(zal. do zarządzenia nr 13 Ministra Komunikacji z 25. 01. 75 – Dz. Urzędowy Min. nr 4 póz. 28)

Rozdział 1

Przepisy wstępne

§ 1. 1. Przepisy regulaminu stosuje się do pracowników objętych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych (Dz. U. Nr 51, póz. 327).
2. Ilekroć w regulaminie jest mowa:
1) o rozporządzeniu – należy przez to rozumieć rozporządzenie Rady Ministrów określone w ust. 1,
2) o zwierzchniku – należy przez to rozumieć osobę sprawującą w imieniu zakładu pracy bezpośredni lub pośredni nadzór nad pracownikiem i upoważnioną w tym zakresie do wydawania pracownikowi poleceń służbowych.

Rozdział 2

Obowiązki pracowników

§ 2. 1. Pracownik jest obowiązany pracować sumiennie i z należytą starannością oraz wykazywać dbałość o prawidłowe wykonywanie zadań transportu kolejowego.
2. Pracownik obowiązany jest w szczególności:
1) sprawnie wykonywać obowiązki wynikające z powierzonych mu czynności, ściśle przestrzegać przepisów służbowych oraz dokładnie i terminowo wypełniać polecenia służbowe zwierzchników,
2) przestrzegać ustalonego czasu pracy i wykorzystywać go w sposób najbardziej efektywny,
3 dążyć do uzyskiwania w pracy jak najlepszych wyników i przejawiać w tym celu odpowiednią inicjatywę,
4) zapobiegać wszystkiemu co zagraża bezpieczeństwu ruchu kolejowego, bezpieczeństwu ludzi lub mienia powierzonego kolei do przewozu,
5) strzec i chronić mienie kolei oraz używać go zgodnie z przeznaczeniem,
6) przestrzegać tajemnicy państwowej i służbowej, jeżeli od jej zachowania nie został zwolniony przez właściwy organ państwowy lub służbowy,
7) strzec dobrego imienia kolejarza polskiego,
8) przestrzegać zasad współżycia społecznego i koleżeńskiej współpracy.
§ 3. 1. Pracownik powinien znać swe obowiązki wynikające z przepisów prawa oraz zarządzeń, regulaminów i instrukcji służbowych a także dbać o podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz uzupełniać je w terminie i w sposób ustalony przez zakład pracy.
2. Pracownik otrzymuje polecenia służbowe od bezpośredniego zwierzchnika oraz od innych pracowników, którzy w myśl przepisów służbowych upoważnieni są do wydawania mu poleceń i dyspozycji.
3. W razie otrzymania polecenia od wyższego zwierzchnika pracownik obowiązany jest wykonać polecenie oraz bezzwłocznie zawiadomić o tym zwierzchnika bezpośredniego.
4. Jeżeli polecenie wyższego zwierzchnika byłoby sprzeczne z poleceniem otrzymanym uprzednio od) zwierzchnika bezpośredniego, pracownik powinien zawiadomić o tym zwierzchnika wydającego późniejsze1 polecenie, a polecenie wykonać dopiero po jego potwierdzeniu.
§ 4. 1. Pracownik obowiązany jest zgłaszać się. do służby punktualnie oraz w stanie umożliwiającym należyte jej pełnienie.
2. Zgłoszenie się do służby w stanie nietrzeźwym, pełnienie jej w tym stanie a także spożywanie napojów alkoholowych w czasie służby stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.
§ 5. 1. Pracownikowi nie wolno bez zezwolenia zwierzchnika opuszczać miejsca pracy w godzinach, pracy a w służbie turnusowej opuszczać posterunku; służbowego przez przybyciem zmiany.
2. Pracownik obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić bezpośredniego zwierzchnika o każdej przeszkodzie uniemożliwiającej mu stawienie się do służby lub jej pełnienie a wymagane dowody usprawiedliwiające nieobecność w służbie przedłożyć zakładowi pracy w terminach ustalonych obowiązującymi przepisami.
3. Nieobecność w pracy spowodowana niedopuszczeniem lub odsunięciem pracownika od pełnienia służby z powodu nietrzeźwości lub innych przyczyn zawinionych przez pracownika jest nieobecnością nieusprawiedliwioną.
§ 6. 1. Pracownik obowiązany jest na polecenie zwierzchnika pełnić służbę również poza ustalonym czasem pracy w granicach dopuszczalnej normy godzin nadliczbowych.
2. Pracownik drużyny lokomotywowej i konduktorskiej obowiązany jest zgłosić się do służby w cela jej pełnienia, na każde wezwanie zwierzchnika, uzasadnione istotnymi potrzebami służbowymi, o ile przed tym miał zapewniony odpoczynek.
3. Pracownik obowiązany jest na polecenie zwierzchnika w przypadkach uzasadnionych potrzebami służbowymi, pełnić doraźnie również takie czynności służbowe, które nie są związane z zajmowanym przez niego stanowiskiem, lecz odpowiadają posiadanym przez niego kwalifikacjom.
§ 7. 1. Pracownik obowiązany jest informować zwierzchnika o aktualnym miejscu swego zamieszkania a korzystając ze zwolnienia na podstawie zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić zakład pracy o miejscu swego pobytu, jeżeli nie przebywa w miejscu zamieszkania lub w zakładzie lecznictwa zamkniętego.
2. Pracownik obowiązany jest udzielać na żądanie upoważnionego organu służbowego wszelkich informacji posiadających znaczenie służbowe oraz w miarę możliwości i potrzeby dostarczać dokumenty potwierdzające te informacje.
§ 8. 1. Pracownik mianowany obowiązany jest na polecenie zwierzchnika wydane w przypadkach uzasadnionych istotnymi potrzebami służbowymi nie opuszczać miejsca zamieszkania poza godzinami pracy lub zawiadomić zwierzchnika o każdorazowej zmianie miejsca swego pobytu.
2. Wykaz stanowisk pracy do których stosuje się ust, 1 określa załącznik Nr 1 do Regulaminu.
§ 9. Pracownik obowiązany jest wszelkie udzielonemu zwolnienia z pracy wykorzystywać zgodnie z ich przeznaczeniem.
§ 10. Pracownik obowiązany jest do wykonywania planów pracy oraz wypełniania ustalonych norm,produkcyjnych i mierników pracy.
§ 11. Pracownik obowiązany jest przestrzegać ściśle przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.
§ 12. 1. Pracownik obowiązany jest na żądanie zwierzchnika lub innego upoważnionego organu poddawać się badaniom lekarskim.
2. Pracanik obowiązany jest również przestrzegać zaleceń lekarskich wydanych w wyniku badań, o których mowa w ust. l oraz wszelkich wskazań i przeciwwskazań zawartych w zaświadczeniu o czasowej niezdolności do pracy.
§ 13. 1. Pracownik obowiązany jest w każdym czasie we wszelkich okolicznościach podjąć bez zwłoki działanie niezbędne dla uchylenia zagrożenia, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 4, zawiadomić właściwe organy PKP oraz udzielać im w tym zakresie niezbędnej pomocy.
2. Pracownik obowiązany jest również meldować właściwemu zwierzchnikowi o wszelkich zauważonych nadużyciach popełnianych przez innych pracowników, bez względu na zajmowane przez nich stanowiska.
§ 14. 1. Pracownik mianowany oraz każdy pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy nie może podejmować ubocznych zajęć zarobkowych bez zezwolenia właściwego zwierzchnika.
2. Niedozwolone jest publiczne pełnienie zajęć ubocznych w mundurze.
3. Zasady i tryb udzielania zezwoleń, o których mowa w ust. l określają odrębne przepisy.
§ 15. 1. Pracownik obowiązany jest strzec godności swojego zawodu oraz powagi spełnianych funkcji służbowych.
2. W stosunku do osób korzystających z usług kolei pracownik obowiązany jest zachowywać się uprzejmie a w razie potrzeby służyć im radą i pomocą.
3. Pracownikowi nie wolno w sposób bezpośredni lub pośredni żądać ani przyjmować od osób postronnych jakichkolwiek korzyści materialnych lub osobistych w związku ze spełnianymi czynnościami służbowymi.
4. Pracownik umundurowany obowiązany jest nosić właściwe dystynkcje służbowe oraz dbać o należyty stan umundurowania i odpowiedni wygląd zewnętrzny.
§ 16. Pracownik obowiązany jest zachowywać się w stosunku do zwierzchników zgodnie z wymaganiami odyscypliny służbowej a wobec współpracowników uprzejmie i życzliwie.
§ 17. 1. Pracownik pełniący funkcję zwierzchnika obowiązany jest w ramach swych kompetencji wypełniać sumiennie wszelkie obowiązki zakładu pracy wobec podległych mu pracowników oraz dawać podwładnym przykład wzorowego spełniania obowiązków pracowniczych.
2. Każdy zwierzchnik ponosi odpowiedzialność służbową za celowość i słuszność wydawanych przez siebie poleceń i dyspozycji, a także za prawidłowość organizacji pracy oraz stan dyscypliny służbowej w kierowanej lub nadzorowanej przez siebie jednostce organizacyjnej, komórce lub zespole.
3. Zwierzchnik obowiązany jest w szczególności:
1) zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami,
2) ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz udzielać im niezbędnych pouczeni i wskazówek,
3) organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie; przez pracowników, przy wykorzystaniu ich zdolności i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy,
4) systematycznie nadzorować pracę podwładnych; oraz zapewniać ścisłe przestrzeganie przez nicha porządku i dyscypliny służbowej,
5) zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
6) stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy,
7) wyróżniać i nagradzać pracowników w miarę, ich zasług zawodowych i społecznych, a w przypadkianaruszenia przez nich obowiązków pracowniczych stosować odpowiednie środki oddziaływania wychowawczego,
8) przejawiać troskę o zaspakajanie bytowych, socjalnych i kulturalnych potrzeb pracowników,
9) szanować godność pracownika i respektować jego uprawnienia,
10) wpływać na kształtowanie prawidłowych stosunków międzyludzkich w zakładzie pracy oraz przestrzeganie zasad współżycia społecznego.
4. Zwierzchnikowi nie wolno od podwładnych domagać się ani przyjmować w sposób bezpośredni lub pośredni jakichkolwiek podarunków oraz innych świadczeń i korzyści osobistych.

Rozdział 3

Zasady i tryb pociągania do odpowiedzialności służbowej pracowników mianowanych

§ 18. 1. Pracownik może być pociągnięty do odpowiedzialności służbowej (porządkowej lub dyscyplinarnej) tylko za zawinione naruszenie lub niedopełnienie obowiązku pracowniczego.
2. Nie pociąga się do odpowiedzialności służbowej pracownika, który za to samo naruszenie obowiązków (przewidzianej w ustawie z dnia 18 lipca 1950 r. o odpowiedzialności zawodowej fachowych pracowników Służby Zdrowia (Dz. U. Nr 36, póz. 332) lub do odpoowiedzialności określonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1960 roku w sprawie kar porządkowych za naruszenie dyscypliny budżetowej (Dz. U. Nr 41, póz. 247 z późniejszymi zmianami).
3. Pociągnięcie pracownika do odpowiedzialności przewidzianej w kodeksie wykroczeń lub do odpowiedzialności karnej wyklucza odpowiedzialność porządkową za te same przewinienia.
4. Nie pociąga się do odpowiedzialności porządkowej pracownika, który ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w Dziale V Kodeksu pracy, z wyjątkiem przypadku wymienionego w art. 119 § 2 Kodeksu pracy.
§ 19. 1. Pociągnięcie pracownika do odpowiedzialności służbowej nastąpić może tylko w wyniku przeprowadzonego uprzednio dochodzenia służbowego.
2. Dochodzenie służbowe ma na celu ustalenie wszelkich elementów stanu faktycznego niezbędnych dla należytej oceny badanej sprawy a zwłaszcza przyczyn ujawnionych nieprawidłowości oraz osób odpowiedzialnych za ich spowodowanie.
3. W przypadku przewinień pracowniczych zadaniem dochodzenia służbowego jest indywidualne ustalenie stopnia winy, czasu i miejsca naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych a także zebranie i zabezpieczenie dowodów przewinienia oraz określenie jego kwalifikacji prawnej.
4. W toku dochodzenia służbowągo pracownikow obwinionemu służy prawo złożenia wyjaśnień w przedmiocie wszelkich zebranych przeciwko niemu zarzutów
5 Sposób prowadzenia dochodzeń służbowych określaj odrębna instrukcja.
6 Organ służbowy, który w wyniku dochodzenia służbowego powziął wiadomość o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Milicję Obywatelską w trybie określonym szczególnymi przepisami.
§ 20. Właściwy zwierzchnik wymierza pracownikowi karę porządkową, jeżeli uzna w oparciu o materiał zebrany w toku dochodzenia służbowego, że popełnione przez pracownika przewinienie nie posiada znamion ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.
§ 21. 1. Zwierzchnikami uprawnionymi.do wymierzania kar porządkowych są kierownicy jednostek organizacyjnych, ich zastępcy oraz pracownicy upoważnieni do podejmowania w imieniu zakładu pracy działań prawnych w zakresie stosunku pracy.
2. W stosunku do pracowników skierowanych czasosowo do pracy w innej jednostce organizacyjnej upraw-mionym do wymierzania kar porządkowych za przewinienia pracownicze popełnione przez nich w tej jednostce jest zwierzchnik właściwy ze względu na miejsce skierowania.
3. Wyższy zwierzchnik uprawniony do wymierzania kar porządkowych jest uprawniony do karania również pracowników podlegających kompetencji podporządkowanych mu niższych zwierzchników.
§ 22. 1. Zwierzchnik uprawniony do wymierzania kar porządkowych przekazuje sprawę do rozpatrzenia w spastępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli uzna w oparciu o materiał zebrany w toku dochodzenia służbowego, że przewinienie pracownika posiada znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.
2. Tryb przekazywania spraw do rozpatrzenia w postępowaniu dyscyplinarnym określają przepisy p organizacji komisji dyscyplinarnych i o postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko pracownikom kolejowym.
§ 23. 1. Przy kwalifikowaniu przewinień pracowniczych oraz przy ustalaniu rodzaju kary porządkowej należy brać pod uwagę rodzaj przewinienia, jego szkodliwość, okoliczności w których zostało popełnione oraz stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy.
2. Kary stosowane za przewinienia pracownicze należy odpowiednio stopniować. Za popełnienie przewinienia tego samego rodzaju przed zatarciem kary poprzedniej można ponownie wymierzyć tę samą karę tylko raz. W przypadku dalszych przewinień tego samego rodzaju należy stosować kary surowsze.
§ 24. 1. Zwierzchnik uprawniony do karania może odstąpić od wymierzenia kary porządkowej, jeżeli uzna za wystarczające zastosowanie wobec pracownika innych środków oddziaływania wychowawczego.
2. Przyczyny odstąpienia od wymierzania kary oraz rodzaj zastosowanego wobec pracownika środka wychowawczego należy określić w akcie dochodzenia służbowego.
§ 25. O wymierzeniu kary porządkowej zawiadamia się pracownika na piśmie. Decyzja o ukaraniu powinna określać powody ukarania, wskazywać przepisy określające obowiązki, które pracownik naruszył popełniając przewinienie oraz zawierać pouczenie o przysługującym ukaranemu prawie wniesienia odwołania. Typowy wzór decyzji o wymierzeniu kary porządkowej określa załącznik Nr 2 do Regulaminu.
§ 26. 1. Wszelkie wymierzone pracownikowi kary odnotowuje się w sposób wskazany w przepisach es ewidencji osobowej a odpis decyzji o ukaraniu wkłada się do akt osobowych ukaranego.
2. Zwierzchnik wymierzający karę może podać do wiadomości załogi w danej jednostce organizacyjnej fakt wymierzenia pracownikowi kary porządkowej określonej w § 31 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia, jeżeli uzna to za wskazane ze względów wychowawczych lub dla umocnienia dyscypliny służbowej.
§ 27. 1. Wyższy zwierzchnik uprawniony do wymierzenia kar porządkowych może w drodze nadzoru służbowego:
1) podwyższyć lub obniżyć karę wymierzoną przez niższego zwierzchnika, jeżeli jest ona nieodpowiednia,
2) uchylić karę, jeżeli jest nieuzasadniona albo
3) przekazać sprawę, w której karę wymierzył niższy zwierzchnik, do rozpatrzenia w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli stwierdzi, że przewinienie pracownika posiada znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.
2. Przekazanie sprawy do rozpatrzenia w postępowaniu dyscyplinarnym (ust. 1 pkt 3) nie może nastąpić po upływie trzech miesięcy od wymierzenia kary porządkowej. O przekazaniu sprawy należy pisemnie powiadomić ukaranego pracownika.
3. Jeżeli w wyniku przekazania sprawy do rozpatrzenia w postępowaniu dyscyplinarnym pracownik zostanie, uznany, przez komisję dyscyplinarną winnym ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, karę porządkową uważa się za niebyłą.
§ 28. 1. Kara porządkowa nie może być wymierzona po upływie dwóch tygodni od powzięcia wiadomości o przewinieniu pracowniczym przez zwierzchnika uprawnionego do wymierzania kary.
2. Jeżeli karę wymierza wyższy zwierzchnik termin przewidziany w ust. l biegnie od dnia, w którym powziął on wiadomość o popełnieniu przewinienia.
3. Wymierzenie kary porządkowej lub jej podwyższenie w drodze nadzoru służbowego nie może nastąpić po upływie trzech miesięcy od popełnienia przewinienia.
§ 29. 1. Dniem wymierzenia kary porządkowej jest dzień doręczenia decyzji o ukaraniu.
2. Doręczenie uważa się za dokonane, jeżeli nastąpiło do rąk pracownika lub do rąk jego. dorosłego domownika. Odmowa przyjęcia decyzji przez pracownika jest równoznaczna z doręczeniem.
3. Jeżeli miejsce pobytu pracownika jest nieznane a domownik odmawia przyjęcia decyzji, doręczenie uważa się za dokonane po upływie trzech dni od wywieszenia w zakładzie pracy informacji o miejscu, w którym możliwe jest doręczenie decyzji pracownikowi, jego domownikowi lub osobie przez pracownika upoważnionej.
§ 30. 1. Od decyzji o ukaraniu lub podwyższeniu kary pracownikowi służy w ciągu 7 dni. Prawo wniesienia odwołania do kierownika bezpośrednio nadrzędnej jednostki organizacyjnej, którego decyzja jest ostateczna.
2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem zwierzchnika, który karę wymierzył lub podwyższył.
3. Nierozpatrzenie wniesionego w terminie odwołania w ciągu miesiąca od daty wniesienia jest równoznaczne z jego uwzględnieniem.
4. Zwierzchnik, za pośrednictwem którego wniesiono-odwołanie może w porozumieniu z radą zakładową uchylić lub zmienić decyzję o ukaraniu jeżeli uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie.
5. Organ odwoławczy obowiązany jest rozpatrzyć odwołanie wniesione z uchybieniem terminu, jeżelii ukarany uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.

Rozdział 4

Tryb pociągania do odpowiedzialności za przewinienia pracownicze pracowników niemianowanych.

§ 31. 1. Wobec pracownika zatrudnionego na innej podstawie niż mianowanie stosuje się w razie nieprzestrzegania obowiązków pracowniczych przepisy art. 108-112 kodeksu pracy.
2. W razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych przez pracownika, o których mowa w unst. l, stosuje się tryb przewidziany w art. 52 kodeksu pracy.
3. Tryb wskazany w ust. 2 stosuje się również w przypadku, gdy rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem mianowanym następuje na podstawie § 11 ust. 3 rozporządzenia.
§ 32. 1. W uzasadnionych przypadkach zakład pracy może zamiast niezwłocznego rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę dokonać odpowiedniej zmiany wynikających z umowy warunków pracy i płacy (obniżenie wynagrodzenia lub obniżenie stanowiska służbowego i wynagrodzenia) z zachowaniem trybu przewidzianego dla rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem.
2. Oświadczenie zakładu pracy zmianie warunków pracy lub płacy (ust. 1) powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny uzasadniającej zmianę. W razie nieprzyjęcia przez pracownika nowych warunków umowa o pracę ulega rozwiązaniu.
§ 33. Zasady i tryb pociągania do odpowiedzialności służbowej pracowników mianowanych (rozdział 3) stosuje się odpowiednio do pracowników niemianowanych z wyłączeniem przepisów dotyczących:
1) kierowania spraw do rozpatrzenia w postępowaniu dyscyplinarnym (§ 22),
2) trybu wnoszenia odwołań (§ 25 i 30) oraz
3) kompetencji wyższego zwierzchnika do wymierzenia kar (§ 21 ust. 3, § 27 oraz § 28 ust. 2 i 3).

Rozdział 5

Zacieranie kar i skutki ukarania

§ 34. 1. Kara porządkowa oraz kara wymierzona na podstawie art. 108 Kodeksu pracy ulega zatarciu po upływie roku od dnia jej wymierzenia, jeżeli pracownik w ciągu tego okresu nie popełnił innego przewinienia.
2. Kierownik jednostki organizacyjnej biorąc pod uwagę osiągnięcia w pracy i nienaganne zachowanie się pracownika po ukaraniu może z własnej inicjatywy lub na wniosek rady zakładowej zarządzić zatarcie kary, o której mowa w ust. 1, po upływie 6 miesięcy od dnia jej wymierzenia.
§ 35. 1. Kary dyscyplinarne z wyjątkiem zwolnienia dyscyplinarnego z pracy ulegają zatarciu po upływie 2 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia komisji dyscyplinarnej.
2. Zwierzchnik upoważniony do mianowania pracowników biorąc pod uwagę osiągnięcia w pracy i nienaganne zachowanie się pracownika po ukaraniu, może dokonać zatarcia kary dyscyplinarnej po upływie roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia komisji dyscyplinarnej. Zatarcie kary nie może jednak nastąpić przed jej wykonaniem, ani przed upływem okresu warunkowego zawieszenia jej wykonania.
§ 36. Karę zatartą uważa się za niebyłą, wzmiankę o niej wykreśla się z wykazu kar a odpis decyzji orzeczenia lub zawiadomienia o ukaraniu usuwa się z akt osobowych pracownika.
§ 37. 1. Przed zatarciem kary dyscyplinarnej pracownik nie może być wyznaczony na wyższe stanowisko oraz nie można mu podwyższyć wynagrodzenia zasadniczego, dodatku służbowego lub funkcyjnego. Dotyczy to również pracownika, przeciw któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne.
2. Pracownik, wobec którego zaniechano karania na podstawie § 35 rozporządzenia, nie może być wyznaczony na wyższe stanowisko ani uzyskać wyższego wynagrodzenia przed upływem 2 lat nienagannej pracy.
3. Pracownikowi, któremu zmieniono warunki płacy lub pracy i płacy w trybie przewidzianym w § 32, nie można przed upływem roku nienagannej pracy przydzielić czynności na stanowisku wyższym, ani przyznać wyższego wynagrodzenia.
§ 38. 1. Pracownik ujawniony w stanie nietrzeźwości podczas pełnienia służby nie może być co najmniej przez okres trzech lat zatrudniony przy czynnościach związanych bezpośrednio z bezpieczeństwem ruchu pociągów.
2. Pracownik karany za przestępstwo lub wykroczenie z chęci zysku nie może być zatrudniony na stanowisku kierowniczym lub związanym z odpowiedzialnością materialną.
3. Pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych nie może być ponownie zatrudniony w służbie kolejowej bez zgody właściwego kierownika jednostki organizacyjnej podległej bezpośrednio Ministerstwu Komunikacji.

Pragmatyka Służbowa I Regulamin Obowiązków Pracowników Kolejowych. Spis rzeczy