SPIS TREŚCI
Przepisy wprowadzające
ROZDZIAŁ 1.
Utrzymanie sieci trakcyjnej
§ l Podział czynności
§ 2 Cykle przeglądów i rewizji sieci trakcyjnej
§ 3 Przegląd pobieżny
§ 4 Przegląd inspekcyjny
§ 5 Przegląd szczegółowy
§ 6 Rewizja
§ 7 Remont
§ 8 Naprawy
ROZDZIAŁ 2.
Wymagania techniczne
§ 9 Wysokość zawieszenia przewodów jezdnych .
§ 10 Odsuw przewodów jezdnych i lin nośnych .
§ 11 Jakość współpracy pantografów z siecią
§ 12 Wychylenie wysięgów ruchomych
§ 13 Wieszaki
§ 14 Uchwyty odległościowe
§ 15 Odległość od elementów uziemionych lub uszynionych
§ 16 Odstępy izolacyjne
§ 17 Wspólna bieżnia
§ 18 Przewody jezdne
§ 19 Pomiary zużycia przewodów jezdnych
§ 20 Liny nośne, ustalające i odciągowe
§ 21 Przewody wzmacniające i przewody uszynienia
grupowego napowietrznego
§ 22 Urządzenia naprężające
§ 23 Kotwienia środkowe
§ 24 Izolatory
§ 25 Osprzęt sieci
§ 26 Połączenia elektryczne
§ 27 Odłączniki
§ 28 Odgromniki
§ 29 Uszynienia
§ 30 Konstrukcje wsporcze
§ 31 Sieć powrotna
ROZDZIAŁ 3. Dokumentacja sieci trakcyjnej
§ 32 Rodzaje dokumentacji
§ 33 Schemat sekcjonowania
§ 34 Metryka odcinka naprężania sieci trakcyjnej
§ 35 Książka przeglądów
ZAŁĄCZNIKI
Załącznik 1. Tabela zużycia przewodu jezdnego Djp 100 41
Załącznik 2. Metryka odcinka naprężania sieci trakcyjnej
Załącznik 3. Instrukcja wypełniania metryki odcinka naprężania sieci trakcyjnej
Załącznik 4. Wzór karty zapisów książki przeglądów sieci trakcyjnej
ZARZĄDZENIE MINISTRA KOMUNIKACJI NR 63
z dnia 10 kwietnia 1973 r.
w sprawie zatwierdzenia Przepisów o utrzymaniu urządzeń sieci trakcyjnej Mte 58.
Na podstawie art. 5 ust. l ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach (Dz.U. z 1970 r. nr 9, poz. 76) zarządza się, co następuje:
§ 1
Zatwierdza się Przepisy o utrzymaniu urządzeń sieci trakcyjnej Mte 58, które ukażą się w osobnym wydaniu.
§ 2
Traci moc zarządzenie Ministra Komunikacji nr 41 z dnia 15 lutego 1961 roku w sprawie zatwierdzenia Instrukcji utrzymania urządzeń sieci trakcyjnej Mte 58 (Biuletyn MK
nr 9, poz. 58).
§ 3
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem l stycznia 1974 r.
nr CZT8-530/3/73
MINISTER
w/z mgr inż. Kazimierz Jacukowicz
Podsekretarz Stanu
WYKAZ
jednostek organizacyjnych, które otrzymują Przepisy o utrzymaniu urządzeń sieci trakcyjnej do użytku służbowego
I. Ministerstwo Komunikacji
1. Według obowiązującego rozdzielnika
2. Biblioteka MK
II. Dyrekcja okręgowa kolei państwowych
1. Według obowiązującego rozdzielnika
2. Biblioteka okręgowa
III. Jednostki organizacyjne podległe dokp
1. Oddziały sieci i zasilania
2. Oddziały robót elektroenergetycznych
3. Oddziały ruchowo-handlowe na liniach zelektryfikowanych
4. Oddziały drogowe na liniach zelektryfikowanych
5. Oddziały zabezpieczenia ruchu i łączności na liniach zelektryfikowanych
6. Odcinki sieci i podstacji
7. Ośrodki szkolenia kursowego
IV. Inne jednostki organizacyjne
1. Centralny Ośrodek Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa
2. Centralne Biuro Studiów i Projektów Budownictwa Kolejowego
WYKAZ
stanowisk pracy, na których oddzielne egzemplarze przepisów powinny być przydzielane pracownikom do osobistego użytku
A. W zarządzie trakcji
1. Starszy kontroler
2. Starszy instruktor
3. Kierownik działu sieci i zasilania
B. W oddziale sieci i zasilania
1. Naczelnik oddziału
2. Zastępca naczelnika oddziału
3. Kontroler
4. Instruktor
5. Kierownik referatu sieci
6. Zawiadowca odcinka sieci
7. Zastępca zawiadowcy odcinka sieci
8. Kierownik warsztatu oddziałowego
9. Dyspozytor sieci i zasilania
10. Elektromonter sieci
11. Pomocnik elektromontera sieci
12. Rzemieślnik w odcinku sieci i w warsztacie.
PRZEPISY WPROWADZAJĄCE
1. Sieć trakcyjna jest bezrezerwowym elementem w układzie zasilania trakcji elektrycznej, dlatego powinna spełniać podstawowy warunek, jakim jest zachowanie ciągłości przesyłania energii oraz zapewnienie prawidłowości współpracy z odbierakami prądu elektrycznego taboru trakcyjnego.
2. Spełnienie warunku zachowania ciągłości przesyłania energii oraz zapewnienia prawidłowości współpracy sieci z odbierakami prądu gwarantuje właściwy stan techniczny całości urządzeń sieci trakcyjnej.
3. Technicznie właściwy stan sieci zapewnia prawidłowa eksploatacja i konserwacja (utrzymanie) urządzeń.
4. Celem przepisów Mte 58 jest zapewnienie jak najbardziej właściwych zasad utrzymania urządzeń sieci trakcyjnej.
5. Przepisy Mte 58, oprócz ustalenia nowych organizacyjnych zasad utrzymania sieci trakcyjnej, ustalają sposób utrzymania poszczególnych jej części oraz podają kryteria oceny stanu urządzeń.
6. Wszystkie prace objęte przepisami Mte 58 musza być wykonywane zgodnie z obowiązującymi przepisami bezpieczeństwa pracy przy sieciach trakcyjnych.
Rozdział 1
UTRZYMANIE SIECI TRAKCYJNEJ
§ 1
Podział czynności
1. Na bieżące utrzymanie urządzeń sieci trakcyjnej składają się:
1) przeglądy (P),
2) rewizje (R),
3) remonty,
4) naprawy.
2. Zależnie od celu, zakresu i sposobu wykonywania przeglądów dzielą się one na:
1) przegląd pobieżny (PP),
2) przegląd inspekcyjny (PI),
3) przegląd szczegółowy (PS).
§ 2
Cykle przeglądów i rewizji sieci trakcyjnej
1. Ustala się następujące cykle wykonywania przeglądów i rewizji:
1) PP na torach szlakowych i stacyjnych co 10 dni, niezależnie od przeznaczenia i charakteru torów, nad którymi zawieszona jest sieć jezdna,
2) PI, PS i R na torach w obrębie stacji w cyklu ustalonym na rys. 1, z tym że PI wykonuje się tylko na torach głównych zasadniczych,
3) PI, PS i R na torach szlakowych, w cyklu ustalonym na rys. 2.
2. Na torach o szczególnym znaczeniu mogą być ustalone przez dokp inne cykle utrzymania, na okres przejściowy lub stały (np. zwiększenie częstotliwości wykonywania PP, PI i PS).
§ 3
Przegląd pobieżny (PP)
1. Zakres i najważniejsze czynności przeglądu PP podane są w tablicy 1.
2. Przegląd PP przeprowadza elektromonter podczas obchodu pieszego torów zelektryfikowanych.
3. Przegląd PP wykonuje się w porze dziennej.
4. Ujawnione podczas przeglądu nieprawidłowości powinny być opisane w książce przeglądów.
5. Jeżeli rozmiar ujawnionej nieprawidłowości grozi bezpieczeństwu ruchu pociągów lub bezpieczeństwu całości urządzeń sieci, elektromonter dokonujący przeglądu obowiązany jest zatrzymać pierwszy pociąg zbliżający się do miejsca zagrożenia i ostrzec drużynę pociągową zwracając jej uwagę, stosownie do okoliczności, na konieczność zmniejszenia prędkości jazdy po zagrożonym odcinku lub jazdy z opuszczonymi pantografami albo powinien nie pozwolić na dalszą jazdę. Niezależnie od tego elektromonter obchodowy powinien jak najszybciej zgłosić dyspozytorowi sieci i zasilania stan zagrożenia sieci na danym odcinku i zażądać przyjazdu brygady naprawczej.
Tablica 1
| Lp. | Zakres przeglądu | Czynności i kryteria oceny. |
|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 |
| 1 | Konstrukcje wsporcze, fundamenty i głowice fundamentowe. | wg § 30 ust. 1 |
| 2 | Przewody jezdne, liny nośne, przewody wzmacniające i uszynienia napowietrzne. | wg § 18 ust. 1, § 20 ust 1. § 21 ust. 2 i ust. 3 |
| 3 | Wysięgniki ruchome i stałe | wg § 12 ust. 1 i 3 |
| 4 | Wieszaki przewodów jezdnych i połaczeń elektrycznych, uchwyty odległościowe. | wg § 13 ust. 1, § 14 § 25 ust. 5. |
| 5 | Izolatory | wg § 24 ust. 2 pkt 1)i 4) oraz ust. 5 |
| 6 | Urządzenia naprężające | wg § 22 |
| 7 | Kotwienie środkowe | wg § 23 ust. 1 i ust. 2 |
| 8 | Uszynienie konstrukcji wsporniczych i budowli | wg § 29 ust. 1,3,4 (co 12 miesięcy) i 5 |
| 9 | Odłączniki sekcyjne | wg § 27 ust. 2 i 3 Połozenie odłączników powinno być zgodne ze schematem sekcjonowania. |
| 10 | Odgromniki | wg § 28 ust. 1 |
| 11 | Wskaźniki We | wskaźniki powinny być ustawione zgodnie z przepisami E-1 § 15 |
| 12 | Jakość współpracy pantografów z siecią jezdną | wg § 11 obserwacja przebiegających przewodów |
| 13 | Sieć powrotna | wg § 31 ust 1,3 i 4 |
§ 4
Przegląd inspekcyjny (PI)
1. Zakres przeglądu PI podany jest w tablicy 2.
2. Przegląd PI wykonuje osobiście zawiadowca odcinka {zastępca zawiadowcy) w obecności elektromontera obchodowego, za pomocą pojazdu wyposażonego w pantograf pomiarowy, dostosowany do pomiaru odsuwu i wysokości zawieszenia przewodów jezdnych.
3. Przegląd PI przeprowadza się przy czynnych urządzeniach (sieć pod napięciem), w porze dziennej.
4. Przeciętna prędkość pojazdu w czasie przeprowadzania przeglądu powinna wynosić 30-:-50 km/h.
5. Nacisk pantografu pomiarowego (statyczny) na przewody zawieszone na wysokości 5600 mm powinien wynosić około 12 KG.
6. Ujawnione podczas przeglądu nieprawidłowości powinny być opisane w książce przeglądów.
Tablica 2
| Lp. | Zakres przeglądu | Kryteria oceny |
|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 |
| 1 | Jakość współpracy pantografu z siecią | wg § 11 |
| 2 | Odsuw przewodów jezdnych | wg § 10 |
| 3 | Ogólny stan sieci jezdnej | – |
§ 5
Przegląd szczegółowy (PS)
1. Zakres przeglądu PS podany jest w tablicy 3.
2. Przegląd PS przeprowadza brygada konserwacyjna.
3. Przegląd PS należy wykonywać bez wyłączenia sieci spod napięcia, jeżeli tylko przepisy bezpieczeństwa pracy na to zezwalają.
Tablica 3
| Lp. | Zakres przeglądu | Czynności i kryteria oceny | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
| 1 | Przewody jezdne | wg § 18 | w razie potrzeby prostowanie wstawienie złączki lub nowego odcinka przewodu. |
| 2 | Odsuw przewodów jezdnych | wg § 10 | w razie potrzeby regulacja |
| 3 | Zużycie przeowdów | wg § 18 ust. 4 i § 19 ust. 5 | w terminach wg § 19 ust. 2 i 3 |
| 4 | Liny nośne | wg § 20 | w razie potrzeby wstawienie złączki lub nowego odcinka |
| 5 | Wieszaki i chwyty odległościowe | wg § 13, § 14 § 25 ust. 5 | w razie potrzeby regulacja położenia rozstawienia, wymiana na nowe lub uzupełnienie |
| 6 | Izolatory | wg § 24 ust. 2 i 5 | w razie potrzeby czyszczenie lub wymiana izolatorów |
| 7 | Wysięgniki | wg § 12 | w razie potrzeby regulacja |
| 8 | Kotwienie środkowe | wg § 23 | w razie potrzeby regulacja lub wymiana |
| 9 | Połączenia elektryczne | wg § 26 ust. 1 | w razie potrzeby dokręcenie lub wymiana |
| 10 | Osprzęt sieci | wg § 25 | w razie potrzeby dokręcenie, zabezpieczenie lub wymiana na nowy |
| 11 | Odłączniki | wg § 27 ust. 1,2,3 | w razie potrzeby regulacja lub wymiana |
| 12 | Wysokość zawieszenia przewodów jezdnych | wg § 9 | w razie potrzeby regulacja |
Rewizja
1. Zakres rewizji podany jest w tablicy 4.
2. Rewizję przeprowadza brygada konserwacyjna.
tablica 4
| Lp. | Zakres rewizji | Czynności i kryteria oceny | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
| 1 | Wysokość zawieszenia przewodów jezdnych | wg § 9 | w przypadkach koniecznych regulacja |
| 2 | Odsuw przewodów jezdnych i lin nośnych | wg § 10 | j.w. |
| 3 | Zużycie przewodów jezdnych | wg § 19 | w terminach określonych w § 19 ust. 2 i 3 |
| 4 | Odległości od elementów uziemionych lub uszynionych | wg § 15 | w przypadkach koniecznych regulacja |
| 5 | Odstępy izolacyjne | wg § 16 | j.w. |
| 6 | Przewody jezdne | wg § 18 | w przypadkach koniecznych założenie złączki lub wstawienie nowego odcinka. |
| 7 | Liny nośne, ustalające i odciągowe | wg § 20 | w przypadkach koniecznych założenie złączki, wstawienie nowego odcinka lub wymiana na nową |
| 8 | Przewody wzmacniające i uszynienia grupowego napowietrznego | wg § 21 | j.w. |
| 9 | Urządzenie naprężające | wg § 22 | w przypadkach koniecznych regulacja urządzenia |
| 10 | Kotwienia środkowe | wg § 23 | w przypadkach koniecznych regulacja |
| 11 | Wieszaki | wg § 13 i § 25 ust. 5 | w przypadkach koniecznych regulacja lub wymiana |
| 12 | Uchwyty odległościowe | wg § 14 | w przypadkach koniecznych regulacja rozstawienia lub uzupełnienie braków |
| 13 | Izolatory | wg § 24 i czyszczenie | w przypadkach koniecznych wymiana |
| 14 | Wysięgi | wg § 12 | w przypadkach koniecznych regulacja |
| 15 | Wspólna bieżnia | wg § 17 | j.w. |
| 16 | Osprzęt sieci | wg § 25 | w przypadkach koniecznych dokręcenie zabezpieczenie lub wymiana |
| 17 | Połączenie elektryczne | wg § 26 | w przypadkach koniecznych wymiana |
| 18 | Odłączniki | wg § 27 ust. 1, 5,6,7,8 i 9 | w przypadkach koniecznych regulacja lub wymiana |
| 19 | Odgromniki | wg § 28 | j.w. |
| 20 | Uszynienia | wg § 29 ust. 2 | w przypadkach koniecznych dokręcenie lub wymiana |
Remont
1. Za remont w zrozumieniu niniejszych przepisów uważa się czynności mające na celu usunięcie następstw naturalnego zużycia eksploatacyjnego sieci trakcyjnej w wyniku:
współpracy z odbierakami prądu,
obniżenia się wytrzymałości mechanicznej przewodów,
starzenia się izolacji,
zniszczenia lub obniżenia się efektywności ochrony antykorozyjnej części stalowych.
2. Remont może być kompleksowy lub może obejmować tylko określone części składowe sieci, np. wymianę przewodów jezdnych lub malowanie stalowych konstrukcji wsporczych.
3. Termin i zakres remontu ustala się na podstawie szczegółowych komisyjnych oględzin danego odcinka sieci. Komisję powołuje naczelnik oddziału.
4. W miarę możliwości remont sieci należy wykonywać w terminach remontu nawierzchni, w celu wspólnego wykorzystania zamknięć torów.
§ 8
Naprawy
1. Przez naprawę rozumie się czynności mające na celu usunięcie stwierdzonego uszkodzenia sieci trakcyjnej lub innej wykrytej nieprawidłowości w sieci grożącej powstaniem uszkodzenia.
2. Niesprawność, która grozi zaistnieniem uszkodzenia, powinna być usunięta w możliwie najkrótszym czasie po jej wykryciu.
3. Naprawa sieci powrotnej powinna być wykonana w czasie nie dłuższym od 14 dni, licząc od daty stwierdzenia uszkodzenia łącznika szynowego podłużnego, poprzecznego, obejściowego lub połączenia dławika z szynami, w miejscu przyspawania do szyn.
Do czasu dokonania naprawy powinno być zastosowane połączenie tymczasowe w postaci łącznika prowizorycznego przykręcanego do szyn.
4. Na okres nie dłuższy niż 12 m-cy, w miejsce łączników szynowych podłużnych, może być stosowane wypełnianie styków szyn (komór łubkowych) pastą grafitową.
Recepturę pasty grafitowej oraz technologię jej nakładania ustala oddzielna instrukcja.
Rozdział: 2
WYMAGANIA TECHNICZNE
§9
Wysokość zawieszenia przewodów jezdnych
1. Wysokość zawieszenia przewodów jezdnych nad powierzchnią toczną szyn powinna być zgodna z dokumentacją techniczną.
2. Dopuszczalne są następujące odchylenia w wysokości zawieszenia zarówno dla sieci skompensowanej, jak i pół-skompensowanej (liczone w punktach podwieszenia):
1) ±75 mm w przedziale wysokości 5000÷6000 mm,
2) +75 mm w przedziale wysokości 4900÷5000 mm,
3) – 75 mm w przedziale wysokości 6000÷6100 mm.
3. Różnica wysokości zawieszenia przewodów jezdnych dwóch sąsiednich punktów podwieszenia, na odcinkach nie objętych profilowaniem, nie może być większa od 60 mm.
4. Przejście (wynikające z rozwiązania konstrukcyjnego) jednej wysokości zawieszenia do drugiej powinno być wykonane z pochyleniem nie przekraczającym:
1) 3 promille w sieci torów dostosowanych do szybkości jazdy pociągów ponad 100 km/godz.,
2) 5 promille w sieci torów dostosowanych do szybkości jazdy pociągów do 100 km/godz.
3) 10 promille w sieci torów odstawczych, ładunkowych, torów stacji postojowych i elektrowozowni.
5. Wysokość konstrukcyjna sieci nie może się różnić o więcej niż ą 30 mm od wielkości określonej dokumentacją techniczną.
§ 10
Odsuw przewodów jezdnych i lin nośnych
1. Odsuw przewodów jezdnych powinien być w zasadzie zgodny z dokumentacją techniczną kontrolowanego odcinka sieci, zezwala się jednak na następujące odchylenia od danych dokumentacji technicznej:
1) na odcinkach prostych ą50 mm,
2) na łukach nie przekraczające 50 mm w kierunku do osi i 20 mm od osi toru.
2. Odsuw lin nośnych zawieszenia podłużnego powinien być zgodny z odsuwem przewodów jezdnych. Dopuszczalne są odchylenia o wielkości ą50 nim zarówno na prostej, jak i na łuku.
§ 11
Jakość współpracy pantografów z siecią
1. Współpraca pantografu z siecią powinna odbywać się w sposób nie powodujący wstrząsów, ew. kołysań odbieraka lub sieci.
2. Sprawdzenia prawidłowości wyregulowania rozjazdów sieciowych i izolatorów sekcyjnych należy dokonywać podczas przechodzenia przez te elementy pantografu pojazdu. Przewód jezdny toru zwrotnego na rozjeździe sieciowym, wchodzącym na ślizg odbieraka prądu, powinien znajdować się co najmniej 50 mm od poziomu ślizgu.
3. Dla właściwego sprawdzenia prawidłowości wyregulowania rozjazdów i izolatorów sekcyjnych należy przejechać przez te elementy we wszystkich możliwych kierunkach jazdy.
§ 12
Wychylenie wysięgów ruchomych
1. Odchylenie wysięgów ruchomych i wysięgów pomocniczych, spowodowane normalnymi ruchami wzdłużnymi sieci od płaszczyzny prostopadłej do konstrukcji wsporczej, na której są zamocowane, powinno być zgodne z odpowiednimi tabelami montażowymi.
2. Jeżeli różnica pomiędzy pomierzonym odchyleniem a wielkością wynikającą dla danych warunków z tablicy montażowej nie przekracza 50 mm, to położenie wysięgu ruchomego lub wysięgu pomocniczego należy uważać za prawidłowe.
3. W sieci typu skompensowanego z linką nośną miedzianą lub ze stopów miedzi odchylenie wysięgu pomocniczego powinno być zgodne z odchyleniem wysięgu ruchomego, a w sieci z linką nośną stalową zgodne z tabelą montażową.
§ 13
Wieszaki
1. Położenie wieszaków przewodów jezdnych w sieci skompensownej powinno być pionowe, a wieszaków jezdnych i izolatorów sekcyjnych w sieci typu półskompensowanego zgodne z tabelą montażową.
2. Rozstawienie wieszaków wzdłuż przęsła sieci powinno być zgodne z tabelą montażową. Dopuszczalna tolerancja rozstawienia wieszaków ą50 mm.
§ 14
Uchwyty odległościowe
W każdym przęśle sieci z dwoma przewodami jezdnymi powinny znajdować się uchwyty odległościowe, zamocowane
na przewodach, w odległości 1/3 i 2/3 rozpiętości przęsła, licząc od punktu podwieszenia sieci.
Dopuszczalna tolerancja rozstawienia uchwytów wynosi ą 500 mm.
§ 15
Odległość od elementów uziemionych lub uszynionych
1. Odległość pomiędzy częściami sieci jezdnej, znajdującymi się pod napięciem, a uziemionymi lub uszynionymi częściami budowli powinna wynosić co najmniej:
1) 300 mm tam, gdzie nie są zastosowane specjalne rozwiązania, zapobiegające zmniejszeniu się tej odległości (np. wskutek podniesienia sieci przez odbierak prądu),
2) 150 mm, jeżeli zbliżenie się części znajdujących się pod napięciem do przedmiotów uziemionych lub uszynionych jest ograniczone przez zastosowanie odpowiedniej konstrukcji.
2. Odległość dowolnej części odbieraka prądu od przedmiotów uziemionych lub uszynionych nie może być mniejsza od 200 mm.
§ 16
Odstępy izolacyjne
1. Wzajemna odległość pomiędzy osprzętem sieci różnych odcinków naprężenia, należących do różnych obwodów elektrycznych, powinna wynosić co najmniej:
1) 300 mm,
2) 150 mm, jeżeli dalsze wzajemne zbliżenie się jest ograniczone przez zastosowanie konstrukcji odpowiednio sztywnej lub usztywniającej.
2. Odległość pionowa pomiędzy przewodami sieci różnych odcinków, tworzących izolowane przęsło naprężenia, powinna wynosić w miejscach ich krzyżowania co najmniej:
1) 300 mm dla przewodów gołych,
2) 150 mm, jeśli przewody krzyżujące są w osłonie izolacyjnej.
3. Odległość pozioma zbliżających się przewodów sieci różnych odcinków naprężenia, tworzących izolowane przęsło naprężania lub sekcyjną przerwę izolacyjną, powinna wynosić w stanie bezwietrznym co najmniej 300 mm.
§17
Wspólna bieżnia
Długość odcinka wspólnej jazdy (wspólna bieżnia) w przęśle naprężenia lub w sekcyjnej przerwie powietrznej nie może być mniejsza od l m.
§ 18
Przewody jezdne
1. Przewód jezdny nie powinien mieć pęknięć, rozwarstwień, załamań, głębokich wytopień, nie może być zużyty ponad wartość dopuszczalnego zużycia i powinien być ścierany we właściwej płaszczyźnie.
2. Wszelkiego rodzaju zauważone niedomagania w tym zakresie powinny być usuwane odpowiednio przez:
1) prostowanie przewodu,
2) skręcanie poosiowe,
3) dotarcie płaszczyzny współpracującej ze ślizgiem odbieraka,
4) zabezpieczenie przez wmontowanie w ciąg przewodu, w miejscu uszkodzenia, złączki przewodu jezdnego,
3. W odcinku 100-metrowym jednego przewodu nie może znajdować się więcej niż 3 złączki, a ilość złączek w odcinku naprężenia przewodu nie może przekraczać pięciu sztuk.
4. Maksymalne dopuszczalne miejscowe zużycie przewodu Djp 100 wynosi 40% jego przekroju znamionowego. W przypadku stwierdzenia znacznych miejscowych zużyć przewodu należy dążyć do wykrycia i usunięcia przyczyn powodujących nadmierne starcie.
§ 19
Pomiary zużycia przewodów jezdnych
1. Niezależnie od dokonywania pomiarów kontrolnych w celu niedopuszczenia do przekroczenia granicy maksymalnego dopuszczalnego zużycia, należy przeprowadzać pomiary określające średnią wielkość zużycia przewodów jezdnych.
2. Pierwszy pomiar zużycia przeprowadza się po 3-letnim okresie eksploatacji przewodu.
3. Termin przeprowadzania pomiarów następnych jest zależny od stopnia zużycia stwierdzonego przy poprzednim pomiarze. Jeżeli w wyniku pomiaru poprzedzającego stwierdzone zostanie, że zużycie przewodu wyniosło:
1) więcej niż 15% przekroju znamionowego przewodu, to następny pomiar należy przeprowadzić po upływie l roku,
2) mniej niż 15%, lecz więcej niż 10%, to następny pomiar przeprowadza się za dwa lata,
3) mniej niż 10%, to następny pomiar przeprowadza się za trzy lata.
4. W celu określenia średniej wielkości zużycia przewodu jezdnego danego odcinka naprężania pomiary należy wykonywać w następujących miejscach:
1) w odległości około 50 mm przed i za szczęką każdego uchwytu przegubowego przewodu jezdnego,
2) w pobliżu każdego uchwytu odległościowego przewodów jezdnych,
3) w środku rozpiętości każdego przęsła.
5. W przypadku przekroczenia 20% średniego zużycia przekroju znamionowego przewodu należy go wymienić.
6. Zużycie przewodu jezdnego można mierzyć mikromierzem o płaskich powierzchniach mierniczych lub też za pomocą specjalnego miernika zegarowego. Wyniki pomiarów przelicza się na wielkość zużycia posługując się tablicą stanowiącą załącznik nr l do przepisów.
§ 20
Liny nośne, ustalające i odciągowe
1. Lina nie może mieć uszkodzeń w postaci zerwanych, pękniętych, zgniecionych albo stopionych poszczególnych drutów liny, nie może mieć miejscowych przegrzań zmieniających strukturę materiału, a ponadto, w przypadku gdy chodzi o linę stalową, nie może mieć skorodowania w stopniu obniżającym jej wytrzymałość mechaniczną.
2. W razie zerwania, pęknięcia lub stopienia się drutów liny nośnej zawieszenia podłużnego w miejscu uszkodzonym należy wmontować złączkę. Jeśli rozmiar uszkodzenia na to nie pozwala, należy wyciąć odcinek uszkodzony i wmontować za pomocą dwóch złączek odcinek nowej liny z tego samego materiału co uszkodzona lina. W linach odciągów sieciowych nie wolno stosować złączek. W razie uszkodzenia takiej liny należy wymienić ją na nową.
Liczba złączek w jednym odcinku naprężenia liny zawieszenia podłużnego nie powinna być większa od ilorazu długości odcinka naprężenia, wyrażonej w metrach, przez stałą wielkość dwieście.
§ 21
Przewody wzmacniające i przewody uszynienia grupowego napowietrznego
1. Naciąg w przewodach nie powinien być większy od wielkości wynikającej dla danych warunków z tablicy montażowej i nie mniejszy od 90% tej wielkości. Pomiar naciągu przeprowadza się metodą pomiaru zwisu na pewnej ilości wybranych przęseł, nie mniej jednak niż w trzech miejscach odcinka naprężenia.
2. Przewód wzmacniający lub uszyniający nie może znajdować się poniżej poziomu przewodu jezdnego danego toru.
3. Przewody nie mogą mieć widocznych uszkodzeń mechanicznych albo elektrycznych. W szczególności należy zwracać uwagę na odcinek w pobliżu miejsc zamocowania w uchwytach, zaciskach przelotowych i krańcowych oraz w miejscach złącz.
4. W przypadku stwierdzenia zerwania lub nadpalenia drutów oplotu zewnętrznego przewodu, w miejscu osłabionego przekroju, powinno być wmontowane złącze lub odcinek nowego przewodu.
W przypadku zerwania lub wytopienia nie więcej niż 3 drutów oplotu zewnętrznego przewodu AFL, zamiast złącza może być założony bandaż z drutu aluminiowego, w celu zabezpieczenia przewodu przed rozplataniem się.
5. Jeżeli uszkodzenie przewodu powstało w przęśle krzyżowania z drogami publicznymi lub na długości peronu w sieci toru przyperonowego, przewód należy wymienić na nowy na takiej długości, aby złącza znajdowały się w odległości nie mniejszej niż wyznaczona przez dwa kolejne punkty podwieszenia przewodu, licząc od drogi lub obu krańców peronu.
6. Uchwyty i zaciski przelotowe oraz uchwyty krańcowe przewodów powinny być dokładnie skręcone.
7. Zaciski przelotowe przewodu uszyniającego i przewód w miejscu zamocowania zacisku należy okresowo (podczas rewizji) czyścić z nalotów i zabrudzeń.
§ 22
Urządzenia naprężające
1. Liczba ciężarów naprężających powinna być zgodna z dokumentacją. Ciężary nie mogą opierać się (zaczepiać) o konstrukcję słupa.
2. Położenie słupa ciężarów naprężających powinno być zgodne z tablicą montażową. Dopuszczalna jest tolerancja ą 100 mm przy półsekcji o długości powyżej 600 m i ą 150 mm przy półsekcji do 600 m.
3. Położenie dźwigni urządzenia naprężającego powinno być:
1) w sieci z liną nośną miedzianą lub ze stopów miedzi pionowe,
2) w sieci z liną nośną stalową zgodne z położeniem wynikającym z tabeli montażowej. Dopuszczalna jest tolerancja 50 mm.
4. Położenie wyrównywacza przewodów jezdnych powinno być prostopadłe do dźwigni urządzenia naprężającego. Dopuszczalna jest tolerancja 50 mm.
5. Łańcuch urządzenia naprężającego nie może mieć pęknięć, naderwań, wyrobień ogniw większych niż 1. mm oraz nie może być skorodowany w stopniu obniżającym wytrzymałość mechaniczną.
6. Lina urządzenia naprężającego nie może mieć zerwanych drutów i nie może być skorodowana. W celu zapobiegania korozji linę należy okresowo (podczas rewizji) powlekać smarem przeciwkorozyjnym.
7. Części składowe urządzenia naprężającego powinny być dokładnie skręcone.
§ 23
Kotwienia środkowe
1. Lina kotwienia środkowego nie może mieć uszkodzeń w postaci zerwanych, pękniętych, zgniecionych albo stopionych poszczególnych drutów oraz nie może być skorodowana w stopniu obniżającym jej wytrzymałość mechaniczną. Jeżeli uszkodzenia takie znajdują się na linie stalowej, należy ją wymienić na nową.
2. Naciągi w obu gałęziach liny danego kotwienia środkowego powinny być jednakowe.
3. Zwis liny kotwienia środkowego sieci skompensowanej powinien być zgodny z danymi wynikającymi z tabeli montażowej. Dopuszczalne są odchylenia w granicach ą200 mm z tym, że lina nie może znajdować się niżej niż 300 mm ponad przewodem jezdnym danego toru.
§ 24
Izolatory
1. Stan izolatorów w sieciach jezdnych powinien gwarantować zachowanie wytrzymałości elektrycznej i mechanicznej w wielkościach jak najbardziej zbliżonych do wartości znamionowych. Dobry stan izolacji sieci zapewnia:
1) wymiana izolatorów uszkodzonych albo noszących cechy rozpoczynającego się uszkodzenia,
2) czyszczenie izolatorów w celu niedopuszczenia do znacznego obniżenia się wytrzymałości na przeskok.
2. Za uszkodzone należy uważać izolatory:
1) o zbitych, pękniętych lub nadtłuczonych częściach porcelanowych,
2) o pękniętych, odkształconych lub znacznie skorodowanych okuciach (kołpaki, trzonki, łączniki),
3) o osłabionym zespojeniu porcelany z okuciami,
4) o uszkodzonej polewie porcelany.
Jeżeli polewa porcelany jest uszkodzona tylko w jednym miejscu izolatora, a powierzchnia uszkodzona nie jest większa od 0,5 cm2, to stan izolatora należy uważać za właściwy.
3. Izolatory o skorodowanych kołpakach po odpowiednim zabezpieczeniu przed dalszym postępem korozji (za pośrednictwem malowania ochronnego farbami) mogą być pozostawione w sieci. Zabezpieczenia antykorozyjnego kołpaków izolatorów należy dokonywać w warunkach warsztatowych.
4. Izolatory można czyścić w sposób mechaniczny (np. strumieniem wody wyrzucanej pod ciśnieniem z armatek wodnych) lub ręcznie. Zaleca się sposób mechaniczny, bez wyłączania sieci spod napięcia.
Przy czyszczeniu ręcznym, w zależności od stopnia zabrudzenia, izolatory czyści się:
1) w przypadku zanieczyszczenia w minimalnym tylko stopniu osadami z dymów przez przetarcie czystą materią włóknistą o miękkiej strukturze,
2) w przypadku przeciętnego lub silnego zabrudzenia osadami z dymów przez wyczyszczenie części porcelanowej czyściwem łatwo rozpuszczającym, ścierającym osady i nie uszkadzającym polewy porcelany.
5. Izolatory częścią porcelanową nie mogą stykać się z żadnymi innymi elementami, a odległość od nich nie może być mniejsza od Va średnicy klosza. Wyjątek od tej zasady można stosować w odniesieniu do kloszy innych izolatorów, izolujących elementy o równym potencjale znamionowym, należącym do tego samego odcinka zasilania.
W tym przypadku odległość pomiędzy kloszami izolatorów może być zmniejszona do 50 mm.
§ 25
Osprzęt sieci
1. Części osprzętu uszkodzone mechanicznie lub elektrycznie albo skorodowane w stopniu zagrażającym sprawności ich pracy powinny być natychmiast wymienione na nowe.
2. Wszystkie części łączone lub mocowane połączeniami śrubowymi powinny być dokładnie skręcone, a śruby w sposób właściwy zabezpieczone przed samo odkręceniem. Również połączenia sworzniowe powinny być właściwie zabezpieczone przed wypadaniem sworzni.
3. Wszystkie połączenia śrubowe powinny znajdować się w stanie zapewniającym łatwe i szybkie rozkręcanie (rozłączanie) części osprzętu; w tym celu zaleca się pokrywanie połączenia śrubowego smarem antykorozyjnym.
4. Złączki przewodów jezdnych, lin nośnych, przewodów wzmacniających i uszyniających (uszynienie grupowe napowietrzne) nie mogą mieć śladów wyślizgiwania się przewodów. Złączki przewodów jezdnych nie mogą być nadmiernie starte, a śrubowe złączki lin nośnych powinny być zabezpieczone przed samo rozkręceniem się.
5. Wieszaki przewodów jezdnych, wysięgów pomocniczych, lin ustalających i połączeń elektrycznych nie mogą być przetarte lub nadpalone. Wieszaki takie powinny być natychmiast wymienione.
§ 26
Połączenia elektryczne
1. Przewody połączeń elektrycznych międzysekcyjnych, odłączników sekcyjnych, rozjazdów, przewodów wzmacniających i odgromników nie mogą być nadtopione lub przegrzane w widoczny sposób. Zaciski i końcówki muszą być dobrze skręcone. Nadtopione lub przegrzane przewody, zaciski i końcówki powinny być w krótkim czasie wymienione.
2. Okresowo (podczas rewizji) zaciski równoległe, mostkowe i końcówki śrubowe połączeń elektrycznych powinny być rozkręcone, czyszczone i zakonserwowane. Czyszczenia zacisków, końcówek i odcinków przewodów uchwyconych w zaciskach lub końcówkach należy dokonywać za pomocą szczotek z miękkich drutów stalowych. Przed ponownym zmontowaniem połączeń należy powlec wewnętrzne części chwytne zacisków i końcówek minią ołowianą o stosunkowo gęstej konsystencji, warstwą grubości około l mm. Dzięki temu uzyskuje się wypełnianie zacisków i końcówek po skręceniu, co zapobiega przenikaniu do wnętrza zanieczyszczeń, które zwiększają oporność przejścia połączeń elektrycznych.
§ 27
Odłączniki
1. Części składowe odłącznika nie mogą być pęknięte, trwale odkształcone, nadmiernie wyrobione oraz nadtopione lub wytopione wskutek działania łuku elektrycznego.
2. Stan urządzenia ryglującego przy utwierdzonym napędzie powinien wykluczać możliwość powstania samoistnych zmian w położeniu pracy odłącznika.
3. Stan zamków utwierdzających napęd musi gwarantować uniemożliwienie łączenia ręcznie przez osobę nie mającą odpowiedniego klucza.
4. Mechanizm napędowo-przeniesieniowy odłącznika powinien działać sprawnie. Niedopuszczalne jest występowanie w mechanizmie i odłączniku oporów o wielkości:
1) wymagającej przy wykonywaniu czynności łączeniowych działania na napęd z siłą przekraczającą wielkości normalne dla danego typu napędu,
2) wyginającej rurę napędową.
5. Mechanizm napędowo-przeniesieniowy oraz odłącznik powinny zapewniać:
1) w położeniu załączonym:
a) właściwy wzajemny docisk pomiędzy współpracującymi stykami,
b) przewidzianą konstrukcyjnie powierzchnię styku między stykami,
2) w położeniu odłączonym zachowanie właściwej odległości pomiędzy stykami, gwarantującej prawidłowe i pewne przerwanie obwodu elektrycznego.
6. W odłącznikach z napędem silnikowym, z możliwością łączenia ręcznie, kontrola prawidłowości działania mechanizmu napędowo-przeniesieniowego powinna być przeprowadzana zarówno ręcznie, jak i za pomocą silnika.
7. Mechanizmy napędowo-przeniesieriiowe odłączników z napędem silnikowym powinny być utrzymywane zgodnie ze wskazaniami zawartymi w instrukcjach fabrycznych oraz w instrukcjach dotyczących utrzymania urządzeń sterowania z odległości.
8. Styki odłącznika w częściach wzajemnie współpracujących powinny być pokryte (cienką warstwą) wazeliną techniczną bezalkaliczną. Przed nałożeniem warstwy wazeliny technicznej styki należy oczyścić z brudu, opaleń i naperleń.
9. W celu zmniejszenia oporów tarcia w mechanizmie napędowo-przeniesieniowym wszelkiego rodzaju przeguby, łożyska, części obracające się i zamki należy smarować. Rodzaj użytego smaru powinien być odpowiedni dla danego elementu i warunków, w jakich on pracuje.
§ 28
Odgromniki
1. Rożki odgromnika powinny być zamocowane w jednej płaszczyźnie, prostopadłej do powierzchni podstawy.
2. Jeżeli w wyniku oględzin zostanie stwierdzone uszkodzenie któregokolwiek z elementów odgromnika, to uszkodzoną część należy wymienić na miejscu. Jeżeli to nie jest możliwe, to odgromnik należy zdemontować w celu dokonania naprawy w warsztacie.
3. Jeżeli wskutek działania łuku elektrycznego na rożkach powstały naperlenia lub wytopienia, to rożki należy wymienić lub odpowiednio doszlifować bez demontażu odgromnika. W przypadku stwierdzenia dużych zmian w przerwie iskrowej, rożków nie należy doszlifowywać, lecz je wymieniać.
Wyregulowanie przerwy iskrowej należy sprawdzać szczelinomierzem odpowiedniej grubości. Zaleca się stosowanie szczelinomierzy wykonanych z twardego drewna.
4. Wielkość przerwy iskrowej powinna wynosić 10 mm. Dopuszczalne są odchyłki nie przekraczające l mm. Wielkość przerwy iskrowej należy regulować przez przesuwanie rożka uszynionego.
§ 29
Uszynienia
1. Przewody, za pomocą których uszynione są wszelkiego rodzaju konstrukcje metalowe, nie mogą być zerwane, przepalone lub nadpalone. Powinny być one prawidłowo połączone z konstrukcjami podlegającymi uszynieniu oraz z szynami, do których są one uszynione; pręty uszynień indywidualnych nie mogą być nadmiernie skorodowane.
2. Wszystkie zaciski i połączenia w obwodach uszyniających powinny być dokładnie skręcone.
3. W razie zerwania lub przepalenia przewodu uszyniającego lub zluzowania się połączenia powinna być natychmiast dokonana naprawa.
4. Pokrycia izolacyjne przewodów uszyniających ułożonych w ziemi powinny być w dobrym stanie.
Oceny stanu pokryć izolacyjnych dokonuje się na podstawie oględzin odkopanych na każdym kilometrze 4 indywidualnych uszynień albo w przypadku grupowych uszynień konstrukcji obwodem podziemnym na podstawie oględzin przewodów odkopanych na 1/10 długości obwodu uszyniającego. Jeżeli stwierdzone zostanie, że stan powłok jest zły, należy dokonać ich wymiany w krótkim czasie.
5. Odstęp elektrod iskiernika ochronnego w obwodach uszyniających powinien wynosić 0,05-:-0,06 mm (grubość wkładki dystansowej). Powierzchnie elektrod powinny być gładkie bez naperleń. Iskiernik w stanie złożonym powinien być dokładnie skręcony.
6. W przypadku stwierdzenia przebicia (zadziałania) iskiernika należy go bezzwłocznie poddać regeneracji. Regeneracja iskiernika polega na dotarciu elektrod iskiernika (drobnoziarnistym płótnem ściernym) aż do uzyskania gładkich powierzchni, bez śladów wytopień i naperleń, lub też na wymianie elektrod na nowe. W miarę potrzeby należy także wymienić wkładkę dystansową.
§ 30
Konstrukcje wsporcze
1. Konstrukcje wsporcze nie mogą mieć następujących wad:
1) zgięć i zniekształceń wskutek uderzenia, które osłabiają konstrukcję,
2) pęknięć, odspojonych spawów lub ściętych nitów,
3) ściętych lub zluzowanych połączeń śrubowych,
4) obtłuczonej lub popękanej warstwy betonu na konstrukcjach wsporczych wykonanych z żelbetu,
5) pochyleń w kierunku prostopadłym lub równoległym do toru, z pominięciem pochyleń montażowych,
6) zniszczonych lub uszkodzonych miejscowych antykorozyjnych pokryć malarskich,
7) nieczytelnych oznaczeń (numery i inne),
8) popękanych głowic fundamentowych.
2. Konstrukcje zgięte, zniekształcone, z pęknięciami, z odspojonymi spawami, ściętymi i zluzowanymi połączeniami nitowymi lub śrubowymi powinny być w krótkim czasie naprawione lub wymienione na nowe, jeśli naprawa jest niemożliwa. Jeżeli rozmiar uszkodzenia wymaga wymiany konstrukcji na nową, należy dążyć do wykorzystania istniejącego fundamentu (jeżeli nie jest on pęknięty) przez dospawanie nowej części nadziemnej słupa stalowego do części pozostałej w fundamencie lub wyjęcie z fundamentu pozostałości zniszczonej konstrukcji.
3. Nieznaczne obtłuczenia powierzchniowe i pęknięcia warstwy betonu, które odsłaniają zbrojenie słupów żelbetowych, powinny być w krótkim czasie uzupełnione przez, wypełnienie otworów i rys mieszanką betonową. W przypadku znacznych ubytków lub poważnych pęknięć słup powinien być wymieniony na nowy.
4. Konstrukcje wsporcze o odchyleniu grożącym prawidłowej pracy sieci powinny być doprowadzone do prawidłowego położenia.
5. Wszelkiego rodzaju uszkodzenia antykorozyjnych pokryć malarskich konstrukcji stalowych powinny być uzupełnione w czasie nie dłuższym od trzech miesięcy.
Jeżeli powłoki malarskie zostały zniszczone wskutek normalnego działania atmosferycznego, to konstrukcje należy zabezpieczyć przez ponowne nałożenie (pomalowanie) w okresie do 6 miesięcy.
6. Uszkodzenia lub nieczytelność oznaczeń konstrukcji wsporczych (np. wskutek wypłukania farby) powinny być usuwane w okresie do l miesiąca.
7. Popękane głowice fundamentowe powinny być naprawione w okresie do 6 miesięcy.
§ 31
Sieć powrotna
1. Łączniki szynowe podłużne, poprzeczne (międzytorowe, międzytokowe), obejściowe połączenia dławików torowych i kabli powrotnych nie mogą być oderwane od szyn, spawy nie mogą być popękane, a przekrój łącznika (przewodu) nie może być mniejszy od 2/3 przekroju znamionowego. Powłoki ochronne izolacyjne łączników (tam, gdzie są one zastosowane) nie mogą być uszkodzone.
2. Łączniki (połączenia) uszkodzone powinny być w krótkim czasie naprawione lub wymienione. Brakujące łączniki należy założyć w możliwie najkrótszym czasie.
3. Jeżeli nie można łącznika lub połączenia uszkodzonego naprawić, a brakującego założyć w krótkim czasie, wówczas łącznik uszkodzony do czasu naprawy, a łącznik brakujący do czasu założenia należy zastąpić łącznikiem prowizorycznym, tj. łącznikiem przytwierdzonym do łączonych szyn połączeniami śrubowymi. Przepisu tego nie stosuje się do przypadków uszkodzeń powłoki ochronnej, które muszą być natychmiast usuwane.
4. Łączników szynowych prowizorycznych nie może znajdować się więcej niż 10 na l km toru lub na jednym odcinku izolowanym szyn.
5. Łączniki prowizoryczne powinny być zastąpione stałymi w okresie do 14 dni.
Rozdział 3
DOKUMENTACJA SIECI TRAKCYJNEJ
§ 32
Rodzaje dokumentacji
1. W każdym odcinku sieci powinna znajdować się następująca dokumentacja techniczna, niezbędna do prawidłowego utrzymania sieci trakcyjnej:
1) projekty techniczno-robocze sieci trakcyjnej, według których sieć trakcyjna została wybudowana na obszarze danego odcinka,
2) tablice i wykresy montażowe sieci, dotyczące typów i rodzajów sieci trakcyjnej będących w utrzymaniu danego odcinka,
3) rysunki konstrukcyjne sieci, rysunki zespołów, podzespołów i detali osprzętu sieci, typów i rodzajów sieci trakcyjnej, będącej w utrzymaniu danego odcinka, oraz normy (PN i BN) dotyczące sieci trakcyjnej,
4) schematy sekcjonowania sieci trakcyjnej,
5) metryki odcinków naprężania sieci trakcyjnej,
6) książki przeglądów sieci trakcyjnej.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 4, powinna być stale aktualna.
W dokumentach wymienionych w punktach 5 i 6 powinny być dokonywane na bieżąco wpisy, w miarę wykonywanych prac konserwacyjnych, naprawczych i przeprowadzonych pomiarów oraz stwierdzonych niesprawności urządzeń.
3. Odcinek sieci powinien prowadzić następujące ilości dokumentów, wyszczególnionych w ust. 1:
1) projekty techniczno-robocze sieci trakcyjnej l komplet,
2) tablice i wykresy montażowe sieci co najmniej 3 komplety,
3) rysunki konstrukcyjne i normy co najmniej l komplet,
4) schematy sekcjonowania sieci trakcyjnej do użytku zawiadowcy, brygadzistów i elektromonterów obchodowych sieci trakcyjnej. Schemat zawiadowcy powinien obejmować teren całego oddziału. W odcinkach graniczących z innym oddziałem również teren oddziału sąsiadującego, w granicach co najmniej najbliższej stacji, schemat sekcjonowania dla brygadzisty teren własnego odcinka i odcinków sąsiadujących, schemat sekcjonowania elektromontera obchodowego teren działki i działek sąsiadujących,
5) metryki odcinków naprężania sieci trakcyjnej po jednej na każdy odcinek naprężenia,
6) książki przeglądów sieci trakcyjnej po jednej na każdą działkę.
§ 33
Schemat sekcjonowania
1. Na schematach sekcjonowania sieci trakcyjnej powinny być uwidocznione co najmniej:
1) numery torów i numery rozjazdów torów zelektryfikowanych,
2) numery konstrukcji wsporczych kotwowych oraz numery konstrukcji, na których wmontowane są odłączniki sekcyjne,
3) numery konstrukcji, na które wprowadzone są zasilacze podstacji i kabin sekcyjnych,
4) miejsca zlokalizowania podstacji trakcyjnych i kabin sekcyjnych (kilometr linii kolejowej),
5) numery odcinków naprężania sieci trakcyjnej,
6) miejsca zlokalizowania budowli krzyżujących się z siecią trakcyjną (linie elektroenergetyczne, telekomunikacyjne,
wiadukty, mosty itp.),
7) miejsca zlokalizowania nastawni.
2. Zasady numeracji odcinków naprężania sieci trakcyjnej w danej dokp ustala Zarząd Trakcji.
§ 34
Metryka odcinka naprężania sieci trakcyjnej
Wzór metryki odcinka naprężania sieci trakcyjnej podany jest w załączniku nr 2 do przepisów, a sposób jej wypełnienia w załączniku nr 3.
§ 35
Książka przeglądów
Książka przeglądów sieci trakcyjnej, oprócz strony tytułowej, powinna zawierać karty zapisów według wzoru podanenego w załączniku nr 4 do przepisów. Załącznik nr 3 do przepisów Mte 58
Załącznik nr 1
zużycia przewodu jezdnego Djp 100
| h mm |
0,0 | 0,1 | 0,2 | 0,3 | 0,4 | 0,5 | 0,6 | 0,7 | 0,8 | 0,9 | 1,0 | 1,1 | 1,2 | 1,3 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S mm2 |
0,0 | 0,2 | 0,4 | 0,8 | 1,1 | 1,6 | 2,1 | 2,6 | 3,2 | 3,9 | 4,5 | 5,2 | 5,9 | 6,7 |
| h mm |
1,4 | 1,5 | 1,6 | 1,7 | 1,8 | 1,9 | 2,0 | 2,1 | 2,2 | 2,3 | 2,4 | 2,5 | 2,6 | 2,7 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S mm2 |
7,5 | 8,2 | 9,0 | 9,9 | 10,6 | 11,4 | 12,3 | 13,2 | 14,1 | 15,1 | 16,1 | 17,1 | 18,1 | 19,1 |
| h mm |
2,8 | 2,9 | 3,0 | 3,1 | 3,2 | 3,3 | 3,4 | 3,5 | 3,6 | 3,7 | 3,8 | 3,9 | 4,0 | 4,1 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S mm2 |
20,1 | 21,2 | 22,2 | 23,3 | 24,3 | 25,3 | 26,4 | 27,5 | 28,5 | 29,6 | 30,8 | 31,9 | 33,0 | 34,2 |
| h mm |
4,2 | 4,3 | 4,4 | 4,5 | 4,6 | 4,7 | 4,8 | 4,9 | 5,0 | 5,1 | 5,2 | 5,3 | 5,4 | 5,5 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| S mm2 |
35,4 | 36,5 | 37,6 | 38,8 | 40,0 | 41,1 | 42,1 | 43,4 | 44,5 | 45,7 | 46,9 | 48,1 | 49,4 | 50,5 |
Załącznik nr 2
INSTRUKCJA
wypełniania metryki odcinka naprężania sieci trakcyjnej
1. W nagłówku metryki należy wpisać w odpowiednich miejscach:
a) nazwę dokp, np. w Warszawie,
b) nazwę oddziału sieci i zasilania lub oddziału trakcji, np. w Warszawie,
c) nazwę odcinka sieci, np. Warszawa Wschodnia,
d) numer odcinka naprężania, np. 36.
2. W części A metryki należy wpisać:
a) w punkcie l w odpowiedniej rubryce w zależności od typu sieci według następującego klucza:
człon pierwszy rodzaj materiału i przekrój znamionowy liny nośnej (miedziana symbol C, z miedzi kadmowej symbol CuCd, z krzemobrązu symbol KB”, ze stali symbol Fe”);
człon drugi symbol materiału przewodu jezdnego (C w przypadku przewodu Djp 100 i AF w przypadku przewodu jezdnego stalo-aluminiowego AF 100/215). W przypadku gdy sieć ma dwa przewody jezdne, symbol ten powinien być poprzedzony cyfrą 2;
człon trzeci rodzaj materiału i przekrój znamionowy liny wzmacniającej, jeśli znajduje zastosowanie (miedziany symbol C, stalo-aluminiowy symbol AFL, aluminiowy symbol AL). Jeżeli sieć ma dwa przewody wzmacniające, symbol rodzaju
materiału przewodu powinien być poprzedzony cyfrą 2;
człon czwarty rodzaj materiału i przekrój znamionowy przewodu uszyniającego konstrukcje wsporcze grupowe, obwodem napowietrznym (symbole materiału, jak podano poprzednio);
Poszczególne człony powinny być oddzielone znakiem +.
Jeżeli sieć jest uelastyczniona za pomocą dodatkowych lin,
przed pierwszym członem oznaczenia rodzaju sieci powinna być podana litera Y.
Jeżeli sieć konstrukcyjnie jest przewidziana do prędkości jazdy 140 km/h i wyższych, pomiędzy literą Y i pierwszym członem należy wpisać literę p.
Przykład oznaczenia sieci z liną nośną miedzianą o przekroju 120 mm2, dwoma przewodami jezdnymi miedzianymi, uelastycznionej konstrukcyjnej i przewidzianej do prędkości jazdy 140 km/h i więcej
Yp C 120 + 2C
Przykład oznaczenia sieci z liną nośną stalową o przekroju 70 mm2, dwoma przewodami jezdnymi miedzianymi, z jednym przewodem wzmacniającym stalo-aluminiowym o przekroju 95 mm2, z przewodem uszynienia grupowego napowietrznego stalo-aluminiowym o przekroju 70 mm2, nie uelastycznionej i przewidzianej do prędkości jazdy poniżej 140 km/h
Fe 70 + 2C + AFL 95 + AFL 70
b) w punkcie 2 należy wpisać miesiąc i rok przejęcia sieci do eksploatacji, np. 10.1966.;
c) w punkcie 3 należy wpisać nazwę szlaku lub stacji i numer toru, nad którym sieć jest zawieszona. Dla sieci przejść zwrotnicowych należy w miejsce numeru toru wpisać numery zwrotnic, np. stacja Zielonka nr l2;
d) w punkcie 4 należy wpisać długość odcinka, liczoną pomiędzy zakotwieniami krańcowymi;
e) w punkcie 5 należy wpisać naciągi zastosowane w poszczególnych przewodach, przy czym dla przewodów nieskompensowanych należy podać naciąg w temperaturze +10°C.
3. W części B i w części C należy kolejno wpisywać daty i zakres wykonanych przeglądów szczegółowych lub odpowiednio rewizji, z podaniem nazwiska i stanowiska bezpośredniego wykonawcy robót, np. 1p. 1. 15.9.1973 r. Przegląd szczegółowy od słupa 1601 do słupa 16-13. Wykonano regulację i konserwację odłącznika nr 1. W. Kowalczyk“.
4. W części D należy kolejno wpisywać dane dotyczące wykonanych remontów, np. Lp. 1-14, 16, 17, 18 lipiec 1973 r. wymiana obu przewodów jezdnych, odłącznika nr 4, 50% wieszaków, wysięgów ruchomych na słupach nr 47-02, 08, 10, 14, 13 i 48-02, 14, 16. A. Kowalski st. elektromonter brygadzista:
5. W części E należy podawać pomierzone i obliczone wartości % średniego zużycia przewodów jezdnych, zgodnie z ustaleniami podanymi w § 19.
6. W części F należy kolejno wpisywać dane dotyczące uszkodzeń sieci, np.
Lp. 1.2 5.06.1970. Zerwane dwa przewody jezdne przy słupie nr 38-06, zerwanych 45 wieszaków, zerwany wyciąg ruchomy na słupie 38-06, rozregulowana sieć od słupa 38-04 do słupa 38-20. Wstawiono złączki drutów jezdnych, założono nowe wysięgi i wieszaki. Wyregulowano sieć. Przyczyna wykolejenie wagonu. R. Szymański st. elektromonter brygadzista.
Załącznik nr 4
SIECI TRAKCYJNEJ
