SPIS RZECZY. CZĘŚĆ I. Postanowienia ogólne
§ 1. Zakres przepisów
§ 2. Pociągi w których można nadawać telegramy
§ 3. Stacje na których oddaje się do odtelegrafowania telegramy, nadane w pociągu
§ 4. Przyjmowanie telegramów od podróżnych
CZĘŚĆ II. Postanowienia szczegółowe
§ 5. Rodzaje nadawanych telegramów w pociągach
§ 6. Jawność i treść telegramów
§ 7. Ilość wyrazów i układ telegramów
§ 8. Sposób podawania adresu
§ 9. Zastrzeżenia co do treści telegramów
§ 10. Formularze telegramów nadawczych
§ 11. Rejestracja formularzy telegramów nadawczych
§ 12. Postępowanie przy przyjmowaniu telegramów
§ 13. Odpowiedzialność
§ 14. Obliczanie ilości wyrazów
§ 15. Obliczanie należności za telegram
§ 16. Oddawanie przyjętych telegramów do odtelegrafowania
§ 17. Odtelegrafowywanie telegramu
CZĘŚĆ III. Rejestracja i obrót gotówki
§ 18. Rejestracja telegramów nadanych w pociągach
§ 19. Obrót gotówki
§ 20. Sprawozdania
§ 21. Wydawanie i kontrola formularzy telegramów nadawczych
§ 22. Rozrachunki miedzy Dyrekcjami Okręgowemi Kolei Państwowych a Dyrekcjami Poczt i Telegrafów
CZĘŚĆ IV. Postanowienia końcowe
§ 23. Tajemnica korespondencji telegraficznej
§ 24. Udzielanie informacyj w sprawie telegramów nadawanych w pociągach i reklamacje
Załącznik Nr. 1. Rozporządzenie Ministra Poczt i Telegrafów oraz Ministra Komunikacji w sprawie nadawania telegramów w pociągach
Załącznik Nr. 2. Wyciąg z rozporządzenia Ministra Poczt i Telegrafów w sprawie nadawania telegramów w pociągach
Wskazówki, do jakich krajów mogą być przyjmowane telegramy zagraniczne
Załącznik Nr. 3. Wzór formularza telegramu nadawanego w pociągu
Załącznik Nr. 4. Wykaz wydanych formularzy telegramów, nadawanych przez podróżnych w pociągach
Załącznik Nr. 5. Tabela opłat telegraficznych na telegramy nadawane w pociągach
Załącznik Nr. 6. Wykaz telegramów płatnych, nadawanych w pociągach
Zatwierdzone rozporządzeniem Ministra Komunikacji z dnia 23 czerwca 1932 r.
za Nr. R.O. III. 52/46/32 i ogłoszone (rozporządzeniem za Nr. R. O. III 52/46 z dnia 2 września 1932 r.,
w Dz. Urz. M. K. z 1932 r. Nr. 19 poz. 142
Przepisy o nadawaniu telegramów w pociągach.
CZĘŚĆ I.
Postanowienia ogólne.
§ 1
Zakres przepisów.
Niniejsze przepisy dotyczą wykonywania przez pracowników kolejowych Rozporządzenia Ministra Poczt i Telegrafów i Ministra Komunikacji z dnia 27 czerwca 1932 r., ogłoszonego w Monitorze Polskim z dnia 19 sierpnia 1932 r. Nr. 189, poz. 223, w sprawie nadawania telegramów w pociągach.
§ 2.
Pociągi, w których można nadawać telegramy.
(1) Podróżni mogą nadawać telegramy tylko w pociągach pośpiesznych i ekspresowych.
(2) Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych wyznaczają za każdem wprowadzeniem nowego rozkładu jazdy szczegółowo te pociągi, w których można nadawać telegramy.
(3) Numery pociągów, w których można nadawać telegramy, Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych podają do wiadomości w służbowych rozkładach jazdy pociągów i przez wywieszenie odpowiednich ogłoszeń w wagonych takich pociągów.
§ 3
Stacje, na których oddaje się do odtelegrafowania telegramy, nadane w pociągu.
(1) Telegramy, przyjęte w pociągu od nadawców, kierownik pociągu oddaje do odtelegrafowania do biura telegrafu na stacjach zatrzymania się pociągu.
(2) Stacje, na których należy oddawać telegramy, przyjęte w pociągu do odtelegrafowania, Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych wyznaczają w związku ze zmianą rozkładu jazdy pociągów i w zależności od czasu postojów pociągów na stacjach, upoważnionych do wykonywania pomocniczej służby telegraficznej.
§ 4
Przyjmowanie telegramów od podróżnych.
(1) Telegramy, nadawane przez podróżnych w pociągu, przyjmują konduktorzy rewizyjni.
(2) Konduktorzy mogą przyjmować telegramy od podróżnych w pociągu dopiero po wykonaniu swoich czynności związanych z ruchem pociągu i bezpośrednich obowiązków służbowych konduktora rewizyjnego.
CZĘŚĆ II.
Postanowienia szczegółowe.
§ 5.
Rodzaje nadawanych telegramów w pociągach.
(1) W zależności od miejsca przeznaczenia telegramu, nadawanego w pociągu, taryfa telegraficzna przewiduje:
1. telegramy wewnętrzne (krajowe);
2. telegramy zagraniczne (międzynarodowe).
(2) Do telegramów wewnętrznych zalicza się telegramy adresowane do urzędów pocztowo-telegraficznych lub do stacyj kolejowych w kraju.
(3) Telegramy zagraniczne są te, których miejscem przeznaczenia są zagraniczne urzędy telegraficzne.
(4) W pociągach mogą być nadawane tylko telegramy zwyczajne. Nie przyjmuje się w pociągach telegramów z płatnemi wskazówkami, jak np.:
RP = odpowiedź zapłacona,
D = pilny,
Te = sprawdzenie,
Pc = potwierdzenie odbioru i t. p.
Wyjątek stanowią telegramy adresowane “GP = Poste restante” i “TR = Telegraphe restante”, t. j. takie, które będą odbierane przez adresatów w urzędach pocztowo-telegraficznych lub biurach telegraficznych na stacjach kolejowych.
(5) Wskazówki, do jakich krajów mogą być przyjmowane telegramy zagraniczne, podane są w załączniku Nr. 2.
§ 6.
Jawność i treść telegramów.
(1) Telegramy, nadawane przez podróżnych w pociągu, powinny być jawne, t. j. napisane całkowicie tak, ażeby treść telegramu tworzyła zdania zrozumiałe w jednym z języków przyjętych w korespondencji telegraficznej.
(2) Telegramy powinny być pisane wyraźnie i alfabetem łacińskim.
§ 7.
Ilość wyrazów i układ telegramów.
(1) Telegramy, nadawane przez podróżnych w pociągu, nie mogą zawierać więcej wyrazów niż czternaście, łącznie z adresem i podpisem.
(2) Każdy telegram składa się z trzech części, które powinny być podane w następującym porządku:
1. adres,
2. tekst,
3. podpis, jeżeli jest w telegramie podany.
§ 8.
Sposób podawania adresu.
(1) Adres telegramu powinien zawierać wszelkie szczegóły, potrzebne do zapewnienia doręczenia telegramu odbiorcy (adresatowi), bez zbytecznych poszukiwań i dodatkowych wyjaśnień.
(2) Nazwa urzędu pocztowe – telegraficznego lub stacji kolejowej, do której telegram jest adresowany, powinna być umieszczona jako ostatni wyraz w adresie.
(3) Po nazwie urzędu pocztowo-telegraficznego lub stacji kolejowej może być podana tylko nazwa powiatu i województwa, w telegramach zaś zagranicznych nazwa prowincji lub kraju.
(4) W adresie telegramów, zawierających płatną wskazówkę “GP = poste restante (do odebrania na poczcie)” lub “TR = Telegraphe restante (do odebrania w biurze telegraficznem)”, powinno być podane nazwisko odbiorcy (adresata). Posługiwanie się literami początkowemi lub imionami, wreszcie nazwiskami przybranemi jest zabronione.
(5) W telegramach adresowanych “GP = Poste restante (do odebrania na poczcie)” lub “TR = Telegraphe restante (do odebrania w biurze telegraficznem)” na stacjach kolejowych, gdzie znajduje się kilka dworców kolejowych, należy dokładnie oznaczyć nazwę danego dworca kolejowego.
§9.
Zastrzeżenia co do treści telegramów.
(1) Treść telegramów, która obraża moralność publiczną lub zagraża porządkowi publicznemu, wreszcie treść antypaństwowa są niedozwolone.
(2) Podpis w telegramie nie jest konieczny; jednak nie wolno nadawać telegramów bez podpisu do Pana Prezydenta Rzeczypospolitej, do Sejmu i Senatu, jako też do ich Marszałków, oraz do wszelkich władz i urzędów państwowych.
§ 10.
Formularze telegramów nadawczych.
(1) Telegram powinien być napisany na druku ustanowionego wzoru, który konduktor rewizyjny wydaje na żądanie podróżnego.
(2) Formularze telegramów nadawczych wydawane są bezpłatnie.
(3) Telegram może też być napisany na zwyczajnym papierze, jednakże należy go nakleić na właściwy formularz.
(4) Formularz telegramu nadawczego składa się z dwóch części:
1. grzbietu,
2. właściwego formularza nadawczego.
(5) Formularze telegramów nadawczych są zbroszurowane w zeszyty po 50 egzemplarzy. (Wzór formularza załącznik Nr. 3).
§ 11.
Rejestracja formularzy telegramów nadawczych.
(1) Formularze telegramów nadawczych należą do druków rejestrowanych i powinny być opatrzone drukowaną numeracją kolejną i serją.
(2) Formularze telegramów nadawczych otrzymują stacje na podstawie zamówienia z Dyrekcyj Okręgowych Kolei Państwowych w sposób zwyczajny i wydają je konduktorom za pokwitowaniem w biurach telegraficznych stacyj macierzystych drużyn konduktorskich.
(3) Biura telegraficzne prowadzą dokładną kontrolę (wzór – załącznik Nr. 4) wydawanych formularzy telegramów nadawczych.
(4) Po wyczerpaniu formularzy telegramów nadawczych należy zwracać zeszyty grzbietów do tego biura telegraficznego, które wydało te formularze.
(5) Zeszyty formularzy telegramów nadawczych, zwrócone przez konduktorów z różnych przyczyn, przed całkowitem zużyciem należy wydawać innym konduktorom do zużycia. (6) Zepsuty formularz telegramu nadawczego należy zwrócić razem z grzbietem po unieważnieniu go napisem: “zepsuty”.
(7) Przed wydaniem zeszytu formularzy telegramów nadawczych biura telegraficzne powinny opatrzyć formularze i grzbiety stemplem z nazwą stacji, wydającej zeszyt.
Uwaga: Do czasu, kiedy nadawanie telegramów w pociągach wzrośnie, należy wydawać kierownikowi pociągu tylko po jednym zeszycie formularzy telegramów nadawczych na drużynę.
§ 12.
Postępowanie przy przyjmowaniu telegramów.
(1) Podróżnemu, zamierzającemu nadać telegram w pociągu, wydaje konduktor formularz telegramu nadawczego, zwracając jednocześnie podróżnemu (nadawcy telegramu) uwagę na warunki przyjmowania telegramów w pociągach, wyszczególnione na odwrocie formularza telegramu nadawczego (wzór – załącznik Nr. 3).
(2) Formularz telegramu nadawczego wypełnia podróżny (nadawca) w części przeznaczonej dla niego, może to jednak za nadawcę zrobić także inna osoba.
(3) Ponieważ telegramy, nadawane przez podróżnych w pociągu, przyjmowane są na wyłączne ryzyko nadawcy, przeto, dla uniknięcia reklamacyj, nadawca obowiązany jest wypełnić osobiście uwagę “Na moje ryzyko” oraz wpisać kwotę wpłaconą za telegram i stwierdzić to swoim podpisem, ze wskazaniem swojego dokładnego adresu.
(4) Wszelkie poprawki i dopiski, poczynione przez nadawcę, powinny być omówione i stwierdzone jego podpisem.
(5) Grzbiet i górną część formularza telegramu nadawczego oraz uwagi służbowe nad tekstem telegramu wypełnia konduktor, przyjmujący od nadawcy (podróżnego) telegram. Pozostałe zaś dane wypełnia biuro telegraficzne, odtelegrafowujące telegram.
(6) Jako czas nadania telegramu należy wskazywać czas zatrzymania się pociągu na stacji, na której konduktor oddaje telegram do odtelegrafowania.
§ 13.
Odpowiedzialność.
(1) Odpowiedzialność za właściwe podanie adresu telegramu ponosi sam nadawca.
(2) Kwitu na przyjęte w pociągu telegramy nie wydaje się.
§ 14.
Obliczanie ilości wyrazów.
(1) Za podstawę do obliczania wyrazów służy prawidłowa pisownia, według prawideł danego języka, a liczy się wszystko to, co pisze nadawca i co ma być odtelegrafowane, z wyjątkiem wskazówek nieodtelegraf owy wanych, dotyczących języka, w jakim telegram jest napisany, i znaków przestankowych, których się również nie odtelegrafowuje, jeżeli nadawca tego nie zażąda, wyraźnie.
Przykład: Nie przyjadę, jutro egzamin. Stefan wyjechał. – liczy się za sześć wyrazów taryfowych.
(2) Za jeden wyraz taryfowy liczyć należy:
1. każdy wyraz lub każde dozwolone połączenie wyrazów, jeżeli liczba liter w nim nie przenosi piętnastu. Gdy liczba liter w wyrazie, począwszy od szesnastu, nie przenosi trzydziestu wówczas liczy się za dwa wyrazy taryfowe i t. d. Przykład:
a) przyjeżdżaj = 11 liter = jeden wyraz taryfowy;
b) psychotechniczne = 16 liter = dwa wyrazy taryfowe;
2. każdą grupę liter, cyfr lub znaków przestankowych, używaną w znakach lub markach fabrycznych i handlowych, jeżeli ich liczba nie przenosi pięciu cyfr, liter lub znaków. Gdy grupa takich znaków nie przenosi dziesięciu, wówczas liczy się ją za dwa wyrazy taryfowe i t. d.
Przykład: a) Wl – 23 = pięć znaków = jeden wyraz taryfowy.
b) Wl – 237 = sześć znaków = dwa wyrazy taryfowe,
c) 4,83/986 – RTX= dwanaście znaków = trzy wyrazy taryfowe.
3. każdą literę, cyfrę lub znak napisany oddzielnie.
Przykład: Oczekuj w Radomiu 2 m 9 = sześć wyrazów taryfowych.
4. każdy znak przestankowy, apostrof lub łącznik, jeżeli nadawca żąda odtelegrafowania ich.
Przykład : Wyjeżdżam piątek, przyjadę sobota- południe, wysłać konie Hotel D’A-vion. = czternaście wyrazów taryfowych.
5. każdy znak podkreślenia bez względu na ilość kolejno podkreślonych wyrazów.
Przykład: a) “Pilnie wysłać siedem próbek atłasu” = sześć wyrazów taryfowych,
b) “Przygotować obiad sześć osób, nocleg cztery osoby” = dziewięć wyrazów taryfowych.
6. oba znaki, tworzące nawias lub cudzysłów, bez względu na ilość wyrazów, ujętych w nawias lub cudzysłów;
Przykład: a) Portfel (z pieniędzmi) zostawiłem przysłać = sześć wyrazów taryfowych;
b) Przysłać “Nową ilustrowaną encyklopedję” = pięć wyrazów taryfowych.
7. każdą płatną wskazówkę: GP = Poste restante (do odebrania na poczcie) i TR = Telegraphe restante (do odebrania w biurze telegraficznem);
Przykład: TR Wysocki Tarnów. Jutro przyjeżdżam. Stefan. = sześć wyrazów taryfowych.
8. nazwę urzędu pocztowo-telegraficznego lub stacji kolejowej, podaną w adresie, bez względu na ilość liter lub słów;
Przykład: a) Stefan Jarocki, Kolejowa 12 Brześć nad Bugiem. Pozdrowienia Władkowie. = liczy się za siedem wyrazów taryfowych;
b) Górski, Nowe Miasto Małopolskie. Wysłać gotówkę D/h B-cia Murzyńscy. – liczy się za siedem wyrazów taryfowych.
(3) Niedozwolone jest łączenie lub zniekształcenie wyrazów, sprzeczne z duchem języka, z którego zostały wzięte.
Przykład: i. “Nieprzyjadę” powinno być napisane oddzielnie i liczy się za dwa wyrazy taryfowe,
2. “Handlorybu” powinno być pisane “Handel rybny” i liczy się za dwa wyrazy taryfowe,
Wyjątek od tej zasady stanowią:
a) wyrazy, napisane łącznie przez oznaczenie apostrofu lub łącznika w nazwiskach rodowych osób, nazwy miast, krajów, miejscowości, placów, ulic i innych dróg publicznych i nazwy statków.
Przykład: 1. “Deville” zamiast “De Ville”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
2. “Obriendelacy” zamiast “O’Brien de Lacy”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
3. “Nowemiasto” zamiast “Nowe Miasto”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
4. “Staryrynek” zamiast “Stary Rynek”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
5. “Pantadeusz” (nazwa statku) zamiast “Pan Tadeusz”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
b) pisane słowami, jako jeden wyraz, liczby całkowite i ułamki, liczby dziesiętne lub mieszane;
Przykład: 1. “Półtoratysiąca” zamiast “półtora tysiąca”, liczy się za jeden wyraz taryfowy;
2. “trzysetne” zamiast “trzy setne”, liczy się za jeden wyraz taryfowy.
c) pisane słowami, jako jeden wyraz, liczby wyrażone zapomocą oddzielnych cyfr lub grup cyfr;
Przykład: 1. “Sześćczterysześć” zamiast “sześćset czterdzieści sześć”, liczy się za trzy wyrazy.
2. “Trzydzieściczterdzieści” zamiast “trzy tysiące czterdzieści”, liczy się za trzy wyrazy.
§ 15
Obliczanie należności za telegram.
(1) Za telegram nadany w pociągu pobiera się od podróżnego (nadawcy) zaokrągloną należność, składającą się z ryczałtowej opłaty według taryfy telegraficznej, obliczonej za 14 wyrazów łącznie z adresem i podpisem, i specjalnej dopłaty manipulacyjnej w ilości 60 groszy, przypadającej jako wynagrodzenie konduktorowi, przyjmującemu telegram w pociągu.
(2) Po obliczeniu ilości wyrazów, których ilość ogólna łącznie z adresem i podpisem nie powinna przenosić 14-tu, konduktor posiłkuje się tabelą opłat za telegramy, przyjęte w pociągu od podróżnych, podaną w załączniku Nr. 5 do niniejszych przepisów.
§ 16.
Oddawanie przyjętych telegramów do odtelegrafowania.
Po należytem napisaniu telegramu i wypełnieniu odpowiednich rubryk przez nadawcę na wydanym mu formularzu telegramu nadawczego, zgodnie z postanowieniami zawartemi w § 12 niniejszych przepisów, i po otrzymaniu należnej za telegram opłaty, konduktor przyjmujący telegram od jpodróżnego, sprawdza go, oblicza, czy ogólna ilość wyrazów nie przenosi 14-tu łącznie z adresem i podpisem, i wypełnia wszystkie należące do niego dane na formularzu telegramu nadawczego i grzbiecie. (2) Natychmiast po zatrzymaniu się pociągu na najbliższej stacji, wyznaczonej stosownie do postanowień § 3 niniejszych przepisów, do od telegrafowania przyjętych w pociągu telegramów, kierownik pociągu lub wyznaczony przez niego konduktor udaje się do biura telegraficznego, albo, jeżeli mu na to czas postoju pociągu na stacji nie pozwala, do dyżurnego ruchu, i oddaje przyjęte w pociągu telegramy razem z opłatą za nie, za pokwitowaniem na grzbiecie, zatrzymując dla siebie dodatkową opłatę manipulacyjną (§ 151), jako wynagrodzenie.
(3) Dyżurny telegrafista lub dyżurny ruchu natychmiast, bez najmniejszego zatrzymywania konduktora, przyjmuje telegramy i gotówkę, wpisuje w odpowiednich rubrykach na grzbiecie formularza telegramu nadawczego czytelnie atramentem swoje imię i nazwisko i otrzymaną kwotę za telegramy, stwierdza to swoim podpisem i stemplem stacji i zwraca niezwłocznie zeszyt formularzy telegramów nadawanych w pociągu konduktorowi.
§ 17
Odtelegrafowywanie telegramu.
(1) Telegrafista, przyjmujący telegram nadany w pociągu, od konduktora lub dyżurnego ruchu do odtelegrafowania, sprawdza jego prawidłowość napisania, adresu, ilość wyrazów i pobraną opłatę, następnie wypełnia nagłówek telegramu, uzupełnia telegram należnemi uwagami służbowemi, robiąc odpowiednie poprawki czerwonym atramentem lub ołówkiem atramentowym, stosownie do wymagań alfabetycznego spisu urzędów telegraficznych.
(2) Po sprawdzeniu i dopisaniu potrzebnych uwag i poprawek adresu, oraz wypełnieniu odpowiednich rubryk, należy telegram odtelegrafować.
(3) Jeżeli biuro telegraficzne, które przyjęło telegram nadany w pociągu do odtelegrafowania, stwierdzi, że pobrana opłata jest niedostateczna, wówczas oblicza niepobraną należność i przekazuje ją do odebrania od odbiorcy (adresata), dopisując bezpłatną służbową uwagę “Pobrać …….. zł. ……. gr.” w ruchu krajowym, lub “Percevoir ……… fr…… cent.” w ruchu zagranicznym.
CZĘŚĆ III.
Rejestracja i obrót gotówki.
§ 18.
Rejestracja telegramów nadanych w pociągach
Biura telegraficzne prowadzą wykazy telegramów odtelegrafowanych na drukach wykazów telegramów płatnych P. K. P. Ser. R 161, według wzoru podanego w załączniku Nr. 6.
§19
Obrót gotówki.
Wpływy gotówki za telegramy, przyjęte w pociągach, biura telegraficzne przeprowadzają przez wykazy i książki kasowe ustanowionych wzorów dla telegramów płatnych, gotówkę zaś łącznie z wpływami z telegrafu swojej stacji przelewają za każdą ubiegłą dobę do kas stacyjnych na ogólnych zasadach.
§ 20.
Sprawozdania.
(1) Biura telegraficzne prowadzą oddzielne miesięczne sprawozdania o ilości odtelegrafowanych telegramów, przyjętych w pociągach, na drukach wykazów telegramów płatnych P. K. P. Ser. R. 161, dodając w nagłówku słowa “nadanych w pociągach”, według wzoru podanego w załączniku Nr. 6, z załączeniem oryginałów nadanych telegramów.
(2) Sprawozdania należy prowadzić w 2-ch egzemplarzach przez kalkę, z których jeden pozostaje w biurze telegraficznem, a drugi przesyła się razem ze wszystkiemi miesięcznemi sprawozdaniami telegraficznemi do Dyrekcji.
§ 21.
Wydawanie i kontrola formularzy telegramów nadawczych.
(1) Biura telegraficzne macierzystej stacji drużyny konduktorskie j wydają na pociągi, wyznaczone przez Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych, stosownie do § 2 p. 3 niniejszych przepisów, zeszyty formularzy telegramów nadawanych w pociągach kierownikom pociągów, za pokwitowaniem na wykazach według wzoru podanego w załączniku Nr. 4.
(2) Kierownicy pociągów zwracają niezwłocznie po powrocie na stację macierzystą i po oddaniu pociągu zeszyty formularzy telegramów nadawczych do biur telegraficznych, z których otrzymali te zeszyty.
(3) Biura telegraficzne sprawdzają zeszyty telegramów nadawczych, zwrócone przez kierowników pociągów, czy nie brakuje formularzy lub ich grzbietów i czy niema innych nieprawidłowości, i odnotowują w odpowiednich rubrykach wykazu według wzoru podanego w załączniku Nr. 4.
(4) Zeszyty formularzy telegramów nadawanych w pociągach, zwrócone przez kierowników pociągów, należy wydawać na najbliższe pociągi, stosownie do § u p. 5 niniejszych przepisów, ze względu na jak największą oszczędność druków.
(5) Zeszyty grzbietów formularzy telegramów nadawczych Biura telegraficzne odsyłają w miarę wyczerpania formularzy łącznie z zepsutemi formularzami, do kontroli do Dyrekcyj Okręgowych Kolei Państwowych, Wydział Ruchu, przy najbliższych miesięcznych sprawozdaniach, przy wykazach według wzoru, podanego w załączniku Nr. 4.
§ 22.
Rozrachunki między Dyrekcjami Okręgowemi Kolei Państwowych a Dyrekcjami Poczt i Telegrafów.
(1) Określanie wysokości kwot, przypadających Dyrekcjom Okręgowym Kolei Państwowych i Dyrekcjom Poczt i Telegrafów, z tytułu podziału należności telegraficznych, pobranych przez podległe Dyrekcjom Okręgowym Kolei Państwowych biura telegraficzne na stacjach kolejowych za telegramy, przekazywane z kolejowej sieci telegraficznej na sieć Dyrekcyj Poczt i Telegrafów, oraz ostateczne załatwianie rachunków, związanych z temi operacjami, przeprowadzają poszczególne Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych z Dyrekcjami Poczt i Telegrafów.
(2) Za podstawę do sporządzania ogólnych rachunków służą Dyrekcjom Okręgowym Kolei Państwowych miesięczne wykazy wyżej wymienionych telegramów, otrzymywane od podległych im biur telegraficznych na stacjach kolejowych.
(3) Rozrachunki przeprowadza każda Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych z każdą Dyrekcją Poczt i Telegrafów, której urzędy pocztowo-telegraficzne, przyjmujące telegramy z kolejowej sieci telegraficznej, są bezpośrednio połączone.
(4) Wykazy wymienionych telegramów i sposób ich sporządzania jest taki sam, jak i dla rozrachunków kwot za telegramy płatne, przyjmowane od nadawców w biurach telegraficznych na stacjach kolejowych, stosownie do § 31 ust. i Przepisów o wykonywaniu przez urzędy (stacje) kolejowe pomocniczej służby telegraficznej Nr. R. 15.
(5) Dyrekcjom Poczt i Telegrafów przysługuje prawo sprawdzania tych wykazów, sporządzanych przez biura telegraficzne na stacjach kolejowych, za pośrednictwem osób, specjalnie w tym celu delegowanych do właściwych Dyrekcyj Okręgowych Kolei Państwowych.
(6) Rozrachunek między Dyrekcjami Okręgowemi Kolei Państwowych a Dyrekcjami Poczt i Telegrafów co do podziału należności za telegramy, nadane przez podróżnych w pociągach, odbywa się kwartalnie, stosownie do § 22 Przepisów o wykonywaniu przez urzędy (stacje) kolejowe pomocniczej służby telegraficznej Nr. R. 15.
(7) Zestawienia statystyczne, dotyczące ilości nadawanych telegramów przez podróżnych w pociągach, Dyrekcje Okręgowe Kolei Państwowych przesyłają Dyrekcjom Poczt i Telegrafów stosownie do § 33 Przepisów o wykonywaniu przez urzędy (stacje) kolejowe pomocniczej służby telegraficznej Nr. R. 15.
CZĘŚĆ IV.
Postanowienia końcowe.
§ 23.
Tajemnica korespondencji telegraficznej.
Kierownicy pociągów, konduktorzy i inni pracownicy kolejowi, mający styczność z załatwianiem telegramów, obowiązani są do jak najściślejszego przestrzegania tajemnicy korespondencji telegraficznej, pod rygorem odpowiedzialności służbowej, a nawet karnej.
§ 24.
Udzielanie informacyj w sprawie telegramów nadawanych w pociągach i reklamacje.
(1) Nadawca lub adresat telegramu, albo też ich upoważnieni pełnomocnicy, mają prawo, po należytem wylegitymowaniu się, żądać za pośrednictwem stacji od telegrafowującej telegram lub urzędu oddawczego:
1. udzielenia wyjaśnień w sprawie nadanego lub odebranego telegramu;
2. okazania oryginału telegramu lub dowodu doręczenia;
3. wydania uwierzytelnionych odpisów telegramu lub dowodu doręczenia, nie mają natomiast prawa żądać wydania im do rąk oryginału.
(2) Reklamacje w sprawach powyżej przytoczonych podlegają opłatom manipulacyjnym, przewidzianym w taryfie telegraficznej.
(3) Zwrot opłat za telegramy nadawane w pociągach, może nastąpić wskutek reklamacyj tylko w przypadku zniekształcenia telegramu.
Załącznik Nr. 1
Rozporządzenie
Ministra Poczt i Telegrafów oraz Ministra Komunikacji z dnia 27 czerwca 1932 r.
w sprawie nadawania telegramów w pociągach.
Na podstawie ar t. 19 ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie (Dz. U. R. P. z 1931 r., Nr. 12, poz. 57), zarządza się co następuje:
§1
Wprowadza się na Polskich Kolejach Państwowych przyjmowanie w pociągach pośpiesznych telegramów krajowych oraz telegramów zagranicznych.
§ 2.
Przyjmowanie telegramów w pociągach odbywa się za pośrednictwem konduktorów rewizyjnych. Pociągi, w których dozwala się przyjmować telegramy, wyznacza Ministerstwo Komunikacji i podaje do wiadomości w urzędowym rozkładzie jazdy pociągów.
§ 3
Telegramy w pociągach przyjmuje się zasadniczo tylko na ryzyko i odpowiedzialność nadawcy, który powinien podać swe imię i nazwisko oraz dokładny adres stałego miejsca zamieszkania. Miejscem nadania telegramu jest stacja kolejowa, na której telegram został nadany przez konduktora do dalszego przesłania drogą telegraficzną.
§4
Telegramy przyjmowane w pociągach nie mogą zawierać żadnych płatnych wskazówek służbowych, z wyjątkiem wskazówek GP = do odebrania na poczcie (poste restante), lub TR = do odebrania w telegrafie (telegraphe restante).
§ 5
W telegramach zagranicznych nadawca obowiązany jest podać w adresie telegramu, po nazwie miejsca przeznaczenia, również nazwę kraju przeznaczenia.
§ 6.
Treść telegramów, nadawanych w pociągach, powinna być jawna, t. j. telegram powinien być w całości tak napisany, ażeby jego treść tworzyła zdania zrozumiałe w jednym z języków przyjętych w korespondencji telegraficznej. Telegram może zawierać najwyżej 14 wyrazów łącznie z adresem i podpisem.
§7
Opłaty za telegramy nadawane w pociągach pobiera się gotówką.
Należność ta składa się:
a) z właściwej opłaty za telegram, obliczonej zawsze za 14 wyrazów z zaokrągleniem, według obowiązującej taryfy telegraficznej krajowej lub zagranicznej,
b) opłaty manipulacyjnej za przyjęcie telegramu przez konduktora.
§8.
Opłaty za telegramy nadane w pociągach zwraca się tylko w przypadku zniekształcenia telegramu.
§9
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem i października 1932 r.
MINISTER POCZT I TELEGRAFÓW:
(-) Boerner.
MINISTER KOMUNIKACJI:
() Kuhn.
