołać maszynistę pojazdu trakcyjnego lub dyżurnego ruchu wg zasad podanych w § 7.
2. Kierownicy pociągów i konduktorzy rewizyjni mogą nawiązywać łączność z maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącym dany pociąg w celu wymiany informacji lub konieczności wezwania do najbliższej stacji pomocy (np. lekarskiej, policji, lub SOK), albo podania sygnału Gotów do odjazdu (w elektrycznych zespołach trakcyjnych). W tym celu należy postępować zgodnie z zasadami podanymi w § 7.
§12
Radiotelefoniczny system alarmowy
1. W przypadku zaistnienia nagłego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu na linii wyposażonej w radiotelefoniczną łączność pociągową, należy zastosować alarmowe zatrzymanie ruchu pociągów przez nadanie sygnału ALARM za pomocą radiotelefonu.
2. Sygnał ALARM może być nadany w sposób:
1) automatyczny,
2) słowny gdy w radiotelefonie nie ma przycisku ALARM, lub gdy nie zachodzi konieczność użycia przycisku ALARM.
3. Automatyczne nadanie sygnału, ALARM uzyskuje się przez silne wciśnięcie w manipulatorze przycisku oznaczonego napisem ALARM. Spowoduje to włączenie nadajnika i cykliczne samoczynne wysyłanie sygnału alarmowego. Sygnał ten odbierany jest przez odbiorniki wszystkich urządzeń znajdujących się w zasięgu radiotelefonu emitującego: ALARM w postaci kombinacji trzech tonów słyszalnych w głośniku urządzeń odbierających i urządzenia nadającego. Powoduje to natychmiastowe samoczynne zahamowanie wszystkich pociągów znajdujących się w zasięgu, o ile radiotelefon na pojeździe trakcyjnym jest połączony z urządzeniami samoczynnego hamowania pociągu (SHP). Skasowanie sygnału ALARM nadanego automatycznie następuje po wyłączeniu przycisku oznaczonego napisem ALARM oraz wyłączeniu na okres około 30 sekund urządzenia wyłącznikiem na manipulatorze i ponownym włączeniu urządzenia.
4. Nadanie sygnału ALARM w sposób słowny dokonuje się następująco:
1) zdjąć mikrofon z zaczepu,
2) przycisnąć kolejne trzy przyciski selektywnego wywołania; każdy przycisk należy w pozycji wciśniętej przytrzymać około 2 sek.,
3) wypowiedzieć do mikrofonu co najmniej pięć razy słowo: ALARM.
5. Pracownik, który nadał sygnał ALARM (słownie lub automatycznie), z wyjątkiem maszynistów, którzy opuszczają kabinę sterowniczą w trybie nagłym, powinien niezwłocznie poinformować radiotelefonicznie najbliższego dyżurnego ruchu o przyczynie nadania sygnału ALARM. Dyżurny ruchu o zaistniałym fakcie powinien natychmiast powiadomić dyspozytora ruchu.
6. Maszyniści pojazdów trakcyjnych, po usłyszeniu sygnału ALARM (nadanego słownie lub automatycznie) obowiązani są natychmiast zatrzymać pociąg (pojazd), o ile nie nastąpiło to już samoczynnie.
7. Pracownicy, którzy usłyszą w swoich radiotelefonach sygnał ALARM powinni natychmiast przerwać prowadzone w tym czasie rozmowy.
W przypadku nadania sygnału, ALARM w sposób automatyczny, po upływie około 30 sekund, od momentu usłyszenia, wszyscy pracownicy powinni przełączyć urządzenia na kanał ratunkowy (kanał 8 w urządzeniach zainstalowanych na pojazdach trakcyjnych, kanał 2 w urządzeniach stacjonarnych) w celu wyjaśnienia przyczyny nadania sygnału , ALARM u najbliższego dyżurnego ruchu. Przy nadaniu sygnału ALARM w sposób słowny, wyjaśnienie przyczyn jego nadania dokonuje się na kanale, na którym nadany został ten sygnał.
8. Fakt nadania lub usłyszenia sygnału ALARM dyżurny ruchu odnotowuje w dzienniku ruchu przez całą szerokość strony: O godz……… min……… nadano (usłyszano) sygnał, ALARM
9. Dyspozytor ruchu, na podstawie odebranych od dyżurnych ruchu zawiadomień, określa obszar zagrożenia i do czasu wyjaśnienia sytuacji, za pośrednictwem dyżurnych ruchu wstrzymuje ruch pociągów jadących w kierunku obszaru zagrożenia.
10. Maszynista zatrzymanego pociągu, po wyjaśnieniu przyczyn nadania sygnału ALARM (ust. 5 i 7) postępuje stosownie do otrzymanych poleceń. W przypadku niemożności wyjaśnienia przyczyn, po stwierdzeniu, że nie ma widocznych przeszkód do jazdy, wznawia dalszą jazdę z prędkością nie przekraczającą 20 km/h; w przypadku stwierdzenia przeszkody do jazdy po torze, którym jedzie lub na torze sąsiednim, powinien pociąg zatrzymać i natychmiast powiadomić o tym dyżurnego ruchu.
1311. Po ustaleniu miejsca zatrzymania pociągu, z którego jest nadawany sygnał ALARM lub miejsca z przeszkodą dojazdy, dyspozytor ruchu w zależności od powstałej sytuacji, wydaje dyspozycje zabezpieczające ruch pociągów i wyprowadzenie pociągów z obszaru zagrożenia oraz określa od którego miejsca dyżurni ruchu mogą zarządzić jazdę pociągów z prędkością rozkładową.
12. Po przywróceniu ruchu na szlakach objętych sygnałem ALARM, dyżurni ruchu wpisują w dzienniku ruchu przez całą szerokość strony treść: O godz. ….. min. ….. przywrócono normalny ruch pociągów (lub z odpowiednimi obostrzeniami)
13. Wszystkie rozmowy prowadzone między dyspozytorem ruchu a dyżurnymi ruchu oraz miedzy dyżurnymi ruchu i maszynistami, dyżurni odnotowują w dzienniku telefonicznym o ile nie są one rejestrowane samoczynnie.
14. Fakt nadania lub usłyszenia sygnału ALARM jak również wszystkie otrzymane w związku z tym dyspozycje dyżurnego ruchu polegają odnotowaniu przez:
1) maszynistę w książce pokładowej
2) kierownika pociągu w raporcie z jazdy, przez całą szerokość strony (gdy jest prowadzony).
3) kierownika pojazdu pomocniczego w książce wyjazdów lub w raporcie z jazdy,
4) innych pracowników w dzienniku służby lub w dzienniku telefonicznym przez całą szerokość strony.
15. W przypadku użycia przycisku ALARM następuje uszkodzenie osłonki tego przycisku. Fakt ten powinien być odnotowany przez dyżurnego ruchu (blokowego) w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności, a przez maszynistę w książce pokładowej i zgłoszony właściwym pracownikom służby automatyki i telekomunikacji, którzy zobowiązani są założyć nową osłonę i zaplombować śruby mocujące.
ROZDZIAŁ IV
WYKORZYSTYWANIE RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§13
Zakres i zasady wykorzystywania radiołączności pociągowej
1. W zakresie porozumienia nawiązywanego za pomocą łączności radiotelefonicznej, rozróżnia się przekazywanie:
1) zezwoleń i poleceń,
2) informacji.
2. Do grupy zezwoleń i poleceń, jakie mogą być przekazywane przez dyżurnego ruchu po spełnieniu wymogów postanowień Przepisów ruchu R l należą zezwolenia i polecenia na:
1) przejechanie obok semafora wyjazdowego, wjazdowego, drogowskazowego lub obsługiwanego semafora odstępowego albo tarczy zaporowej, wskazującej sygnał Stój, sygnał wątpliwy, białe światło, bądź nieoświetlonych,
2) wjazd pociągu z toru szlakowego niewłaściwego, przy którym nie ma semafora wjazdowego lub innego urządzenia sygnałowego, albo gdy nie można na nich podać odpowiedniego sygnału,
3) wjazd pociągu z zamkniętego toru szlakowego, przy którym nie ma semafora wjazdowego,
4) ostrożną jazdę z jednoczesnym zmniejszeniem prędkości jazdy z powodu wjazdu pociągu na tor częściowo zajęty lub wyjątkowo na tor żeberkowy, albo na tor na którym istnieje ograniczenie niższe niż wynika to ze wskazań semafora,
5) jazdę poza wyznaczony kilometr i powrót do posterunku zawiadowczego, jeżeli pisemnie pozwolono tylko na jazdę do określonego miejsca na zamkniętym torze szlakowym,
6) dalszą jazdę zatrzymanego pociągu, gdy pociąg przejechał obok obsługiwanego semafora wskazującego sygnał Stój, a koniec pociągu nie minął sygnałowego miejsca końca pociągu lub minął sygnałowe miejsce końca pociągu lecz nie minął przebiegowego miejsca pociągu,
7) jazdę w przypadku, gdy pojazd trakcyjny z jednoosobową obsługą znajduję się poza semaforem wskazującym sygnał zezwalający, którego maszynista nie widzi,
8) przejazd pociągu obok sygnału Stój D 1,
9) zatrzymania pociągu na szlaku w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu,
10) przejazd przez manewrujący niepilotowany pojazd trakcyjny obok sygnału:
a) Stój (S 1) w przypadku uszkodzenia i niemożności podania sygnału Jazda manewrowa dozwolona (Ms 2) na semaforze oznaczonym białą tabliczką z czarną literą m,
b) Stój (Z 1, Zs 1) w przypadku uszkodzenia i niemożności podania na tarczy zaporowej sygnału Jazda dozwolona (Z2, Zs2),
c) Jazda manewrowa zabroniona (M 1, Ms 1) w przypadku uszkodzenia i niemożności podania na tarczy manewrowej sygnału Jazda manewrowa dozwolona (M2, Ms2).
3. Do grupy informacji, jakie mogą być przekazywane lub wymieniane przez drużynę pociągową lub innych pracowników z dyżurnym ruchu i odwrotnie należą zawiadomienia o:
1) zaistnieniu wypadku lub stwierdzeniu przeszkód albo innych okoliczności zagrażających bezpieczeństwu ruchu,
2) uzgodnieniu postępowania w przypadku uszkodzenia hamulca zespolonego w czasie jazdy pociągu, rozerwania pociągu, cofania pociągu na szlaku, przejechania obsługiwanego semafora wskazującego sygnał Stój lub poza miejsce wyznaczonego zatrzymania, nieplanowego zatrzymania pociągu na szlaku,
3) jeździe pociągu na szlaku wielotorowym w tym samym kierunku po innym torze niż wyznaczony,
4) przyczynie zatrzymania pociągu na posterunku zawiadowczym lub przed semaforem wjazdowym i przewidywany czas postoju,
5) zamierzonym wyprawieniem pociągu towarowego przed rozkładowym czasem.
4. Treść polecenia lub zezwolenia przekazanego radiotelefonem powinna w pełni odpowiadać treści odnośnego rozkazu szczególnego i powinna być przez odbiorcę powtórzona. Jednocześnie może być przekazywane tylko jedno polecenie lub zezwolenie.
5. Wydanie przez dyżurnego ruchu poleceń i zezwoleń na jazdę pociągu, jak również otrzymanie ich przez maszynistę pojazdu trakcyjnego, powinno być odnotowane w sposób przewidziany przy przekazywaniu rozkazów szczególnych za pomocą urządzeń łączności.
6. Przekazywanie przez dyżurnego ruchu radiotelefonicznego polecenia lub zezwolenia maszyniście pojazdu trakcyjnego na jazdę pociągu może nastąpić dopiero wtedy, gdy spełnione są wszystkie wymagane warunki i nie ma przeszkód do jazdy pociągu. Polecenie na przejechanie obok semafora lub tarczy Dl wskazujących sygnał Stój może być wydane po uprzednim upewnieniu się, że pociąg zatrzymał się, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 7.
7. Zezwolenia, polecenia i informacje przekazywane za pomocą rozkazów szczególnych O, S i N, mogą być na podstawie zarządzenia DGKP przekazywane radiotelefonem maszyniście podczas jazdy (bez konieczności zatrzymywania) ekspresowego pociągu pasażerskiego obsługiwanego dwuosobową drużyną trakcyjną, jeżeli pojazd trakcyjny jest wyposażony dodatkowo w urządzenia rejestrujące rozmowy i zaopatrzony w bloki rozkazów szczególnych O, S i N. Pociągi te powinny być odpowiednio oznaczone w służbowym rozkładzie jazdy.
8. W przypadku prowadzenia pociągu podwójną trakcją lub, gdy pociąg jest popychany albo zestawiony z dwóch pociągów z lokomotywą w środku, dyżurny ruchu porozumiewa się za pomocą radiotelefonu z maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącego pociąg tj. z maszynistą pierwszej lokomotywy.
9. Nie dopuszcza się przekazywania radiotelefonem zezwoleń, poleceń i zawiadomień w przypadkach, w których postanowienia Przepisów ruchu R 1 wymagają przekazywania ich za pomocą doręczonych rozkazów szczególnych.
10. W czasie całkowitej przerwy łączności telefonicznej, przy prawidłowym stanie i działaniu blokady liniowej, dyżurny ruchu może przekazać radiotelefonem dyżurnemu ruchu sąsiedniego posterunku następczego informacje o numerze pociągu oraz informacje dodatkowe o pociągu.
11. W czasie całkowitej przerwy w łączności przewodowej, urządzenia łączności radiotelefonicznej mogą być wykorzystywane do zapowiadania pociągów wg wytycznych stanowiących załącznik Nr l do instrukcji przy ścisłym przestrzeganiu postanowień Przepisów ruchu R 1 dotyczących zasad zapowiadania pociągów.
§14
Wymiana informacji pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego i dyżurnym ruchu
1. O każdym nieprzewidzianym zatrzymaniu pociągu na szlaku, wskazywaniu przez samoczynny semafor odstępowy sygnału Stój lub sygnału wątpliwego, nie działaniu torowego urządzenia SHP i o innych spostrzeżeniach mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu, maszynista powinien zawiadomić dyżurnego ruchu tylnego posterunku ruchu, a jeżeli jest to niemożliwe dyżurnego ruchu poprzedniego posterunku ruchu.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego podczas zbliżania się pociągu do tarczy ostrzegawczej lub do ostatniego semafora odstępowego blokady samoczynnej informujących, że semafor
wjazdowy wskazuje sygnał Stój zobowiązany jest jako pierwszy nawiązać łączność
z dyżurnym ruchu, powtórzyć wskazania semafora i zapytać o dyspozycje dla niego.
Rozmowy powinny być prowadzone wg przykładów: Maszynista pojazdu trakcyjnego:
Kozuby, tu pociąg 54780 semafor jest na stój, czy są dyspozycje odbiór.
Dyżurny ruchu:
Tu Kozuby, dla pociągu 54780 semafor jest na stój, postój około 5 minut, odbiór
lub
Tu Kozuby, dla pociągu 54780 semafor jest na stój, postój około 5 minut, odbiór
lub
Tu Kozuby, pociąg 54780, wjazd na stację odbędzie się na sygnał zastępczy odbiór,
Maszynista pojazdu trakcyjnego:
Tu pociąg 54780, zrozumiałem, bez odbioru.
3. Maszynista pociągu zatrzymanego przed sygnałem Stój na obsługiwanym semaforze, podaje sygnał Baczność, jeżeli z posterunku ruchu nie podano ręcznego lub słuchowego sygnału Stój. Gdy po podaniu sygnału Bacznośćnie podano z posterunku ręcznego lub słuchowego sygnału Stój, maszynista obowiązany jest nawiązać łączność z dyżurnym ruchu obsługującym semafor dla wyjaśnienia przyczyny zatrzymania. Gdy nawiązanie tej łączności jest niemożliwe, maszynista obowiązany jest nawiązać łączność z dyżurnym ruchu tylnego posterunku następnego i wyjaśnić przyczynę zatrzymania, a jeżeli i to okaże się nieskuteczne zastosować się do odnośnych postanowień Przepisów ruchu R l w zależności od składu drużyny pociągowej.
4. Jeżeli nie nawiązano łączności, o której mowa w ust, 3, a dyżurny ruchu stwierdzi, że pociąg minął semafor wskazujący sygnał Stój obowiązany jest do natychmiastowego zatrzymania pociągu w sposób alarmowy ( §12) albo przy użyciu innych dostępnych środków.
5. Maszynista pojazdu trakcyjnego znajdującego się na szlaku może zgłosić dyżurnemu ruchu w zasięgu którego znajduje się, aby niektóre informacje były przekazywane do wiadomości dyspozytora trakcji.
§ 15
Wymiana informacji pomiędzy dyżurnym mchu i maszynistą pojazdu trakcyjnego
1. Dyżurny ruchu powinien niezwłocznie nawiązywać łączność z maszynistą pojazdu trakcyjnego w przypadku, gdy w wyniku obserwacji przejeżdżającego pociągu stwierdzi niewłaściwości (np. grzanie osi, przesunięcie ładunku, brak sygnałów końcowych itp.) lub dla przekazania informacji, poleceń i zezwoleń, o których mowa w § 13.
2. Dyżurny ruchu zobowiązany jest zgłosić się na każde wywołanie skierowane do niego.
3. Jeżeli treść informacji przeznaczonej dla drużyny pociągowej jest tego rodzaju, że drużyna powinna dowiedzieć się o niej przed wyjazdem na szlak lub wjazdem na stację, której dana informacja dotyczy, dyżurny ruchu, o ile sam nie może nawiązać łączności z maszynistą lub dyżurnym ruchu, przekazuje treść informacji dyspozytorowi ruchu, który powinien zobowiązać dyżurnego ruchu innej stacji, w pobliżu której znajduje się aktualnie pociąg, do przekazania informacji do pociągu. W treści informacji należy określić dokładnie, jakiego szlaku (kilometra) Już stacji dotyczy dana informacja.
4. W przypadku, gdy dyżurny ruchu odbierze z pociągu informację, której treść dotyczy zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub gdy z pociągu zostało nadane wezwanie o pomoc np. lekarską, techniczną, policji, powinien on bezzwłocznie powiadomić dyspozytora ruchu oraz przedsięwziąć wszelkie kroki, stosownie do obowiązujących przepisów zmierzających do udzielenia żądanej pomocy i zagwarantowania bezpieczeństwa ruchu.
5. Jeżeli odebrana z pociągu informacja ma być przekazana do wiadomości dyspozytorowi trakcji, dyżurny ruchu przekazuje ją dyspozytorowi ruchu.
6. W przypadku otrzymania informacji, o których mowa w § 14 ust. l dyżurny ruchu o ile istnieje taka potrzeba powinien je przekazać maszynistom pociągów jadących na danym szlaku za pociągiem, od którego otrzymał informację, jak również pociągów jadących po sąsiednim torze, udzielając przy tym niezbędnych wskazówek dotyczących koniecznego postępowania. Maszynistom pociągów wyprawianych na taki szlak jeżeli nie ma przeciwwskazań do wyprawienia, informacje te należy przekazać radiotelefonem albo rozkazem szczególnym, jeżeli Przepisy ruchu R l tego wymagają.
§ 16
Wymiana informacji pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych będących na szlaku
1. Maszyniści pojazdów trakcyjnych zobowiązani są do wzajemnego przekazywania między sobą informacji w następujących przypadkach:
1) zauważenia na torze okoliczności zagrażających bezpieczeństwu ruchu pociągów,
2) stwierdzenia, że mijany pociąg jedzie po torze, na którym zauważono stojący przed nim pociąg (nie dotyczy szlaków wyposażonych w samoczynną blokadę liniową).
3) stwierdzenie usterek w wagonach znajdujących się w pociągu,
4) stwierdzeniu pożaru w pociągu.
5) stwierdzenia braku końcowych sygnałów lub nieprawidłowego ich stanu,
6) zauważenia usterek w sieci trakcyjnej.
2. Nawiązywanie łączności miedzy maszynistami pojazdów trakcyjnych należy przeprowadzać w sposób opisany w § 10. Jeśli numer pociągu jest nieznany, należy używać określenia parzysty lub nieparzysty z ewentualnym dodatkowym określeniem bliżej precyzującym pociąg.
3. W przypadku grożącego niebezpieczeństwa, maszynista powinien nadać sygnał ALARM w sposób automatyczny lub słownie stosownie do posiadanego wyposażenia.
§17
Wymiana informacji pomiędzy pracownikami znajdującymi się na szlaku, a maszynistami pojazdów trakcyjnych i dyżurnymi ruchu
1. Przekazywanie informacji ze szlaku do pociągu lub stacji może być dokonywane przez pracowników wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 4.
2. Wszystkie informacje dotyczące bezpieczeństwa ruchu powinny być przekazywane
w systemie alarmowym do wiadomości maszynistów pojazdów trakcyjnych jadących na szlaku oraz dyżurnych ruchu stacji przylegających do tego szlaku.
3. Ujawnione usterki dotyczące jednego pociągu np. brak sygnałów końcowych, hamowanie pociągu itp. powinny być przekazywane do wiadomości maszynisty pojazdu trakcyjnego danego pociągu oraz dyżurnych ruchu stacji przyległych do danego szlaku za pomocą normalnego wywołania.
ROZDZIAŁ V
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
§ 18
Wskazania w zakresie BHP
1. Zabrania się użytkownikom urządzeń radiołączności dokonywania jakichkolwiek manipulacji wewnątrz urządzeń oraz samowolnego odłączania urządzeń radiołączności od instalacji.
2. Zabrania się użytkownikom urządzeń radiołączności przeprowadzania rozmów radiotelefonem w czasie naprawy i konserwacji urządzeń radiołączności zainstalowanych na pojeździe trakcyjnym lub w budynku posterunku ruchu.
§19
Sprawdzanie stanu urządzeń radiołączności
1. Dyżurny ruchu (blokowy) obejmujący służbę obowiązany jest:
1) sprawdzić zewnętrzny stan urządzeń ( plomby na poszczególnych zespołach, sznury podłączeniowe, lampki sygnalizacyjne),
2) sprawdzić działanie urządzenia przez nawiązanie łączności z sąsiednim posterunkiem następczym lub warsztatem technicznym służby automatyki i telekomunikacji,
3) odnotować wynik sprawdzenia w dzienniku telefonicznym.
2. Do pociągu należy wydawać lokomotywy z czynnymi urządzeniami radiołączności pociągowej: Maszynista pojazdu trakcyjnego obejmujący służbę na lokomotywie obowiązany jest:
1) sprawdzić zewnętrzny stan urządzeń (plomby na poszczególnych zespołach, sznury podłączeniowe, lampki sygnalizacyjnej) oraz czy urządzenia są w komplecie.
2) sprawdzić, czy ewentualne usterki w działaniu urządzeń radiołączności zgłoszone przy zjeździe pojazdu do lokomotywowni zostały usunięte,
3) sprawdzić prawidłowość działania urządzeń przez nawiązanie łączności z najbliższym radiotelefonem stacjonarnym lub przewoźnym (dyżurnym ruchu, lokomotywą lub dyspozytorem – na kanale Nr 8) z obu kabin sterowniczych, a wynik odnotować w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego za podpisem i numerem statystycznym maszynisty przyjmującego służbę.
3. Maszynista pojazdu trakcyjnego przyjmujący służbę od drużyny zdającej, obowiązany jest:
1) uzyskać informacje od drużyny przekazującej lokomotywę o stanie urządzeń radiołączności,
2) sprawdzić prawidłowość działania urządzeń przez nawiązanie łączności z najbliższym radiotelefonem stacjonarnym lub przewoźnym (dyżurnym ruchu lub lokomotywą) a wynik odnotować w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego za podpisem i numerem statystycznym przyjmującego służbę,
3) w razie przyjęcia pojazdu z urządzeniami radiołączności niesprawnymi lub z zerwanymi plombami, odnotować to w książce pokładowej pojazdu, wpisując godzinę przyjęcia (zapis kwitują podpisem obaj maszyniści przekazujący i przyjmujący pojazd),
4) o niesprawnym działaniu urządzeń radiołączności maszynista pojazdu trakcyjnego obowiązany jest zawiadomić dyżurnego ruchu dysponującego tej stacji, na której obejmuje służbę.
4. Pracownik, któremu przydzielono do użytkowania radiotelefon noszony, zobowiązany jest do sprawdzić:
1) stan naładowania akumulatora (zasilacza), przez przestawienie przełącznika kanałów w pozycję l i wciśnięcie przycisku kontrolnego stanu naładowania baterii (jeżeli akumulator jest rozładowany poniżej napięcia 11,2 V, żarówka po naciśnięciu przycisku nie świeci). W przypadku, gdy radiotelefon wyposażony jest w diodowy wskaźnik naładowania baterii należy po przestawieniu przełącznika kanałów w póz. l wcisnąć na chwilę przełącznik Nadawanie Odbiór jeżeli akumulator jest rozładowany wskaźnik nie świeci,
2) stan sznura łączącego zespół nadawczo-odbiorczy z manipulatorem,
3) stan gniazd, przełączników i anteny,
4) prawidłowość działania urządzenia przez nawiązanie łączności z najbliższym punktem (warsztatem radiotechnicznym służby automatyki i telekomunikacji, posterunkiem następczym lub maszynistą pojazdu trakcyjnego wyposażonego w radiotelefon.
§20
Postępowanie w przypadku stwierdzenia usterek
ł. Dyżurny ruchu (blokowy) w przypadku stwierdzenia uszkodzenia w obsługiwanym radiotelefonie powinien:
1) dokonać odpowiedniego zapisu w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności druk seria R Nr 366,
2) zawiadomić o uszkodzeniu dyspozytora ruchu, dyżurnych ruchu sąsiednich posterunków i personel utrzymania. Dyżurni ruchu sąsiednich posterunków o zaistniałym uszkodzeniu powinni zawiadomić radiotelefonicznie maszynistów pociągów odprawianych w kierunku posterunku, na którym zaistniało uszkodzenie urządzeń.
2. Gdy niesprawność w działaniu urządzeń radiołączności zaistniała na pokładzie z dwuosobową drużyną trakcyjną, maszynista powinien na najbliższej stacji powiadomić o tym
dyżurnego ruchu i kontynuować jazdę. Dyżurny ruchu zobowiązany jest powiadomić o tym dyspozytora ruchu, a dyspozytor wszystkich dyżurnych ruchu na odcinku, dyspozytora sąsiedniego odcinka oraz personel utrzymania urządzeń na stacji, na której przewiduje się postój pociągu i pełnione są dyżury monterskie, w celu dokonania (wymiany) urządzenia.
3. Gdy niesprawność zaistniała na pojeździe trakcyjnym z jednoosobową drużyną trakcyjną, maszynista powinien zatrzymać pociąg na najbliższej stacji, powiadomić o tym dyżurnego ruchu i jeżeli jest to:
1) pociąg pasażerski wezwać do kabiny kierownika pociągu i kontynuować jazdę,
2) pociąg towarowy dalsza jazda jest możliwa po dokonaniu naprawy radiotelefonu lub dostaniu pomocnika maszynisty albo innego pojazdu trakcyjnego ze sprawnym radiotelefonem,
3) lokomotywa jadąca luzem dalsza jazda jest możliwa tylko do najbliższej lokomotywowni lub punktu naprawy.
W przypadkach wymienionych w pkt. 1, 2 (gdy dalsza jazda odbywać się będzie z uszkodzonym radiotelefonem) i 3 dyżurny ruchu i dyspozytor ruchu postępują według postanowień ust. 2.
4. Zaistnienie niesprawności w działaniu urządzeń radiołączności na pojeździe trakcyjnym, maszynista odnotowuje w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego wpisując godzinę i minutę zaistnienia niesprawności i zgłoszenia dyżurnemu ruchu. Dyżurny ruchu zawiadomienie maszynisty wpisuje w dzienniku telefonicznym.
5. Maszynista pojazdu trakcyjnego po przyjeździe do lokomotywowni zgłasza dyspozytorowi o niesprawności urządzeń radiołączności i odnotowuje w książce napraw pojazdu.
6. Dyspozytor lokomotywowni, który odebrał zgłoszenie o uszkodzeniu radiotelefonu, powinien odnotować je w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności (druk serii R Nr 366) i powiadomić o tym dyżurnego radiomontera służby automatyki i telekomunikacji.
7. Personel utrzymania zobowiązany jest po dokonanej naprawie radiotelefonu stacjonarnego wnieść odpowiedni zapis do dziennika uszkodzeń urządzeń łączności (druk serii R Nr 336), a po naprawie radiotelefonu przewoźnego zainstalowanego na pojeździe trakcyjnym i w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego.
8. W przypadku niemożności dokonania wymiany uszkodzonego urządzenia radiotelefonicznego (brak sprawnego radiotelefonu), zabrania się demontowania urządzenia niesprawnego.
9. W przypadku stwierdzenia uszkodzenia radiotelefonu noszonego, bezpośredni użytkownik zobowiązany jest wymienić go na sprawny w macierzystej jednostce organizacyjnej, która dostarcza uszkodzony radiotelefon do właściwej terytorialnie działki łączności radiowej celem dokonania naprawy. Dla tych celów jednostki te powinny być wyposażone w niezbędną rezerwę radiotelefonów noszonych. Ponadto jednostka macierzysta użytkownika zobowiązana jest dostarczyć w ustalonych terminach urządzenia noszone do działki łączności radiotelefonów celem przeprowadzenia przeglądu i konserwacji radiotelefonów.
§21
Odpowiedzialność pracowników za stan urządzeń
1. Odpowiedzialnymi materialnie za stan urządzeń radiołączności pociągowej, zabezpieczenie przed kradzieżą, zniszczeniem itp. są:
1) dyżurny ruchu (blokowy) w zmianie za urządzenia zainstalowane na posterunku,
2) maszynista pojazdu trakcyjnego za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym, przez okres pełnienia służby na danym pojeździe trakcyjnym.
3) kierownik warsztatów za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu pojazdu trakcyjnego w naprawie,
4) dyspozytor lokomotywowni za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu pojazdu trakcyjnego w oczekiwaniu na pracę lub w rezerwie,
5) pracownik wyposażony w radiotelefon noszony za urządzenie przydzielone do użytkowania,
6) dyspozytor drużyn konduktorskich za urządzenie rezerwowe przeznaczone dla drużyn,
7) ZNTK za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu w ZNTK.
2. Fakt przyjęcia (przekazania) urządzenia pod opiekę powinien być odnotowany:
1) na posterunku w dzienniku telefonicznym lub w książce zdania i przyjęcia służby,
2) w lokomotywowni w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego,
3) w zakładach naprawczych taboru kolejowego w protokóle zdawczo-odbiorczym pojazdu trakcyjnego.
§22
Ładowanie zasilaczy (akumulatorów) do radiotelefonów noszonych
1. Do ładowania zasilaczy służy specjalne urządzenie przystosowane do jednoczesnego ładowania jednego lub dwóch zasilaczy.
2. Ładowanie zasilaczy i niedopuszczenie do ich nadmiernego wyładowania należy do obowiązków użytkownika radiotelefonu.
3. Urządzenie do ładowania zasilaczy dostarcza wraz z radiotelefonami noszonymi służba automatyki i telekomunikacji w ilości jedno urządzenie do dwóch radiotelefonów.
4. Urządzenia ładowania zasilaczy znajdują się:
1) w punktach ładowania akumulatorów do latarek sygnalizacyjnych (w przypadkach, gdy nie ma takich punktów u dyspozytora drużyn kontrolerskich) – dla radiotelefonów eksploatowanych przez kierowników pociągów i konduktorów rewizyjnych,
2) w miejscach wyznaczonych przez zawiadowcę odcinka drogowego dla radiotelefonów eksploatowanych przez obchodowych torów.
5. Dostarczanie zasilaczy do punktu ładowania należy do obowiązku personelu służb użytkujących radiotelefony noszone.
6. Ładowanie zasilaczy przeprowadzane jest prądem 50 mA przez okres 14 godzin. Naładowany zasilacz powinien zapewnić 12 godzinną pracę radiotelefonu. Przekraczanie czasu ładowania nie jest zalecane z uwagi na możliwość uszkodzenia ogniw.
7. W celu naładowania zasilacza należy:
1) przyłączyć zasilacz do urządzenia ładującego za pomocą zatrzasku umieszczonego na urządzeniu,
2) przyłączyć urządzenia ładujące do sieci energetycznej 220 V.
3) wyłącznik sieciowy na urządzeniu ładującym ustawić w pozycji SIEĆ. Ładowanie zasilacza sygnalizowane jest świeceniem lampki Ładowanie na płycie czołowej urządzenia ładującego.
8. Zabrania się rozładowywać zasilacz poniżej napięcia 11,2 V o czym informuje nieświecenie lampki (po przyciśnięciu przycisku kontrolnego na płycie czołowej radiotelefonu).
9. Nie wolno dopuścić do zwarcia zasilacza, gdyż powoduje to zniszczenie akumulatorów.
10. Zabrania się użytkownikowi pozostawiania zasilaczy przyłączonych do urządzeń ładujących po ich wyłączeniu z sieci energetycznej.
§23
Ewidencja urządzeń
1. Ewidencję radiotelefonów stacjonarnych, przewoźnych i noszonych prowadzą jednostki organizacyjne służby automatyki i telekomunikacji z tym, że jako miejsce użytkowania tych obiektów w ewidencji analitycznej środków trwałych podaje się:
1) w zakresie radiotelefonów przekazanych do użytkowania poszczególnym służbom nazwę służby z ewentualnym określeniem obiektów, na których odnośne radiotelefony są zainstalowane np.: Służba trakcji pojazdy trakcyjne elektryczne. Służba przewozów nastawnie (posterunki),
2) w zakresie radiotelefonów stanowiących rezerwę nazwę odcinka łączności radiowej (przewodowej), w którym rezerwa radiotelefonów znajduje się.
2. W zakresie radiotelefonów stanowiących rezerwę, odcinki łączności radiowej (przewodowej) prowadzą wyodrębnioną ewidencję ilościową tych obiektów wg wzoru stanowiącego zał. nr 18 do Instrukcji F 3 o ewidencjonowaniu środków trwałych w przedsiębiorstwie PKP.
3. Radiotelefony zainstalowane na pojazdach trakcyjnych wpisuje się ponadto w odpowiedniej (w zależności od rodzaju trakcji) Książce …….. pojazdu trakcyjnego na stronie
z określeniem Sprzęt inwentarzowy. Np. dla elektrycznego taboru trakcyjnego w Książce elektrycznego pojazdu tradycyjnego druk PKP seria Mt 552 str. 177-186.
4. Adnotacje o wymianie (demontażu) urządzeń radiołączności pociągowej dokonywane są w Książce pokładowej pojazdu trakcyjnego druk PKP seria Mt 507. Adnotacje te dokonuje monter wymieniający (demontujący) urządzenia wpisując: numer fabryczny radiotelefonu, nazwę odcinka łączności, nazwisko wymieniającego urządzenie i datę. Fakt ten potwierdza swoim podpisem upoważniony pracownik służby trakcji.
5. W razie konieczności wymiany uszkodzonego radiotelefonu pociągowego na pojeździe trakcyjnym obcego okręgu dyrekcyjnego, pracownik odcinka łączności dokonujący wymiany umieszcza adnotację jak w ust. 4.
6. Wszelkie zmiany w stanie ewidencyjnym radiotelefonów stanowiących rezerwę, odcinki łączności na bieżąco rejestrują w Ewidencji ilościowej środków trwałych wpisując jako Rozchód wydanie radiotelefonu, a jako Przychód przyjęcie do rezerwy radiotelefonu (w tym również radiotelefonów z obcych dokp).
§24
Postępowanie z urządzeniami przy wysyłaniu pojazdów trakcyjnych do napraw okresowych w ZNTK
Pojazdy trakcyjne posiadające zainstalowane urządzenia radiołączności pociągowej wysyła się do planowanych napraw okresowych do Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego:
1) z kompletną instalacją radiotelefoniczną,
2) z kompletnymi i sprawnymi technicznie urządzeniami radiołączności pociągowej.
§25
Szkolenie pracowników
1. Personel służby automatyki i telekomunikacji zobowiązany jest na wniosek zainteresowanych jednostek przeszkolić z zakresu obsługi urządzeń radiołączności pociągowej pracowników nadzoru służb wykonawczych, szczególnie należących do zespołu instruktorsko kontrolerskiego.
2. Praktyczne przeszkolenie pracowników obsługujących urządzenia radiołączności pociągowej przeprowadza zwierzchnik jednostki służbowej lub wyznaczony przez niego pracownik w miejscu pracy, w którym zostało zainstalowane urządzenie radiołączności pociągowej. W razie potrzeby, egzamin praktyczny może być przeprowadzony w obecności przedstawiciela służby automatyki i telekomunikacji, któremu te urządzenia bezpośrednio podlegają. Przeszkolenie powinno dotyczyć zasad obsługi oraz znajomość niniejszej instrukcji, a jego wynik należy odnotować w rejestrze egzaminów pracownika w dziale egzaminy praktyczne.
3. Zagadnienia związane z obsługą i eksploatacją urządzeń radiołączności pociągowej wchodzą w zakres tematyki pouczeń okresowych i doraźnych prowadzonych przez instruktorów służb eksploatacyjnych.
Załącznik Nr 1 do 13 ust. L
WYTYCZNE
prowadzenia pociągów na podstawie radiotelefonicznego zapowiadania
1. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów stosuje się w przypadkach powstania całkowitej przerwy łączności przewodowej, przy pomocy:
1) istniejących na szlaku urządzeń radiołączności pociągowej lub drogowej,
2) doraźnie dostarczonych na posterunki następcze radiotelefonów pracujących na wydzielonych częstotliwościach różnych dla każdego szlaku.
2. Zasięg radiotelefonów powinien być w miarę możliwości tak wyregulowany, aby radiotelefonogramy zapowiadawcze nie przenosiły się poza wyznaczone granice, tj. poza posterunki zapowiadawcze ograniczające szlak objęty przerwą łączności przewodowej.
3. W czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania pociągów, posterunki bocznicowe i odstępowe posiadające urządzenia radiołączności pociągowej i drogowej lub doraźnie zaopatrzone w radiotelefony, biorą udział w prowadzeniu ruchu.
4. W czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania nie należy wyprawiać pociągów:
1) na bocznice i z bocznic szlakowych, jeżeli w miejscu odgałęzienia istnieje posterunek bocznicowy nie biorący udziału w prowadzeniu ruchu,
2) w odstępie czasu,
3) przewożących ładunki szczególnie toksyczne i promieniotwórcze.
5. Drużyny pociągów wyprawianych na szlak, na którym obowiązuje radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów, należy zatrzymać na posterunku zapowiadawczym i uprzedzać rozkazami szczególnymi o zachowaniu ostrożnej jazdy z powodu niepowiadomienia dróżników przejazdowych o odjeździe pociągu. W rozkazach należy wskazać posterunki następcze, które nie biorą udziału w prowadzeniu ruchu i o nieważności sygnałów na ich semaforach oraz posterunki posiadające zwrotnice, przez które przejazd pociągu odbędzie się na sygnał ręczny Do mnie.
Drużynie pierwotnego pociągu wyprawianego na szlak po wprowadzeniu radiotelefonicznego zapowiadania należy rozkazem szczególnym polecić ustne zawiadomienie dróżników przejazdowych i posterunki następcze wyłączone z prowadzenia ruchu o powstałej przerwie łączności przewodowej, jeśli nie wykonano tego wcześniej w oparciu o postanowienia Przepisów ruchu Rl.
6. Każdy odcinek łączności powinien posiadać komplet radiotelefonów stacjonarnych, przystosowanych do szybkiego montażu, pracujących na tej samej częstotliwości i o zasięgu słyszalności nie mniejszym niż najdłuższy szlak znajdujący się na terenie podległym temu odcinkowi. Liczba radiotelefonów w komplecie nie powinna być w zasadzie mniejsza od największej ilości posterunków następczych znajdujących się na jednym szlaku podległym odcinkowi łączności. Należy dążyć, aby odcinki łączności posiadały przynajmniej po dwa takie komplety pracujące na różnych częstotliwościach celem ewentualnego użycia ich na dwa szlaki jednocześnie. 7. Radiotelefony powinny być zdeponowane w pomieszczeniu gdzie jest pełniony całodobowy dyżur monterski. Numer telefonu oraz miejsce zdeponowania radiotelefonów powinno być wskazane w regulaminie technicznym stacji w dziale 2 w rubr. uwagi oraz wywieszone w pomieszczeniach dyspozytorów odcinkowych.
8. Radiotelefony powinny się znajdować w ciągłej sprawności technicznej, przygotowane do natychmiastowego użycia.
9. W przypadku powstania całkowitej przerwy łączności przewodowej, gdy brak jest urządzeń radiołączności pociągowej lub drogowej, należy zastosować w pierwszej kolejności prowadzenie ruchu pociągów w oparciu o postanowienia Przepisów R1, a następnie zgłosić o tym przy użyciu środków będących w dyspozycji dyżurnego ruchu odcinkowi łączności i zażądać dostarczenia radiotelefonów dla wprowadzenia radiotelefonicznego zapowiadania pociągów. Jeżeli dyżurujący monter łączności otrzyma wiadomość o powstaniu przerwy łączności przewodowej powinien niezwłocznie dostarczyć radiotelefony na posterunki następcze szlaku objętego przerwą.
10. Po dostarczeniu radiotelefonów, monter łączności sprawdza ich działanie i słyszalność między posterunkami następczymi, a następnie informuje dyżurnego ruchu o gotowości urządzeń do wprowadzenia radiotelefonicznego zapowiadania. Dyżurny ruchu posterunku zapowiadawczego nawiązuje wówczas łączność z dyżurnym ruchu sąsiedniego posterunku zapowiadawczego oraz z tymi posterunkami następczymi na szlaku, które urządzenia te otrzymały (będą brać udział w prowadzeniu ruchu) i wprowadza radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów.
11. W przypadku powstania całkowitej przerwy łączności przewodowej, gdy posterunki następcze wyposażone są w urządzenia radiołączności pociągowej lub drogowej (ust. 1 pkt 1), należy nawiązać łączność przy pomocy tych urządzeń i wprowadzić bezpośrednio radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów.
12. Celem zapobieżenia ewentualnemu włączeniu się w radiową sieć zapowiadawczą osób trzecich i przekazania informacji mogącej mieć ujemny wpływ na bezpieczeństwo ruchu pociągów, wprowadza się oprócz obowiązujących form porozumiewawczych dodatkowe cyfrowe oznaczenia identyfikacyjne zawarte w oddzielnych tablicach cyfrowych zwanych dalej tablicami tożsamości, o różnym układzie cyfr dla każdego szlaku. Posterunki następcze przylegające do tego samego szlaku muszą posiadać tablice tożsamości o identycznym układzie cyfrowym.
| szlak……. (nazwa post. zapow.) …….-……………. (nazwa post. zapow. )………….. | ||||||||||||||
| I | 2 | 5 | 7 | 8 | 1 | 0 | 3 | 6 | 9 | 4 | 6 | 3 | 0 | 8 |
| II | 6 | 4 | 3 | 0 | 5 | 2 | 9 | 7 | 1 | 8 | 4 | 0 | 7 | 1 |
13. Będąc w posiadaniu tablicy tożsamości, dyżurni ruchu (blokowi) po wymianie obowiązujących zgłoszeń, powinni podać sobie przed nadaniem radiotelefonogramu zapowiadawczego, numer rozpoznawczy. W tym celu jeden z dyżurnych ruchu (blokowy) podaje dowolnie wybrane z tablicy przeznaczonej dla tego szlaku dwie sąsiednie cyfry z rzędu I, a w odpowiedzi na to zgłaszający się podaje z rzędu II dwie cyfry znajdujące się pod cyframi wymienionymi z rzędu I. Przykład stosowania tablic tożsamości: Stacja A, stacja A, tu stacja B zgłosić się odbiór
Stacja B, tu stacja A dyżurny ruchu …….nazwisko ……………….zgłaszam się odbiór
Stacja A, tu stacja B dyżurny ruchu ……. nazwisko ………………. tożsamość 30 Czy droga dla pociągu Nr .……. jest wolna koniec odbiór
Stacja B, tu stacja A dyżurny ruchu ……. nazwisko………….. tożsamość 07. Dla pociągu Nr ……. droga jest wolna koniec odbiór
Tablice tożsamości wraz z niniejszymi wytycznymi należy przechowywać pod zamknięciem na zasadach regulaminów technicznych posterunków ruchu.
14. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy wprowadzić radiotelefonogramem:
O godz……. min. …….. wprowadzam radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów po torze Nr …….. od ……. (nazwa post. zapow.) ………… do ….. (nazwa post. zapow.) ……….. z powodu całkowitej przerwy łączności przewodowej.
15. Po ustaniu przyczyn powodujących radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy je odwołać telefonogramem:
O godz…….. min……… odwołuję radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów po torze Nr ……. od …. (nazwa post.zapow) ………… do ….. (nazwa post. zapow.) ……………
16. W czasie radiotelefonicznego zapowiadania pociągów radiotelefony muszą być stale włączone do pracy ciągłej.
17. W przypadku pogorszenia się słyszalności i zakłóceń, gdy odbierający nie rozumie poszczególnych wyrazów należy je przeliterować używając znanych imion, nazw itp.
18. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy prowadzić na zasadach przewidzianych postanowieniami Przepisów ruchu Rl, obowiązujących przy telefonicznym zapowiadaniu pociągów, z tym że wykonywanie zapowiadania, obsługa urządzeń radiotelefonicznych oraz prowadzenie dziennika ruchu dozwolone jest wyłącznie przez dyżurnych ruchu (blokowych). Jeżeli radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów wprowadzono na szlaku, na którym obowiązywało uprzednio prowadzenie ruchu pociągów w czasie całkowitej przerwy łączności przewodowej w oparciu o postanowienia Przepisów ruchu R l, to należy w pierwszej kolejności dokonać wymiany radiotelefonogramów, przy pomocy których ustalona zostanie aktualna sytuacja ruchowa na poszczególnych torach szlakowych. W tym celu przed wyprawianiem pierwszego pociągu po wprowadzeniu radiotelefonicznego zapowiadania należy na szlaku dwutorowym zażądać potwierdzenia przybycia poprzednio wyprawionego pociągu, zaś na szlakach, gdzie prowadzony jest ruch jednotorowy dwukierunkowy sprawdzić czy przybył pociąg przeciwnego kierunku, względnie uzyskać potwierdzenie przybycia i wyrażenia zgody przez sąsiedni posterunek zapowiadawczy na wyprawienie pociągu.
19. Każdy radiotelefonogram zapowiadawczy z wyjątkiem tu wymienionych powinien odpowiadać wzorom przewidzianym w przepisach R1.
20. Każdy radiotelefonogram zapowiadawczy powinien być na dowód zrozumienia powtórzony oraz zakończony słowem Odbiór, lub Bez odbioru.
21. Dyżurny ruchu (blokowy) przekazujący dyżur w czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania pociągów, odnotowuje to w dzienniku ruchu R-146 lub R-147 zaznajamiając jednocześnie przyjmującego służbę ze stanem radiołączności i wszystkimi uwagami, jakie nasunęły mu się w czasie dotychczasowego trwania radiotelefonicznego zapowiadania.
22. Radiotelefoniczne zapowiadania pociągów nie może być stosowane na stacjach granicznych z innymi zarządami kolejowymi.
