Nr. M 64
INSTRUKCJA TYMCZASOWA
DLA DRUŻYN PAROWOZOWYCH
O PROWADZENIU POCIĄGÓW PO NIEZNANYM SZLAKU
Zatwierdzona zarządzeniem Ministerstwa Komunikacji
z dn. 18 marca 1939 r.
(Dz. Urz. M. K. z 1939 r. Nr 12, poz 60
CZĘŚĆ I.
POSŁUGIWANIE SIĘ PROFILEM SKRÓCONYM.
§ 1.
Podczas jazdy na nieznanym szlaku trakcyjnym drużyna parowozowa powinna posługiwać się skróconym profilem linii, będąc uprzednio pouczona przez maszynistę-instruktora lub dyspozytora parowozowni o bardziej charakterystycznych i trudnych miejscach na szlaku, dojazdach do stacji, największych wzniesieniach i spadkach, rozmieszczeniu na linii urządzeń trakcyjnych itd.
§ 2.
Podstawą jazdy po nieznanym szlaku, zwłaszcza w nocy, jest czas jazdy i wrażenia wzrokowe co do miejsca szlaku, na którym znajduje się w danym czasie pociąg prowadzony przez drużynę. Wzrokowo przede wszystkim należy zwracać uwagę na semafory, stacje, bloki, budki dróżników, przejazdy, wiadukty, mosty, rzeki, jeziora, lasy itd.
§ 3.
W razie potrzeby jazdy po nieznanym szlaku dyspozytor parowozowni doręcza drużynie parowozowej, wyznaczonej do obsługiwania nieznanego szlaku skrócony profil linii. Każda parowozownia powinna mieć w dostatecznej ilości skrócone profile odcinków linii do sąsiedniej najbliższej parowozowni we wszystkich kierunkach jazdy. Jeżeli ta sama drużyna parowozowa ma prowadzić pociąg dalej niż do najbliższej parowozowni, to administracja tej parowozowni powinna dostarczyć drużynie parowozowej skrócony profil linii do dalszej jazdy.
§ 4.
Skrócone profile linii podlegają ścisłej rejestracji, są numerowane, wydawane drużynom parowozowym za pokwitowaniem i tylko na czas jazdy; po powrocie drużyny do parowozowni macierzystej powinny być natychmiast odbierane. O nabytej znajomości danego odcinka trakcyjnego drużyna parowozowa powinna złożyć pisemne oświadczenie według ustalonego wzoru (załącznik nr 3).
§ 5.
Po doręczeniu skróconego profilu linii należy sprawdzić, czy drużyna parowozowa rozumie należycie podane w nim symbole, wskazówki i oznaczenia i czy umie posługiwać się nimi.
CZĘŚĆ II.
POUCZANIE DRUŻYN PAROWOZOWYCH.
§6.
Pouczać drużyny parowozowe, delegowane z innych parowozowni i wyznaczone do obsługi danego odcinka trakcyjnego należy o ile możności grupami. Pouczać powinien maszynista-instruktor, dyspozytor parowozowni lub pracownik osobno wyznaczony do tego celu przez naczelnika parowozowni. W razie niemożności utworzenia grupy, należy pouczać pojedyncze drużyny parowozowe.
§ 7.
Parowozownia powinna prowadzić rejestrację drużyn parowozowych, przeszkolonych w myśl postanowień mniejszej instrukcji. Pouczenie drużyny parowozowej powinno być każdorazowo stwierdzone podpisem osoby, która ją pouczała.
§ 8.
Po ogólnym zapoznaniu drużyny parowozowej z profilem nieznanego jej szlaku trakcyjnego należy w szczególności:
1. zapoznać drużynę z urządzeniami trakcyjnymi danej parowozowni: wskazać, które są tory trakcyjne, gdzie się znajdują składy węgla, składy materiałów, kanały do czyszczenia palenisk parowozów, żurawie wodne, obrotnice, trójkąty do obracania parowozów itd.,
2. wskazać drużynie główne tory wyjazdowe i wjazdowe,
3. zapoznać ją z położeniem i rozmieszczeniem semaforów drogowskazowych, wyjazdowych i wjazdowych,
4. wskazać drużynie miejsca odjazdu i przyjazdu oraz zatrzymywania się pociągów na stacji,
5. zapoznać drużynę z regulaminem jazd luzem na stacji do pociągów i od pociągów,
6. uprzedzić drużynę o miejscach na szlaku, w których przewidziane jest zmniejszenie szybkości biegu pociągów,
7. zwrócić szczególną uwagę drużyny na te semafory na szlaku, których widoczność jest utrudniona ze względu na tło lasu, budynków, ustawienie w łukach itd.,
8. wskazać drużynie niebezpieczne, mało widoczne a niestrzeżone przejazdy kolejowe na szlaku,
9. wskazać drużynie stacje wodne, na których przewidziane jest dobieranie wody,
10. uprzedzić drużynę o stacjach wodnych, na których z powodu braku żurawia wodnego w miejscu postoju pociągu, trzeba odczepiać parowóz od pociągu dla dobrania wody,
11. wskazać drużynie stacje, gdzie znajdują się składy węgla, z których można dobrać paliwo w razie potrzeby,
12. wskazać drużynie, na jakich stacjach zmienia się kierunek jazdy.
§ 9.
Po objęciu służby przez drużynę parowozową na stacji zwrotnej parowozu i wyznaczenia jej do prowadzenia pociągu powrotnego po tym samym szlaku, po którym drużyna przyprowadziła pociąg, dyspozytor parowozowni lub maszynista-instruktor powinien przed wyjazdem drużyny z parowozowni sprawdzić ogólnie jej obznajomienie z niniejszą instrukcją.§ 10.Przy pierwszym przejeździe parowozu z parowozowni do pociągu i po przyjeździe pociągu na stację zwrotną, nieznaną drużynie, na parowozie powinien być pilot służby mechanicznej. Na stacji zwrotnej parowozu pilot, po odczepieniu parowozu od pociągu, powinien odprowadzić parowóz na tory trakcyjne.
CZĘŚĆ III.
SKRÓCONY PROFIL LINII.
§ 11
Skrócony profil linii (załącznik nr 2) obejmuje charakterystykę szlaku z oznaczeniem na niej załomów (wzniesień, spadków i poziomych) oraz planu miejscowości sąsiadującej z torem kolejowym, ze wskazaniem jej cech, najbardziej charakterystycznych, widocznych z parowozu (dróg, mostów, przejazdów, budowli, rzek, stawów, jezior, lasów itp.). Na profilu oznaczone są miarodajne wzniesienia i pochylenia powyżej 3 tysięcznych. Mniejsze wzniesienia i spadki oznacza się tylko w przypadkach, gdy zachodzi obawa wyczerpania kotła i przekroczenia z tego powodu rozkładowego czasu jazdy. Oznaczenia na profilu linii odpowiadają normalnym znakom, przyjętym w zwykłych profilach linii kolejowych. Objaśnienia innych znaków i symboli orientacyjnych profilu skróconego znajdują się w wykazie znaków (załącznik nr 1).
Osoby pouczające drużynę parowozową powinny przekonać się o dokładnym obznajomieniu drużyny z wyżej wymienionymi znakami i symbolami. Na skróconym profilu linii, prócz wyszczególnionych wyżej rysunkowych oznaczeń i symboli charakterystycznych cech szlaku, podano:
1. odległość pomiędzy stacjami, przystankami itd., wyrażona w kilometrach,
2. odległość między charakterystycznymi załomami (zmianami pochyleń) w kilometrach,
3. czas jazdy w minutach między stacjami, przystankami itd.
Jest to czas według rozkładu jazdy dla danego typu pociągów z uwzględnieniem czasu potrzebnego na rozruch i hamowanie pociągu, przybliżony czas jazdy w minutach między charakterystycznymi załomami (zmianami pochyleń) obliczony z rozkładowego czasu jazdy, łącznie z czasem, potrzebnym na rozruch i hamowanie. Czas ten oznaczony jest O (w kółku) i stanowi najistotniejszą orientację dla drużyny parowozowej podczas jazdy po nieznanym szlaku. Skrócone profile linii, jako podlegające ścisłej rejestracji, nie mogą być odstępowane lub wypożyczane przez drużynę parowozową innym drużynom, ani tym bardziej osobom obcym. Należy je utrzymywać w całości i w stanie czystym, bez jakichkolwiek poprawek piórem lub ołówkiem, i tak, aby można było na profilu skróconym zawsze odcyfrować potrzebne dane, ułatwiające jazdę po danym szlaku.
