Wycieczka wzdłuż bocznic przy ul. Krakowskiej – 2003 rok

Wycieczka wzdłuż ulicy Krakowskiej nie nastraja optymistycznie. Poruszamy się po mauzoleum, niegdyś tętniącego życiem systemu bocznic, do leżących przy niej zakładów. System ten uzupełniają dwa czynne tory manewrowe. Właściwym odgałęzieniem jest zwrotnica 834. Elektryczna ze strażnikiem Tm234. Tor idący w prawo jest naszym celem. Napotykamy pierwszą zwrotnicę, odgałęzienie do Pieco- Budowy. Wjazd do zakładu zabezpieczony jest wykolejnicą. Jest to jedyny zakład z tego odgałęzienia mogący jeszcze przyjąć wagony. Lewej gałęzi strzeże Tm 231. Wydaje się to dziwne, gdyż dalej tor jest martwy i zdekompletowany. Płytko wyślizgane szyny świadczą o tym iż czasami zagląda tu stonka. Lecz nie zapuszcza się daleko. My tak. Napotykamy zdewastowaną zwrotnicę i odgałęzienie do dawnej zajezdni MPK. Chuda wykolejnica strzeże toru, który okaleczono zaraz za bramą. Nie ma co szukać, na terenie bazy wszystko rozebrane. Idziemy dalej gałęzią w lewo. Brązowe szyny nikną wśród roślinności. Tam są bezpieczne. Gdy tylko z niej wyjdą człowiek nie popuszcza. Napotykam dziwne zabezpieczenie domowej roboty. Dalej mogę się domyślać po tłuczniu i nielicznych podkładach, iż dawniej tu były bocznice. Dziś hipermarket Sconto usadowił na nich swe obleśne cielsko. Kiedyś była tu dość duża rampa. Tłuczeń prowadzi mnie dalej. Pojawiają się szyny, a za nimi zwrotnica. Stan agonalny. W lewo otwarta wykolejnica czeka na pociąg. Nadaremnie, nie mówię jej o fakcie, że już dawno nie ma połączenia z torami PKP. Za nią zakład, a w zasadzie jego resztki. Domniemywam, że tor, rozchodził się na trzy gałęzie. Najbardziej prawa służyła za ładownio- rampę. Są na niej aż dwa kozły oporowe. Pozostałe urywają się pod budynkiem niebieskiego magazynu. Wracam do zwrotnicy i idę prosto. Tor pojawia się i znika. Dochodzę do kolejnego zakładu o nieznanej nazwie. Na bramie ostatni światkowi minionych czasów. To już koniec…