SPIS TREŚCI.
ZARZĄDZENIE
WYKAZ jednostek organizacyjnych otrzymujących instrukcję
WYKAZ stanowisk, na których pracownicy otrzymują instrukcję do osobistego użytku (o ile uczestniczą w eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej)
Rozdział I POSTANOWIENIA OGÓLNE
§ 1. Cel i znajomość instrukcji
§ 2. Zakres instrukcji
§ 3. Przeznaczenie radiołączności pociągowej
Rozdział II OGÓLNY OPIS SYSTEMU I URZĄDZEŃ RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§ 4. Charakter sieci radiołączności pociągowej
§ 5. System wywołania selektywnego
§ 6. Opis i obsługa urządzeń
Rozdział III ZASADY NAWIĄZYWANIA ŁĄCZNOŚCI
§ 7. Ogólne zasady prowadzenia rozmów radiotelefonicznych
§ 8. Nawiązywanie łączności pomiędzy dyżurnym ruchu posterunku następczego i maszynistą pojazdu trakcyjnego
§ 9. Nawiązywanie łączności pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego i dyżurnym ruchu posterunku następczego
§ 10. Nawiązywanie łączności pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych
§ 11. Nawiązywanie łączności pomiędzy pracownikami wyposażonymi w radiotelefony noszone z maszynistą pojazdu trakcyjnego lub dyżurnym ruchu
§ 12. Radiotelefoniczny system alarmowy
Rozdział IV WYKORZYSTYWANIE RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§ 13. Zakres i zasady wykorzystywania radiołączności pociągowej
§ 14. Wymiana informacji pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego i dyżurnym ruchu
§ 15. Wymiana informacji pomiędzy dyżurnym ruchu i maszynistą pojazdu trakcyjnego
§ 16. Wymiana informacji pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych będących na szlaku
§ 17. Wymiana informacji pomiędzy pracownikami znajdującymi się na szlaku, a maszynistami pojazdów trakcyjnych i dyżurnymi ruchu
Rozdział V POSTANOWIENIA KOŃCOWE
§ 18. Wskazania w zakresie BHP
§ 19. Sprawdzanie stanu urządzeń radiołączności
§ 20. Sprawdzanie systemu zdalnego zatrzymywania pociągów drogą radiową
§ 21. Postępowanie w przypadku stwierdzenia usterek
§ 22. Odpowiedzialność pracowników za stan urządzeń
§ 23. Ładowanie zasilaczy (akumulatorów) do radiotelefonów noszonych 19
§ 24. Ewidencja urządzeń
§ 25. Postępowanie z urządzeniami przy wysyłaniu pojazdów trakcyjnych do napraw okresowych w ZNTK
§ 26. Szkolenie pracowników
ZAŁĄCZNIKI
WYTYCZNE prowadzenia ruchu pociągów na podstawie radiotelefonicznego zapowiadania
DYREKCJA GENERALNA PKP
R-12
INSTRUKCJA
O użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP
WARSZAWA 1996 R.
ZARZĄDZENIE
Nr 63 ZARZĄDU PKP
z dnia 14 października 1996 r. w sprawie ustalenia
Instrukcji o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP R-12
Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym Polskie Koleje Państwowe (Dz. U. Nr 95, poz. 474) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Ustala się do użytku służbowego Instrukcję o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP R – 12, stanowiącą załącznik* do zarządzenia.
§ 2.
Traci moc zarządzenie Nr 48 Dyrektora Generalnego PKP z dnia 26 listopada 1992 r. w sprawie ustalenia Instrukcji o użytkowaniu radiołączności pociągowej na PKP (Biul. PKP Nr 25, poz. 102 i z 1994 r. A Nr 20, poz. 48).
§ 3.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Nr KR 4-01-7200-2/96
PREZES ZARZĄDU PKP DYREKTOR GENERALNY PKP
J. Janik
* Oddzielnie wydaną Instrukcję otrzymują niektórzy odbiorcy Biuletynu PKP wg osobnego rozdzielnika
WYKAZ
jednostek /komórek/ organizacyjnych PKP otrzymujących instrukcję:
1. Zarząd PKP, komórki organizacyjne Dyrekcji Generalnej PKP wg oddzielnego rozdzielnika,
2. Jednostki organizacyjne bezpośrednio podległe Zarządowi PKP wg oddzielnego rozdzielnika,
3. Wykonawcze jednostki organizacyjne wg oddzielnego rozdzielnika,
4. Inne jednostki:
a. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej.
b. Najwyższa Izba Kontroli Zespół Transportu i łączności.
c. Główny Inspektorat Kolejnictwa.
d. Centrum Naukowo Techniczne Kolejnictwa.
e. Inne nie wymienione wyżej w miarę potrzeb odplatanie.
WYKAZ
stanowisk, na których pracownicy otrzymują instrukcję
do osobistego użytku
(o ile uczestniczą w eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej)
1. Kontrolerzy i Instruktorzy.
2. Inspektorzy
3. Maszyniści pojazdów trakcyjnych.
4. Kierowcy pojazdów pomocniczych.
Rozdział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
§ 1.
Cel i znajomość instrukcji
1. Instrukcja o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP określa zasady posługiwania się sprzętem radiotelefonicznym oraz zakres wykorzystywania tego sprzętu dla zapewnienia sprawności i bezpieczeństwa ruchu kolejowego.
2. Znajomość niniejszej instrukcji obowiązuje:
1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których zostały zainstalowane urządzenia radiołączności pociągowej,
2) pracowników, którym przydzielono do użytku radiotelefony noszone dostosowane do pracy w sieci radiołączności pociągowej,
3) pracowników organów instruktorskich i kontrolnych właściwych jednostek organizacyjnych nadzorujących pracę pracowników, o których mowa w pkt 1 i 2.
§ 2.
Zakres instrukcji
1. Instrukcja zawiera:
1) opis systemu radiołączności pociągowej,
2) zasady nawiązywania łączności radiowej,
3) zakres wykorzystywania radiołączności pociągowej.
2. Zasady utrzymywania urządzeń radiołączności pociągowej zawarte są w osobnych instrukcjach
§ 3.
Przeznaczenie radiołączności pociągowej
1. Radiołączność pociągowa służy do zapewnienia łączności pomiędzy:
1) dyżurnym ruchu (blokowym) i maszynistą pojazdu trakcyjnego znajdującego się na przyległym szlaku,
2) dyżurnymi ruchu sąsiednich posterunków następczych – w przypadku wystąpienia całkowitej przerwy w łączności przewodowej,
3) maszynistami pojazdów trakcyjnych znajdujących się na tym samym szlaku
4) pracownikami dokonującymi obchodu torów a maszynistą pojazdu trakcyjnego jadącym po danym szlaku lub między pracownikami dokonującymi obchodu i dyżurnymi ruchu posterunków ograniczających dany szlak – wyłącznie w przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa ruchu.
5) obsługą posterunków kontroli grzania osi w pociągach i maszynistami pojazdów trakcyjnych,
6) kierownikiem pociągu lub konduktorem rewizyjnym i maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącego dany pociąg.
2. Dyspozytorzy zakładów i dyspozytorzy innych przewoźników kolejowych mogą nawiązywać z maszynistą pojazdu trakcyjnego za pośrednictwem dyżurnego ruchu tej stacji, na której znajduje się pociąg lub do której przylega szlak, na którym znajduje się aktualnie dany pociąg. Łączność bezpośrednią między maszynistą pojazdu trakcyjnego a dyspozytorem zakładu taboru lub przewoźnikiem kolejowym (w zasięgu działania jego radiotelefonu) należy realizować na kanale ratunkowym (kanał nr 8), aby nie zajmować kanału pociągowego.
3. Urządzenia radiołączności pociągowej mogą być również wykorzystywane przez personel instruktorski i kontrolerski właściwych jednostek do kontroli pracy sieci radiołączności pociągowej oraz przez monterów radiokomunikacji utrzymujących urządzenia radiołączności
4. Włączanie do sieci radiołączności pociągowej innych użytkowników niż wymienieni w ust. l jest zabronione.
5. Na wybranych liniach kolejowych rozmowy radiotelefoniczne prowadzone w sieci pociągowej są rejestrowane przez rejestratory rozmów radiotelefonicznych zainstalowane na posterunkach ruchu i rejestrujące wszystkie rozmowy przychodzące i wychodzące z danego radiotelefonu stacjonarnego.
Rozdział II
OGÓLNY OPIS SYSTEMU I URZĄDZEŃ RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§ 4.
Charakter sieci radiołączności pociągowej
1. Sieć radiołączności pociągowej jest siecią łączności dwukierunkowej, simpleksowej
z selektywnym wywołaniem grupowym.
2. Zasada pracy simpleksowej wyklucza możliwość jednoczesnego nadawania i odbierania informacji.
3. Urządzenia radiołączności umożliwiaj ą prowadzenie rozmów pomiędzy urządzeniami przewoźnymi i stacjonarnymi na odległość około 15 km, zaś pomiędzy dwoma urządzeniami przewoźnymi – na odległość około 5-10 km.
4. Dla sieci radiołączności pociągowej na poszczególnych liniach kolejowych przydzielone są odpowiednie częstotliwości pracy (kanały). Przy przejeździe z jednej linii na drugą należy przełączyć radiotelefon na kanał obowiązujący na danej linii.
5. Numery kanałów obowiązujących na poszczególnych liniach kolejowych podane w zeszytach wewnętrznego rozkładu jazdy pociągów i oznaczone literą R z dodaniem cyfry oznaczającej numer kanału (od 1 do 7) np. R6 a punkty zmiany kanału na linii określone są wskaźnikami
W 28.
§ 5.
System wywołania selektywnego
1. Stosownie do zastosowanego systemu wywołania, użytkownicy sieci radiołączności pociągowej dzielą się na 2 grupy, a mianowicie:
l) maszyniści pojazdów trakcyjnych,
2) dyżurni ruchu posterunków następczych (urządzenia stacjonarne).
2. Łączność z abonentami jednej z dwóch grup użytkowników nawiązuje się przez spowodowanie wysłania odpowiedniego sygnału dotyczącego danej grupy użytkowników, a następnie przez głosowe wywołanie żądanego abonenta. Samo wywoływanie głosem bez uprzedniego wysłania sygnału wywoławczego nie pozwoli na nawiązanie łączności z żądanym abonentem.
§ 6.
Opis i obsługa urządzeń
1. Urządzenia radiołączności pociągowej dzielą się na cztery rodzaje zestawów:
1) zestaw stacjonarny, instalowany w pomieszczeniach:
a) dyżurnych ruchu (blokowych) na posterunkach następczych oraz radiotelefony rozmieszczone wzdłuż linii kolejowych,
b) posterunków kontroli grzania osi w pociągach,
c) warsztatów radiowych służby automatyki i telekomunikacji,
2) zestaw przewoźny – instalowany w pojazdach trakcyjnych dwu-kabinowych oraz w wagonach spalinowych,
3) zestaw przewoźny – instalowany w pojazdach trakcyjnych jedno-kabinowych i w elektrycznych zespołach trakcyjnych,
4) zestaw noszony – przydzielony pracownikom PKP do użytku w czasie pracy.
2. Szczegóły techniczne dotyczące prawidłowej obsługi i bezpiecznej eksploatacji urządzeń radiołączności pociągowej zawarte saw instrukcjach technicznych sprzętu radiokomunikacyjnego. Stanowią one przedmiot pouczeń doraźnych i okresowych pracowników obsługujących te urządzenia.
Rozdział III
ZASADY NAWIĄZYWANIA ŁĄCZNOŚCI
§ 7.
Ogólne zasady prowadzenia rozmów radiotelefonicznych
1. Sposób prowadzenia rozmów radiotelefonicznych powinien być taki, aby mowa była zrozumiała. W tym celu należy przestrzegać następujących zasad:
1) wymawiać każde słowo wyraźnie,
2) mówić z równomierną prędkością
3) utrzymywać równomierny poziom natężenia głosu,
4) mikrofon trzymać w odległości od 10 do 15 cm od ust.
2. Przed nawiązaniem łączności, należy przez okres kilku sekund, dokonać nasłuchu, czy w tym czasie nie jest prowadzona rozmowa przez inne osoby.
W radiotelefonach stacjonarnych i przewoźnych fakt zajęcia kanału (prowadzenie rozmowy) jest sygnalizowany świeceniem lampki fali nośnej na płycie czołowej manipulatora.
3. Przerywanie rozmów prowadzonych przez inne osoby może być stosowane tylko dla przekazania meldunków dotyczących zagrożenia bezpieczeństwa ruchu.
4. W celu nawiązania łączności z żądanym abonentem sieci radiotelefonicznej pociągowej należy:
1) upewnić się czy odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny,
2) zdjąć mikrofon z zaczepu i nacisnąć na okres około l sekundy przycisk wywoławczy na płycie czołowej manipulatora odpowiadający danej grupie użytkowników,
3) po zwolnieniu przycisku wywołania selektywnego na manipulatorze natychmiast przycisnąć przycisk na mikrofonie i wywołać żądanego abonenta głosem, podając znak wywoławczy abonenta, z którym ma być prowadzona rozmowa oraz swój znak wywoławczy,
4) po zakończeniu wywołania głosem, wypowiedzieć słowo odbiór po czym natychmiast należy zwolnić przycisk mikrofonowy i nasłuchiwać odpowiedzi; jeżeli wywołany abonent nie zgłosi się, powtórzyć wywołanie przyciskiem wywołania selektywnego
i głosem,
5) znakami wywoławczymi dla radiotelefonów stacjonarnych są nazwy posterunków następczych, dla punktów kontroli grzania osi hasło kontrolny uzupełnione nazwą miejscowości, dla przewoźnych – numery pociągów, zaś dla radiotelefonów noszonych odpowiednie hasła słowne i cyfrowe. Przykład: stacja Łuków ma znak wywoławczy Łuków, pociąg nr 1215 ma znak wywoławczy Pociąg 1215, radiotelefon noszony DGKP ma znak wywoławczy Mars 56,
6) po usłyszeniu w głośniku sygnału wywoławczego i skierowanego do siebie wołania głosem należy:
zdjąć mikrofon z zaczepu,
przycisnąć przycisk mikrofonowy i obowiązkowo – odpowiedzieć na wywołanie.
5. W przypadku usłyszenia sygnału wywoławczego i wywołania głosem skierowanego nie do siebie, nie należy zdejmować mikrofonu z zaczepu; nie zdjęcie mikrofonu z zaczepu spowoduje, po upływie 6 do 10 sekund, wyłączenie głośnika.
6. Przez cały czas mówienia do mikrofonu, przycisk mikrofonowy musi być przyciśnięty.
7. Po przekazaniu informacji, przekazujący wypowiada słowo odbiór po czym natychmiast zwalnia przycisk mikrofonowy i wysłuchuje odpowiedzi. Słowa odbiór nie nadaje się tylko wówczas, gdy nie oczekuje się odpowiedzi od osoby,
z którą była prowadzona rozmowa; w takim przypadku rozmowę kończy się słowami bez odbioru lub koniec.
8. Odbierający informację po usłyszeniu słowa odbiór przyciska przycisk mikrofonowy
i potwierdza odebraną informację.
9. Odbierający pośrednictwem radiotelefonu meldunek powinien być:
a) potwierdzony gdy było nadane słowo odbiór np. w sposób następujący:
Tu dyżurny ruchu stacji Kozuby, meldunek zrozumiałem,
b) powtórzony gdy było nadane żądanie powtórzenia meldunku np. w sposób następujący: Tu dyżurny ruchu stacji Kozuby, powtarzam meldunek.
10. Natężenie siły głosu można regulować wg uznania przez odpowiednie ustawienie przełącznika skokowej regulacji siły głosu na płycie czołowej manipulatora.
11. Zabrania się użytkownikowi wyłączania radiotelefonu w czasie pełnienia dyżuru.
§ 8.
Nawiązywanie łączności pomiędzy dyżurnym ruchu
posterunku następczego i maszynistą pojazdu trakcyjnego
1. Dyżurny ruchu po upewnieniu się, że kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon
z zaczepu, naciska przycisk wywołania selektywnego oznaczony symbolem 1, a następnie wywołuje głosem żądany pociąg w następujący sposób:
Pociąg 5404, tu Kozuby, zgłoś się – odbiór.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego słysząc skierowane do siebie wywołanie, zdejmuje mikrofon
z zaczepu i odpowiada na wezwanie
,Kozuby, tu pociąg 5404, zgłaszam się – odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności prowadzi się rozmowy (wymianę informacji) według zasad podanych w § 7.
4. Jeżeli na stacji jest dwóch lub więcej dyżurnych ruchu wyposażonych
w radiotelefony łączności pociągowej, przy podawaniu nazwy stacji, należy tę stację uzupełnić skrótem nastawni np.: Bydgoszcz Główna BgA.
§ 9.
Nawiązywanie łączności pomiędzy
maszynistą pojazdu trakcyjnego
i dyżurnym ruchu posterunku następczego
1. Maszynista pojazdu trakcyjnego po upewnieniu się, że odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon z zaczepu, naciska przycisk wywołania selektywnego oznaczony cyfrą 3, a następnie wywołuje głosem dyżurnego ruchu żądanego posterunku następczego np. Kozuby, tu pociąg 5404, zgłoś się – odbiór lub Bydgoszcz główna BgA, tu pociąg 5404, zgłoś się – odbiór.
2. Dyżurny ruchu słysząc skierowane do siebie wywołanie zdejmuje mikrofon
z zaczepu i odpowiada na wezwanie np.: pociąg 5404, tu Kozuby, zgłaszam się – odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności następuje rozmowa (wymiana informacji) według zasad podanych
w § 7.
§ 10.
Nawiązywanie łączności pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych
1. Maszynista pojazdu trakcyjnego, który zamierza nawiązać łączność z maszynistą innego pojazdu trakcyjnego po upewnieniu się, że odpowiedni kanał radiotelefoniczny jest wolny, zdejmuje mikrofon z zaczepu, naciska przycisk wywołania selektywnego oznaczony symbolem 1, a następnie wywołuje żądany pociąg głosem np.
Pociąg 5404, tu pociąg 4501, zgłoś się – odbiór.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego słysząc skierowane do siebie wywołanie, zdejmuje mikrofon
z zaczepu i odpowiada na wezwanie np.
Pociąg 4501, tu pociąg 5404, zgłaszam się – odbiór.
3. Po nawiązaniu łączności następuje rozmowa (wymiana informacji) według zasad podanych
w § 7.
§ 11.
Nawiązywanie łączności pomiędzy pracownikami wyposażonymi w radiotelefony noszone
z maszynistą pojazdu trakcyjnego
lub dyżurnym ruchu
1. Pracownicy dysponujący radiotelefonem noszonym mogą nawiązywać łączność
w przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa ruchu oraz wymiany informacji z maszynistami pojazdów trakcyjnych i dyżurnymi ruchu.
W tym celu należy:
l) przełącznik kanałów ustawić w pozycji odpowiadającej właściwemu kanałowi sieci pociągowej,
2) upewnić się, czy nie jest prowadzona rozmowa,
3) wywołać maszynistę pojazdu trakcyjnego lub dyżurnego ruchu według zasad obowiązujących dla wywołania alarmowego.
2. Kierownicy pociągów i konduktorzy mogą nawiązywać łączność z maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącym dany pociąg w celu wymiany informacji lub konieczności wezwania do najbliższej stacji pomocy (np. lekarskiej, policji lub Służby Ochrony Kolei albo podania sygnału Gotów do odjazdu (w elektrycznych zespołach trakcyjnych).
W tym celu należy postępować zgodnie z zasadami podanymi w § 7.
§ 12.
Radiotelefoniczny system alarmowy
1. W przypadku zaistnienia nagłego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu na linii wyposażonej
w radiotelefoniczną łączność pociągową, należy zastosować alarmowe zatrzymanie ruchu pociągów przez nadanie sygnału ALARM za pomocą radiotelefonu.
2. Sygnał ALARM może być nadany w sposób:
1) automatyczny,
2) słowny – gdy w radiotelefonie nie ma przycisku ALARM, lub gdy nie zachodzi konieczność użycia przycisku ALARM.
3. Automatyczne nadanie sygnału ALARM uzyskuje się przez silne wciśnięcie w manipulatorze przycisku oznaczonego napisem ALARM. Spowoduje to włączenie nadajnika i cykliczne samoczynne wysyłanie sygnału alarmowego.
Sygnał ten jest odbierany przez odbiorniki wszystkich urządzeń pracujących aktualnie na tym kanale i znajdujących się w zasięgu radiotelefonu emitującego ALARM w postaci kombinacji trzech tonów słyszanych w głośnikach urządzeń odbierających oraz urządzenia nadającego. Powoduje to natychmiastowe samoczynne zahamowanie wszystkich pociągów znajdujących się w zasięgu, o ile radiotelefon na pojeździe trakcyjnym jest połączony z urządzeniami samoczynnego hamowania pociągu (SHP). Skasowanie sygnału ALARM nadanego automatycznie następuje po wyciśnięciu przycisku oznaczonego napisem ALARM oraz wyłączeniu na okres około 30 sekund urządzenia wyłącznikiem na manipulatorze i ponownym włączeniu urządzenia.
4. Nadanie sygnału ALARM w sposób słowny dokonuje się następująco:
1) zdjąć mikrofon z zaczepu,
2) przycisnąć kolejno dwa przyciski selektywnego wywołania; każdy przycisk należy przytrzymać w pozycji wciśniętej około 2 sęk.,
3) wypowiedzieć do mikrofonu co najmniej pięć razy słowo ALARM.
5. Pracownik, który nadał sygnał ALARM (słownie lub automatycznie), z wyjątkiem maszynistów, którzy opuszczają kabinę sterowniczą w trybie nagłym, powinien niezwłocznie poinformować radiotelefonicznie najbliższego dyżurnego ruchu
o przyczynie nadania sygnału ALARM. Dyżurny ruchu o zaistniałym fakcie powinien natychmiast powiadomić dyspozytora właściwego zakładu (odcinka linii)
6. Maszyniści pojazdów trakcyjnych, po usłyszeniu sygnału ALARM (nadanego słownie lub automatycznie) obowiązani są natychmiast zatrzymać pociąg (pojazd),
o ile nie nastąpiło to już samoczynnie.
7. Pracownicy, którzy usłyszą w swoich radiotelefonach sygnał ALARM powinni natychmiast przerwać prowadzone w tym czasie rozmowy.
W przypadku nadania sygnału ALARM w sposób automatyczny, po upływie około
30 sekund od momentu usłyszenia, wszyscy pracownicy powinni przełączyć urządzenia na kanał ratunkowy (kanał 8 w urządzeniach zainstalowanych na pojazdach trakcyjnych, kanał 2
w urządzeniach stacjonarnych) w celu wyjaśnienia przyczyny nadania sygnału ALARM u najbliższego dyżurnego ruchu. Przy nadaniu sygnału ALARM w sposób słowny, wyjaśnienie przyczyn jego nadania dokonuje się na kanale, na którym nadany został ten sygnał.
8. Fakt nadania lub usłyszenia sygnału ALARM dyżurny ruchu odnotowuje w dzienniku ruchu przez całą szerokość strony:
O godz. ….. min……..nadano (usłyszano) sygnał ALARM.
9. Dyspozytor właściwego zakładu, na podstawie odebranych od dyżurnych ruchu zawiadomień, określa obszar zagrożenia i do czasu wyjaśnienia sytuacji, za pośrednictwem dyżurnych ruchu wstrzymuje ruch pociągów jadących w kierunku obszaru zagrożenia.
10. Maszynista zatrzymanego pociągu, po wyjaśnieniu przyczyn nadania sygnału ALARM
(ust. 5 i ust7) postępuje stosownie do otrzymanych poleceń.
W przypadku niemożności wyjaśnienia przyczyn, po stwierdzeniu, że nie ma widocznych przeszkód dojazdy, wznawia dalszą jazdę z prędkością nie przekraczającą 20 km/godz;
w przypadku stwierdzenia przeszkody dojazdy po torze, którym jedzie lub na torze sąsiednim, powinien pociąg zatrzymać i natychmiast powiadomić o tym dyżurnego ruchu.
11. Po ustaleniu miejsca zatrzymania pociągu, z którego jest nadany sygnał ALARM lub miejsca z przeszkodą do jazdy, dyspozytor właściwego zakładu w zależności od powstałej sytuacji, wydaje dyspozycje zabezpieczające ruch pociągów i wyprowadzenie pociągów z obszaru zagrożenia oraz określa od którego miejsca dyżurni ruchu mogą zarządzić jazdę pociągów
z prędkością rozkładową.
12. Po przywróceniu ruchu na szlakach objętych sygnałem ALARM, dyżurni ruchu wpisują
w dzienniku ruchu przez całą szerokość strony treść:
O godz……… min…….. przywrócono normalny ruch pociągów (lub z odpowiednimi obostrzeniami).
13. Wszystkie rozmowy prowadzone między dyspozytorem ruchu a dyżurnymi ruchu oraz między dyżurnymi ruchu i maszynistami, dyżurni odnotowują w dzienniku telefonicznym – o ile nie są one rejestrowane samoczynnie.
14. Fakt nadania lub usłyszenia sygnału ALARM jak również wszystkie otrzymane w związku
z tym dyspozycje dyżurnego ruchu podlegają odnotowaniu przez:
1) maszynistę – w książce pokładowej pojazdu z napędem,
2) kierownika pociągu – w raporcie zjazdy, przez całą szerokość strony (gdy jest prowadzony),
3) innych pracowników – w dzienniku ruchu lub w dzienniku telefonicznym – przez całą szerokość strony.
15. W przypadku użycia przycisku ALARM następuje uszkodzenie osłonki tego przycisku. Fakt ten powinien być odnotowany przez dyżurnego ruchu w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności, a przez maszynistę w książce pokładowej pojazdu z napędem i zgłoszony pracownikom zespołu lub grupy specjalistycznej teleinformatyki, którzy zobowiązani są założyć nową osłonkę i zaplombować śruby mocujące.
Rozdział IV
WYKORZYSTYWANIE RADIOŁĄCZNOŚCI POCIĄGOWEJ
§ 13.
Zakres i zasady wykorzystywania radiołączności pociągowej
1. W zakresie porozumienia nawiązywanego za pomocą łączności radiotelefonicznej, rozróżnia się przekazywanie:
1) zezwoleń i poleceń,
2) informacji.
2. Do grupy zezwoleń i poleceń, jakie mogą być przekazywane przez dyżurnego ruchu należą te, które spełniają wymogi zawarte w postanowieniach instrukcji o prowadzeniu ruchu pociągów na PKP R-1.
3. Treść polecenia, zezwolenia lub informacji przekazanej radiotelefonem powinna w pełni odpowiadać treści odnośnego rozkazu pisemnego.
4. Zezwolenia, polecenia i informacje mogą być przekazane przez dyżurnego ruchu maszyniście, kierowcy ciężkiego pojazdu pomocniczego, kierowcy lokomotywki spalinowej, maszyniście (operatorowi) ciężkich maszyn torowych za pomocą urządzeń łączności po ich zatrzymaniu. Przekazaną treść polecenia, zezwolenia i informacji do jednego z właściwych druków rozkazów pisemnych będących na wyposażeniu pojazdu trakcyjnego, ciężkiego pojazdu pomocniczego, maszyny torowej wpisują w trakcie postoju maszynista, kierowca ciężkiego pojazdu pomocniczego, maszynista (operator) maszyny torowej a podczas jazdy pociągu maszynista lub pomocnik maszynisty na polecenie maszynisty. Przekazywaną treść należy powtórzyć a dyżurny ruchu sprawdza zgodność powtórzenia. W miejscu przewidzianym na pokwitowanie dyżurny ruchu wpisuje nazwisko i stanowisko pracownika, któremu treść rozkazu pisemnego przekazał a odbierający treść wpisuje nazwisko dyżurnego ruchu.
5. Przekazywanie przez dyżurnego ruchu radiotelefonicznego polecenia lub zezwolenia na jazdę może nastąpić dopiero wtedy, gdy spełnione są wszystkie wymagane warunki i nie ma przeszkód do jazdy.
6. Maszynista może odmówić przyjęcia rozkazu pisemnego podczas jazdy i zatrzymać pociąg jeżeli uzna, że brak jest dostatecznego czasu na jego przyjęcie i zastosowanie się do jego treści.
7. W przypadku prowadzenia pociągu podwójną trakcją lub gdy pociąg jest popychany albo zestawiony z dwóch pociągów z lokomotywą w środku, dyżurny ruchu porozumiewa się za pomocą radiotelefonu z maszynistą pojazdu trakcyjnego prowadzącego pociąg tj. z maszynistą pierwszej lokomotywy.
8. Nie dopuszcza się przekazywania radiotelefonem zezwoleń, poleceń i zawiadomień w przypadkach, w których postanowienia Instrukcji R-1 wymagają przekazywania ich za pomocą doręczonych rozkazów pisemnych,
9. W czasie całkowitej przerwy w łączności przewodowej urządzenia łączności radiotelefonicznej mogą być wykorzystywane do zapowiadania pociągów wg wytycznych stanowiących załącznik Nr 1 do instrukcji przy ścisłym przestrzeganiu postanowień Instrukcji R-1 dotyczących zasad zapowiadania pociągów.
§ 14.
Wymiana informacji pomiędzy maszynistą pojazdu trakcyjnego
i dyżurnym ruchu
1. O każdym nieprzewidzianym zatrzymaniu pociągu na szlaku, wskazywaniu przez samoczynny semafor odstępowy sygnału Stój lub sygnału wątpliwego, nie działaniu torowego urządzenia SHP i o innych spostrzeżeniach mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu, maszynista powinien zawiadomić dyżurnego ruchu tylnego posterunku ruchu, a jeżeli jest to niemożliwe – dyżurnego ruchu przedniego posterunku ruchu.
2. Maszynista pojazdu trakcyjnego podczas zbliżania się pociągu do tarczy ostrzegawczej lub do ostatniego semafora odstępowego blokady samoczynnej informujących, że semafor wjazdowy wskazuje sygnał Stój, zobowiązany jest jako pierwszy nawiązać łączność z dyżurnym ruchu, powtórzyć wskazania semafora i zapytać o dyspozycje dla niego.
Rozmowy powinny być prowadzone wg przykładów :
Maszynista pojazdu trakcyjnego:
Kozuby, tu pociąg 54780 – semafor jest na stój, czy są dyspozycje – odbiór.
Dyżurny ruchu:
Tu Kozuby, dla pociągu 54780 semafor jest na stój, postój około 5 minut, odbiór
lub
Tu Kozuby, dla pociągu 54780 semafor jest na stój, postój około 5 minut, odbiór
lub
Tu Kozuby, pociąg 54780, wjazd na stację odbędzie się na sygnał zastępczy, odbiór,
Maszynista pojazdu trakcyjnego:
Tu pociąg 54780, zrozumiałem, bez odbioru.
3. Maszynista pociągu zatrzymanego przed sygnałem Stój na obsługiwanym semaforze, podaje sygnał Baczność jeżeli z posterunku ruchu nie podano ręcznego lub słuchowego sygnału Stój.
Gdy po podaniu sygnału Baczność nie podano z posterunku ręcznego lub słuchowego sygnału Stój, maszynista obowiązany jest nawiązać łączność z dyżurnym ruchu obsługującym semafor – dla wyjaśnienia przyczyny zatrzymania. Gdy nawiązanie tej łączności jest niemożliwe, maszynista obowiązany jest nawiązać łączność z dyżurnym ruchu tylnego posterunku następczego i wyjaśnić przyczynę zatrzymania, a jeżeli i to okaże się nieskuteczne – zastosować się do odnośnych postanowień Instrukcji R-1 w zależności od składu drużyny pociągowej.
4. Jeżeli nie nawiązano łączności, o której mowa w ust. 3, a dyżurny ruchu stwierdzi, że pociąg minął semafor wskazujący sygnał Stój -obowiązany jest do natychmiastowego zatrzymania pociągu w sposób alarmowy (§ 12) albo przy użyciu innych dostępnych środków.
5. Maszynista pojazdu trakcyjnego znajdującego się na szlaku może zgłosić dyżurnemu ruchu
w zasięgu którego znajduje się, aby niektóre informacje były przekazywane do wiadomości dyspozytora w zakładzie lub dyspozytora innego przewoźnika kolejowego.
6. Przy przejeździe pociągu z jednej linii na drugą i po przełączeniu przez maszynistę urządzeń na odpowiedni numer kanału częstotliwości przydzielony dla tej linii (§ 4 ust. 4), maszynista obowiązany jest nawiązać łączność radiową z dyżurnym ruchu celem upewnienia się
o prawidłowym działaniu urządzeń łączności.
§ 15.
Wymiana informacji pomiędzy dyżurnym ruchu
i maszynistą pojazdu trakcyjnego
1. Dyżurny ruchu powinien niezwłocznie nawiązać łączność z maszynistą pojazdu trakcyjnego
w przypadku, gdy w wyniku obserwacji przejeżdżającego pociągu stwierdzi niewłaściwości
(np. grzanie osi, przesunięcie ładunku, brak sygnałów końcowych itp.) lub dla przekazania informacji, poleceń i zezwoleń, o których mowa w § 13.
2. Dyżurny ruchu zobowiązany jest zgłosić się na każde wywołanie skierowane do niego.
3. Jeżeli treść informacji przeznaczonej dla drużyny pociągowej jest tego rodzaju, że drużyna powinna dowiedzieć się o niej przed wyjazdem na szlak lub wjazdem na stację, której dana informacja dotyczy, dyżurny ruchu, o ile sam nie może nawiązać łączności z maszynista lub dyżurnym ruchu, przekazuje treść informacji dyspozytorowi zakładu który powinien zobowiązać dyżurnego ruchu innej stacji, w pobliżu której znajduje się aktualnie pociąg, do przekazania informacji do pociągu. W treści informacji należy określić dokładnie, jakiego szlaku (kilometra) lub stacji dotyczy dana informacja.
4. W przypadku, gdy dyżurny ruchu odbierze informację, której treść dotyczy zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub gdy zostało nadane wezwanie o pomoc (lekarską, policji, Służby Ochrony Kolei lub techniczną powinien on natychmiast przedsięwziąć wszelkie kroki, stosownie do obowiązujących przepisów, zmierzające do wezwania żądanej pomocy
i zagwarantowania bezpieczeństwa ruchu oraz powiadomić o tym dyspozytora zakładu
5. Jeżeli odebrana z pociągu informacja ma być przekazana do wiadomości dyspozytorowi w zakładzie lub innemu przewoźnikowi kolejowemu, dyżurny ruchu przekazuje ją dyspozytorowi zakładu.
6. W przypadku otrzymania informacji, o których mowa w § 14 ust. l dyżurny ruchu – o ile istnieje taka potrzeba – powinien je przekazać maszynistom pociągów jadących na danym szlaku za pociągiem, od którego otrzymał informację, jak również pociągów jadących po sąsiednim torze, udzielając przy tym niezbędnych wskazówek dotyczących koniecznego postępowania.
Maszynistom pociągów wyprawianych na taki szlak – jeżeli nie ma przeciwwskazań do wyprawienia – informacje te należy przekazać przez radiotelefon lub rozkazem pisemnym jeżeli postanowienia instrukcji R-1 tego wymagają.
§ 16.
Wymiana informacji pomiędzy maszynistami pojazdów trakcyjnych będących na szlaku
l. Maszyniści pojazdów trakcyjnych zobowiązani są do wzajemnego przekazywania między sobą informacji w następujących przypadkach:
1) zauważenia na torze okoliczności zagrażających bezpieczeństwu ruchu pociągów,
2) stwierdzenia, że mijany pociąg jedzie po torze, na którym zauważono stojący przed nim pociąg (nie dotyczy szlaków wyposażonych w samoczynną blokadę liniową),
3) stwierdzenia usterek w wagonach znajdujących się w pociągu,
4) stwierdzenia pożaru w pociągu,
5) stwierdzenia braku końcowych sygnałów lub nieprawidłowego ich stanu,
6) zauważenia usterek w sieci trakcyjnej.
2. Nawiązywanie łączności między maszynistami pojazdów trakcyjnych należy przeprowadzać
w sposób opisany w § 10. Jeśli numer pociągu jest nieznany, należy używać określenia parzysty lub nieparzysty z ewentualnym dodatkowym określeniem bliżej precyzującym pociąg.
3. W przypadku grożącego niebezpieczeństwa, maszynista powinien nadać sygnał ALARM
w sposób automatyczny lub słownie – stosownie do posiadanego wyposażenia.
§ 17.
Wymiana informacji pomiędzy pracownikami znajdującymi się na szlaku,
a maszynistami pojazdów trakcyjnych
i dyżurnymi ruchu
1. Przekazywanie informacji ze szlaku do pociągu lub stacji może być dokonywane przez pracowników wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 4.
2. Wszystkie informacje dotyczące bezpieczeństwa ruchu powinny być przekazywane w systemie alarmowym do wiadomości maszynistów pojazdów trakcyjnych jadących na szlaku oraz dyżurnych ruchu stacji przylegających do tego szlaku.
3. Ujawnione usterki dotyczące jednego pociągu np. brak sygnałów końcowych, hamowanie pociągu itp. powinny być przekazywane do wiadomości maszynisty pojazdu trakcyjnego danego pociągu oraz dyżurnych ruchu stacji przyległych do danego szlaku za pomocą normalnego wywołania.
Rozdział V
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
§ 18.
Wskazania w zakresie BHP
1. Zabrania się użytkownikom urządzeń radiołączności dokonywania jakichkolwiek manipulacji wewnątrz urządzeń oraz samowolnego odłączania urządzeń radiołączności od instalacji.
2. Zabrania się użytkownikom urządzeń radiołączności przeprowadzania rozmów radiotelefonem w czasie naprawy i konserwacji urządzeń radiołączności zainstalowanych na pojeździe trakcyjnym lub w budynku posterunku ruchu.
§ 19.
Sprawdzanie stanu urządzeń radiołączności
1. Dyżurny ruchu (blokowy) obejmujący dyżur obowiązany jest:
1) sprawdzić zewnętrzny stan urządzeń (plomby na poszczególnych zespołach, sznury podłączeniowe, lampki sygnalizacyjne),
2) sprawdzić działanie urządzenia przez nawiązanie łączności z sąsiednim posterunkiem następczym lub zespołem specjalistycznym rejonu teleinformatyki.
3) odnotować wynik sprawdzenia w dzienniku telefonicznym
2. Do pociągu należy wydawać lokomotywy z czynnymi urządzeniami radiołączności pociągowej.
Maszynista pojazdu trakcyjnego obejmujący pracę na lokomotywie obowiązany jest:
1) sprawdzić zewnętrzny stan urządzeń (plomby na poszczególnych zespołach, sznury podłączeniowe, lampki sygnalizacyjne) oraz czy urządzenia są w komplecie,
2) sprawdzić, czy ewentualne usterki w działaniu urządzeń radiołączności zgłoszone przy zjeździe pojazdu do zakładu taboru zostały usunięte,
3) sprawdzić prawidłowość działania urządzeń przez nawiązanie łączności z najbliższym radiotelefonem stacjonarnym lub przewoźnym (dyżurnym ruchu, lokomotywą lub dyspozytorem – na kanale Nr 8) z obu kabin kierowniczych, a wynik odnotować w książce pokładowej pojazdu z napędem za podpisem i numerem statystycznym maszynisty przyjmującego pracę.
3. Maszynista pojazdu trakcyjnego przyjmujący służbę od drużyny zdającej, obowiązany jest
1) uzyskać informacje od drużyny przekazującej lokomotywę o stanie urządzeń radiołączności,
2) sprawdzić prawidłowość działania urządzeń przez nawiązanie łączności z najbliższym radiotelefonem stacjonarnym lub przewoźnym (dyżurnym ruchu lub lokomotywą) a wynik odnotować w książce pokładowej pojazdu z napędem za podpisem i numerem statystycznym przyjmującego służbę,
3) w razie przyjęcia pojazdu z urządzeniami radiołączności niesprawnymi lub z zerwanymi plombami, odnotować to w książce pokładowej pojazdu z napędem wpisując godzinę przyjęcia (zapis kwitują podpisem obaj maszyniści przekazujący i przyjmujący pojazd),
4) o niesprawnym działaniu urządzeń radiołączności maszynista pojazdu trakcyjnego obowiązany jest zawiadomić dyżurnego ruchu dysponującego tej stacji, na której obejmuje służbę.
4. Pracownik, któremu przydzielono do użytkowania radiotelefon noszony zobowiązany jest sprawdzić:
1) stan naładowania akumulatora radiotelefonu,
2) stan przewodów połączeniowych, gniazd, przełączników,
3) prawidłowość działania urządzenia przez nawiązanie łączności z dowolnym radiotelefonem (stacjonarnym, przewoźnym lub noszonym) pracującym na tym samym kanale.
4) stan sznura łączącego zespół nadawczo-odbiorczy z manipulatorem,
5) stan gniazd, przełączników i anteny,
6) prawidłowość działania urządzenia przez nawiązanie łączności z najbliższym punktem (zespolem specjalistycznym rejonu teleinformatyki, posterunkiem następczym lub maszynistą pojazdu trakcyjnego wyposażonego w radiotelefon).
§ 20.
Sprawdzanie systemu zdalnego zatrzymywania pociągów drogą radiową
1. Radiotelefony zainstalowane na pojazdach trakcyjnych są połączone z układami nagłego hamowania, które zostaj ą włączone samoczynnie w przypadku odebrania przez dany radiotelefon sygnału ALARM nadanego w sposób automatyczny
(tzw. system Radio – stop).
2. Instalacja systemu Radio – stop podlega cyklicznemu sprawdzaniu a pojazdy trakcyjne wyposażone w ten system nie mogą być wydawane do ruchu w przypadku jego niesprawności.
3. Sprawdzania instalacji dokonuje się przy uruchomionym pojeździe trakcyjnym i sprawnym radiotelefonie, na wyznaczonym kanale testowym (w radiotelefonach aktualnie eksploatowanych kanał nr 10), z obu kabin sterowniczych, a w przypadku pociągu złożonego z elektrycznych zespołów trakcyjnych tylko z kabin czołowych lub mogących być czołowymi wg planu obiegu składu.
4. Pełne sprawdzanie instalacji i systemu polega na kontroli prawidłowego nadania i odebrania sygnału ALARM przez radiotelefon oraz zadziałaniu układu wykonawczego na danym pojeździe trakcyjnym i jest wykonywane:
1) po raz pierwszy, po wykonaniu instalacji na pojeździe,
2) podczas wykonywania przeglądów okresowych taboru w zakładzie taboru,
3) po każdej wymianie urządzeń radiotelefonicznych.
5. Pełnego sprawdzenia dokonuje monter działki lub grupy specjalistycznej rejonu teleinformatyki we współpracy z upoważnionym pracownikiem zakładu taboru. Sprawność techniczną instalacji i systemu potwierdzają oni wpisem do książki pokładowej pojazdu z napędem oraz podpisami i pieczątką.
6. Uproszczona sprawdzenie instalacji polega na kontroli prawidłowego odebrania sygnału ALARM nadanego automatycznie ze stanowiska kontrolnego i jest wykonywane:
1) przed każdym wyjazdem pojazdu trakcyjnego z macierzystego zakładu taboru lub podczas przeglądu kontrolnego,
2) po każdej naprawie obwodu wykonawczego na pojeździe trakcyjnym.
7. Sprawdzania uproszczonego dokonuje maszynista pojazdu trakcyjnego lub upoważniony pracownik zakładu taboru. Sprawność instalacji i systemu potwierdza wpisem do książki pokładowej pojazdu trakcyjnego oraz czytelnym podpisem.
§ 21.
Postępowanie w przypadku stwierdzenia usterek
1. Dyżurny ruchu (blokowy) w przypadku stwierdzenia uszkodzenia w obsługiwanym radiotelefonie powinien:
1) dokonać odpowiedniego zapisu w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności – druk seria R Nr 366,
2) zawiadomić o uszkodzeniu dyspozytora ruchu, dyżurnych ruchu sąsiednich posterunków i personel utrzymania.
Dyżurni ruchu sąsiednich posterunków o zaistniałym uszkodzeniu powinni zawiadomić radiotelefonicznie maszynistów pociągów wyprawianych w kierunku posterunku, na którym zaistniało uszkodzenie urządzeń.
2. Gdy niesprawność w działaniu urządzeń radiołączności zaistniała na pojeździe trakcyjnym z dwuosobową drużyną trakcyjną, maszynista powinien na najbliższej stacji powiadomić o tym dyżurnego ruchu i kontynuować jazdę. Dyżurny ruchu zobowiązany jest powiadomić o tym dyspozytora ruchu a dyspozytor – wszystkich dyżurnych ruchu na odcinku, dyspozytora zakładu sąsiedniego odcinka oraz personel utrzymania urządzeń na stacji, na której przewiduje się postój pociągu i pełnione są dyżury monterskie, w celu dokonania naprawy (wymiany) urządzenia.
3. Gdy niesprawność zaistniała na pojeździe trakcyjnym z jednoosobową drużyną trakcyjną, maszynista powinien zatrzymać pociąg na najbliższej stacji, powiadomić o tym dyżurnego ruchu i jeżeli jest to:
1) pociąg pasażerski – wezwać do kabiny kierownika pociągu i kontynuować jazdę,
2) pociąg towarowy – dalsza jazda jest możliwa po dokonaniu naprawy radiotelefonu lub dosłaniu pomocnika maszynisty albo innego pojazdu trakcyjnego ze sprawnym radiotelefonem,
3) lokomotywa jadąca luzem – dalsza jazda jest możliwa tylko do najbliższej lokomotywowni lub punktu naprawy.
W przypadkach wymienionych w pkt 1, 2 (gdy dalsza jazda odbywać się będzie z uszkodzonym radiotelefonem) i 3 – dyżurny ruchu i dyspozytor ruchu postępują według postanowień ust. 2.
4. Zaistnienie niesprawności w działaniu urządzeń radiołączności na pojeździe trakcyjnym, maszynista odnotowuje w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego wpisując godzinę i minutę zaistnienia niesprawności i zgłoszenia dyżurnemu ruchu. Dyżurny ruchu zawiadomienie maszynisty wpisuje w dzienniku telefonicznym.
5. Maszynista pojazdu trakcyjnego po przyjeździe do zakładu taboru zgłasza dyspozytorowi o niesprawności urządzeń radiołączności i odnotowuje w książce napraw pojazdu.
6. Dyspozytor zakładu taboru lub przewoźnika kolejowego, który odebrał zgłoszenie o uszkodzeniu radiotelefonu, powinien odnotować je w dzienniku uszkodzeń urządzeń łączności (druk serii R Nr 366) i powiadomić o tym dyżurnego radiomontera zespolu specjalistycznego rejonu teleinformatyki.
7. Personel utrzymania zobowiązany jest po dokonanej naprawie radiotelefonu stacjonarnego wnieść odpowiedni zapis do dziennika uszkodzeń urządzeń łączności(druk serii R Nr 336), a po naprawie radiotelefonu przewoźnego zainstalowanego na pojeździe trakcyjnym i w książce pokładowej pojazdu trakcyjnego.
8. W przypadku niemożności dokonania wymiany uszkodzonego urządzenia radiotelefonicznego (brak sprawnego radiotelefonu), zabrania się demontowania urządzenia niesprawnego.
9. W przypadku stwierdzenia uszkodzenia radiotelefonu noszonego, bezpośredni użytkownik zobowiązany jest wymienić go na sprawny w macierzystej jednostce organizacyjnej, która dostarcza uszkodzony radiotelefon do właściwego terytorialnie zespołu specjalistycznego rejonu teleinformatyki celem dokonania naprawy. Do tych celów jednostki te powinny być wyposażone w niezbędną rezerwę radiotelefonów noszonych. Ponadto jednostka macierzysta użytkownika zobowiązana jest dostarczyć w ustalonych terminach urządzenia noszone do zespołu specjalistycznego rejonu teleinformatyki celem przeprowadzenia przeglądu
i konserwacji radiotelefonów.
§ 22.
Odpowiedzialność pracowników za stan urządzeń
1. Odpowiedzialnymi materialnie za stan urządzeń radiołączności pociągowej, zabezpieczenie przed kradzieżą, zniszczeniem itp. są:
1) dyżurny ruchu (blokowy) w zmianie – za urządzenia zainstalowane na posterunku,
2) maszynista pojazdu trakcyjnego – za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym, przez okres pełnienia pracy na danym pojeździe trakcyjnym,
3) kierownik warsztatów – za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu pojazdu trakcyjnego w naprawie,
4) dyspozytor zakładu taboru lub przewoźnika kolejowego za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu pojazdu trakcyjnego w oczekiwaniu na pracę lub w rezerwie,
5) pracownik wyposażony w radiotelefon noszony – za urządzenie przydzielone do użytkowania,
6) dysponent drużyn konduktorskich – za urządzenie rezerwowe przeznaczone dla drużyn,
7) ZNTK – za urządzenia zainstalowane na pojeździe trakcyjnym przez okres pobytu
w ZNTK.
2. Fakt przyjęcia (przekazania) urządzenia pod opiekę powinien być odnotowany:
1) na posterunku – w dzienniku telefonicznym lub w książce zdania i przyjęcia dyżuru,
2) w zakładzie taboru – w książce pokładowej pojazdu z napędem,
3) w zakładach naprawczych taboru kolejowego – w protokóle zdawczo-odbiorczym pojazdu trakcyjnego.
§ 23.
Ładowanie zasilaczy (akumulatorów) do radiotelefonów noszonych
l. Do ładowania zasilaczy służy specjalne urządzenie przystosowane do jednoczesnego ładowania jednego lub dwóch zasilaczy.
2. Ładowanie zasilaczy i niedopuszczenie do ich nadmiernego wyładowania należy do obowiązków użytkownika radiotelefonu.
3. Urządzenie do ładowania zasilaczy dostarcza wraz z radiotelefonami noszonymi właściwy rejon teleinformatyki.
4. Urządzenia ładowania zasilaczy znajdują się:
1) w punktach ładowania akumulatorów do latarek sygnalizacyjnych (w przypadkach, gdy nie ma takich punktów u dysponenta drużyn konduktorskich)
– dla radiotelefonów eksploatowanych przez kierowników pociągów i konduktorów,
2) w miejscach wyznaczonych przez naczelnika odpowiedniej sekcji – dla radiotelefonów eksploatowanych przez pracowników dokonujących obchodu torów.
5. Dostarczanie zasilaczy do punktu ładowania należy do obowiązku personelu użytkujących radiotelefony noszone.
6. Nie wolno dopuścić do zwarcia zasilacza, gdyż powoduje to zniszczenie akumulatorów.
7. Zabrania się użytkownikowi pozostawiania zasilaczy przyłączonych do urządzeń ładujących po ich wyłączeniu z sieci energetycznej.
§ 24.
Ewidencja urządzeń
1. Ewidencję radiotelefonów stacjonarnych, przewoźnych i noszonych prowadzą zakłady teleinformatyki z tym, że jako miejsce użytkowania tych obiektów w ewidencji analitycznej środków trwałych podaje się:
1) w zakresie radiotelefonów przekazanych do użytkowania poszczególnym jednostkom organizacyjnym – nazwę jednostki organizacyjnej z ewentualnym określeniem obiektów, na których odnośne radiotelefony są zainstalowane np. Zakład Taboru – pojazdy trakcyjne elektryczne, Właściwy zaklad – nastawnie (posterunki),
2) w zakresie radiotelefonów stanowiących rezerwę – nazwę sekcji radiokomunikacji (telekomunikacji), w której rezerwa radiotelefonów znajduje się.
2. W zakresie radiotelefonów stanowiących rezerwę, sekcje teleinformatyki (telekomunikacji) prowadzą wyodrębnioną ewidencję ilościową tych obiektów
wg wzoru stanowiącego zał. nr 18 do Instrukcji F-3 o ewidencjonowaniu środków trwałych w przedsiębiorstwie PKP.
3. Radiotelefony zainstalowane na pojazdach trakcyjnych wpisuje się ponadto
w odpowiedniej (w zależności od rodzaju trakcji) Książce………… pojazdu trakcyjnego na stronie z określeniem Sprzęt inwentarzowy. Np. dla elektrycznego taboru trakcyjnego w Książce elektrycznego pojazdu trakcyjnego druk PKP seria Mt-552 str. 177 -186.
4. Adnotacje o wymianie (demontażu) urządzeń radiołączności pociągowej dokonywane są w Książce pokładowej pojazdu z napędem druk . Adnotacji tych dokonuje monter wymieniający (demontujący) urządzenia wpisując: numer fabryczny radiotelefonu, nazwę sekcji, nazwisko wymieniającego urządzenie i datę. Fakt ten potwierdza swoim podpisem upoważniony pracownik zakładu (sekcji) taboru lub przewoźnika kolejowego.
5. Wszelkie zmiany w stanie ewidencyjnym radiotelefonów stanowiących rezerwę, rejon teleinformatyki na bieżąco rejestrują w Ewidencji ilościowej środków trwałych wpisując jako Rozchód wydanie radiotelefonu, a jako Przychód – przyjęcie do rezerwy radiotelefonu (w tym radiotelefonów z innego zakładu taboru lub przewoźnika kolejowego).
§ 25.
Postępowanie z urządzeniami przy wysyłaniu pojazdów trakcyjnych
do napraw okresowych w ZNTK
Pojazdy trakcyjne posiadające zainstalowane urządzenia radiołączności pociągowej wysyła się do planowanych napraw okresowych do Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego:
1) z kompletną instalacją radiotelefoniczną,
2) z kompletnymi i sprawnymi technicznie urządzeniami radiołączności pociągowej.
§ 26.
Szkolenie pracowników
l. Personel rejonu teleinformatyki zobowiązany jest na wniosek zainteresowanych jednostek przeszkolić z zakresu obsługi urządzeń radiołączności pociągowej pracowników nadzoru jednostek wykonawczych, szczególnie należących do zespołu instruktorsko-kontrolerskiego.
2. Praktyczne przeszkolenie pracowników obsługujących urządzenia radiołączności pociągowej przeprowadza przełożony jednostki organizacyjnej lub wyznaczony przez niego pracownik w miejscu pracy, w którym zostało zainstalowane urządzenie radiołączności pociągowej. W razie potrzeby, egzamin praktyczny może być przeprowadzony w obecności przedstawiciela właściwego terytorialnie rejonu teleinformatyki, któremu te urządzenia bezpośrednio podlegają.
Przeszkolenie powinno dotyczyć zasad obsługi oraz znajomości niniejszej instrukcji, a jego wynik należy odnotować w rejestrze egzaminów pracownika w dziale egzaminy praktyczne.
3. Zagadnienia związane z obsługą! eksploatacją urządzeń radiołączności pociągowej wchodzą w zakres tematyki pouczeń okresowych i doraźnych prowadzonych przez instruktorów właściwych zakładów.
ZAŁĄCZNIKI
Załącznik Nr 1
do § 13 ust. 1
WYTYCZNE
prowadzenia ruchu pociągów na podstawie radiotelefonicznego zapowiadania
1. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów stosuje się w przypadkach powstania całkowitej przerwy w łączności przewodowej, przy pomocy:
1) istniejących na szlaku urządzeń radiołączności pociągowej lub drogowej,
2) doraźnie dostarczonych na posterunki następcze radiotelefonów pracujących na wydzielonych częstotliwościach różnych dla każdego szlaku.
2. Zasięg radiotelefonów powinien być w miarę możliwości tak wyregulowany, aby radiotelefonogramy zapowiadawcze nie przenosiły się poza wyznaczone granice, tj. poza posterunki zapowiadawcze ograniczające szlak objęty przerwą w łączności przewodowej.
3. W czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania pociągów, posterunki bocznicowe
i odstępowe posiadające urządzenia radiołączności pociągowej i drogowej lub doraźnie zaopatrzone w radiotelefony, biorą udział w prowadzeniu ruchu.
4. W czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania nie należy wyprawiać pociągów:
1) na bocznice i z bocznic szlakowych jeżeli w miejscu odgałęzienia istnieje posterunek bocznicowy nie biorący udziału w prowadzeniu ruchu,
2) w odstępie czasu,
3) przewożących towary niebezpieczne
5. Drużyny pociągów wyprawianych na szlak, na którym obowiązuje radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów, należy zatrzymać na posterunku zapowiadawczym i uprzedzać rozkazami pisemnymi o zachowaniu ostrożnej jazdy z powodu niepowiadomienia dróżników przejazdowych o odjeździe pociągu. W rozkazach należy wskazać posterunki następcze, które nie biorą udziału w prowadzeniu ruchu i o nieważności sygnałów na ich semaforach oraz posterunki posiadające zwrotnice, przez które przejazd pociągu odbędzie się na sygnał ręczny Do mnie.
Drużynie pierwszego pociągu wyprawianego na szlak po wprowadzeniu radiotelefonicznego zapowiadała należy rozkazem pisemnym polecić ustne zawiadomienie dróżników przejazdowych i posterunki następcze wyłączone z prowadzenia ruchu o powstałej przerwie łączności przewodowej, jeśli nie wykonano tego wcześniej w oparciu o postanowienia Instrukcji ruchu R-1.
6. Przy dostarczeniu radiotelefonów (ust. l pkt 2), monter sprawdza ich działanie i słyszalność między posterunkami następczymi, a następnie informuje dyżurnego ruchu o gotowości urządzeń do wprowadzenia radiotelefonicznego zapowiadania.
Dyżurny ruchu posterunku zapowiadawczego nawiązuje wówczas łączność z dyżurnym ruchu sąsiedniego posterunku zapowiadawczego oraz z tymi posterunkami następczymi na szlaku, które urządzenia te otrzymały (będą brać udział w prowadzeniu ruchu) i wprowadza radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów.
7. W przypadku powstania całkowitej przerwy łączności przewodowej, gdy posterunki następcze wyposażone saw urządzenia radiołączności pociągowej lub drogowej (ust. l pkt l), należy nawiązać łączność przy pomocy tych urządzeń i wprowadzić bezpośrednio radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów
8. Celem zapobieżenia ewentualnemu włączeniu się w radiową sieć zapowiadawczą osób trzecich
i przekazania informacji mogącej mieć ujemny wpływ na bezpieczeństwo ruchu pociągów, wprowadza się oprócz obowiązujących form porozumiewawczych, dodatkowe cyfrowe oznaczenia identyfikacyjne zawarte w oddzielnych tablicach cyfrowych zwanych dalej tablicami tożsamości, o różnym układzie cyfr dla każdego szlaku.
Posterunki następcze przylegające do tego samego szlaku muszą posiadać tablice tożsamości o identycznym układzie cyfrowym.
Tablice tożsamości należy opracować wg poniższego wzoru:
| szlak……. (nazwa post. zapow.) …….-……………. (nazwa post. zapow. )………….. | ||||||||||||||
| I | 2 | 5 | 7 | 8 | 1 | 0 | 3 | 6 | 9 | 4 | 6 | 3 | 0 | 8 |
| II | 6 | 4 | 3 | 0 | 5 | 2 | 9 | 7 | 1 | 8 | 4 | 0 | 7 | 1 |
9. Będąc w posiadaniu tablicy tożsamości, dyżurni ruchu, (blokowi) po wymianie obowiązujących zgłoszeń, powinni podać sobie przed nadaniem radiotę tefonogramu zapowiadawczego, numer rozpoznawczy, W tym celu jeden z dyżurnych ruchu (blokowy) podaje dowolnie wybrane
z tablicy przeznaczonej dla tego szlaku dwie sąsiednie cyfry z rzędu, a w odpowiedzi na to zgłaszający się podaje z rzędu II dwie cyfry znajdujące się pod cyframi wymienionymi z rzędu I.
Przykład stosowania tablic tożsamości:
Stacja A, stacja A, tu stacja B zgłosić się odbiór
Stacja B, tu stacja A dyżurny ruchu …………(nazwisko)…………. zgłaszam się odbiór
Stacja A, tu stacja B dyżurny ruchu ……….. (nazwisko…………….. tożsamość 30.
Czy droga dla pociągu Nr ……….. jest wolna koniec odbiór
Stacja B, tu stacja A dyżurny ruchu ………. (nazwisko…….. tożsamość 07.
Dla pociągu Nr ……….. droga jest wolna- koniec odbiór .
Tablice tożsamości wraz z niniejszymi wytycznymi należy przechowywać pod zamknięciem na zasadach regulaminów technicznych posterunków ruchu.
10. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy wprowadzić radiotelefonogramem:
O godz ……… min ……… wprowadzam radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów
po torze Nr …….. od ….. (nazwa post. zapow.)…. do …. (nazwa post. zapow.)………
z powodu całkowitej przerwy w łączności przewodowej.
11. Po ustaniu przyczyn powodujących radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy je odwołać telefonogramem:
O godz ………. min ……… odwołuję radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów
po torze Nr ……. od ….. (nazwa post. zapow.)…… do …. (nazwa post. zapow.)………
12. W czasie radiotelefonicznego zapowiadania pociągów radiotelefony muszą być stale włączone do pracy ciągłej.
13. W przypadku pogorszenia się słyszalności i zakłóceń, gdy odbierający nie rozumie poszczególnych wyrazów należy je przeliterować używając znanych imion, nazw, itp.
14. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów należy prowadzić na zasadach przewidzianych postanowieniami Instrukcji ruchu R-1, obowiązujących przy telefonicznym zapowiadaniu pociągów, z tym, że wykonywanie zapowiadania, obsługa urządzeń radiotelefonicznych oraz prowadzenie dziennika ruchu dozwolone jest wyłącznie przez dyżurnych ruchu (blokowych). Jeżeli radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów wprowadzono na szlaku, na którym obowiązywało uprzednio prowadzenie ruchu pociągów w czasie całkowitej przerwy w łączności przewodowej w oparciu o postanowienia Instrukcji ruchu R-1, należy w pierwszej kolejności dokonać wymiany radiotelefonogramów, przy pomocy których ustalona zostanie aktualna sytuacja ruchowa na poszczególnych torach szlakowych.
W tym celu przed wyprawieniem pierwszego pociągu po wprowadzeniu radiotelefonicznego zapowiadania należy na szlaku dwutorowym zażądać potwierdzenia przybycia poprzednio wyprawionego pociągu, zaś na szlakach, gdzie prowadzony jest ruch jednotorowy dwukierunkowy sprawdzić czy przybył pociąg przeciwnego kierunku, względnie uzyskać potwierdzenie przybycia i wyrażenia zgody przez poprzedni posterunek zapowiadawczy na wyprawienie pociągu.
15. Każdy radiotelefonogram zapowiadawczy z wyjątkiem tu wymienionych powinien odpowiadać wzorom przewidzianym w Instrukcji R-1.
16. Każdy radiotelefonogram zapowiadawczy powinien być na dowód zrozumienia powtórzony oraz zakończony słowem Odbiór lub Bez odbioru.
17. Dyżurny ruchu (blokowy) przekazujący dyżur w czasie trwania radiotelefonicznego zapowiadania pociągów, odnotowuje to w dzienniku ruchu R-146 lub R-147 zaznajamiając jednocześnie przyjmującego służbę ze stanem radiołączności i wszystkimi uwagami, jakie nasunęły mu się w czasie dotychczasowego trwania radiotelefonicznego zapowiadania.
18. Radiotelefoniczne zapowiadanie pociągów nie może być stosowane na stacjach granicznych z innymi zarządami kolejowymi.
OPRACOWAŁ:
Andrzej
Majchrzak
